I'll see you wiggle like a worm on a hook

Lethalglance lag buiten, haar grote lichaam uitgerekt op een grote rots die midden op een open veld lag. Her en der stonden wat varens en in de verte wat bomen maar voor de rest was het hier aardig kaal naast de enorme rots waar ze op lag dan. Haar verschillend gekleurde ogen stonden koud en levenloos te staren naar een opgegeten konijn dat bij haar grote witte poten lag die was besmeerd met het bloed van haar maaltijd. Ze had het konijn gezien en gevangen. Misschien er eventjes mee gespeeld voor ze zijn nek brak en hem tot het bot verslond. Vandaar dat haar poten er niet op zijn nestjes uitzag en eerder rood waren dan wit. Hm. Ze grote warrior hield haar schouder op. Ze moest toch ergens haar woede op uit storten? Als ze te veel slachtoffers in een keer maakte ging het opvielen en dat wou ze niet. Lethalglance gromde. Pakte een scherp botje en begon met de punt wat tussen haar tanden te prutsen om de restjes van haar prooi te verwijderen. Wat een saaie Foxdung dag was het zeg.

- Amberstorm only

Als je een beschrijving moest geven van wat Lethalglance uitstraalde was dat pure haat en duisternis. Misschien verveelde ze zich zich ter pletter op het moment en was er niemand om haar heen, haar uitstraling bleef het zelfde en haar emoties bleven uit. Nu, terwijl ze hier lag met een bot tussen haar tanden en wat resten opgegeten konijn vertelde al dat je uit de buurt moest blijven. Toch was er iemand die haar kant op durfde te komen. De massieve warrior kneep haar ogen tot spleetjes en keek met een hatelijke blik naar de plek waar beweging vandaan kwam. De wind blies tegen haar in waardoor ze niet kon ruiken wie of wat er aankwam waardoor haar klauwen langzaam uit haar hulzen gleed. Klaar om zichzelf te verdedigen als dat moest maar toen een bruine bekende kop tevoorschijn kwam ontspande de grofgebouwde windclanner zich meteen. Amberstorm. Lethalglance hief haar kop, de haat en koude glans in haar ogen min of meer verdwenen. Natuurlijk had ze altijd dezelfde strenge look maar wanneer ze haar oud-leerling bij haar was verzachte ze altijd een beetje. Een klein waterig glimlachje krulde op in haar mondhoek toen de kersverse warrior voor haar stond. "Amberstorm" Sprak ze haar naam uit ter begroeting. Haar verschillend gekleurde ogen over de she-cat heen glijdend. Ze was een stuk gegroeid en had wat sterke postuur gekregen door de spieren die ze had gekweekt. "Waarmee kan ik je helpen?" Vroeg ze. Zich afvragend waarom haar oud-leerling naar haar toe was gekomen.