[open] Rains of Castamere

Onderwerp: [open] Rains of Castamere zo 2 apr 2017 - 20:48

Al dagen aan een stuk had het geregend en Lumina was dan ook gewoon binnengebleven in haar warme nest. Toch, ondanks de warmte binnen, had ze na enkele dagen nood om even naar buiten te gaan. Ze moest trouwens ook nog eens gaan horen of Chawl in orde was, want ondanks dat de jonge kater niet altijd heel blij was geweest met zijn verblijf hier, had Lumina toch wel een kleine band met hem opgebouwd. Eenmaal door haar kattenluikje, spurtte de poes naar het hek en sprong er op. Met dat ze langs de andere kant naar beneden sprong, belandde ze in een plas water. Heel de bosgrond lag vol met plassen regenwater. Ze bleef dan ook aan de kant van de hekken om zoveel mogelijk waterplassen te vermijden. Eenmaal bij de laatste huizen aangekomen, verminderde ze haar tempo en rustte ze even uit onder een klein afdakje. Ze was dan wel fit en lenig, maar haar uithoudingsvermogen was deze winter gedaald.

OPEN

Op een drafje liep hij door zijn vertrouwde omgeving. Claw zou Claw niet zijn als hij zijn routinerondjes niet deed. Hij was een gewoontedier. Al greep hij alle nieuwe uitdagingen aan die hij kon krijgen, maar zolang die zich niet voordeden of hij die niet kon afdwingen. Deed hij wat hij moest doen en gebruikte de overige tijd voor zichzelf of zijn familie. Een kleine windvlaag blies een kittypet geur zijn kant op. Een geamuseerd grijnsje verscheen om zijn lippen. Die had hij lang niet gezien. Niet meer sinds Zira en hij haar opgejaagd hadden. Snel bracht hij zijn gedachten van Zira af. Ondanks dat hij haar niet uit had kunnen staan, bracht het elke keer een naar gevoel in zijn maag als hij aan haar dacht. “Zo zo, kijk eens aan.” Bromde hij ijzig kalm. Terwijl de emotieloze blik in zijn groengele ogen zich op Lumina richtte, die onder een afdakje zat. “Wat een verrassing.” Pal voor het afdakje stond hij stil en bewoog hij zijn kop, waardoor de tanden aan zijn halsband rinkelden.

Lumina had enkele keren haar tong over haar natte borst gehaald en was dan ook niet bezig met de omgeving. Ze keek dan ook vlug op bij wat ze hoorde. “Zo zo, kijk eens aan.” Lumina's oren stonden recht naar voren en haar ogen waren groot toen ze de zwarte kater voor haar herkende. Haar staart had ze rond haar gelegd om te vermijden dat ze hier zenuwachtig mee zou gaan slaan, wat dat zou sowieso gebeuren. Haar hartje klopte in haar keel en in stilte keek ze de zwarte kat aan, die nu pal voor haar afdakje stond. “Wat een verrassing.” Elke kat zou zich zenuwachtig voelen als ze in het nauw gedreven werd. In tegenstelling tot de vorige keer dat ze oog in oog met de kater, bleef ze toch gewoon zitten waar ze zat en maakte ze zich niet kleiner dan hem. Haar ogen schoten naar zijn halsband toen deze rinkelden door de tanden. Het waren er een stuk meer dan de vorige keer en even vroeg Lumina zich ook af of er tanden aanhingen van katten of honden die ze kende. Want ondanks dat Lumina een kat was, kende ze ook alle honden uit de buurt. "Ik ging iemand opzoeken." mauwde ze kranig. Ze wilde Chawl zien, al was het maar van ver, zodat ze kon zien of hij nog leefde. Zijn naam zei ze niet, want ze wist niet of Claw de jonge kater kende.

Hij bleef haar strak aankijken. Ze was een stuk gegroeid sinds hij haar voor het laatst had gezien. Zira en hij hadden haar als vermaak gebruikt en sindsdien had ze hen eigenlijk wel goed weten ontlopen. Al had Claw ook niet echt naar haar gezocht. Kittypets interesseerde hem niet. Het was enkel grappig als je ze tegenkwam of ze waren handig als er halsbanden nodig waren. Ze sprak weer en zei dat ze iemand ging opzoeken. “Juist ja.” Vervolgde hij kalm. “En ga jij mij ook vertellen wie dat dan wel mag zijn.” Hij deed nog een stap in haar richting. Om te verduidelijken dat hij daar niet te lang op wilde wachten en dat ze zeker geen andere keuze had, dan het hem vertellen. Deed ze het niet linksom, dan zou hij er wel voor zorgen dat het rechtsom alsnog ging gebeuren.

Haar staart was dik. Ondanks dat ze ouder en wijzer was geworden, was de angst voor boskatten er nog steeds. En nu haar vriend er niet was, de hond die mee in haar huis woonde, had ze geen plan B. Soms was het gewoon wijzer om niet te liegen. De kater voor haar had dan ook een gave om leugens van de waarheid te onderscheiden. Toen hij dan ook vroeg wie ze zocht, besloot ze om gewoon antwoord te geven. "Chawl." zei ze als antwoord. "Ik wil weten of het nu beter met hem gaat." voegde ze er nog aan toe. Ze wist dat hij bij de Elite zat, dat hij daar leefde. Zij had hem terug naar hier gebracht, ze had hem helpen ontsnappen toen bleek dat hij zich anders zou verhongeren.

Het was er heel even. Minder dan een fractie van een seconden schemerde er verbazing door zijn houding heen. Voordat het weer verdween alsof het nooit had bestaan. Ze noemde de naam van zijn zoon. Hoe wist Lumina over Chawl? Zijn gedachten gingen naar de periode dat hij zijn zoon kwijt was geweest. Naar het moment dat ze het busje uit hun gezichtsveld zagen verdwijnen en hij had gedacht dat ze hem voorgoed kwijt waren geweest. Al had hij nooit opgegeven met zoeken, de kans dat ze hem zouden vinden was heel klein geweest. En toen was Chawl opeens aan de rand van het kamp verschenen. Zijn zoon had het maar zelden over wat er gebeurd was en eigenlijk wilde hij er niets over kwijt. Dus had hij het zo gelaten. Om Chawl te beschermen, maar misschien ook wel een beetje zichzelf. Hij wilde niet horen wat hem was overkomen, omdat hij dan waarschijnlijk blind van woede elke twoleg aanvloog die hij tegen zou komen. “Waarom zou je dat willen weten?” Vervolgde hij bars na een korte stilte.

Ze had de lichte, korte, verandering in zijn houding wel opgemerkt. Toch liet ze dit niet aan hem merken en bleef ze gewoon staan zoals ze stond. Toch vroeg ze zich toch af wat er voor gezorgd had dat hij even zijn sterke houding liet verzwakken. Was het de naam van de jonge Chawl? Kende hij hem? Waarom wilde ze het weten? Waarom vroeg hij dat aan haar. Kon hij niet gewoon als eender welke kat gewoon antwoord geven? "Omdat ik hem op zijn meest zwakke punt gezien, gekend heb. Ik wil weten of het nu beter met hem gaat." Ze had zelf nooit gedacht dat het bos de oplossing was geweest, maar voor Chawl was dit wel zo geweest. Dat hoopte ze toch, want ze had hem sinds hun kort afscheid niet meer gezien. Ze trok even met haar oor. Ze hoopte echt dat hij niet zich erdoor had gewerkt en zich niet had overgegeven aan de verhongering.

Het was razernij die opeens door hem heen schoot. Hij hield het dit keer diep in zijn binnenste en wist het nog net op tijd terug te dringen. Als het eruit kwam dan was Lumina binnen de kortste keren dood. De bloedlust zou zich dan van hem meester maken en dat waren de enige momenten dat hij geen controle over zichzelf had. Hij was kwaad omdat het Lumina was geweest die zijn zoon van hem had afgepakt, dat was tenminste wat hij dacht. Of haar twolegs. Het maakte hem niet uit het was toch allemaal een pot nat. Waar hij ook kwaad over was, was dat Chawl het hem nooit had verteld. Hij sprak niet graag over zijn tijd bij de twolegs en Claw had het zo gelaten. Ze droegen allemaal verhalen met zich mee die ze niet met de buitenwereld wilden delen, maar misschien had hij er toch naar moeten vragen. “Hij is dood.” Sprak hij ijzig kalm. Hij nam zijn zoon in bescherming. Iets wat hij altijd zou doen. Hij wilde niet dat Lumina naar hem bleef zoeken, omdat het Chawl zou raken. Zijn zoon moest niet afgeleid raken door een nutteloze kittypet.

Onderwerp: Re: [open] Rains of Castamere