Sunrise

Thornfang had, zoals bijna elke nacht op rij, ook weer deze nacht slecht geslapen. Deze keer had hij gedroomd over hoe een hond zijn kaken vlak voor zijn gezicht sloot terwijl Stainedkit achter de hond stond en hem hulpeloos aankeek. Terwijl hij een weg zocht met zijn ogen en zijn poten om achter de hond te komen, weergalmden de stemmen van Ferretpaw, Wolfpaw en Feverpaw in zijn kopje die zeiden dat hij Stainedkit niet zomaar achter kon laten en dat hij wel meer kon doen dan dit alleen. Zijn pels had klam aangevoeld toen hij wakker was geworden en een lichte hoofdpijn had zich meester van hem gemaakt. Hij had even rechtop moeten gaan zitten om te bekomen van zijn nachtmerrie, maar zelfs na enkele minuten was de hoofdpijn niet verdwenen en was zijn hartslag niet bepaald rustiger geworden. Hij had zin om te huilen, maar dat was nu eenmaal iets dat een senior warrior niet deed. Niet waar anderen hem konden zien, maar ook niet waar anderen hem niet konden zien. Hij was praktisch gezien verplicht om altijd een façade omhoog te houden zodat anderen zijn gekwetste gevoelens niet konden raden. Het laatste wat hij nodig had, was dat ze over hem gingen fluisteren en dat zijn dochters het idee zouden krijgen dat hij toch niet zo sterk was zoals ze hoopten. Vooral voor Feverpaw wilde hij een goed voorbeeld zijn. Wat hem trouwens er aan herinnerde dat hij nog steeds met Tallshadow moest spreken over een nieuwe mentor voor haar. De tom draaide zich met een zwiep van zijn staart weg van de slapende katten en ging naar buiten. Het was fris en Thornfang was blij dat er eens geen felle zon op zijn pels scheen als hij naar buiten kwam. Hij vond het prettig dat er geen aanhoudende regen meer uit de lucht viel, maar die klamme warmte was voor hem toch ook echt niet nodig, hoor. De tom wandelde rustig door het territory heen toen hij een geur rook van een andere kat. Hij kon het bij geen Clan plaatsen, dus was het een Tribe cat. Thornfang rolde met zijn ogen, maar besloot toch om de kant van de kat op te gaan. Hopelijk was deze kat een stuk minder erg dan de vorige die hij ontmoet had. “Wauw,” zei hij toen hij naast de kat ging staan, eigenlijk de eerste keer zich echt realiserend hoe mooi een zonsopgang hier wel niet was. “Nooit geweten dat het hier zo mooi was.”

Thornfang zag de tom vanuit zijn ooghoeken knikken. Hij zag ook dat de tom een alerte houding had, iets wat hij wel kon appreciëren. Hij had ook niet verwacht dat ze met open poten ontvangen zouden worden en dat hoefde voor hem ook eigenlijk niet. Hoe vijandiger deze Tribe cats deden, hoe sneller Tallshadow uit de droom zou worden gehaald dat dit voor nu hun bondgenoten waren en hoe sneller ze deze akelige plek zouden verlaten. Dit was geen plek voor een apprentice om in op te groeien en voor kittens was het al even gevaarlijk. Kittens waren nieuwsgierig en de reis had dat niet bepaald verbeterd. De kans dat ze besloten om er in hun eentje op uit te gaan was vrij groot en dat konden ze niet verhinderen. Er waren nu misschien een extra paar ogen om alle kittens in de gaten te houden, maar het zou niet meer lang duren voordat er nieuwe kittens op komst waren en dan konden ze al helemaal moeilijk verhuizen. Bovendien geloofde Thornfang niet dat de Tribe cats na een paar weken geen actie zouden ondernemen als ze tegen dan nog niet verdwenen waren. Ze keurden hun nu misschien goed in hun territory, maar ook dat zou niet lang blijven duren. En dus merkte Thornfang heus wel de onderliggende dreiging op in de stem van de Tribe cat, maar kon niet anders dan dat gedrag goedkeuren. “Geloof me, als ik het voor het zeggen had, waren we hier allang weggeweest en hadden jullie je territory weer helemaal voor jullie zelf kunnen hebben.” Hij keek met een starre blik naar voren, naar het prachtige uitzicht dat zich voor hem bevond. “Het was prima toen we nog thuis waren en we tenminste nog vooruitzichten hadden. Deze reis heeft alleen maar ellende met zich meegebracht en ik zie onze kittens in dit gebied nog niet zo snel opgroeien. Bovendien wordt het tijd dat de Clans weer gescheiden raken van elkaar zodat we elkaar minder als bondgenoten beschouwen en meer als rivalen.” Hij draaide zijn kop weer naar de Tribe cat. “Bovendien ga je mij niet wijs maken dat jullie geen actie gaan ondernemen als we hier te lang blijven. Dit territory is immers van jullie en ik kan aan je reactie merken dat je er alles aan wilt doen om het te verdedigen, wat dus wil zeggen dat jullie ons als een potentiële dreiging zien. Dat blijft niet lang goed lopen, of wel dan?” Hij keek de tom ietwat uitdagend aan.