Freedom of Speech

Amberpaw leek behoorlijk slecht gehumeurd, terwijl ze de jonge Leader volgde. Natuurlijk was de bruin gestreepte kattin niet in een goed humeur, dat was ze praktisch nooit en hoewel Oceanbreeze altijd had begrepen waarom de kattin zich niet gedroeg zoals gewenst was, ging het nu wel een tikkeltje ver. Waarschijnlijk verwachtte de ander een behoorlijk preek van de Leader, want ze sprak haar nog niet aan, terwijl ze zich steeds verder verwijderde van de groep katten die de nieuwe Deputy zouden feliciteren. Bronzemask kon voor zichzelf zorgen, dat was een ding dat zeker was, maar toch had Oceanbreeze de noodzaak er van in gezien om de Apprentice aan te pakken. Ze zou bijna Warrior worden, waarschijnlijk de volgende ceremonie al en dan kon ze dit gedrag niet langer tolereren. Een Warrior mocht ergens zijn of haar twijfels in hebben, maar moest dat dan achteraf met haar bespreken. Deze keuze was niet aan de Clan om te maken, maar aan haar. Het ging niet om de korte tijd, om een geringe periode, het ging over heel wat Moons, langer dan zijzelf en Bronzemask Queen zouden zijn als het goed was. Het was zeldzaam om Amberpaw vrolijk te zien nadat Brindleleaf de Clan verlaten had. Natuurlijk had de kattin recht om boos te zijn, maar niet op de hele wereld. Niet op Bronzemask en Oceanbreeze die voor haar en haar nestgenoten gezorgd hadden. Ze had haar hoofd kunnen keren en zich niets aan hoeven trekken van het lot van de kittens, maar dat had ze toch gedaan. Zij en Bronzemask verdiende haar haat niet. Net zomin als de jonge kattin deze pijn verdiende, daarbij wist Oceanbreeze hoe het was om familie te zijn van katten die niet hoog in het vaandel werden gehouden. Zij was het halfzusje van Whitelion geweest, het was niet zo alsof ze nooit de blikken had gezien of katten laag had horen praten over haar familie. Het was natuurlijk wel met goede reden geweest dat katten Whitelion niet altijd als goede kater zagen, nu al helemaal als ze bedachten dat hij Tawnylight had vermoord. De blik van de Apprentice stond waarschijnlijk op onweer, waardoor Oceanbreeze er even over deed voordat ze de ander aan zou spreken, ver weg van andere katten zodat de Apprentice hen er niet bij zou betrekken, hield ze stil. Haar blauwe normaal warme blik, stond rustig en bijna kil voor haar doen. De Apprentice was over de lijn gegaan, te ver er over heen gestapt. "Amberpaw, misschien lijkt het alsof heel de wereld tegen je is, maar dat betekend niet dat je gewoon tegen iedereen kan schreeuwen alsof jij de baas bent," begon ze rustig. "Iedereen mist Brindleleaf, iedereen heeft verliezen geleden." Mauwde ze verder, haar stem klonk wat rustiger en moederlijker. "Het wordt tijd dat je het ons niet kwalijk neemt, wij zijn net zomin schuldig als jij dat bent Amberpaw," verklaarde ze. Was hier wel in deze zaak een schuldige aan te wijzen?

Hoewel de jongere kattin duidelijk niet stond te wachtten op haar bemoeienis, was het toch iets dat de jonge Leader deed. Brindleleaf was haar mentor geweest en hoewel ze wist dat de relatie tussen moeder en dochter behoorlijk slecht was, was ze er niet mee eens hoe Amberpaw naar alle Queens keek. Ze had waarschijnlijk niet door dat ze de meeste tijd van de dag nog steeds met haar kittens door bracht, ook de kittens die ze niet zelf zoogde. Dat haar oudere kittens dachten dat ze te weinig tijd met hen doorbracht was onzin. Want iedere Queen had tijd voor zichzelf nodig en in die tijd regelde ze de clanzaken. Dat hadden de kittens niet door, simpelweg omdat ze een van de weinige Queens was. "Ik mis Brindleleaf niét!" Mauwde de bruin gestreepte Apprentice fel terug. Oceanbreeze keek haar rustig aan zonder ook maar een woord uit te spreken en hield haar kop vragend schuin. "En dit gaat niet over schuld of onschuld, dit gaat er niet over of de wereld voor of tegen mij is!" Oceanbreeze knikte enkel terwijl ze gebaarde dat de ander zich nader toe mocht lichten. Als het daar niet over ging, wou ze weten waarover het wel zou gaan. "Ik vind gewoon niet dat Bronzemask in staat is om de clan te leiden! Ze moet starclanverdomme al aandacht hebben voor haar kittens, en omdat jij dat kan combineren, betekend niet dat iedereen dat kan. Wil je echt die kittens een kans op een aanwezige moeder ontnemen zoals je dat van je eigen kittens wegneemt?!" Verklaarde de bruingestreepte kattin. Oceanbreeze schudde haar kop en gebaarde de ander naast haar plaats te nemen terwijl ze ging zitten. Haar ogen gleden even naar Amberpaw terwijl ze de gelaatsuitdrukking probeerde af te lezen. "Je bent bang dat ze de kittens in de steek laat," mauwde ze zacht. "Zoals jouw moeder bij jou heeft gedaan." Vervolgde ze waarna ze haar kop bewoog en haar blik af wende. Ze zat rustig en sterk, ze was een sterke kattin geworden door Brindleleaf. "Elke Queen heeft een korte tijd op een dag dat ze niet bij haar kittens is. In die korte tijd regel ik de Clanzaken. Geloof me dat ik geen kitten een moeder wil ontzeggen. Anders had ik de wezen niet opgenomen, anders had ik ook niet samen met Bronzemask voor jullie gezorgd nadat je moeder weg was." Vervolgde ze waarna ze haar ogen sloot. "Er zijn dingen voorgevallen waardoor ik niet elke Warrior kan vertrouwen in het opvolgen van mijn rang. Je tante heeft altijd laten zien dat ze trouw is aan de Clan. Ik had een ander kunnen kiezen maar ik wou niet de fout maken die Evergreen heeft gemaakt. Windclan heeft te veel geheimen gekend hiervoor. Ik weet af en toe niet welke Warrior ik kan vertrouwen." Verklaarde ze haar keuze. Hierna keek ze de ander aan en wachtte ze een reactie af.

Amberpaw fronste bij haar woorden maar ging er niet direct fel tegen in. Zodra ze uitgesproken was en had verklaard dat ze niet elke Warrior kon vertrouwen bracht de bruine tabby, dochter van Brindleleaf er wat tegenin. "En Tigergaze dan? Of Panthersoul? Stallionheart? In starclansnaam, zelfs Quietstep zou een betere keuze geweest zijn!" Dat de jonge kattin zelfs haar broer, de kater die ze totaal niet mocht een hogere rang gunde was verrassend. De kittens van Brindleleaf konden totaal niet met elkaar opschieten, dat was zeker geen geheim, ze had inderdaad elk van die katten kunnen kiezen. Echter had ze het niet gedaan, ze was voor een wat oudere kattin gegaan omdat ze wist dat ze ervaring mistte, ondanks dat het misschien leek alsof ze hiervoor gemaakt was. Alsof ze gemaakt was om een Leader te zijn voor de Windclan. Oceanbreeze schudde enkel haar kop bij de vraag en zuchtte even. Hoe kon ze haar beweegredenen aan een jongere kattin uitleggen die emotioneel net een ramp was. Een bom die op ontploffen stond en waarvan ze niet wist hoe ze zou reageren. "Tigergaze, Panthersoul en Stallionheart zijn allemaal rond mijn leeftijd. Soms enkele Moons ouder maar ze hebben niet de ervaring die ik mis." Verklaarde ze. Dus had ze gekeken naar oudere katten, katten die ervaring hadden in een clan. Katten die al veel hadden meegemaakt, die hadden geleefd. "Amberpaw, er zijn dingen gebeurd nog voordat je geboren bent dat mij deze keuze hebben doen maken." Ze vertrouwde Tigergaze nu, maar wat als ze er niet meer was. Zou hij dan terug vallen in zijn oude karakter? Hij had dat niet meer getoond toen Mousewish samen met hem was, maar was als kitten net zoals Raptorecho nogal een gewelddadige kitten geweest. Ze kon niet met zekerheid zeggen wat er zou gebeuren, ze hadden een kat nodig die rustig was, die de clan dat nu een ongeleid projectiel was in de juiste banen kon leiden. "Quietstep is nu ook nog eens te druk met zijn eigen emoties. Die kan die van de clan er niet bij dragen," vervolgde ze zachtjes, haar stem kalm en rustig. Ze was blij dat ze Amberpaw had aangesproken zodat de jongere kattin uit kon leggen wat haar dwars zat maar ook dat er begrip gecreëerd kon worden tussen hen.

Amberpaw knarste met haar tanden op elkaar, duidelijk niet blij met haar woorden. Nu, ze hoefde er niet mee eens te zijn, niet blij mee te zijn maar ze moest wel weten dat Oceanbreeze er goed over nagedacht had. "Is Bronzemask dan zo betrouwbaar?" vroeg de jongere kattin, nu mompelend. Waarschijnlijk in de hoop dat het Oceanbreeze's oren ontglipte. De relatie tussen de tante van Amberpaw en de Apprentice was voor haar een raadsel. Natuurlijk wist ze dat Bronzemask degene was geweest die Amberpaw had getraind totdat ze zwanger was geworden, echter was Brindleleaf dat ook geworden terwijl ze onder haar training zat, van het nestje waarin Amberpaw ook hoorde. Sweetheart trainde de kattin nu en ze wist niet zeker of die kattin een positieve werking op de jongere bruin gestreepte kattin had. Sweetheart leek niet zo'n slechte Windclanner maar af en toe had ze het gevoel dat de kattin niet geheel betrouwbaar was, maar dan twijfelde ze wel aan meer katten dus wat dat betreft zou het niet zoveel uitmaken. "Weet je zelfs wie de vader van de kittens is? Starclan mag weten of het zelfs een Windclanner is!" Verklaarde de kattin waarna ze zuchtte. Nee, ze wist niet wie de vader van de kittens was, maar het kon net zo goed van een Windclanner zijn die er niets mee te maken wou hebben. Niet elke kat kon een ouder zijn, zelfs al waren ze het. "Nee, dat is aan Bronzemask om te delen. Er kunnen meerdere redenen zijn waarom ze het verzwijgt. Sommige katten zien het niet zitten om ouder te zijn dus het zou net zo goed een Windclanner als een kat van een andere clan kunnen zijn." Verklaarde ze rustig. Er waren veel kittens geboren de laatste tijd, waarvan ze zelf ook een met een nestje was. Eigenlijk twee, de komende ceremonie zou haar eerste nestje geen kittens meer zijn maar getraind worden tot Warrior. Net zoals Amberpaw waarschijnlijk dan haar naam mocht ontvangen. "Sommige dingen zijn niet gepland. Katten maken altijd fouten Amberpaw. Maar ik weet dat er een goede Deputy in Bronzemask kan zitten." Vervolgde ze waarna ze op stond en rustig haar lichaam strekte. De jongere kattin mocht denken wat ze wou, maar Oceanbreeze had vertrouwen in haar keuze.

De Apprentice wist heel goed hoe ze tanden moest knarsen, echt goed voor haar gebit was het vast niet, maar Oceanbreeze was al lang blij dat de ander zich inhield. Hoewel ze het natuurlijk wel kon horen, was het een subtiele reactie, ze kende Amberpaw goed genoeg, ze had er geen problemen mee om te blazen naar anderen en een gevecht aan te gaan, dus enkel en alleen het feit al dat ze naar de woorden van de Leader luisterde deed haar goed. Natuurlijk hoefde ze er niet geheel mee eens te zijn, er zouden altijd momenten zijn waarop katten misschien anders over een situatie nadachten, maar het was niet zo dat ze meteen uit zouden moeten barstten, een Leader dacht veel na over een situatie voordat ze er überhaupt wat aan deden, gewoon om het feit dat ze alles af moesten wegen voordat ze de juiste keuze konden maken. Als er al een juiste keuze was. "Katten zouden er naar moeten streven om geen fouten meer te maken." Antwoordde de Apprentice mompelend. Oceanbreeze stond dichtbij genoeg om haar te horen en hield haar kop even nadenkend schuin. "Wellicht is dat inderdaad het geval. Er naar streven betekend echter niet dat er totaal geen fouten zouden zijn. Soms is er maar beperkte informatie beschikbaar en moet ik een keuze maken met die informatie. De gevolgen daarvan zijn niet in te zien, en dan kunnen we enkel hopen dat het goed uitpakt." Mauwde ze zacht. Ze schudde haar kop. "Ik zou het waarderen als je zo eerlijk blijft als je nu bent. Echter wil ik je wel verzoeken dat je naar mij toe komt als er iets is waar je het niet mee eens bent, en niet de hele boel bij elkaar roept. Zo kan ik rustig naar jouw mening luisteren." Mauwde ze waarna ze de Apprentice recht aan keek. Ze kon niet naar een mening luisteren terwijl ze de rest van de Clan ook haar aandacht diende te geven. Amberpaw keek misschien anders naar de omgeving dan dat zijzelf deed, echter betekende dat niet dat ze elke keer moesten botsen. Ze hadden andere ervaringen en hoewel de ander ontkende dat ze haar moeder niet meer miste, en dacht dat ze het zelf wel kon. Was dat toch maar de vraag. Immers was ze extreem veranderd sinds haar ouderfiguur verdwenen was, om haar nu ineens mogelijk terug te zien was vast behoorlijk pittig.