We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De kleine calico had een spiedende blik in haar turquoise oogjes. Ze keek eens naar links, dan eens naar rechts, en toen naar haar prooi. Het was een andere kitten, zich schijnbaar onbewust van haar aanwezigheid en diep in slaap. Zijn moeder lag niet bij hem wat van het jongere katertje een perfecte prooi maakte. Littlekit sloop dichterbij, pootjes voor pootje, haar blik niet afgericht, tot ze stil bleef staan - en sprong. Recht op de witte kitten, haar eigenlijk witte pootjes uitgestrekt tot ze pal bovenop hem kwam te liggen.
Een kleine witte kitten met een rare vacht keek voor zich uit. Hij was volledig in gedachten verzonken. Zijn oogjes bewogen soms alleen als hij in zijn dagdroom ook bewoog. Zijn hart ging sneller slaan, het was spannend. Echokit ging dieper ademen. Hij was bijna bij de prooi. Hij dook in elkaar, in zijn droom natuurlijk en zette zich schrap. De kleine kitten slaakte een soort van oorlogskreetje, in het echt, en sprong op het grote nog vormloze dier. Toen dat gebeurde voelde hij zijn schoudertjes kraken. Niet dat het pijn deed, schouders moesten soms eens gekraakt worden. Toch verschoot hij erg hard. Zijn oorlogskreetje veranderde in een angstig gepiep. Hij draaide zich om, om zijn blote buik te tonen. Genade!
De prooi gaf zich op! Littlekit kraaide victorie en greens al haar scherpe witte tandjes bloot. Met haar witte pootjes klauwde ze wat over het buikje van de angstig piepende kitten - zonder haar nagels natuurlijk. Ze maakte dan wel graag ruzie, ze was niet harteloos en ze vond er niets fijn aan om bloed aan haar poten te hebben. Dat zag ze soms bij prooi, als ze er weer te veel mee speelde en het in stukken rijtte in plaats van het op te eten. Bloed was plakkerig en het maakte haar vacht helemaal rood, blegh. Nee, Littlekit zou wel braaf blijven. Voor nu. "Jaa, ik heb een prooi gevangen!", mauwde ze vrolijk. De kleine calico deed haar best om het witte katertje weer op zijn buik te rollen, zodat ze kon proberen om hem op te pakken. Haar twee voorpootjes waren gestrekt en duwde tegen zijn zijkant, maar zelf was ze eigenlijk niet veel groter dan hem, dus heel gemakkelijk was dat nog niet.
Hij schrok zo hard dat zijn oogjes met een schok open gingen. "Aaaaaah!", piepte hij geschrokken. Het was al bij zijn siblings gebeurd. Al een hele tijd terug. Alle kittens openden hun oogjes op twee weken. Hij twee maanden. De kitten was een late bloeier. Hij opende zijn oogjes weer een tikkeltje. Alles was nog een beetje wazig en er was te veel licht, maar hij was geboeid door die kleuren variatie. Tot twee seconden geleden had hij niet eens kunnen zeggen wat kleur was. Hij draaide zich om naar zijn belager. Ze had een witte vacht, met vage vlekken en twee blauwe kommetjes in het midden. Ogen. Hij greens vriendelijk. Oh wacht, die poes was helemaal niet vriendelijk. "Stop, ik wjil ni wechten!"
De kitten opende eindelijk zijn oogjes. Littlekit greens enkel eens naar hem. "Meekome naar de prooistapel, je bent prooi!", mauwde ze, waarna ze het katertje nog eens een schop tegen zijn kont gaf. Als de prooi niet gedragen wou worden, moest die zelf maar lopen! Een grote grijns was op haar snuitje geplakt als de lichtgekleurde calico hem alvast voorging, nog even omkijkend of haar prooi wel volgde. Als het moest, zou ze hem opnieuw vangen.. En dan deze keer goed, zodat ze hem trots naar de prooistapel kon dragen! Haar eerstgevangen prooi mocht niet weglopen, nope. Hoe zielig zou dat wel niet zijn?!
I bet she's the gentlest, nicest, warmest person ever
Echokit keek met een boos gezichtje naar de poes. Hmmmpfff oke dan. Hij wandelde wat wankel achter haar aan terwijl er een ideetje ontsproot uit zijn hoofd. Toen ze bijna bij de prooistapel waren maakte hij zich klaar voor de sprong. Hij ging door zijn voorpoten en sprong dan op haar. Hij greep met zijn tandloze mondje haar nekvel vast. "Nu ben jij mjijn prooj!"
Littlekit knipperde wat verbaasd toen de jongere kitten opeens op haar rug zat. Huh? Wat dacht hij nu weer! Dat was niet hoe het moest gaan! Ze rolde op haar rug, zodat ze hem mooi plette, en greens weer. "Nope, nu ben je plat!", riep ze uit. Ha! Alsof prooi sneller en beter en slimmer kon zijn dan de jager. Nope, mooi niet, Littlekit was hier de jager en Echokit maar een domme prooi die braaf op de prooistapel moest gaan liggen zodat de clan trots kon zijn op haar jaagkunsten.
Onderwerp: Echo-o-o-o 
ma 19 jun 2017 - 19:58
