Autumnpelt liep door de Pinewoods. Haar pels viel niet op in de achtergrond van Leaf-fall. Haar vachtje glansde in het licht, maar ze huilde. Stil rende ze naar een varenstruik en ging eronder zitten. Tranen vonden een weg langs haar mooie hoofdje. 'Mouse-doung'schreeuwde ze naar de stilte. Ze begon tegen zichzelf te praten. 'Leven is waanzin .. Zou ik naar de medicinecat gaan? Een paar doodsbessen vragen? Dan ben ik ervan af .. Ik kan een een ander clangebied binnenvallen, en me laten vermoorden?' Ze had genoeg van haar leventje. De tranen wrongen zich eenw eg, endoorweekte de pels op haar snuit. De druppels dropen lang haar snorharen. Op drie tail-lengts afstand hoorde ze plots geritsel. Daar was een Shadowclan warrior. 'Heb je gehoort wat ik zei? Kom tevoorschijn, alsjeblieft. Kan je me helpen?'
(Autumnpelt, in haar herken ik veel van mezelf .. deze gedachten zijn de waarheid, die in mijn hoofd spelen ..)