I'm bigger than my body

Hij was alweer drie manen oud, dat betekende dat hij al over nog drie manen een To-Be mocht zijn en eindelijk de cave uit mocht. Stiekem was hij al een keer naar buiten geweest, samen met Frost, maar dat was illegaal geweest.. hehe. De jonge kitten vond dat hij nu wel uit de Nursery mocht en gelukkig waren de meeste katten het ongeveer daarmee eens - hij was immers al best groot aan het worden en ook al werd hij nog steeds best vaak terug naar de Nursery gebracht, gebeurde het ook best vaak dat katten hem gewoon negeerden en hem gewoon zijn spelletje lieten vervolgen. Wat hij fijn vond, natuurlijk. De kitten begaf zich nu naar een deel van de grot waar hij nog niet was geweest.. of wacht, misschien toch wel? Jawel, hier was hij al eens eerder geweest! Hij keek rond en zag allemaal nesten liggen. Was dit niet de plek waar hij die ene To-Be had leren kennen.. uh.. wat was de naam ervan ook alweer? Stag! Ja! Hij liep naar een van de nesten en snuffelde er wat aan, waarna hij zijn schouders ophaalde en erin ging liggen. Oeh, dit was best comfortabel.

& Coyote eerst!

Coyote kon weinig slechte woorden vuil maken aan zijn nieuwe mentor. Bear was evengoed een harde werker als hij en ze sloten goed op elkaar aan. Toch eiste de trainingen wel een grote tol op zijn lichaam, omdat hij vaak in de hitte van alles zijn grenzen vergat. Hij slofte dan ook vermoeid  richting de ingang van hun grot. Hij haatte de natheid van de waterval en stapte er dan ook snel doorheen om niet weer uren bezig te zijn met het drogen van zijn lange, dikke vacht. De kater had duidelijk geen zin in sociaal contact en stapte linia recta door naar de Cave guard to-be den, enkel om daar erachter te komen dat een kitten zich had genesteld in uitgerekend zijn nest. Coyote dwong zichzelf om niet alweer een kitten de schrik van zijn leven te geven dus keek hij hem enkel wat gehumeurd aan. "Hey kid, dit is niet jouw nest,"

De kitten had zich heerlijk opgerold in het midden van het nest. Ook al was het nest veel te groot voor hem, vond hij het heerlijk zacht en bovendien rook het nog lekker fris. Het rook niet naar moederkatten of melk of gewoonweg naar de Nursery. Het rook naar een kat die wel eens vaker buiten was en dat vond de kleine tabby heerlijk. Hij doezelde dan ook snel weg, totdat hij opeens de stem van een ander hoorde en deze eigenlijk zijn heerlijke 'in-slaap-vallen' verpestte. De kitten opende zijn amberen ogen en keek omhoog naar een niet zo vrolijk kijkende To-Be. Oeps. Hem werd gezegd dat dit niet zijn nest was. "Oh.." Mompelde hij. "Is dit jouw nest dan?" Ja, natuurlijk was dit de nest van de To-Be. De kitten zuchtte even en rolde uit het nest. "Sorry.." Piepte hij. "Wat is jouw naam?" Nu hij hem toch wakker had gemaakt.. kon hij toch net zo goed even vragen wie de ander was? Toch?

De kitten sperde zijn ambere ogen open bij zijn woorden. "Oh.." Mompelde hij stilletjes. "Is dit jouw nest dan?" Coyote knikte resoluut en keek tevreden toe hoe de ander uit zijn nest rolde. Kijk, een kitten die luisterde, daar had je nog eens wat aan. "Sorry.." Piepte hij. "Wat is jouw naam?" Ah, hij had manieren! Ergens begon Coyote zich slecht te voelen door zijn slechte humeur, maar echt zin om zijn excuses aan te bieden aan een kleine opdonder had hij niet bepaald. De meeste kittens waren irritante, hypere stuiterballen. Hoe moest hij weten dat dit kleintje dat niet was? De grote kater liet zich met een vermoeide zucht zakken in zijn nest. "Hm, het is oké," mompelde hij met zijn vlakke, zware stem maar wist een vage glimlach op zijn gelaat te toveren, in een poging de ander toch iets gerust te stellen. "Mijn naam is Coyote that stole the fire, wat is die van jouw, kleintje? En wat doe je hier, in de To-be's den?" vroeg hij de ander nu al iets vriendelijker dan voorheen. Hij was nog altijd moe, maar ergens voelde hij het als zijn taak om te checken wat deze kitten hier deed. Waarschijnlijk was hij enkel nieuwsgierig, maar ach.

Hij was netjes uit het nest van de ander gestapt, ook al was de jonge kitten toch wel heel erg moe en had het nest heel erg lekker gelegen, het was nou eenmaal niet zijn nest. Zijn pleegmoeder zou niet blij zijn om te horen dat hij in iemand's nest was gaan liggen en dan ook nog eens weigerde eruit te gaan, dus was hij maar beleefd geweest en eruit gestapt, zodat de ander erin kon liggen. Echt klaar was hij echter niet, want hij vroeg wie de ander was. Een vraag die hij wel vaker stelde, als jonge kitten kende hij nou eenmaal nog niet iedereen - al begon hij nu ondertussen steeds meer namen te leren, dus zou het niet lang duren voordat hij de hele tribe bij naam kende. Hoopte hij. Coyote that stole the fire was blijkbaar de naam van deze To-Be en Tiger knikte. Mooie naam, moest hij toegeven. "Ik heet Tiger!" Erm. "Tiger that Stalks at Night, bedoel ik." De ander had zich immers ook heel formeel met zijn hele naam voorgesteld, dus besloot hij dat zelf ook maar te doen. "Ik was aan het spelen en toen kwam ik hier en toen werd ik moe.." Hij keek naar het nest van de ander. "En jouw nest was zo lekker zacht dus toen dacht ik laat ik hier gaan liggen." Geen goed excuus, yeah, hij wist het, maar het was de waarheid? En dat telde? "Ben je een hunter of een guard to-be?" Misschien kon de ander hem wel wat vertellen over trainingen!

"Ik heet Tiger!" Antwoordde de kitten maar al te enthousiast met het eerste deel van zijn naam. "Tiger that Stalks at Night, bedoel ik." verbeterde hij zichzelf echt, Coyote stond zichzelf toe om zachtjes te lachen. Ja, dat stelde hij op prijs. Hij sprak iedereen aan met zijn of haar volledige naam. Bijnamen waren iets voor katten waar je intiem mee was, niet voor katten die je amper een emotionele band mee deelde. "Ik was aan het spelen en toen kwam ik hier en toen werd ik moe.." de ogen van de ander gleden naar zijn nest. "En jouw nest was zo lekker zacht dus toen dacht ik laat ik hier gaan liggen." Een ander had de kitten misschien aangeboden om erbij te komen, maar zo stak Coyote niet in elkaar. Dit was zijn nest en hij stelde zijn eigen plaats zeer op prijs, als Tiger slapen wilde, moest hij dat ergens anders doen. De kitten was echter niet onbeleefd geweest, sterker nog, ondanks zijn nieuwsgierigheid duwde hij nog niet op de verkeerde knopjes, wat best wel knap was bij iemand zoals Coyote. Daarom stuurde hij hem niet weg en was hij zelfs bereid zijn vragen te beantwoordde. "Ben je een hunter of een guard to-be?" Coyote ontmoette zijn blik. "Hunter to-be's zijn vaak slanker, kleiner en meer gebouwd op snelheid. Guard To-be's zijn vaak groter, gespierder en eerder getraind op het vechten. Als je mij ziet, welke rang denk je dan dat het best bij me past?" deed hij een poging om de ander zelf aan het denken te krijgen, in plaats van simpelweg zijn vraag te beantwoordden.

De jonge kater had zijn vraag gesteld en bleef daarna stil. Hij was beleefd, dat wel, door stil te zijn wanneer een ander sprak. Maar dat was niet omdat hij dat als 'beleefd' zag, hij wilde gewoon heel graag het antwoord erop weten. Wat was anders het nut van een vraag stellen, als je door het antwoord heen ging brabbelen? Niets. Daar was geen nut aan. Echter leek Coyote hem geen volledig antwoord te geven, of in ieder geval geen direct antwoord. Eerder een uitleg over wat Guards en Hunters waren. Hunters waren veel smaller, kleiner, gebouwd op snelheid, terwijl Guards aan de andere kant juist groot en sterk waren en duidelijk gebouwd waren om te vechten. Hmn. Waar leek deze To-Be op? Zijn amberen kijkers gleden over de kater heen, nieuwsgierig en nadenkend. Hij was best groot, massief gebouwd zelfs, nee, er was geen twijfel aan. Toch? "Guard?" Zei hij dan maar, ietwat twijfelend. Hij herstelde zichzelf echter. "Ja, jij bent een guard to-be." Zei hij, nu een stuk zelfverzekerder.

Zoals hij had gehoopt begon de kater na zijn woorden hem te inspecteren. Hij had hem geen onwijs moeilijke vraag gesteld; door zijn grote en robuuste bouw was het niet moeilijk te bedenken welke rang hem was toegewezen. Coyote had, in tegenstelling tot zijn beste vriendin, nooit echt moeite gehad met zijn rang. Het feit dat hij bijna niet kon jagen deed hem niet zoveel, het was prima zo. Hij vocht toch liever, dan benutte hij zijn volle potentieel. "Guard?" het antwoord was juist, maar Tiger klonk wat twijfelend. Gelukkig herstelde hij zichzelf snel genoeg. "Ja, jij bent een guard to-be." De bruin-witte kater knikte enkel bevestigend. "Juist," vertelde hij de kater, waarna hij op zijn beurt de ander inspecteerde. "Je zult spoedig ook een To-be worden, niet?" hij ontmoette de amber kleurige ogen van de ander. "Welke rang denk je dat je toegewezen zult krijgen?"

Het was vrij duidelijk geweest dat Coyote een Cave Guard To-Be moest zijn, na zijn uitleg over de rangen had Tiger dan ook snel een beslissing gemaakt voor zijn antwoord. Eerst had hij wat onzeker geklonken, maar hij had zich snel weer verbeterd. Hij wilde later een goede To-Be worden voor zijn mentor, zekere antwoorden geven ook al zaten er fouten in (al wilde iedere kat natuurlijk zo min mogelijk fouten maken). De kitten knikte tevreden toen de kater opmerkte dat hij het juist had. Gelukkig maar, het zou genant zijn als dat niet zo was geweest. En toen kwam de moeilijke vraag. Welke rang hij dacht te krijgen later. Hij wiebelde wat met zijn oortjes en keek even vragend naar zijn voorpoten. Hmnnn. Hij was groter dan een hoop kitten van zijn leeftijd. Redelijk sterk. Maar toch had hij een vrij gestroomlijnd lichaam, al zou zijn grootte en kracht waarschijnlijk het beste passen bij een Cave Guard. Ja. Een Cave Guard, dat dacht hij. Het zou ongemakkelijk zijn als dat niet zo was, hij had een paar kittens ontmoet die duidelijk later een Prey Hunter zouden worden en het was duidelijk dat Tiger veel sterker en breder gebouwd was dan hun. "Ik denk Cave Guard To-Be!" Sprak hij. Een uitleg volgde direct daarna: "Omdat ik meestal een stuk groter en breder en meer gespierd ben dan sommige kittens in de Nursery!" Ja, dat leek hem wel een goede reden. Hij zou een goede Cave Guard zijn, daar was hij wel van overtuigd.

Bij zijn vraag leek de kater opnieuw na te moeten denken. Coyote wachtte rustig af op het antwoord dat hopelijk snel zou komen van de kleine kitten. "Ik denk Cave Guard To-Be!" bracht de kater uiteindelijk enthousiast uit."Omdat ik meestal een stuk groter en breder en meer gespierd ben dan sommige kittens in de Nursery!" Coyote knikte nogmaals goedkeurend. "Dat denk ik ook, maar de uiteindelijke beslissing ligt natuurlijk bij Teller of the Endless skies, hij kan dat veel beter in zien dan wij ooit zullen kunnen," Nee, dat hij ontzag had voor hun Healer was duidelijk te merken. Maar goed ook, want als dat niet het geval was geweest was de kater waarschijnlijk volledig losgeslagen. Daar zou niemand blij van zijn geworden, hijzelf inclusief. "Zul je de Nursery missen?" vroeg hij de ander met een geamuseerde blik in zijn opvallende ogen. Natuurlijk wist hij het antwoord wel op die vraag.

Skyteller zou het veel beter kunnen zien, daar kon de kitten geen ongelijk in geven. Skyteller was er vast op getraind om te zien wie welke rang het beste aankon. De kitten keek even vragend voor zich uit. Of was het de Tribe of Endless Hunting die hem een teken gaf bij iedere kat die To-Be werd? Hmn. "Hoe ziet Skyteller dat eigenlijk? Heeft hij erop getraind? Of verteld de Tribe of Endless Hunting hem dat?" Zoveel vragen, vragen die waarschijnlijk onbeantwoord bleven. Want wist iemand eigenlijk hoe Skyteller die dingen besloot? "En nee! Ik ga de Nursery echt niet missen!" Sprak hij enthousiast. "Ze halen me altijd terug als ik naar buiten glip en dat is niet cool." Hij grinnikte wat. "Ik ga mezelf heus niet in gevaar brengen!" Oké, een leugen. Maar een leugentje om eigen bestwil mocht soms best, toch? Hij was immers al een keer de cave uit gegaan, maar Frost had hem meegenomen en hij ging echt niet klikken en zeggen dat Frost de regels had gebroken! Bovendien had hij het zelf veel te geweldig gevonden om de cave uit te gaan, natuurlijk.

"Hoe ziet Skyteller dat eigenlijk? Heeft hij erop getraind? Of verteld de Tribe of Endless Hunting hem dat?" hij trok even met zijn oren, ietwat overweldigd door de vloedgolf van vragen die hij plots over zich heen kreeg. "Ik denk dat hij het laat afhangen van hoe je gebouwd bent, toch, dat soort vragen kun je beter aan hemzelf stellen, als hij daar tijd voor heeft," hij kon niet voor een ander spreken, al helemaal niet voor hun leader. Toch wilde hij het niet op z'n geweten hebben dat hij een drukke kitten als Tiger had gestuurd om hem lastig te vallen. "En nee! Ik ga de Nursery echt niet missen!" een kleine glimlach sierde zijn lippen. Ja, zoiets had hij al verwacht. "Ze halen me altijd terug als ik naar buiten glip en dat is niet cool." Hij grinnikte wat. "Ik ga mezelf heus niet in gevaar brengen!" Coyote trok één wenkbrauw op bij die woorden op. "Hm-hm, natuurlijk niet," sprak hij geamuseerd. "Zorg er maar voor dat je een grote Cave guard, of Hunter, wordt waar iedereen trots op kan zijn," bemoedigde hij de kitten. "Als je je enthousiasme behoudt en dat in de trainingen stopt, moet dat je vast lukken,"

Coyote legde precies uit wat Tiger al wist; dat het aan je bouw lag welke rang je kreeg. Hmn, saai. Hij had altijd verwacht dat Skyteller een of ander teken per kat kreeg, maar dat was dan dus niet zo? Coyote kon het echter ook niet weten, enkel Skyteller wist zoiets, waarschijnlijk. En zijn Healer To-Be, maar die had de Healer van de tribe nog niet aangewezen. Hij knikte. Misschien dat hij het ooit aan hun Healer zou vragen, maar niet als hij druk bezig was, en dat was Skyteller bijna altijd. Zijn pleegmoeder Leaf had hem verteld de Healer niet teveel in de weg te lopen, niet teveel te overladen met vragen die hij ook aan andere katten kon vragen. Skyteller had het namelijk al druk genoeg, toch? De kitten kreeg een grijns van oor tot oor op zijn gezicht toen Coyote hem vertelde dat hij er maar voor moest zorgen dat hij een grote Cave Guard of Prey Hunter werd, zodat iedereen trots op hem kon zijn. Duidelijk knikte de gestreepte kitten. Yes! Dat ging hij zeker doen! "Ik ga héééél hard trainen!" Sprak hij enthousiast. Ja, zodat iedereen naar hem zou kijken, zoals ze ook naar Drizzle of Pebble keken. Twee katten die hard hadden getraind voor hun respect binnen de clan. Ja, hij ging ook heel hard daarvoor trainen. "Nu maar hopen dat ik ook een hele goede mentor krijg!" Ja, dat was natuurlijk ook heel erg belangrijk! Maar Skyteller zal vast een geweldige mentor voor hem uitkiezen, dat kon toch niet anders?! En toen besefte de kitten dat hij helemaal was vergeten te vragen aan de To-Be wie zijn mentor was; "Wie is jouw mentor eigenlijk?" Kwam er dan al snel nieuwsgierig uit hem. Misschien had Coyote wel een hele stoere mentor!