The truth.

Oceanbreeze had net een klein muisje van de prooistapel af gehaald om te eten. Haar lichaam was alweer bijna geheel hersteld maar met het feit dat ze kittens had gezoogd en af en toe nog zoogde en de bevalling die ze kort geleden had gehad; had de kattin al haar energie nodig. Er was voldoende prooi en dus had ze er ook een genomen. Later als ze het in zich kon vinden om nog wat te jagen zou ze misschien de stapel nog wat aan vullen. Voor nu was ze vooral bezig met de orde op zaken stellen en haar kittens in de gaten te houden. Haar kleinste nestje was prachtig, ook al was haar eerste kitten overleden en had hij zich bij Starclan gevoegd. Ze miste het kleine ding nog steeds. Iedere moeder deed dat, in ieder geval iedere ouder zou dat moeten doen. Immers was een kitten iets dat in haar ogen heilig was. Ze had de zwarte kater dan ook niet aan horen komen en schrok op toen ze een staart op haar schouder voelde. Oceanbreeze slikte de laatste hap door waarna ze rustig op stond. Voordat ze de pikzwarte kater kon begroetten sprak hij haar al aan. "Zouden we ergens privé kunnen praten? " Vroeg de kater haar, waarna ze knikte. Dat kon wel, ze hadden hier in de buurt van de Clan Cavern geen stille afgelegen plek maar ergens in dit territorium moest dat wel te vinden zijn. "The Starpools, bijvoorbeeld?" Oceanbreeze dacht even naar voordat ze het verzoek met een rustige zwiep van haar volle staart goedkeurde. "Natuurlijk, Crowfur." Mauwde ze rustig waarna ze de resten van de muis soepel en snel begroef en een snelle blik naar de lucht wierp om Starclan als nog te bedanken voor het eten. Ondanks dat ze wist dat Starclan geen direct contact met hen leek te hebben, was het goed om te bedenken dat de gewoonten nog in stand bleven. Immers zouden ze ooit een eigen territorium vinden en daar een nieuw veilig thuis kunnen startten. Zodra ze bij de poelen aan kwamen, bleef ze staan en keek ze de kater met haar priemende blauwe ogen aan. Er stond geen ongemakkelijke blik in haar ogen, enkel een vragende en moederlijke blik. "Ik hoop dat je niets te verbergen hebt, Crowfur. De laatste geheimen hebben de Clan geen goed gedaan." Verklaarde ze rustig, haar toon vriendelijk en warm. Hij wist zelf ook wel hoe destructief de laatste leugens waren geweest. Toch wist ze dat het belangrijk was, als hij haar er voor op zocht.

Oceanbreeze kon zich niet herinneren wanneer ze Crowfur voor het laatst zo gespannen had gezien, als ze hem al ooit zo gespannen had gezien. Dit was dan ook de reden waarom ze hem meteen aansprak op het feit dat ze niet nog meer leugens wou hebben. De waarheid was belangrijk, de Clan was haar zorg en ze kon er enkel voor zorgen als de Warriors een goed voorbeeld gaven aan de Apprentices en kittens. Zelf deed ze haar best, maar ook haar poten waren overvol, ze had niet overal ogen en wist niet eens welke katten nog te vertrouwen waren. Al met al was het stressvol om een Leader te zijn, maar het zorgde ook voor veel voldoening en enkel daarom zette ze al haar beste poot voor en stond ze met een trotse maar kalme houding voor Crowfur. Wat hij haar ook te vertellen had, ze zou hem aanhoren en het op een passende manier afhandelen. "Oceanbreeze, de reden waarom ik je apart heb genomen om je te vertellen wat ik je al langer wilde vertellen, is omdat jij naast het zijn van een moeder ook nog eens een ontzettend goed hart voor kittens hebt. Je hebt meer compassie voor ze dan welke kat ik ook ken en dit geeft me het idee dat je de waarheid, hoe hard deze ook mag zijn, beter kan verwerken dan Evergreen ooit had kunnen doen." Een frons verscheen op het normaal ontspannen gezicht van de jonge Leader waarna ze hem bemoedigde door even te knikken. De waarheid was wel vaker hard, daar wist de jonge Queen-Leader alles van. Immers was haar broer, of halfbroer nu een van de verraders die Windclan had gekend. Er liepen er vast nog meer rond, deze zware tijden haalde niet alleen het goede in katten naar boven. Om hoop te houden was een sterke Leader nodig, ze hoopte dat ze op tijd kon bewijzen dat ze dat was. Ondanks het feit dat ze erg zachtaardig overkwam. Misschien was ze juist daardoor nog wel eens beangstigende dan sommige andere katten, want als ze pissig was, dan was ze dat ook echt en ondanks dat ze niet zo snel of nooit uitviel betekende het niet dat ze een kat niet aan kon pakken. "Ik zal het maar gelijk vertellen," mauwde de zwarte kater zenuwachtig waarna hij slikte. Oceanbreeze haar blauwe ogen verzachtten iets, ze vertrouwde hem aardig goed, ze had hem vaak genoeg in de Nursery gezien om te weten dat het in zijn hart een goede kater was. Zelfs Tigergaze had ze nog een kans kunnen geven, ze was zelfs zijn partner geworden en dus kon ze dat ook met Crowfur. "Ik weet niet of het je is opgevallen, maar Leopardpaw heeft een andere bouw dan de gemiddelde apprentice van haar leeftijd. Waar de meeste apprentices van onze Clan klein zijn, heeft Leopardpaw een grote bouw en heeft ze al best brede schouders." Mauwde de pikzwarte kater waardoor ze hem met een strakke blik aan keek, bijna onderzoekend alsof ze de waarheid uit hem wou trekken. Dat hij nogmaals slikte door de spanning had ze niet eens door, wou hij vertellen dat hij een kitten had verwerkt bij een kattin van een andere clan? Ze kneep haar ogen nadenkend samen maar sprak nog niet, hij zou zijn verhaal wel afmaken en ze moest hem de kans geven zich uit te drukken. "Daar is een reden voor. Leopardpaw’s moeder is… afkomstig van een andere Clan." Verklaarde de kater, haar ogen sloot de kattin even met een zucht waarna ze haar grijze lichaam liet zakken en met haar staart naast zich op de grond tikte, om hem te gebieden naast haar te komen zitten. Het zag er na uit dat het niet bij een kort gesprek zou blijven en het was beter de sfeer zo ontspannen mogelijk te houden. "Toen ik apprentice was, was mijn eerste liefde een RiverClan she-cat die ik leerde kennen op de Gathering. Van het één kwam het ander en ze raakte, niet gepland trouwens, zwanger van me. Toen we Leopard kregen, besloot ze echter dat haar rank binnen de Clan belangrijker was dan haar dochter en ontving ik Leopard terwijl zij achter haar rank ging jagen." Zodra hij dat zei hoorde ze een bitterheid in zijn stem die ze niet zo vaak hoorde en al helemaal niet als hij over zijn toch wel eens moeilijke dochter sprak. Zijn kaken klemde hij op elkaar, waardoor hij er nog gespannener uit zag, Oceanbreeze wist dat hij zijn best had gedaan om naar haar toe te komen. Hij had dit nog geheim kunnen houden. Ook zijzelf was wat groter dan de meeste Windclanners, maar alles behalve dan een reus. Haar broer Whitelion was ook geen kleine kater geweest, al had hij natuurlijk een andere vader die hem die genen had gegeven. Sparkshade had ze nooit gekend, dat was haar vader. Ze wist enkel dat Butterstar dezelfde vader deelde als haar halfbroer wat hen een soort verre familie maakte. Als ze beide alleen waren, zonder clangenoten in de buurt behandelen ze elkaar dan ook met respect. "De reden dat ik je dit nu pas vertel, is omdat ik niet wilde dat Leopardpaw als kitten zijnde zomaar uit de Clan gezet kon worden omdat kittens meestal bij hun moeder op horen te groeien. Ik was er niet klaar voor om haar kwijt te raken en dat ben ik nu nog altijd niet. Ik weet niet wat voor consequenties dit gaat hebben, maar ik wil dat je weet dat niks van dit Leopardpaw’s schuld is en dat als er iemand gestraft moet worden dat ik dat ben." Eindigde de kater zijn verhaal, met een serieuze blik keek ze hem aan. Haar blauwe ogen waren nog steeds warm maar streng. Ze zuchtte even waarna ze rustig sprak, haar stem zacht en kalm ook al klonk er in door dat het urgent was dat hij naar haar zou luisteren. "Bedankt voor het vertellen Crowfur. Toch had je het nooit zo lang verborgen dienen te houden. Burnetpaw, is ook door ons opgenomen ondanks dat we haar gehele afstamming niet kennen. Geen enkele clan laat kittens lijden, dat is zelfs een regel in de Warrior Code." Mauwde ze waarna ze opstond en zich op hem richtte. "De clan dient de waarheid te weten. Ik zal het hen dan ook hoogstpersoonlijk vertellen. Ik hoop dat Leopardpaw hiervan af weet." Drong ze aan, waarna ze haar kop naar de lucht hief. "Anders raad ik het aan dat je met haar spreekt." Mauwde ze zonder ook maar te twijfelen. Hierna viel ze even stil. Haar houding kalm en sereen, maar haar ogen gaven aan dat ze dit niet voor herhaling vatbaar vond. "Ook zal ik het hier met Butterstar over moeten hebben. Zolang Leopardpaw in Windclan wenst te blijven, zal er voor haar gevochten worden. Haar moeder heeft haar af gestaan en dus heeft Riverclan het recht niet om de Apprentice tot hen te nemen." Verklaarde ze autoritair. Hierna kneep ze haar ogen bedenkelijk samen. "Voorlopig neem ik de training van je Apprentices over, totdat je hebt bewezen een trouwe Warrior te zijn aan enkel Windclan. In mijn afwezigheid van de Cavern zal jij onder Bronzemask's leiding de kittens en andere katten in de gaten houden en mij op de hoogte stellen van alles dat speelt. Dat zal dan ook meteen je kans zijn om mijn vertrouwen terug te winnen. Bewijs dat je eerlijk bent." Besloot ze uiteindelijk, het was misschien een aparte straf, maar wel een waar hij veel aan kon hebben. "Je zult verder je Warrior taken wel uit mogen blijven voeren. Ik zal met Lizardpath en Bronzemask spreken om te bepalen wat we verder doen met deze nieuwe situatie. Hoe dan ook dient Butterstar hiervan af te weten." Hiermee besloot ze het gesprek en gaf ze hem de kans nog wat uit te leggen. Ze strafte hem niet al te zwaar, sinds hij zelf naar haar toe was gekomen.