A lazy afternoon

De jonge kattin geeuwde lichtjes. Ze lag op haar zij op de vensterbank. De ruit stond open en haar snuitje lag buiten terwijl de rest van haar lichaam binnenlag. Haar mens aaide haar en ze snorde zachtjes, haar lichtblauwe oogjes sluitend. Haar buik stond bol van de kittens die erin zaten. Haar mens had jammer genoeg niet veel tijd en hij stond al snel op. Java keek op, teleurstelling in haar ogen. Nu ja zeg.. Maar ach. Ze stond op en sprong uit het raam, waar ze soepel op haar vier poten voor het huis terechtkwam. Dan ging ze wel in het warme zonnetje liggen, als hij haar niet meer wou aaien.

+Coffee first

De kater was eindelijk toegestaan om naar buiten te gaan. Aangezien hij al bijna een half uur lang zat te miauwen voor de deur totdat zijn twolegs eindelijk wakker werden n het voor hem open gedaan hadden. Hij was gelijk eruit gerend en al meteen was hij op de schutting van zijn tuin gesprongen om vervolgens volledig vrij te zijn. Zijn ogen keken naar de lucht, dat op dit moment geen wolken bezat. Maar aan de geur dat de dauw met zich meebracht wist hij wel dat het geregend had.
Na een tijdje wat te lopen hadden zijn blauwe ogen een bekende kattin gevonden. Waarna hij wat geschrokken stopte met lopen. Dit leek toch niet...? Langzaam liep hij richting de poes toe. Hij had niet echt verwacht haar terug te zien. Maar hij herkende haar geur, natuurlijk. Vandaar dat zijn dikke staart wat heen en weer zwiepte. "Hoi," miauwde hij naar haar. Zijn blik meteen gericht op haar gezwollen buik.

Java strekte zich lui wat uit en ging op haar zij liggen in het zachte gras. Straks zou ze de grassprietjes wel uit haar lange vacht moeten wassen, maar voor nu kon ze even lekker wegdromen. Haar buik was in deze positie duidelijk zichtbaar en er was dan ook geen twijfel mogelijk dat ze zwanger was. De ragdoll opende haar blauwe ogen toen een bekende stem haar begroette. Java glimlachte vriendelijk naar hem, zoals ze naar iedereen altijd vriendelijk glimlachte. "Hee, Coffee.", mauwde ze terug, de blik die op haar buik gericht was niet opmerkend.  

De kattin glimlachte vriendelijk naar hem. Iets waar hij gewend aan moest raken. Het was net alsof de kittens in haar buik niet van hem waren. "Hee, Coffee.", miauwde ze terug. Waardoor Coffee dat aannam als een uitnodiging en uiteindelijk wat dichterbij de poes kwam. "Hoe gaat het?" Vroeg hij maar terwijl hij naast haar ging zitten. Zijn staart heen en weer zwiepend terwijl hij zijn blik op de poes hield. Hij had eerlijk gezegd nooit verwacht haar weer terug te zien. Maar misschien dat ze het dit keer in een vriendelijke manier konden doen. Niets meer, niets minder.

Java hield haar blik vriendelijk op de ander gericht toen die dichterbij kwam en uiteindelijk naast haar ging zitten. Puur vriendschappelijk, en misschien ook wat naïef. Ze wisten allebei dat haar buik opgezwollen was door hem - maar ze was dom genoeg om te geloven dat dat een gewone vriendschap niet in de weg stond. "Met mij gaat het goed hoor, en met de kittens ook.", mauwde ze, vriendelijk glimlachend. Haar blauwe ogen keken hem aan zoals ze naar elke andere kat zou kijken. Dom, naïef, misschien zelfs harteloos vanuit een bepaald oogpunt - maar er was niks in haar hele wezen dat het gemeen bedoelde.