We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Untamed {Family topic} zo 16 jul 2017 - 14:21
Er was niet echt een nursery, maar er was wel een plek waar de Queens verbleven met hun kittens en dat was waar Raptorecho nu naar toe ging. Hij had deelgenomen bij de Dawn hunt patrol en een mooi konijn weten te vangen. Zo trots als hij was nam hij deze ook mee naar Northdrift. Wie had dat gedacht, dat Raptorecho zich zo kon gedragen, maar dit deed hij puur uit eigen belang. De clan moest hem namelijk als een waardige warrior gaan zien. Ondertussen kon de kater zijn eigen spelletjes wel spelen. Het was nu een kwestie van wachten, want zodra de kittens zo'n vier moons waren, kon hij hun zelf nog wel wat extraatjes bij brengen, voor ze mentoren toegewezen zouden krijgen. Hij wilde dat zijn kittens kenmerkend zouden worden voor Windclan. Machthebbers. En zijn kittens moesten van hem houden, hem respecteren en hem volgen. Raptorecho legde het konijn voor Northdrift neer waarna zijn ogen over de zes kittens heen gleden."Ze groeien snel," besloot hij te zeggen, waarna hij ging zitten.
De kits & Northdrift
Owlbate
Member
Ryan ! 1611 Actief So, excuse my tantrum
Can't you see I've got my hands full?
Hij was zonet wakker geworden, voor een paar tellen niet echt bewust wat er om hem heen was. Maar al snel kreeg hij te binnen dat hij opgekruld lag naast zijn nestgenoten en zijn moeder. Nogal egoïstisch duwde hij eentje even weg om zelf wat ruimte te krijgen om zijn poten te strekken. Ja, hij was dat type dat altijd hoogeisend dacht. Hij wou altijd het beste voor zichzelf, altijd vastberaden en hebzuchtig. Het was niet dat zijn ouders hem zo hadden opgevoed, want daar was hij te jong voor. Maar hij was wel geboren met zo'n fel karakter, en veel opvoeding was er ook niet nodig. Zijn blauwe ogen keken rond totdat hij een gestreepte, grote kater hun kant op zag lopen met iets tussen zijn kaken. "Ze groeien snel," zei hij, dat waarschijnlijk tegen Northdrift bedoeld was. Nogal nieuwsgierig kroop hij naar de kater toe. Hij rook bekend, en de stem zei al genoeg dat het zijn vader was. Hij had hem nog niet zo vaak gezien, aangezien hij kort geleden zijn ogen had geopend. Een piep ontsnapte uit zijn bek, hopend om wat aandacht. "Apa!" Probeerde hij. Close enough.
Buikje vol, oogjes toe... dat was het leven. Hawkkit lag lekker te snorren terwijl hij half op zijn rugje gedraaid lag. Echter moest dit natuurlijk weer verstoord worden toen Owlkit ruimte voor zichzelf maakte door zichzelf uit te strekken en hem asociaal aan de kant te duwen. Meteen kwam Hawkkit wat overeind en keek met een boos blikje naar Owlkit toen waarbij hij een verontwaardigde piep liet horen. En net toen hij op Owlkit af wilde kruipen om hem te verpletteren, werd hij afgeleid door een grote schaduw die over hun opdoemde. Hawkkit keek omhoog naar de grote zilveren kater, hun vader, Raptorecho. En natuurlijk was het Owlkit die als eerste om aandacht vroeg. Nou, daar was hij het niet mee eens dus kroop Hawkkit naar voren en klom zo boven op Owlkit die op dat moment net naar hun vader toe piepte. Hawkkit zette zijn pootje op de kop van Owlkit en hoopte deze zo omlaag te duwen. "pa-ap!" Piepte Hawkkit zelfvoldaan en zette een klein grijnsje op.
Ospreykit was al wakker. Haar oogjes waren gesloten, want ze genoot van haar portie melk. Met felle trekken en duwende pootjes masseerde ze de plek rond het bolletje. Toen haar buikje weer goed gevuld was liet ze los. Net op dat moment kreeg ze een trap. Haar oogjes schoten open en een verontwaardigde piep kwam uit haar bekje. Ze was een centimeter opgeschoven door de schop, dus kroop ze nu weer vervaarlijk dichtbij. Ze zag dat Hawkkit ook al een stomp had gekregen. Wat een asocialerd! De boze kitten draaide haar kont naar haar broertje en gaf hem een trap terug. Nah! Ze had helemaal gemist dat Owlkit nog net papa had geroepen, of een poging tot. Ze rook een vreemde geur, ietwat bekend, maar al vervaagd in haar geheugen. Ospreykit draaide haar kopje en wachtte tot het beeld een beetje verscherpte. Ze zag nog een beetje wazig, maar kon toch met haar kitten blauwe oogjes wat kleuren onderscheiden. Ze zwaaide met haar staartje en hief met een ruk haar kop omhoog. Een felle, heldere piep stroomde uit haar bekje. Aandacht aandacht!
Wat verveeld zat ze tussen de poten van haar moeder die haar van top tot teen schoonlikte. Waarom? Ze was toch niet vies? "Ammie!" piepte ze lichtelijk geïrriteerd. Ze wilde helemaal niet gewassen worden, zeg. Enthousiast richtte ze haar oortjes naar voren toen ze de stem van haar vader hoorde. "Appie!" piepte ze vrolijk en worstelde zich los uit de poten van haar moeder, die haar met een zachte grinnik liet gaan. Haar siblings leken weer wat ruzie te hebben, Owlkit was een vervelende aandachttrekke! Puh. Shikrakit was een flinke kitten en beukte tegen hem aan omdat ze ook vooraan wilde staan, bij haar pappie - die ze appie of apap noemde en haar moeder ammie of amam
Northdrift was bezig met haar dochtertje Shikrakit wassen, immers mochten de kits er niet bijlopen als een paar slonsjes. Ze waren allemaal nog zo klein, nog zo jong en zonder dingen op hun kerfstok. Maar elke kat van WindClan zou weten dat de kits in geen normale familie waren geboren. De rosse kattin keek op toen ze de stem van de zilveren kater hoorde en snorde instemmend. De kleintjes leken blij om hem te zien, iets wat ze prima vond. Ze liet Shikrakit gaan en richtte haar aandacht op Raptorecho. "Zeg dat wel," zei ze terwijl ze haar blauwe oogjes op de kleintjes richtte. De kattin kwam overeind toen ze het konijn zag en sloeg haar pluizige staart om haar poten, om vervolgens haar kop tegen de kaak van de zilveren kater te duwen, waarna ze haar kop boog en begon te eten.
In tegenstelling tot zijn siblings was Merlinkit nog druk bezig met het proberen open te houden van zijn oogjes. Niet dat hij zich hier druk om maakte. Hij had het gevoel dat ze nog niet klaar waren om al geopend te worden. Hij had het al wel geprobeerd, maar dat felle licht had hem z'n ogen direct terug doen sluiten. Ondanks dat hij zijn ogen nog even dicht hield en af en toe wel eens kwam piepen, kon hij zijn siblings goed volgen en wist hij ook meteen dat hun vader aanwezig was. Hij hoorde meteen ook veel gepiep van zijn nestgenoten, maar Merlinkit, die op zijn rug lag, richtte zijn kopje enkel naar boven en richtte zich op de stem van Raptorecho en zijn moeder. Hij had zijn pootjes opgetrokken en luisterde al liggend naar de klanken van de twee stemmen. Zijn kleine oortjes wiebelden heen en weer in een poging om het geluid van zijn siblings weg te filteren. De stem van zijn moeder stelde hem namelijk gerust en daarmee wist hij ook dat alles in orde was. Toen zijn moeder begon te eten, kwam zijn neusje in werking. Een vreemde geur vulde zijn neusgaten. Merlin draaide zich om zodat hij op zijn buik kwam te liggen en opende voorzichtig één van zijn oogjes om te zoeken achter de oorzaak van die vreemde geur. Konijn.
Onderwerp: Re: Untamed {Family topic} di 15 aug 2017 - 23:24
Bijna alle kittens kwamen op hem af als een horde, helemaal enthousiast. Raptorecho lachte daarbij, ja, hij lachte, dat kon hij en meende hij nu ook. Zijn kleine machthebbers van de toekomst, geweldig, geweldig. Condorkit lag hoogstwaarschijnlijk nog te slapen, want haar had hij nog niet opgemerkt en Merlinkit focuste zich op het konijn. Merlinkit was nu eigenlijk al een beetje de aparte van hun allemaal, niet dat dat verkeerd was, want daar begon het mee, als Raptorecho naar zichzelf keek. Northdrift was het er mee eens dat de kittens snel groeide. Ze hadden hun ogen geopend en waren actief, gezond. Hij kreeg een kopje van de poes tegen zijn kaak aan en daarna begon de Queen te eten. Raptorecho sloeg zijn eigen staart nu ook langs zijn lijf, waarvoor hij was gaan zitten. Hij boog zijn kop en gaf als eerste Owlkit wat aandacht door het katertje een lik over zijn kop te geven. "Pa-pa," verbeterde hij zijn zoontje. Hierna ging hij naar Hawkkit, zijn andere zoon. "Ook hallo, Hawkkit," snorde hij en gaf ook hem een lik over zijn kop. Vervolgens ging hij naar Ospreykit, zijn dochtertje. "Mooie krijgskreet was dat, Ospreykit," snorde hij en gaf ook haar een lik over haar kop waarna zijn aandacht naar Shikrakit ging, zijn andere dochter. "Niet zo geïrriteerd naar je moeder doen, hé?" Snorde hij en gaf haar een zacht duwtje gevolgd door een lik. Toen ging zijn aandacht naar Merlinkit, zijn zoon en gaf hem ook een lik. "Ooit vang jij ook een konijn," sprak hij zacht, waarna hij ook Condorkit een lik gaf over zijn flank, zijn andere dochter. "Zeg Northdrift," miauwde Raptorecho en zijn vurige blik ging naar de poes die de moeder was van zijn kittens. "Er ontbreekt nog een klein dingetje aan ons gezinnetje," murmelde hij. "De kittens zijn er, maar mag ik jou ook mijn partner noemen?" Ging hij verder, charmant as deze psychopaat zijn kon. Hij krulde zijn lippen op en zijn ogen stonden stralend. Hij was recht voor zijn raap, niet bepaald tactisch, maar dat was misschien het gene waar Northdrift van hield, of niet soms?
Northdrift
Dark forest
Daan 113 Actief Hold me in your beating heart, forever is not enough. Let me lay my head down on the shadow by your side
Onderwerp: Re: Untamed {Family topic} di 15 aug 2017 - 23:46
The devil within,
I'm the poison in your bones
Met een moederlijke blik in haar ogen keek ze toe hoe de zilveren kater hun kleintjes één voor één wat aandacht begon te geven. Ze waren duidelijk gesteld op hun vader, iets wat ze helemaal niet erg vond. Tegenwoordig hoorde je namelijk wel eens andere verhalen, over gebroken gezinnetjes. Niet die van haar, niet die van haar en Raptorecho. Ze hadden drie prachtige dochters en drie prachtige zoons, allemaal in harmonie samen vanwege hun namen die overeen kwamen. Het was perfect. Met haar heldere ogen keek ze de kater aan toen deze haar een vraag stelde. Een kleine grijns kroop om haar mooie snoet terwijl ze haar kop iets dichter bij die van de kater bracht. "Dat mag je zeker, my love." Ze hield ervan hoe de kater zo recht door zee was, hoe hij zijn woorden zonder wikken en wegen eruit kon gooien. Geen moeilijk gedoe, gewoon zeggen zoals het was. Dat was één van de dingen waarom ze zo gek op hem was.
Onderwerp: Re: Untamed {Family topic} wo 16 aug 2017 - 13:10
Dingen waar zijn gezin voor zorgde was: 1. een betere status, 2. meer katten die achter hem zouden staan, 3. zijn kittens kon hij makkelijk beïnvloeden en aangezien het er zes waren, makkelijker macht hebben binnen de Clan. Daarbij kon hij Northdrift ook makkelijker beïnvloeden, aangezien zij de moeder was van zijn kittens. Dat leek hem prima. En nu was Northdrift ook nog eens officieel zijn partner. Haar antwoord beviel hem en hij zette een warme, blije glimlach op en gaf Northdrift een lik langs haar wang na haar antwoord. "Dan is het gezinnetje nu officieel compleet," snorde hij en keek vervolgens weer naar zijn zes prachtige kittens. Drie katers, drie poezen. De toekomst van de clan, een betere clan. Zijn nakomelingen met een prima moeder, die nu zijn partner was. Zijn grijns werd breder en vervolgens keek hij weer naar Northdrift. "We hebben samen een prachtige toekomst voor de clan gecreëerd," miauwde hij, benieuwd naar haar reactie, naar hoe ze deze op zou vatten.
Onderwerp: Re: Untamed {Family topic} ma 21 aug 2017 - 1:11
ospreykit
Ze besefte toen hij eerst op Owlkit afstapte dat ze zou moeten wachten op haar beurt. De jonge kitten kon nog niet eens staan om aandacht te vragen. Ze krulde haar witte staart dan maar om haar heen en legde haar kopje op de grond in afwachting op haar beetje aandacht. Geduld was een schone zaak. Niet dat ze nu bakken bezat, maar al meer dan de anderen. Hoewel Merlinkit en Condorkit er ook wat van konden. Ze tilde haar kopje weer blij op toen zij een likje kreeg en een zin voorgeschoteld die ze nog niet helemaal begreep. Wel dat hij haar complimenteerde op haar piep. Trots zwaaide ze met haar staart. Kijkend uit haar ooghoeken of de rest het ook had gehoord en gezien. Het grote meisje volgde alles geïnteresseerd met haar oogjes. Ze waren nog kittenblauw, met lichte accenten van dezelfde dosis oogkleur van haar vader. Toen het haar een beetje ging vervelen, probeerde ze iets nieuws te ontdekken. Na even zoeken vond ze Merlinkit bij iets heel interessant. Ze kroop er ook naar toe en bijna meteen toen ze zich bewoog wiebelde haar neusje heen en weer. Die geur rook erg lekker. Minder dan de volle melk die ze kreeg, maar ook wel lekker. Ze wrong zich naast Merlinkit en duwde haar poot in het stuk vlees. Interessant.