Raptorecho was de laatste dagen meet dan vrolijk. Heel Windclan leek nogal verbaasd te zijn door zijn opgetogen bui, vooral Tigergaze, wist hij en dat vond hij meer dan geweldig. Zijn favoriete halfbroeder die hem vroeger had verraden verbazen. Dat hield namelijk in dat Raptorecho toch een vorm van macht over de kater had en dat was wel het minste van wat Raptorecho wilde. Hij wierp nog een blik op waar Tigergaze mogelijk zou zitten en ging vervolgens de grot naar binnen die de nursery werd genoemd en daar lag zijn prachtige kattin. Oké, ze waren nog steeds geen partners, al leken veel Windclan katten dit wel al te denken. "Schoonheid," begroette de kater de poes zorgelijk en legde een muisje voor haar neus. Maar het eerste wat hij kreeg waren klagelijke woorden. Raptorecho drukte zijn kaken stevig op elkaar en dwong zichzelf zich te vermannen, omdat hij intussen toch wel ziek werd van haar gezeur en het liefst meteen haar nek doorbeet. Maar dan herinnerde hij zichzelf er aan dat deze poes zijn sleutel was tot meer respect en meer macht. Een partner hebben was namelijk een teken van stabiliteit en zeker een gezin hebben. "Omdat je te hoog zwanger bent, schoonheid," sprak de kater geforceerd geduldig en warm. Raptorecho ging naast haar liggen en bekeek haar. "Hoe voel je je?" Vroeg hij vervolgens, oprecht benieuwd, want gingen ze al komen? Het leek namelijk zo lang te duren, veel te lang, intussen moest het toch echt wel tijd zijn.

Mooi, de poes klaagde in ieder geval niet meer. Maar het antwoord die ze gaf op zijn vraag beviel hem ook niet. De kop had niks te maken met de baarmoeder, dus koppijn kon vast niet veel goeds betekenen. Pijn in de buik zou logisch zijn, maar koppijn? Raptorecho voelde zich vrijwel meteen onrustig worden. Hij kreeg ook meteen de neiging om iemand aan te spreken en de opdracht te geven om Routpaw of Lizardpath op te halen. Maar hij hield zich in. "Verder wel goed?" Vroeg hij. Misschien hoopte hij op buikpijn, want dan kwamen de kittens waarschijnlijk snel. Hij wilde pronken met zijn baby's, laten zien wat voor geweldige vader hij was en katten hun kop er af bijten wanneer ze een verkeerde poot uitstaken naar zijn vrouwtje of jongen. Daar had hij oprecht zin in. Een nieuw hoofdstuk in zijn leven. "Zodra de kittens oud genoeg zijn kan je weer de grot verlaten, het komt allemaal wel goed en ik of een andere queen kan je altijd even aflossen wanneer jij je poten moet strekken," verzekerde hij de poes nogmaals. Oh, was voorbeeldig. Raptorecho walgde bijna van zichzelf.

Tot zijn verbazing at Northdrift de prooi niet eens op, maar schoof het naar een andere queen toe om het op te eten. Raptorecho vernauwde zijn ogen. Was alles wel écht goed met haar? Maar waarschijnlijk was ze gewoon moe, want ze was in slaap gevallen tegen zijn vacht aan. Misschien voelde hij zich ongemakkelijk, maar misschien vond hij dit ook wel gewoon oké. Echter sliep ze niet helemaal, want ze sprak tegen hem en de woorden drongen niet direct tot hem door. Wacht, nog heel even. Elk moment kon het kwartje- "HAAL ROUTPAW OF LIZARDPATH NÚ OP!" En daar was het felle aardje van Raptorecho. De poes ging bevallen. Northdrift ging zijn kinderen op de wereld zetten en er moest méteen een medicine cat komen voor hij gek werd. Dit moest goed lopen. Hij moest uitsloven bij Tigergaze dat het bij hém wel goed ging. Dat al zijn kittens wel gewoon in leven waren. Raptorecho boog zijn kop en likte de oor van Northdrift. "Het gaat helemaal goed komen, geloof mij," sprak Raptorecho vast beraden en keek vervolgens ongeduldig om zich heen op enige tegen van een medicine cat. En geen haar op zijn lichaam dat een medicine cat uit een andere clan mocht gaan helpen.

Een schelle kreet liet haar zo opschrikken dat ze meteen alle netjes op elkaar gestapelde kruiden door de war gooide. Geschrokken keek ze om zich heen, waarna ze recht in de ogen keek van een al even geschrokken Windclan apprentice, die verklaarde dat Northdrift ging bevallen. Ah, vandaar die angstige uitdrukking, Raptorecho was de vader. Routpaw knikte enkel en bedankte hem, waarna ze zenuwachtig om zich heen keek. Dit was niet de eerste bevalling die ze mee maakte, maar wel de bevalling van kittens wiens vader Raptorecho was. Toch wist ze dat ondanks haar gevoelens tegen Raptorecho, ze deze kittens én de moeder moest helpen. Dus stond ze snel op en en pakte in een groot blad enkele kruiden waarvan ze dacht die nodig te hebben en een stok, waarna ze met alles in haar bek haastig richting de nursery, of nuja de vervanging daarvan in de grot, begon te stappen. Eenmaal binnen spotte ze al snel het koppeltje. Routpaw kwam tot stilstand en slikte even toen ze Raptorecho's blik ontmoette. Nee, ze had een taak te doen, hij zou haar niet storen. Dus keek ze stoïcijns langs hem heen en stapte op Northdrift af, voor wie ze haar kleine verzameling aan kruiden legde. "Goedemiddag Northdrift," Miauwde ze met een een kleine glimlach waarna ze de poes even goed inspecteerde. Alles leek goed te gaan tot nu en nog geen van de kits waren geboren, maar ze kon inderdaad zien dat dat niet lang meer zou duren. De jonge poes neusde de groene kervel bladeren naar de mooie poes toe. "Eet deze, dat zal je helpen bij de bevalling. Voor de rest moet je proberen zo rustig mogelijk te blijven en niet vergeten te ademen tussen het persen door, oké?" Haar stem was zacht en vriendelijk, maar ze leek toch wat gespannen. Deze keer kwam dat echter niet door de stress van de bevalling, maar door de aanwezigheid van de grijzige kater achter hun. "Als het erg pijn gaat doen kan je op deze stok bijten,"

Raptorecho had er geen moeite mee dat het Routpaw was die zijn kittens zou helpen. Hij voelde er eerder een soort plezier bij omdat zij zich waarschijnlijk hartstikke ongemakkelijk zou voelen. Als ze ook één fout zou maken, dan was ze er geweest, dan was ze van hem en dat wist ze, daar kon Raptorecho op rekenen. Hij werd niet begroet, in Northdrift wel en Routpaw ging meteen te werk terwijl Raptorecho toekeek. Ook bleef hij kalm toen Northdrift begon te bevallen van de eerste kitten, wat gevoelsmatig moons leek te duren. Hij hield alles nauwlettend in de gaten en toen de eerste kitten te wereld was gekomen en Routpaw klaar was met de jonge kitten, vertelde Northdrift hem dat hij haar een naam mocht geven. Aan hem de eer. De kers verse vader kwam wat dichterbij en bracht zijn snuit zorgvuldig naar het kleine hoopje zilveren vacht. Het was een poesje. "Condorkit zal haar naam zijn," murmelde hij rustig en gaf haar zachtjes een lik, waarna hij zich weer wat terug trok. Hij besloot Northdrift een bemoedigende knik te geven. "Je doet het goed," murmelde hij. Wat kon de kater ook voorbeeldig zijn, de perfecte vader. Anderen moesten eens weten.

Nu mag Routpaw weer~

Ze wist dat Northdrift niet de makkelijkste poes was van Windclan en was dan ook opgelucht toen ze alsnog weemoedig de voorgeschoven kruiden op at. De jonge poes had maar al te goed door hoe Raptorecho haar iedere beweging in de gaten hield. Als ze iets verkeerd deed zou ze daar de gevolgen van voelen. Gelukkig zou dat niet gebeuren, dit was haar derde bevalling nu, ze wist inmiddels wel wat ze deed. Toch knaagde er iets aan haar; zou... zou het niet beter zijn geweest als ze juist iets verkeerds had gedaan? Starclan mocht weten wat voor plannen Raptorecho had met deze kittens en queen, misschien was het beter geweest als ze daar meteen een stokje voor had gezet. Als hij daar nooit de kans toe zou krijgen.
Northdrift kreunde en Routpaw was weer terug op de wereld. Ze stond op om de kitten naar haar borst te brengen, maar Northdrift deed dit zelf al. Het werd haar koud om het hard toen ze het kleine, zwakke hoopje grijze vacht zag. Hoe kon ze er ooit aan denken om haar het leven te ontnemen, dit was meer dan fout. Iedereen werd onschuldig geboren, het was niet aan haar om het recht op een leven van wie dan ook te ontnemen. De jonge poes huiverde en slikte een brok in haar keel weg, in de knoop met zichzelf en de hele situatie. Ze bleef echter doen zoals van haar verwacht werd, dus snuffelde ze aan de kitten en likte voor de zekerheid nogmaals diens neus schoon zodat het ademen zonder problemen zou gaan. Vervolgens checkte ze haar lichaam kort en wreef ook even voorzichtig over de rood-witte buik van de queen. "Jij mag haar een naam geven," Ze stapte naar achteren zodat de vader erbij kon, nog altijd zijn blik ontwijkend terwijl hij haar de naam gaf. Condorkit, net als zichzelf vernoemd naar een roofvogel. Hij gedroeg zich als een voorbeeldige, trotse vader en het was misselijkmakend. "Het is een gezond poesje, gefeliciteerd," Miauwde ze enkel en glimlachte vluchtig. "Houd nog even vol Northdrift, er zullen zeker nog wel een stuk of 4 komen," Sprak ze de moeder poes bemoedigend toe. Haar ogen gleden af naar de eerste kitten, Condorkit. In stilte maakte Routpaw zichzelf een belofte tegenover dit poesje en de andere die nog zouden volgen; ze zou er alles aan doen om te zorgen dat Raptorecho zijn kroost niet het verkeerde kant op zou sturen, dat hij zijn onschuldige kittens niet zou verpesten. Hij had gedreigd dat zodra zij één woord over de Thunderclan apprentice sprak, hij de degene van wie zij het meest hield van haar af zou pakken. Wel, dan zou zij hetzelfde doen met hem. Alleen op de juiste manier... Volgens haar.

Zijn dag was aangebroken, de dag waarop waarop hij het 'licht' zou zien, de dag waarop hij de wijde wereld in zou stappen. Dit was het grote moment waar hij zich niet geheel bewust van was. Na het korte moment van meer plaats te hebben, was het zijn beurt. Met dat de jonge kater de frisse buitenlucht voelde, opende hij meteen zijn bekje om met een luid gepiep te laten weten dat er iets miste en dat de koude hem niet beviel. Ondanks dat dit automatisch ging bij alle kittens, liet hij wel enorm snel van zich horen. Wat gebeurde er allemaal. Met dat een tong over hem heen ging, verdween de koude al snel, al had hij nog het gevoel dat hij iets mist. De eerste moedermelk, dat miste hij, maar hij zou eerst nog kort gecontroleerd moeten worden. Niet dat de kitten zich hier allemaal van bewust was.

Er zouden nog vier gaan komen, volgens Routpaw. Flink nest en Raptorecho vroeg zich voor een moment af of hij het wel zou kunnen handelen, zoveel kits. De volgende kitten zat er alweer aan te komen en de bevalling begon. Ook al had Raptorecho zijn staart als een soort steun tegen Northdrift aan gelegd, hijzelf keek toch weg. Wat was dat toch met mannen? Je hoefde duidelijk niet normaal te zijn om dit niet zo goed aan te kunnen. Hun eerste dametje was in ieder geval geboren en de eerste roofvogel naam was gegeven. Raptorecho wierp een korte blik op Routpaw en voelde een soort vreugde in zich opborrelen. Wat zou er allemaal wel niet door haar kop heen gaan? Raptorecho wilde het maar wat graag weten maar kon het ergens ook wel raden. En toen was de tweede kitten geboren. Routpaw deed wat ze moest doen en vervolgens lag de kitten aan de buik van Northdrift. De kersverse moeder poes gaf de naam Merlinkit aan het grijs met witte kittentje. "Prachtige naam," stemde de kersverse vader met Northdrift in.

Moeder natuur had de rode poes kort tijd gegeven om van haar eerste dochtertje te genieten, maar dat duurde niet lang. Snel genoeg moest de poes opnieuw door een wee heen en dit keer pakte ze wel de stok vast. Verstandig, anders zou ze zo nog maar eens haar eigen tanden kunnen verbrijsteren. Dat had Lizardpath haar geleerd en de jonge poes vroeg zich af hoe erg de pijn wel niet moest zijn dan. Misschien ergens toch wel positief dat ze het niet zelf mee hoefde te maken. Routpaw hield alles scherp in de gaten en liep naar een grijs-wit katertje toe toen Northdrift dat toestond. Merlinkit Nogmaals een roofvogel, ze begon een patroon te zien hier. De jonge poes besnuffelde het kleine ding met haar neus en herhaalde het process wat ze eerder had gedaan bij hun dochtertje. Hij leek wat kleiner te zijn dan de gemiddelde kit, maar niet iets wat haar zorgen baarde. "Jullie zoontje lijkt mij ook hardstikke gezond," Murmelde ze bemoedigend, waarna ze met haar roze neusje het kleintje opweg hielp naar de buik van zijn moeder. Vervolgens nam ze opnieuw weer een beetje afstand, zodat Northdrift ademruimte had zodra de volgende kitten zou komen.

Lizardpath was deze ochtend vroeg op pad gegaan en had Routpaw achter gelaten. Ze hadden nog kruiden nodig, maar omdat Northdrift op haar hoogste punt zat bij het dragen van haar kittens, moest er iemand achterblijven om dat in de gaten te houden. Ze had hierbij de beste beslissing genomen want toen ze terug aan kwam zag ze dat Routpaw weg was en bij de geïmproviseerde zat. Met dat ze dat zag, kwam er een apprentice aan haar melden dat Northdrift's kittens kwamen. Voordat ze echter naar hen toe snelde, liep ze nog snel naar hun kruiden verzameingen om wat bladeren te pakken van de frambozenstruik. Moest er een bloeding optreden bij de moeder, kon ze deze hiervoor gebruiken. Toen ze er eenmaal was, waren er al twee kittens geboren. Lizardpath bleef bewust op een kort afstand staan, kijkend naar haar apprentice die het perfect deed zoals ze haar geleerd had. Lizardpath knikte even naar haar, als teken aan haar apprentice dat ze het goed deed en dat ze gewoon moest verder doen zoals ze bezig was. Ondertussen was ook een 3de kitten geboren. Even drukte ze haar neusje zachtjes tegen Northdrift, om te laten weten dat zij er ook was, waarna ze zich even tot Raptorecho richtte. "Ze doen het goed." mauwde ze zachtjes tegen de kater. Zowel Nortdrift als de kittens, als haar apprentice die de queen begeleidde. Lizardpath zou enkel toezicht houden bij deze bevalling.

Het nieuw geboren katertje werd Merlinkit genoemd, een naam waar hij het helemaal mee eens was. Merlins, kleine, donkere valken, waren prachtige roofvogels in zijn ogen. Maar hij vond eigenlijk elke roofvogel prachtig en dat was niet omdat hij zelf Raptor heette. Ondanks dat hij Routpaw onder de duim moest houden, vertrouwde hij haar op dit moment wel. Ze deed het goed als medicine cat apprentice en bracht zijn kittens prima op deze wereld, al was het Northdrift, natuurlijk, die het meeste werk deed. Raptorecho boog zijn kop naar voren en gaf Condorkit en Merlinkit nog een paar goede likken om ze warm en droog te krijgen. Ze waren gezond en daar was hij tevreden mee. Toen kwam de volgende kitten. Raptorecho nam weer afstand, maar hield zijn staart in contact met de persende moeder. Hij had al weinig gevoel, maar werd hier toch ongemakkelijk van. Maar het ging goed en de derde kitten werd geboren. Northdrift kwam vermoeid over en gaf deze kitten minder aandacht dan de vorige twee. Raptorecho kwam direct weer dichterbij en pakte voorzichtig het poesje op die hij bij zich nam en zelf droog ging likken en het vliesje bij haar neusje verwijderde. "Het gaat wel goed met haar, hé?" Zijn vraag was scherp en er zat misschien een lichte dreiging in haar stem. Zijn kittens hadden een moeder nodig. Raptorecho ging verder met het warm en droog likken van het poesje en bedacht aan naam. "Shikrakit zal haar naam zijn," vernoemd naar een kleine spreeuw havik. Een grijzige, met bruine roofvogel. Shikrakit liet een harde piep horen wat inhield dat het likken goed werkte. Toen Lizardpath binnen kwam keek hij direct op. Hij had de poes vroeger het leven zwaar geprobeerd te maken, maar had haar later eens gered. Hij wist niet wat nu zijn verhouding met de zwart met witte medicine cat was, maar op dit moment kon hij het wel beter positief hebben. De poes miauwde tegen hem dat 'ze' het goed deden. "Het zijn mijn kits," miauwde hij met een kleine grijns, waarmee hij eigenlijk vertelde dat het dankzij zijn genen was dat ze zo sterk waren. "En Northdrift's natuurlijk, sterke genen, heel belangrijk," vervolgde hij, met een hint van trots en misschien gemaakte vriendelijkheid in zijn stem. Sowieso deed Raptorecho zich als een goede warrior voor in de clan. Katten die hij vroeger gepest had dachten dat hij veranderd was. Eigenlijk waren het alleen Tigergaze en Routpaw die zijn ware aard zagen. Hij pakte Shikra kit op en legde haar terug bij Northdrift. De kitten was nu droog en warm, net als haar broertje en zusje. De volgende kitten zou nu geboren worden.

Haar mentor voegde zich na de tweede kitten bij hun. Routpaw verwachtte dat ze het nu over zou nemen van haar, maar de zwart-witte poes bleef op een afstandje zitten en knikte haar toe. Routpaw moest dit zelf doen. Plots leek er nog meer druk op haar schouders te staan en even schoot ze bijna in paniek, maar toen bracht ze zichzelf met rustig ademen tot bedaren; ze had dit eerder gedaan, ze kon dit. Als het niet goed ging kon Lizardpath altijd ingrijpen. Dus de poes bleef kalm en de de derde kit kwam ook op de wereld. Ze wilde het kleine poesje schoonlikken, maar Raptorecho was haar voor. Ze kwam meteen tot stilstand en bekeek de kit van een klein afstandje, ook zij leek gezond. Northdrift begon vermoeid te raken en haar partner merkte dit ook. "Het gaat wel goed met haar, hé?"  Zijn scherpe vraag had een hint van dreiging en Routpaw wist meteen weer wie er naast haar stond. Meteen knikte ze haastig, iets van angst in haar houding. "H-hmhm, Northdrift is een sterke poes, dit hoort Raptorecho," Miauwde ze met zachte stem. Opnieuw bleef ze op afstand terwijl hij met de kit bezig was. "Shikrakit zal haar naam zijn," Ah, dus ze wilden allen een naam van een roofvogel geven. Hm. Ook Lizardpath voegde zich nu bij hen en drukte even haar neusje bemoedigend tegen de rood-witte queen. "Ze doen het goed." Een kleine glimlach verscheen op haar gelaat. Inderdaad, alles ging soepel en goed. Precies zoals het zou moeten gaan, alleen een beetje jammer dat de vader een psychopaat was. Dat was wel een minpuntje. "Het zijn mijn kits," Ze trok kort geërgerd met haar oor bij die woorden, maar gaf voor de rest geen teken dat ze het gehoord had. "En Northdrift's natuurlijk, sterke genen, heel belangrijk," Ze klemde haar kaken onmerkbaar op elkaar en vroeg Starclan om dit snel afgelopen te laten zijn.