Salt bae.

Er waren nu enkele dagen verstreken sinds Burnetkit's kleine ongeval. De jonge kitten genas prima, maar leek er weinig vrede mee kunnen te hebben dat ze niet alleen langer kitten zou moeten zijn, maar ook voorlopig in de Medicine cats den zou moeten slapen. De jonge poes was wat ongemakkelijk bezig met kruiden ordenen en wist dat Burnetkit vast lag te mokken in haar nest. Wat moest ze nu in een dergelijke situatie doen? "Ehm, dus, Burnetkit," begon ze wat ongemakkelijk. "Kan je goed overweg met de nieuwe pleegkinderen van je moeder?" Deed ze een poging om een gesprek te starten, verwijzend naar de kittens van Tigergaze en Tigerpots. Routpaw wist zelf niet zo goed wat ze moest denken over alle nestjes die Tigergaze op de wereld zette, al helemaal niet sinds het nieuwe nest van Oceanbreeze, dat ook van hem afkomstig zou zijn.


[Eerste post Burnet! c:]

Met vernauwende ogen keek de roestkleurige poes op. Routbich... Wat moest zij van haar? Haar kop was tussen haar schouders hangend en haar getekende hoofd was al goed geheeld, de lange haren op haar kop hadden al genoeg bedekt maar toch moest ze haar ogen voorzichtig hanteren. "Ehm, dus, Burnetkit," Ugh? "Kan je goed overweg met de nieuwe pleegkinderen van je moeder?" Huh? "Wat gaat jouw dat aan?" klonk er even met een snauw van haar af. "Jij doet toch alleen maar planten, dus dat gaat je niks aan. Ga maar terug naar je werk," zei ze even met een lichte grom.

"Wat gaat jouw dat aan?" Werd haar meteen toegesnauwd. Routpaw zuchtte onhoorbaar. Wat had ze ook verwacht? "Gewoon, eh, interesse?" probeerde ze zich nog te verklaren. "Jij doet toch alleen maar planten, dus dat gaat je niks aan. Ga maar terug naar je werk," ze trok even kort met haar oren bij die snauwende woorden. Ze wist ergens wel dat ze de jonge poes niet zo moest laten spreken tegen haar, maar ze wist niet goed wat ze er nu tegen in moest brengen. "Ik doe wel iets meer dan plantjes, Burnetkit," miauwde ze enkel zachtjes terwijl ze doorging met het ordenen van haar kruiden voorraad.

Ze zuchtte ugh wat was haar probleem geez als ze tegen haar begon moest ze toch weten wat er komen viel. Houd je meninghoudende zuchten voor jezelf jonge jezus christ. "Gewoon, eh, interesse?" Ja sure weet je dat deed iedereen gewoon even vragen hoe je dacht over je moeder die voor de miljoenste keer kinderen ging krijgen ofzo. Neh, je voelt je dan echt niet aan de kanten geschoven want dat was niet logsch. Man, the salt was real. "Ik doe wel iets meer dan plantjes, Burnetkit," Rout was zo'n pushover het was haast amusant. Ze keek haar even scherp aan en snoof even luid. "Oh yeah sure, sorry princess." zei ze even op een eentonige manier waarna ze opstond en een kitten uitdrukking kreeg. Grote ogen, happy smile, opgewonden zwiepen met de staart wieh. "Yay praten met de dode yayayaya!" klonk er even lachend waarna die al snel vervaagde. "Jammer dat ze er niet zijn die fake ouden van je en dat je die gloeiende steen nyu ook niet heb." klonk er kortaf en koel van de kitten af. "Zolang je dat niet heb doe je wel alleen planten, Routpaw," ze had er genoeg van dat katten haar zo aankeken alsof ze achterlijk was, alsof ze niks kon begrijpen. Simpelheid lag in haar visie maar ze bracht het te hard over om het nog normaal te hebben. Dat kreeg je als je mental scars droeg.

"Oh yeah sure, sorry princess."  De poes stond op en keek vrolijk waarna ze enthousiast met haar staart sloeg, zo dat het toch even leek alsof ze oprecht was."Yay praten met de dode yayayaya!" Miauwde ze lachend maar die vervaagde al snel. Routpaw legde haar oren in haar witte nek. "Jammer dat ze er niet zijn die fake ouden van je en dat je die gloeiende steen nu ook niet heb." Eeeen haar blijdschap was weg, Routpaw trok met haar oor bij die woorden, zich afvragend of het überhaupt wel gezond was voor een kitten van haar leeftijd om zo vloeiend te zijn in sarcasme. Maar dan wist ze dat Burnetkit wel meerdere dingen had meegemaakt die ze op haar jonge leeftijd niet mee had moeten maken. "Zolang je dat niet heb doe je wel alleen planten, Routpaw," Ze weigerde de brutale poes aan te kijken. "Burnet, je moet niet spreken over zaken waar je geen verstand van hebt, oké?" Ze stond op en liep even langs de richels waar ze de kruiden had opgeborgen, waarna ze terug kwam met twee haast identieke zwarte besjes, die ze voor haar poten legde. "Een van deze besjes is een Jenever bes, deze werkt kalmerend en versterkend. De ander is nachtschade, als je die eet ben je in een korte tijd bij Starclan. Zie jij het verschil?" Ze hield ze goed bij zich en keek Burnetkit met een vage glimlach aan. "Een medicine cat of Medicine cat apprentice zijn is niet alleen maar 'plantjes doen', in de ergste gevallen kan het ook betekenen dat je moest beslissen over leven of dood," Ze slikte. Starclanzijdank was dat haar nog nooit overkomen, maar op een dag wist ze dat ook zij beslissingen zou moeten maken die ze liever niet nam. "Daarbij heeft Starclan niet altijd de Moonstone nodig om met ons te spreken,"

De ander keek haar niet aan. Was het zo eng een kind aan te kijken die vele malen jonger dan je was? Ze was dan wel bijna op de leeftijd van een apprentice, ze was nog steeds een onschadelijk bolletje fluff. Haar enigste wapen waren woorden dus come on. "Burnet, je moet niet spreken over zaken waar je geen verstand van hebt, oké?" Klonk er waarna ze in beweging kwam. De blik van de jonge poes volgde de beweging van de ander en ze snoof even. Yeah right, stomme Routpaw. Ze moest maar weten wat ze deed. Know your job bich... Toen er opeens twee bolletjes voor haar werden gelegd keek ze er even naar. Daarna keek ze ietwat vragend terug op naar de ander. Wat was dit? "Een van deze besjes is een Jenever bes, deze werkt kalmerend en versterkend. De ander is nachtschade, als je die eet ben je in een korte tijd bij Starclan. Zie jij het verschil?" Er was toch wel een verschil? De ene waren donkerder. Wait waarom hadden ze zelfs zoiets liggen? "Een medicine cat of Medicine cat apprentice zijn is niet alleen maar 'plantjes doen', in de ergste gevallen kan het ook betekenen dat je moest beslissen over leven of dood," Hm... Oh yea dat was waar maar dan nog. Je kon zo weinig als je die job beoefende en dat wist de ander ook hmpf. "Daarbij heeft Starclan niet altijd de Moonstone nodig om met ons te spreken," Ugh... "Deze is donkerder en dat is het verschil ofzo," zei ze even, zo haar best doende de interesse en de moeite die ze hierin had gestoken weg te steken. Eindelijk iets anders dan zitten en niks doen en denken aan het vermoorden van je moeders nieuwe vriendje. "Waarom hebben jullie dit zelfs? Van plan me af te maken als ik te lastig word?" klonk er even van haar af terwijl ze een wenkbrauw op trok. "En wat is er zo speciaal aan met de doden praten, dood is toch maar dood," sprak ze even terwijl ze terug naar de bessen keek en ze onderzocht. hm...

Ze zag heus wel hoe Burnetkit geïnteresseerd was in wat ze zei, al deed de puberale kitten nog zo haar best om dat te verbergen. Routpaw trilde geamuseerd met haar snorharen, meer dan blij dat ze iets had gevonden wat Burnet's interesse daadwerkelijk opwekte. Misschien kon ze toch eindelijk een band met haar opbouwen? Woo! "Deze is donkerder en dat is het verschil ofzo,"Probeerde ze terloops antwoord te geven. Routpaw glimlachte breed. "Precies! En deze is ook wat ronder en dikker, als je goed kijkt," Ze rolde de twee besjes weer op het blad en wilde deze weer terug gaan leggen toen Burnetkit opnieuw sprak, dit keer met één wenkbrauw opgetrokken. "Waarom hebben jullie dit zelfs? Van plan me af te maken als ik te lastig word?" Ze zag hoe Burnet naar de bessen keek en hield zichzelf in om niet te grinniken."En wat is er zo speciaal aan met de doden praten, dood is toch maar dood," Oh, want met de doden praten was niet genoeg voor haar? "Die besjes zijn er om katten die niet meer te redden zijn uit hun lijden te verlossen."Legde ze geduldig uit."Niet om aan vervelende kittens te ontkomen, no worries," Grapte ze glimlachend. "Met starclan praten is belangrijk, omdat ze ons kunnen waarschuwen voor gevaren. Door hun zijn we nu hier en niet allen verdronken door de regenval,"Haar ogen gleden even af naar de verzameling kruiden netjes geordend in de richels van de grot. Langzaamaan begon ze steeds meer direct te herkennen, al was ze nog lang niet zo kundig als Lizardpath. "Wist je dat Lizardpath al deze kruiden kan benoemen uit haar hoofd?"Miauwde ze met ontzag.

"Precies! En deze is ook wat ronder en dikker, als je goed kijkt," Ze knipperde even en keek met enige interesse naar hoe Routpaw aantoonde hoe het verschil nu zat. Ze bekeek ze even en begon ze even te rollen om de verschillen van de twee vruchtjes goed te zien. Okay, dat was simpel, kon ze wel opslaan als ze wilde. "Die besjes zijn er om katten die niet meer te redden zijn uit hun lijden te verlossen." Sprak de tabby over de nachtschade en even keek ze op. Te verlossen? Was het nuet de bedoeling ze altijd te redden? Wat voor slechte med cats waren ze hier aan het opleiden. "Niet om aan vervelende kittens te ontkomen, no worries," Hmpf. "Is het niet de bedoeling dat je ze geneest met al je krachten. doden doen de monster en katten wel," zei ze koel, een blik die leeg was, doods. Ze carede niet echt meer om dood. Het kwam aan zoals een monster, hard en spontaan. "Met starclan praten is belangrijk, omdat ze ons kunnen waarschuwen voor gevaren. Door hun zijn we nu hier en niet allen verdronken door de regenval," Oh? Ze knipperde even, haar wenkbrauwen wat omhoog gegeven. "OOk voor de monsters en ook voor de vos en voor de storm en voor dei vogels en voor twolegs en-" "Wist je dat Lizardpath al deze kruiden kan benoemen uit haar hoofd?" ugh... Ze keek even naar de kruiden en bekeek ze een voor een even. "Dat is vast niet zo moeilijk als je daar elke dag mee bezig ben," zei ze kalm. Ja, hoe moeilijk kon het zijn?