Be my barbie doll; my picture perfect girl

Ze was hier gewoonlijk niet zo vaak, als in dit was eigenlijk haar eerste keer dat ze hier was. Toch had ze alles behalve angst voor deze plek. Ze wist immers wel wat ze deed en dat liet ze merken door met hoge passen verder te wandelen, haar kop hooghartig gegeven. Langzaam maar zeker begon ze wat meer vrouwelijke vormen te krijgen, ze zou een vroege bloeier worden, dat was duidelijk. Althans dat zou men kunnen denken. Toch stond ze hier nog met haar plompe kleine lijfje te kijken. Ze wandelde naar de rand van de klif af en leunde wat naar voren om even te kijken. Het was inderdaad zo diep als ze zeiden en damn, zag ze daar nou lijken? Jammer en helaas doden. Ze schraapte haar keel even en zwiepte met haar staart terwijl ze passen terug nam en even zich omdraaide om verder te wandelen langs de rand van de klif, het aanzicht van dit alles in respect nemende, wat haar wel plezierde.

-Wolfpaw

Ze had zojuist een succesvolle jacht gehad, waardoor ze zichzelf had beloond met een kort dutje. De grijs-harige poes was onder de wortels van een boom gaan doezelen, hoog op de Vulture's Cliff. Ze was er snel genoeg achter gekomen dat veel katten deze plek liever niet betraden door de hoogte en het gevaar dat ze eraf zouden vallen; dus een perfecte plek voor een poes zoals Wolfpaw die haar rust zeer op prijs stelde. Andere katten waren stom, alleen Vixen van de Tribe, haar zussen en haar moeder waren leuk. Maar geen van hen zag ze heel erg veel de laatste tijd en gezien ze haar pluisige mentor zo veel mogelijk probeerde te ontlopen, was ze stiekem eigenlijk best eenzaam. Dat zou ze echter niet zo snel toegeven, maar het was wel wat haar er toe dreef om op de vreemdeling af te stappen. Toen ze de geur van een andere kat had geroken opende ze loom haar ogen, enkel om een wit-rood figuur tegen de horizon af te zien steken. Damn, dat was best een mooie poes. Wolfpaw rekte zich uit en deed zelfs een poging haar vacht snel wat in toom te brengen, waarna ze met geheven borst op de ander afstapte. "Zou je niet wat van de rand af moeten stappen, missy?" sprak ze droogjes waarna ze nog dichter op haar afstapte en angstloos naar de horizon keek. "Of ben je zo iemand met een 'living on the edge' attitude?" Een grijns lag op haar gelaat. Ha, puns.

Het geluid van pootstappen was niet iets waar Burnet op lette; het was de naderende geur die haar liet opkijken. Het stonk; Shadowclan dus. Jammer genoeg was er steeds minder om de clans te gaan onderscheiden qua geur. Ze zouden weldra een clan worden; Oneclan ofzo... Als het toch zo bleef aanhouden. SOmmige kittens moesten vast heel erg in de war zijn van waar hun origine lag en ga zo maar door, arme wezens dus. "Zou je niet wat van de rand af moeten stappen, missy?" Ze knipperde even en kantelde haar mooi gevormde kopje even. Oh? "Of ben je zo iemand met een 'living on the edge' attitude?" Hmn. "Well yeah, I guess you got that one right," gafz e even toe met een klein grijnsje waarna ze verder liep langs het boordje. "It's just the kick you know, it feels so good," sprak ze kalm tegen de ander. "You should try it, it feels nice," misschien veel te goed. Hah, burnet kende geen puns

Wolfpaw vond zichzelf eigenlijk best wel grappig en toen de ander niet lachte vond ze dat niet zo leuk. "Well yeah, I guess you got that one right," oh, uh, oké. Ze kon het ook letterlijk nemen, ofcourse. De Windclan, ew windclan, poes stapte langs de rand heen op haar af, duidelijk neit bang voor de vrije val die ze zou kunnen maken als Wolf haar een duwtje gaf. Gelukkig voor haar was Wolf niet zó moordlustig. "It's just the kick you know, it feels so good," Wolf keek even bedenkelijk, daar zat wat in, ja. "You should try it, it feels nice," een grijns sierde haar lippen. "En wie zegt dat ik dat niet al doe?" vroeg ze misschien ergens wat hooghartig, haar houding trots. "Ik leef niet volgens de regels, ha!" ze stapte echter niet dichterbij, want dit stuk vreten was een Windclanner en die vertrouwde ze voor geen haar.