Harvest my soul

in le cave

Met kalme passen wandelde verder. Ze had vandaag een lesje geboekt bij haar favoriete halfgare en socially incapabele med cat. Ze hield stiekem wel van haar hoor, maar Burnet was teveel gevuld met haat en memes dat ze echt haar liefde kon gaan uiten. Haar grootste liefde was naar eten, die ze gewoon stal van voor je neus zonder echt respect te tonen. Ze trippelde dan ook met een licht opgetogen tred naar de gevlekte tabby toe en ging naast haar zitten. langzaam schoof ze wat dichter met haar hoofd, niet bepaald als in lichaam want je had nog een nek en die waren uitschuifbaar enzo. "It's time" zei ze fluisterend met van die amazing lipgebaren. Ze streek even met haar tong langs haar tanden, maar uh ja ik heb al teveel gepost met dit kreng vandaag. Ze slikte even en nam haar kop terug en zuchtte zachtjes. "So, let's go!" Verdorie ze moest ook alles zeggen, ookal had ze de ander niet eens tijd gegeven om echt te reageren, maar dat was haar probleem, niet die van Burnet. Zij was puur en onschuldig natuurlijk.

_Routmeme

De poes geeuwde eens en wreef vermoeid de slaap uit haar groene ogen. Right, ze was bezig met plantjes. Wanneer was ze dat ook niet, eigenlijk. De poes zuchtte en stelde enkele pakketjes aan kruiden samen, zoals haar mentor haar verteld had dat te doen. Vandaag kon ze niet heel veel plezier vinden in haar werk, zoals normaal. Ze was moe en conflicted, de poes had even wat frisse lucht nodig. Starclan zij dank kwam Burnetpaw daar aan huppelen, dit keer met een minder pissige blik in haar blauwe ogen dan normaal. De jonge poes kwam even wel heel erg dichtbij en bracht haar lippen naar haar oor, waarna ze met overdreven gebaren begon te spreken. Uh, okay? "It's time" Oh ja! Ze hadden nog een afspraak ook! Een manier om weg te komen, die zou ze nu met beide poten aangrijpen; zelfs al betekende het dat ze een wat, uh, bijzonder onderwerp zou moeten aansnijden bij Burnetpaw. Routpaw besloot even te negeren hoe de poes met haar tong langs haar tanden streek alsof ze wel honger had in een hapje Routpaw. "So, let's go!" Zonder op antwoord te wachten was Burnet er al vandoor gegaan. Routpaw lachte zachtjes, Burnet was niet de makkelijkste in de omgang, maar dat maakte haar aan de ene kant ook juist zo leuk. "Hé! Geef de bejaarde ook wat kans om je bij te houden, Burnet!" Grapte ze en schoof snel de bundeltjes kruiden weg. Lizardpath hoefde niets te weten, shht. De gevlekte tabby poes trippelde achter Burnetpaw aan de Cave uit. "We gaan naar de Highlands, ik hoorde dat je daar papavers kon vinden. Het zijn een soort klaprozen, dus houdt je ogen open voor felle, rode en paarse kleuren," Ze hadden sowieso papaver zaden nodig, maar eigenlijk was dit een mom om een ander onderwerp aan te kaarten, maar dat zou later wel komen. Oh boi.

De tabby laachtte en ze kon het niet laten even lichtjes boos te kijken naar de apprentice. Wat was er dan zo grappig hmn,??? "Hé! Geef de bejaarde ook wat kans om je bij te houden, Burnet!" Klonk er waarna ze al snel naast haar kwam. Ze keek even om en zag dat ze haar werk gewoon aan de kanten had geschoven. Goed, ditch je werk voor je precious dochter ofzo. Ze viel vast onder die titel nu he. JA, ze was Rout's dochter touche Oceanbreeze. "We gaan naar de Highlands, ik hoorde dat je daar papavers kon vinden. Het zijn een soort klaprozen, dus houdt je ogen open voor felle, rode en paarse kleuren," Ze knikte even langzaam. "Ga je me vandaag ook leren waar kittens vandaan komen?" sprak ze nonchalant en vast zo luid mogelijk, helemaal niet wetende dat het onderwerp echt schadende kon zijn. Like, Burnet zag geen kwaad enzo, iets in die trant. Ze werd altijd weg geduwd als er gescreeuw was. EN DAN NET ERNA WAREN BABYS. het was raar voor haar en Routpaw had haar eens beloofd het logisch uit te leggen. Wnat waar haalde Oceanbreeze toch al die kittens vandaan? Eerlijk gezegd, Burnet had geen idee. "En ik zal ervoor uitkijken, zeg me maar welke soort... Planten het zijn als je er een ziet," dan had ze een goede reference om te starten.

"Ga je me vandaag ook leren waar kittens vandaan komen?"Schreeuwde de poes schaamteloos door de clan cavern. Juist ja, geen schaamte. Routpaw keek gegeneerd om zich heen en duwde Burnetpaw plots een stuk sneller de cavern uit. "Shhhh, ja, ja ga ik doen, maar niet hier," Ze had geen idee of Burnet wel de juiste leeftijd had voor dit soort zaken en het liefste had ze dit gesprek ook aan iemand ander overgelaten, maar uitstellen had kennelijk geen zin. Fijn. Eenmaal buiten de cavern haalde ze wat opgelucht adem, right, rust. "En ik zal ervoor uitkijken, zeg me maar welke soort... Planten het zijn als je er een ziet," Sprak Burnet over de plantjes. Mooi zo. Routpaw volgde de weg naar de hoger gelegen delen van het berg gebied, waar ze al snel vond wat ze zocht. "Hier, zo'n bloem!" Ze wees enthousiast als een kitten naar een prachtig gekleurde rode en paarse bloem, die ze vervolgens gecontroleerd uit de grond rukte. Weg bloem. Ze besloot wijselijk haar mond te houden over haar eerdere vraag, hopend dat als ze misschien niets zei, Burnet het zou vergeten.

"Shhhh, ja, ja ga ik doen, maar niet hier," Klonk er op haar eerste vraag. De apprentice liet een wenkbrauw even ter hoogte gaan op haar met een vragende blik aan te kijken. Wat was er dan zo erg aan dat ze het niet gewoon nu kon zeggen? Oh well, alles behalve haar probleem. Zij had geen schaamte, niet echt.. Dus nja... Toen ze verder het gebied opliepen schraapte de rosse poes haar keeltje even, maar het gebeurde al snel; ze kwamen tot een halt en voor wat? Al snel merkte de mix poes op dat er iets was waar ze voor gekomen waren; planten natuurlijk. "Hier, zo'n bloem!" En Rout deed haar werk. Burnetpaw keek nauwkeurig hoe ze het deed voordat ze knikte en langzaam ook aan het zoeken ging. "Kan je het nu zeggen? We zijn niet meer 'hier'," fact was fact en woorden moest gesproken worden, asap.

Burnetpaw keek in stilte en nauwkeurig toe hoe ze de bloem uitgroef. Routpaw had even hoop dat ze de vraag van eerder over har kunnen slaan, maar allas, Burnet liet er geen gras over groeien. Dat deed ze nooit, eigenlijk. Als Burnetpaw iets wilde, kreeg ze dat. In ieder geval van Routpaw dan, want Routpaw was een volledige pushover. "Kan je het nu zeggen? We zijn niet meer 'hier'," ze zuchtte en bewoog zich wat ongemakkelijk en legde de bloemen even neer. "Wel, uhm," begon ze wat ongemakkelijk. "Niet alle kittens komen uit Oceanbreeze, ze komen ergens anders vandaan, zeg maar,"