A whirlwind of Emotions (Stallionheart)

Nadat Everstar een leven was verloren en terug was gekomen uit Starclan had Oceanbreeze pas beseft hoeveel katten konden verbergen. Haar eigen broer een moordenaar in plaats van Lionroar. De witte kater die ze altijd lief had gehad, als vaderfiguur als beschermer. Hoewel ze nu met de dag sterker op haar poten stond, was ze nog lang niet klaar om Leader te zijn. Hoewel de dag er waarschijnlijk wel aan zou komen. Oceanbreeze stapte voorzichtig voor de Clan Cavern langs, relatief kort na de ceremonie. De woorden van Burnetkit echoden nog wat na in haar kop. De rosse kattin die ze liefdevol onder haar hoede had genomen zonder ook iets van de kitten te verwachtten was woest op haar. Omdat ze kittens kreeg en hoewel ze niet de laatste zou zijn om toe te geven dat het niet het juiste moment was geweest, hield ze al van haar kittens. Ondanks de pijn en onrust die het gaf. De gestreepte kattin moesten haar kittens delen, toch had ze altijd tijd voor hen, echter leek het niet genoeg. Ze had enkel gedaan wat haar hart haar ingaf. Ze kon geen onschuldige kittens laten sterven omdat haar kittens toevallig haar voor henzelf wouden. Ze was Deputy en ze was Queen die taken konden prima samen echter ging de clan voor. Als er geen sterke veilige clan was, hadden de kittens niets. Die beweegreden snapte ze misschien niet maar om zo toegeroepen te worden door haar geadopteerde dochter. Oceanbreeze schudde haar kop waarna ze zachtjes snoof. Met Burnetkit spreken zou het enkel erger maken. Tigergaze zou ze liever er buiten houden want ook hij was een belangrijk figuur voor Burnetkit. Crowfur was iets te nors en kon zijn eigen kitten nauwelijks doordringen. Oceanbreeze haalde diep adem voordat ze Stallionheart zag, een kater die ze die dag tweemaal tot mentor had benoemd. Rustig wenkte ze hem met haar staart waarna ze hem met een zacht warm glimlachje aan keek. "Gefeliciteerd Stallionheart," mauwde ze op een rustige toon met haar doordringende blauwe ogen op hem gericht.

Van een afstandje had het er vast komisch uit gezien, een gevlekte driekleurige kater met zijn poot in de lucht hangende, voordat de Deputy hem wenkte en hij verder liep richting de jonge zachtaardige Queen. Ze had zijn naam niet geroepen maar er was dan ook geen andere kat die ze kon wenken. De kater liep met een glimlach naar haar toe een die de zachte glimlach van haar beantwoorde. Zijn kop werd kort gebogen met haar felicitaties, voordat hij sprak met een wat zwaardere stem dan de Queen bezat. "Dankjewel Oceanbreeze," mauwde hij voordat hij tegenover haar kwam zitten. Oceanbreeze keek hem met haar doordringende blauwe ogen aan en knikte wat afwezig.  Kort werden de smaragdgroene ogen van de kater versmald voordat hij haar met een zelfde doordringende blik aan keek. "Is er iets mis?" Vroeg hij waarna hij kort met zijn oren trok. Oceanbreeze zuchtte waarna ze de kater een wat rustigere blik gunde. "Om eerlijk te zijn, weet ik het niet Stallionheart," verklaarde ze zacht. Nee, ze wist niet wat haar kittens af en toe bezielde en hoe ze altijd moest handelen. Natuurlijk spookte Burnetkit's woorden nog rond in haar kop, ze wist ook wel dat de kitten hoogst waarschijnlijk bang was om haar kwijt te raken. Daarbij zou de kitten ook later pas Apprentice worden door de wonden die ze had opgelopen door een vos. Alles bij elkaar was ze vast alles behalve gelukkig; en hoewel Oceanbreeze zelf ook wel wist dat ze op een slecht moment zwanger was geworden was er weinig aan te veranderden. Elke kat maakte fouten en ze wist niet eens of ze dit een fout moest noemen maar zeer goed was het ook niet. Ze hield van Tigergaze en hij was een goede vader, dat was een ding dat zeker was. De kittens zouden in een gezin komen en echte Windclanners zijn sinds beide ouders uit Windclan afkomstig waren. "Soms weet ik ook niet wat ik moet doen, Stallionheart. Burnetkit moet aangesproken worden, ze is opgenomen als Windclanner in de clan, en ze zal zich dan ook zo moeten gedragen. Ze mag bang zijn, echter is het van belang dat ze weet hoe ze het mag uitten. Ik ben bang dat als ik haar spreek, ik het alleen maar erger maak," mauwde ze zacht waarna ze haar kop schudde en haar schouders rechtte. Elke kitten leek haast wel aan haar gehecht, werd het straks een gevecht wie de meeste aandacht bij haar kon krijgen?

Hoewel de kattin het natuurlijk zwaar had, hoorde niemand haar klagen. Dit deed ze dan ook niet, immers waren de kittens van de Clan de toekomst en had ze geen probleem er voor hen te zijn. De onschuldigheid die de jongere katten nog hadden verterderde haar en maakte haar rang des te belangrijker. Immers had ze samen met Everstar de verantwoordelijkheid om voor de clan te zorgen, een toekomst klaar te spelen. Er was niets meer de toekomst van de clan dan kittens. Hoewel ze er een behoorlijk aantal hadden op dit moment. Ze verklaarde aan Stallionheart dat ze niet wist wat er mis was; er moest iets mis zijn als een kitten zo door het lint ging, maar wat.. De kater fronste even maar nog voordat hij haar er naar kon vragen verklaarde ze haar zorgen om Burnetkit. De kitten was geen volbloed Windclanner er kon zelfs Rogue bloed in zitten. Niemand wist het, maar het was duidelijk dat ze naar alle waarschijnlijkheid maar gedeeltelijk Windclanbloed had. Niet dat ze daardoor minder was, ze bleef een dochter van haar.  De kater knikte zodra ze de situatie besprak voordat er even een nadenkende stilte volgde. Al gauw sprak de driekleur weer. "Waarom zeg je dat?" Mauwdr hij terwijl hij zijn staart een lik gaf. Oceanbreeze zuchtte zacht. "Ze is bang mij te verliezen, dus als ik haar aanpak wijs ik haar in haar ogen af. Waardoor die angst alleen maar groter wordt." Haar stem klonk zacht maar helder waarna ze zelf ook plaats nam op de grond en haar voorpoot likte. "Er zijn veel kittens en totdat Bronzemask Queen werd, was ik de enige die ze in het begin in hun behoeften kon voorzien. Ik ben bang dat het een strijd onderling wordt wie de meeste aandacht van mij kan krijgen." Mompelde ze. Het was veel makkelijker geweest als ze de andere kittens in nood had genegeerd, maar zo was Oceanbreeze niet. Zelfs nu het betekende dat ze waarschijnlijk haar eigen ongeboren kittens niet kon zogen en Bronzemask moest vragen dat voor haar te doen.

"Hetgeen dat ik zie bij Burnetkit is dat ze vol zit met opgehoopte haat. Zelfs Routpaw weet niet wat ze met Burnetkit aan moet. Ze is vast wrokkig om dat ze zo lang in de Medicine Cat den moet verblijven." Mauwde de gevlekte kater waarna hij een blik over zijn schouder richting die plek wierp. Oceanbreeze volgde zijn blik stil waarna ze zuchtte. Geen enkele kitten vond zo lang stil zitten leuk, echter was er echt wel een grens aan het uitten van die frustraties. "Ik weet zeker dat ik chagrijnig zou worden," snorde kater waardoor Oceanbreeze ietwat geamuseerd met haar oortjes trok. "Ik denk dat ze zich achtergesteld voelt en uit het blikveld geschoven, ik zal anders eens met haar gaan praten," mauwde de kater, hoewel het haar goed deed om een clangenoot hierover te spreken twijfelde ze heel even. Zou hij Burnetkit aan kunnen, maar aan de andere kant was hij wel degene die apart stond van de familie en zou hij waarschijnlijk beter tot haar door kunnen dringen dan zij en alle andere momenteel zouden kunnen. Misschien was een neutraal persoon nu wel het beste, niet eens misschien, het was gewoon zo. "Als je dat wilt natuurlijk, met jouw toestemming zou ik haar ook graag buiten de Cave meenemen. Dan ziet ze eens wat anders dan die vier muren." Oceanbreeze sloot haar ogen even nadenkend voordat ze met een goedkeurend knikje de kater toestemming gaf. "Natuurlijk Stallionheart, maar verlies haar geen moment uit het oog. Dat ze gewond is betekend niet dat ze geen sterke geest heeft. Ze is een echte doorzetter." Dat laatste mauwde ze toch met enige trots. Natuurlijk was ze trots op haar kittens. Het waren haar kinderen, de toekomst. Achter hen was nog wat onrust van de ceremonie te horen, maar dit viel al snel stil. "Oceanbreeze? Ik weet dat je Kittens draagt en dat dit veel van je lichaam vraagt. Als ik taken van je over zou kunnen nemen om je te ontlasten... geef maar een gil." Mauwde de kater waarna ze met een glimlachje naar de gevlekte kater keek."Zelfs zonder mijn zwangerschap kan ik altijd extra poten gebruiken. Stallionheart, het belangrijkste nu is dat jij je Apprentices tot waardige katten opleidt. En daarbij zou het fijn zijn als je ook een oogje op onze kittens zou kunnen houden. Ik mag al wel Moons een van de weinige Queens zijn maar op kittens letten is nu niet bepaald een eenvoudige taak." Mauwde ze droog en met enige humor in haar stem, al was ze natuurlijk wel nog steeds serieus.

De gevlekte kater knikte op haar welgemeende misschien tikkeltje strenge woorden. Ze zou haar kittens niets laten overkomen als ze er enige zeggenschap in had. Hoewel ze van Burnetkit hield en dat ook altijd zou doen, ging het gedrag van de jonge kitten toch wel wat ver. Hoewel Routpaw vooral met de rossige getinte kitten opgescheept zat, was het wel duidelijk dat het niet de makkelijkste taak was voor de jongere kattin. Toch vertrouwde Oceanbreeze de Medicine Cat Apprentice met haar leven en dus ook met haar kittens. "Ik zal goed op haar letten." Beloofde de wat oudere kater. Oceanbreeze keek hem met haar fonkelende diepblauwe ogen aan om zijn oprechtheid te zien voordat ze ontspande en haar kop neeg. Ze verklaarde dat de kitten sterk van geest was en een echte doorzetter. Hoewel dat niet iets negatiefs hoefde te zijn was het voor Oceanbreeze op dit moment toch wel behoorlijk pittig. De kater knikte enkele keren op haar wijze oprechtte woorden waarna hij weer sprak. Immers was het in Windclan wel bekend dat Oceanbreeze een harde werker en doorzetter was. Burnetkit had dan misschien toch wel iets van haar over genomen als ze het zo bekeek. Al had ze als kitten zelf ook in de Medicine Cat Den gelegen voor een lange periode met een hoofdwond. Sparrowfeather had haar toen nog verzorgd en was waarschijnlijk bang geweest haar die nacht over te moeten dragen aan Starclan. Net zoals ze bang was geweest voor de toekomst van haar kitten. "Ik zal mijn Apprentices trainen tot waardige Warriors. Geef maar aan wanneer er Kitten dutg is. Ik kan Frostpaw en Lightpaw ook op hen laten letten om vast te leren hoe het er later aan toe zal gaan," Mauwde de kater waarna hij een steentje met zijn poot verschoof. Oceanbreeze wiebelde even met haar oor waarna ze bedenkelijk antwoorde. "De kittens die in deze tijd opgroeien hebben meer meegemaakt dan goed voor ze is, dan ze gegund is. Er is veel geduld nodig en ik hoop dat jouw Apprentices dit ook zullen leren. Er is niet altijd een tijd voor actie." Mauwde ze haar stem laag en aandachtig. "Ik denk dat jouw eigen kittens ook nog wel een paar flinke draken kunnen zijn. Zeker als je rust moet houden na de bevalling. Tigergaze zal ze vast wel onder controle hebben." Snorde de kater geamuseerd. Oceanbreeze schudde met een zachte warme glimlach haar grijsbruine kop waarna ze zuchtte. "Geen van de kittens is hier blij mee. Zeker de kittens niet die erg op mijn aandacht vertrouwden of veeleisend zijn. Ik ben en zal altijd hun moeder zijn. Voor mijn eigen bloed maar ook voor hen die niet mijn bloed dragen. Ze hadden mij nodig en dus was ik er.." Verklaarde de kattin zichtbaar vermoeid maar ergens ook vredig. Vredig met het idee dat ze iets goed had gedaan in deze moeilijke tijd. De kater zuchtte voordat hij zijn mond weer opende. "Zullen we Burnetkit bezoeken?" Mauwde hij naar een korte stilte. Oceanbreeze knikte waarna ze hem met haar staart wenkte en richting de ruimte in de cave liep waar Burnetkit zich bevond. Iets daarvoor hield ze stil. "Ik kan jullie beter alleen laten, op dit moment. Totdat ze is af gekoeld en wat vrijheid heeft gehad." Mauwde ze op een fluistertoon zodat Burnetkit het niet zou verstaan. Hierna wierp ze een bezorgde liefdevolle blik op haar dochter en stapte ze rustig weg.