The peace.. Is unbearable!

Mindweaver staarde licht geïrriteerd voor zich uit. Het was de zoveelste saaie dag in haar leven. Zo veel manen geleden was haar verteld dat ze geen Warrior meer zou zijn. Ze gromde zacht en zuchtte daarna. Mindweaver was de oudste kat van de clan en dat irriteerde haar. Ze had iedereen om haar heen zien sterven en alleen de jonge katten waren overgebleven. Ze staarde naar het kamp toen ze over de fatale dag nadacht. Na die dag, de dag waarop haar Darkfawn stierf. Die dag had haar veranderd. De katten van wie ze hielt liet ze alleen. Haar kinderen verwaarloosde ze. Volgens mij hadden ze haar er nog niet voor vergeven, ook al deden ze aardig. Niet veel later werd ze een Elder gemaakt. Mindweaver stond op en rekte zich uit. Ze keek schichtig achter zich naar de Elders den en schudde zacht haar hoofd. Ze lette niet op waar ze liep en voelde haar brede gehavende borst tegen iets opkomen. Ze hoorde een krampachtig gemauw en ze keek schichtig naar de kat waar ze net frontaal tegenop was gebotst.

(every cat who wants ;3)

Moonpaw kwam juist terug van de jacht met Amberpaw en Brightpaw. Omdat het een spel was, hadden ze zeer veel prooi gevangen. En die werd dan ook met geodkeurend miauw het kamp binnengehaald. Moonpaw trok met zijn oren als teken dat hij het had gehoord, aangezien zijn mond vol met prooi zat. Eenmaal bij de prooi hoop spugde hij de harige eekhoorns uit. Hij haatte die beesten! Maar dat had hij eigenlijk van Goldenmoon overgenomen. Een warrior complimenteerde hen en zei dat hij het maar naar de Elders moest brengen. Moonpaw knikte, maar nam dit keer een paar muizen mee. Voor de Den, hoorde hij een harde miauw en hij keek om. Daardoor botste hij , aldan niet expres, tegen een kat aan. Verbaast gaf hij een miauw, maar krabbelde al weer snel overeind. De kat waartegen hij was gebotst was Mindweaver. Hij boog vol respect zijn kop. 'Sorry, Mindweaver!' Verontschuldigde hij zich. Hij hoopte maar dat ze niet zo gepikeerd zou zijn, Moonpaw aarzelde. Hij wou verder lopen, maar dat zou niet erg beleefd zijn en zo werd hij nooit een echte Warrior! 'Gaat het? Het spijt me!' Zei hij nogmaals. Normaal was hij wel iemand die niet zo'n duts was, maar niet tegenover de Elders! Hij keek even of hij iets zag bij zichzelf, maar zijn vacht zat alleen nog maar slordiger. Moonpaw zuchtte.

Mindweaver keek eens goed naar de kater en haar blik werd zachter. Het was Moonpaw de kleine apprentice. De jonge kater deed haar licht denken aan haar Darkfawn al leek de jonge kat totaal niet op de norse maar toch ze liefdevolle kater van wie ze tot op de dag van vandaag nog hielt. Ze schudde haar kop om haar gedachte van haar verloren liefde af te wenden en keek naar de kleine kater die respectvol zijn kop boog. "Sorry, Mindweaver!" Sprak hij zacht. Hoorde ze daar nou een lichte trilling in zijn stem? Was dit jonkie bang voor haar? Mindweaver wou hem tegenspreken over zijn verontschuldiging toen hij plots verder praatte. "Gaat het? Het spijt me!" Sprak hij opnieuw. Ze gromde bij zichzelf. Was dit hoe de katten in de clan haar zagen? Of was alleen deze kater bang voor haar. Ze ging zuchtend zitten en keek naar de kater. Er lagen een paar muisjes naast hem. Ze likte haar lippen af bij de heerlijke geur van vers gevangen prooi. Bijna wou ze zich voorover buigen op haar deel te eisen maar ze hief haar kop en schudde zacht haar hoofd. Ze moest zich niet laten meeslepen door de heerlijkheden van het eten. Ze hielt haar kop schuin terwijl ze de zuchtende Moonpaw aankeek. "Zeg ik ben geen monster ofzo. Je hoeft niet zo bang te kijken." Ze sprak luchtig maar haar ogen verraadde het verdriet dat ze in zich voelde. Een nieuwe golf van verdriet was over haar heen gekomen door de blik waarmee Moonpaw naar haar keek.

'Gaat het? Het spijt me!' Zei hij nogmaals. Normaal was hij wel iemand die niet zo'n duts was, maar niet tegenover de Elders! Hij keek even of hij iets zag bij zichzelf, maar zijn vacht zat alleen nog maar slordiger. Moonpaw zuchtte. "Zeg ik ben geen monster ofzo. Je hoeft niet zo bang te kijken." Ze sprak luchtig maar haar ogen verraadde het verdriet dat ze in zich voelde. Moonpaw keek haar even bevreemd aan, hij snapte haar verdriet niet. Maar hij liet het niet blijken, het verhaal van de poes was niet voor hem bedoelt! 'Okay dan.' Probeerde hij al wat te glimlachen. Hij keek even naar de muizen die nu tussen hen in lagen. Hij schoof er een met zijn neus naar haar toe. 'Heb je honger?' Vroeg hij lachend. Moonpaw keek even achter de poes, zou hij de ander al brengen? Nee, dat zou onbeleefd zijn, vooral nu hij aan het praten was met de poes. Hij keek even de open plek op, alles was rustig. Hij zag Brightpaw en Amberpaw nergens meer, dus hij vermoedde dat ze of weer waern gaan jagen, of in de apprentice den zaten. Hij verschoof zijn blik weer naar de poes voor hen en vroeg zich weer af wat de verdrietige blik in haar ogen had te beteken. Moonpaw herinnerde zich niets over de poes als achtergrond, maar ja. Hij was nu eenmaal niet zo'n roddelkat.

"Okay dan. Heb je honger?" Sprak Moonpaw lachend. Mindweaver lachte terug en zuchtte even. "Zeg je kent me toch? Of je kent tenminste me status. De vreetzak van de clan." Mindweaver sprak lachend en nam een muisje aan. Gretig at ze hem op. Nadat ze de muis opgegeten had richtte ze zich op Moonpaw. "Ik zou eens moeten stoppen met me naar de roddels te gedragen he?" Ze glimlachte half naar de kater en rekte zich stroef uit. Haar botten kraakten hard en Mindweaver zuchtte pijnlijk. "Vervelende oude botten. Mijn spieren zijn nog in tackt maar mijn botten zijn het probleem. " Ze hief haar poot en sloeg haar nagels uit. De oude vergeelde nagels zagen er uit alsof ze bij zelfs een simpele beweging zouden afbreken. "Toch snap ik niet dat ik nog niet dood ben. Ik heb geen nut voor deze clan. Ik zit jullie alleen maar in de weg." Verzuchtte Mindweaver.

(omg zo klein T_T)

"Okay dan. Heb je honger?" Sprak Moonpaw lachend. Mindweaver lachte terug en zuchtte even. "Zeg je kent me toch? Of je kent tenminste me status. De vreetzak van de clan." Mindweaver sprak lachend en nam een muisje aan. Gretig at ze hem op. Nadat ze de muis opgegeten had richtte ze zich op Moonpaw. "Ik zou eens moeten stoppen met me naar de roddels te gedragen he?" Ze glimlachte half naar de kater en rekte zich stroef uit. Hij moest lachen om haar grap over de vreetzak van de Clan. Vervelende oude botten. Mijn spieren zijn nog in tackt maar mijn botten zijn het probleem. " Ze hief haar poot en sloeg haar nagels uit. "Toch snap ik niet dat ik nog niet dood ben. Ik heb geen nut voor deze clan. Ik zit jullie alleen maar in de weg." Moonpaw keek de poes aan, 'Dat is toch niet waar! Ik heb iemand nodig om te voeren!' Glimlachte hij. 'En niemand heeft er iets aan als jij dood bent!' Verzuchtte hij, 'Als je je daarmee beter voelt?' Hij grijnsde. Mindweaver was niet zo oude Elder, die constant zuchtte, en dat was tof. 'Trouwens, voor wie moet ik anders overjagen? Ik ken geen enkele Elder die zoveel eet.' Speelde hij dramatisch.

[Bij mij ook al! NOoo! He, Jij bent Mega Mindy, Mega Mindy, je bent een echte superheld! XD]

"Dat is toch niet waar! Ik heb iemand nodig om te voeren!' En niemand heeft er iets aan als jij dood bent! Als je je daarmee beter voelt? Trouwens, voor wie moet ik anders overjagen? Ik ken geen enkele Elder die zoveel eet." Al zijn woorden waren bedoelt om haar op te beuren, en dat was ook gebeurd. Semi kwaad keek ze hem aan en gromde. Daarna verscheen er een grote glimlach over haar gezicht en ze snorde even. Moonpaw was een van de jongere katten die verder keek dan haar uiterlijk en haar sacherijnige blikken. Ze stond op, rekte zich uit en gaf even een vriendschappelijke duw tegen Moonpaw. "Valt er nog wat te doen in dit kamp of wat" Zuchtte ze zogenaamd teleurgesteld terwijl ze naar het midden van het kamp keek waar alle katten druk bezig waren. Ze richtte haar kop op Moonpaw en glimlachte even terwijl ze een sprong nam en als een jonge kitten het kamp in dartelde.

Hij moest lachen om haar grap over de vreetzak van de Clan. Vervelende oude botten. Mijn spieren zijn nog in tackt maar mijn botten zijn het probleem. " Ze hief haar poot en sloeg haar nagels uit. "Toch snap ik niet dat ik nog niet dood ben. Ik heb geen nut voor deze clan. Ik zit jullie alleen maar in de weg." Moonpaw keek de poes aan, 'Dat is toch niet waar! Ik heb iemand nodig om te voeren!' Glimlachte hij. 'En niemand heeft er iets aan als jij dood bent!' Verzuchtte hij, 'Als je je daarmee beter voelt?' Hij grijnsde. Mindweaver was niet zo oude Elder, die constant zuchtte, en dat was tof. 'Trouwens, voor wie moet ik anders overjagen? Ik ken geen enkele Elder die zoveel eet.' Speelde hij dramatisch. Semi kwaad keek ze hem aan en gromde. Daarna verscheen er een grote glimlach over haar gezicht en ze snorde even. Ze stond op, rekte zich uit en gaf even een vriendschappelijke duw tegen Moonpaw. "Valt er nog wat te doen in dit kamp of wat" Zuchtte ze zogenaamd teleurgesteld terwijl ze naar het midden van het kamp keek waar alle katten druk bezig waren. Ze richtte haar kop op Moonpaw en glimlachte even terwijl ze een sprong nam en als een jonge kitten het kamp in dartelde. Hij lachte even, en liep haar achterna, 'Wel, je zou misschien kunnen gaan jagen voor de moederkatten.' Zei hij als een mentor tegen zijn leerling. 'En daarna mag je wat mos gaan halen voor de Elders!' Gromde hij erachterna. Hij keek haar aan, en sprong buiten haar bereik. Een brede grijns sierde zijn gezicht, en deed een paar stappen naar voren.

Onderwerp: Re: The peace.. Is unbearable!