We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
The world is a jungle, you either fight or run forever
Nog voordat hij de cave uit zo gaan, wilde hij eerst zijn nest gaan bouwen in de To-Be's den. De jonge kater had zich daar immers zo op verheugd dat hij eindelijk bij de To-Be's mocht slapen, dat hij het niet kon laten om direct een lekker plekje uit te zoeken in de den. Of eigenlijk, gewoon een leeg plekje was genoeg voor hem. Hij zou het zelf wel gezellig en lekker maken. Met een hoop mos stapte hij de den in. Dit hoopje mos pleurde hij neer op de grond en met een wat moeilijke blik keek hij er naar. Oh. Hoe moest je eigenlijk een nest maken? Zijn amberen kijkers gleden door de den heen. Hmn. Was er iemand die hulp kon bieden? Een beetje hopeloos bewoog hij met zijn poot over de hoop mos heen, in een poging het een beetje te vormen zoals een nest. Maar dat lukte niet, want hij trok het mos alleen maar meer uit elkaar, waardoor de vorm er steeds minder op begon te leken. Oh shit. Met beiden poten duwde hij het nest weer bij elkaar, maar dat viel net zo goed weer uit elkaar dan dat hij het in elkaar had geduwd. Eh. Hopeloos staarde hij naar de stapel mos, die alles behalve de vorm had gekregen van een nest. Zijn blik gleed toen weer door de den heen, totdat deze bleef haken op een ander. Eh.. misschien was hulp vragen wel het beste? "Zou je.." Hij staakte zijn woorden even om met zijn amberen ogen naar het wanhopige stapeltje mos te kijken en weer terug op te kijken naar de ander. "Misschien willen helpen? Ofzo?" Hij zette een brede glimlach op en wachtte af op het antwoord. Please?