The spirit of orchestral music ♡

ospreykit

Een grote kitten lag over de grote poten van haar moeder heen. Ze snurkte zachtjes terwijl ze droomde over de grote dingen die ze al in haar korte leven had meegemaakt. Alle nieuwe ontdekkingen. Hoewel ze niet uit het nest was gegaan, begon ze nu langzaam besef te krijgen. Niet alleen haar eigen noden, maar ook besef van anderen. Dat ze broertjes en zusjes had. Dat die ook pijn konden hebben. Dat ze hen kon pijn doen, hoewel dat nog niet helemaal ingezonken was. Ospreykit begon nu haar eigen emoties te exploreren. Wat vond ze leuk, wat vond ze minder leuk. Ze deed het graag rustig aan. Hoewel ze een felle kitten was als het moest, en een boze piep kon uitdelen, was alles op het gemakje. Net zoals haar geboorte. Achterwaarts en op het duizendste gemakje. Zo dromend trok er een schok door haar lichaampje heen. Ze viel, boem pats op de grond. Tussen de poten van mama nu. Geschrokken tilde ze haar kopje op. Huh wat? Dat vond ze dus niet leuk. Een klagelijke, felle piep verliet het bekje van de lapjes poes.

+ Only mommy

coded by modern-medusa of shine & cc

The devil within,

I'm the poison in your bones

De rosse kattin had nooit gedacht dat ze zo snel al een moeder zou worden. Immers was ze geen zachte kattin zoals Oceanbreeze of Bronzemask, de andere twee queens die tevens de rangen van leader en deputy vervulde. Maar toch was het haar gelukt, ze had zes gezonde kits gekregen en ze was van een buitenbeentje gegaan naar een kattin bij wie iedereen oplette. De vader van haar kits had immers status, een reputatie. Met hem wilde je geen ruzie en Northdrift vond het prima. Ospreykit was haar jongste dochtertje, die op haar poot had liggen snurken. Echter schrok ze wakker en zakte ze tussen de poten van de kersverse queen in. "Ospreykit," mauwde ze en trok de kitten naar voren om vervolgens een lik over diens kop te geven.

♔ nickdiazfan

ospreykit

Een stem noemde haar naam. Ospreykit drukte zich snorrend tegen de tong aan. Ze wist niet hoe het kwam, misschien door de schok van het vallen of de nood eraan, maar haar oogjes gingen open. Eerst op streepjes, niet beseffend wat dat rare licht nu was. Daarna in volle glorie. Het beeld dat bij haar binnenkwam was scherp. Althans het licht. De vlek voor haar ogen, probeerde zich scherp te stellen, maar het bleef bij contouren en kleuren. Oooh. Een verbaasd, verwonderd gezucht kwam uit haar bekje. Toch vond ze het licht net iets te fel boven de schoonheid dus sloot ze haar kittenblauwe oogjes weer. Hmmpfff. Ze bewoog onrustig, tilde haar kopje op en piepte voor aandacht.

coded by modern-medusa of shine & cc

Onderwerp: Re: The spirit of orchestral music ♡