De grote kater had gehoopt zich te kunnen afzonderen door naar de weides te gaan, daarbij was dit ook dé plek om planten te verzamelen. Want hoe erg zijn leven ook mocht gaan, hij was een medicine cat. En een die nu in het volste idee was om de beste medicine cat ooit te worden. Jammer genoeg mocht hij geen momentje solitariteit hebben. Nee, want hij snel hoorde hij iemand naar hem roepen. De massieve kater draaide zich om en fronste toen hij merkte dat het Tigergaze was, de vader van Ocean haar kittens. Zijn linkeroor draaide even naar achter, iets wat voor hem betekende dat hij geïrriteerd was. Hij had hier echt geen zin in vandaag. "Wat is er?" Vroeg hij dus ook vrij kortaf. Kom op, laat het een doorn in zijn poot zijn en meer niet. Goed, Ace, vriendelijk doen. Hij zuchtte even en schudde zijn dikke vacht uit. "Hoe gaat het met de kits?" Zie je. Vriendelijk. Neutraal. Niet humeurig.

Hij volgde de ander met zijn ogen terwijl deze dichterbij kwam. De bengale kater leek alles behalve vrolijk, al moest hij toegeven dat hij dit nog niet helemaal realiseerde. Hij was immers Ace, niet de slimste van het stel. Al was er weinig twijfel over toen deze heel mooi begon te vertellen dat hij niet uit was naar een leuk gesprekje. Hij rolde met zijn ogen, gefrustreerd door alles wat er in zijn leven gebeurde. "Wat jammer nou, ik stond er al op te wachten" Mopperde hij dus ook terug terwijl zijn oor verdween in zijn pels van irritatie. Toen de bengaal begon over iets anders, iets wat hij niet eens had verwacht moest hij toch een seconde nemen om het te laten bezinken. Was deze kat nu zo moeilijk aan het doen alleen om dát? Hij gromde dus ook om hierna een stap naar voren te zetten. Volbloed shadowclan en zelfs voor hun was hij nog groot. Hij was een enorm beest van een kat en zijn dikke vacht hielp hiermee. Ace gebruikte het nooit maar hij kon intimiderend zijn als hij dit wilde. Zijn groene ogen verhardde terwijl hij naar de ander keek. "Misschien omdat ik haar al ken sinds ze apprentice is? Haar leven heb gered en er altijd ben als ze het nodig heeft?" Hij zette zijn pels lichtelijk op, niet doorhebbende dat deze woorden verkeerd opgevat konden worden. "En kijk uit wie je een rat noemt Windclanner. Was er niet een regel over respect naar een high rank?"

Ace wist zonder enige twijfel dat hij Tiger aan zou kunnen. Niet dat het makkelijk zou zijn, nee, en het zou ook veel meer moeite zijn om te vechten dan dat de bengal waard was. Vooral niet omdat het joch als Windclanner stervens snel was. Heel erg vervelend. Toch moest hij zichzelf onderdrukken om niet gewoon volledig uit te halen midden in de woorden van de ander. Gewoon zodat het stil was. Ja, ja dat zou lekker zijn. Maar nee hoor, meneer sprak al weer verder. Met een blik die pure irritatie uitstraalde keek hij naar de ander. “Ach, ik herinner me niet dat jij er was toen ze zelfmoord probeerde te plegen” wist Tiger dat? Die gebeurtenissen? Geen idee maar hij dook er heus niet voor weg. Ace was nu eenmaal iemand die enorm duidelijk en recht door zee was. Simpelweg omdat hij niet de slimste was. Hij rolde ondanks dat met zijn ogen toen de kat verder ging. Urgh, come on, stond er geen straf op schapen pesten. “Je valt in herhaling, echt, je klinkt als m’n zoon die in de pubertijd is. ‘nee ik doe wat ik zelf wil’” imiteerde hij op een manier waarop je zou kunnen denken dat acteren zijn werkelijke vak was. Ace zette langzaam een stap naar voren, zo ervoor zorgend dat hij tegen de ander aanstond. “En je zou ook denken dat de partner van Ocean slimmer was dan dit, al helemaal dat ze betere smaak had. Ik heb geen tijd nóg zin om het geklaag van een kit aan te horen” Hij snauwde en duwde de ander naar achteren. Zijn blik duister van irritatie. “Je laat me vanaf nu braafjes met rust, stop met de jaloerse man uithangen en accepteer gewoon dat ze een kit naar een vriend heeft vernoemd. Groei op en stop met jezelf zo aan te stellen” hierna ging hij weer op zijn eigen tempo verder, de ander negerend.