We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Nog geen enkele keer had de poes het gewaagd om naar deze plek te komen, maar na verloop van tijd had de nieuwsgierigheid het toch overgenomen van de angst. Een sterke wind botste, als water tegen de rotsen, tegen haar gezicht. Bijna werd ze van haar poten gerukt door de hevige rukwind die hier in dit gebied aanwezig was. Haar goudkleurige ogen bleven echter vol nieuwsgierigheid staan en voor de zoveelste keer zoog ze een grote hap lucht naar binnen zodat haar volharding weer wat zou aansterken. Het duurde niet lang meer of ze stond aan de rand. De plek die vele katten vreesden, en heel stiekem deed Wolfdance dat ook. Maar als haar vrienden bijvoorbeeld een weddenschap hadden gemaakt om als eerste aan de rand te staan, was ze die sowieso aangegaan. Echter had de poes niet zoveel vrienden, of toch geen die die mentaliteit hadden, helaas. Daarom was ze hier nu in haar eentje. Alleen kon ook leuk zijn, right?
Haar oortjes hadden zich intussen al in haar nek gepind en ook haar blik stond iets minder enthousiast. Met een teruggetrokken lichaam keek ze voor zich uit en rondom zich heen. Het was inderdaad een goede plek om wake te houden, of om te zien wat er zich allemaal afspeelde in het onbekende territorium. Maar aangezien eerlijkheid het langst duurde; Wolfdance bevond zich hier liever niet al te lang. Maar net toen ze zich wou omdraaien hoorde ze andere pootstappen naderen.
“When is a monster not a monster? Oh, when you love it!”
Eigenlijk mocht hij hier niet eens zijn. Zijn straf was nog altijd niet ingetrokken, de straf die hij dankzij zijn voormalige beste vriend onterecht had gekregen. Men had hem beschuldigd van het aanvallen van een ThunderClan apprentice, maar hij had het niet gedaan. Wat hij wel wist, was wie daar wel toe in staat was. Van de katten uit WindClan kon hij maar één specifieke kater bedenken. Tigergaze wist wat de ander aan het doen was, deze probeerde hem weer in zijn klauwen te krijgen. Alles terug te draaien naar hoe het vroeger was. Echter zou het nooit meer zo zijn zoals vroeger, want Mousewish was dood. Daarbij lag zijn hart nu bij iemand anders, tenminste zo leek het dan. Het vaderschap had hem veranderd, en hoe. Toch was hij hier gekomen, eventjes uit de drukte van de cave geglipt. Wanneer hij de rand naderde, zag hij een andere kat staan. Ze was niet van WindClan, en toen hij dichterbij kwam rook hij een ShadowClan geur om haar heen. "Sommige durven niet zo dicht bij de rand te komen, je hebt lef," mauwde hij met zijn zware stem terwijl hij zijn goudkleurige ogen kort op de kattin richtte. De kater was veel groter dan de normale WindClan kat, iets wat hijzelf ook nooit had begrepen, maar het was gewoon zo.
Wolfdance
Member
Christy 376 Actief “Do you think we can be friends?” He asked.
She stared up at the ceiling. “Probably not, but we can pretend.”
En ja hoor, ze had gelijk. Een bruingestreepte kater kwam op haar af en keek met zijn eveneens gouden ogen naar haar kant. Hij deelde mee dat ze lef had. Wolfdance schudde echter haar kopje haalde haar schouders op. "Diegene die hier niet durven te staan zijn gewoon watjes." miauwde de Shadowclan poes doodsimpel. Opnieuw trok er een kille wind over het gebergte heen en speelde deze met haar korte vacht. Ze beeldde zich al in hoe het hier moest zijn in de winter. Koud, nat, glad en levensgevaarlijk.
Wolfdance keek nogmaals achterom en bestudeerde het landschap nog eens goed. Misschien kon ze deze herinnering of deze terugblik dan gebruiken wanneer ze nog eens verdwaald liep. Dan had ze tenminste een beeld van hoe het hele gebied eruit zag en in elkaar stak. Al zou ze negen op de tien kans alsnog verdwaald lopen. Een zucht verliet haar bekje terwijl ze de grotere kater aankeek. "Wat kom jij hier doen dan? Ook testen hoeveel lef er in je lijf steekt?" Wolfdance trok haar wenkbrauw op en keek de ander vragend maar ook ietwat uitdagend aan.
“When is a monster not a monster? Oh, when you love it!”
Dat was ook een manier van de situatie bekijken, dat iedereen die hier niet in de buurt durfde te komen watjes waren. "Of ze zijn gewoon niet zulke waaghalzen." Er waren katten die geen risico's wilde nemen, dat hoefde niet meteen te betekenen dat het watjes waren. Maar wie wist had de ShadowClan kat wel gelijk, hij zou het niet weten. Alles was mogelijk. "Oh, ik ben hier al vaker geweest hoor. Mijn lef hoef ik niet meer te bewijzen." Zijn stem was laag en zwaar, het klonk een beetje brommerig en rauw. Maar zo was de grote kater dan ook wel. "De vraag is wat zo'n prinsesje doet op deze oh zo gevaarlijke plaats." Ze leek hem eerder het figuur wat.. wat eigenlijk. Hij kende haar niet, dus StarClan zou weten hoe ze was. Hij had de uitdagende blik wel gezien, iets wat hem wel aanstond.
Wolfdance
Member
Christy 376 Actief “Do you think we can be friends?” He asked.
She stared up at the ceiling. “Probably not, but we can pretend.”
De kater had op alles antwoorden, dat had ze al door. Daarom zuchtte ze en rolde ze met haar ogen toen hij zei dat hij hier al vaker geweest was. Pas toen hij haar prinsesje noemde, vernauwden haar ogen zich. "Ik ben geen prinses." siste ze terug terwijl ze hem een felle blik toewierp. "En zou ik een reden moeten hebben dan? Dit is geen verboden plek, tot zover ik me herinner." vervolgde ze haar woorden.
Opnieuw trok er een koude wind door het gebied heen en speelde deze wat met haar vacht. Alhoewel het al redelijk warm was, was het alsnog iets te koud om hier comfortabel te kunnen staan zonder kou te lijden. Daarom dat ze ook niet van plan was om nog vel langer te blijven, zeker niet als haar 'gezelschap' lastige vragen ging stellen of bijdehand ging doen.
“When is a monster not a monster? Oh, when you love it!”
Hij kon het niet laten om een scheve grijns rond zijn lippen te vormen toen de kattin naar hem siste dat ze geen prinses was. Nee, natuurlijk was ze dat niet. Maar het had hem wel grappig gevonden om haar aan die bijnaam te linken, om vervolgens te kunnen zien hoe ze zou reageren. "Inderdaad, dit is geen verboden plaats. Wat het wat mij betreft wel zal moeten zijn, voor sommige katten dan." Hij keek luchtig voor zich uit, stel je voor dat een groepje kittens zo dicht bij de rand ging spelen.
"Niet iedereen is zo verstandig als jij en ik. Tenminste," stopte hij in zijn zin terwijl hij de ShadowClan kattin aankeek. De koude wind sloeg in zijn gezicht, maar de kater had wel ergere weersomstandigheden meegemaakt om hiervoor terug te deinzen. Ergens kreeg hij een wat bitter gevoel toen hij zich besefte dat ze ShadowClan was. Hmn. Hij had niet bepaald goede herinneringen aan die clan, maar niemand wist ervan, dus ergens moest hij het uit zijn kop zetten. "Lijkt me geen pretje om hier naar beneden te vallen," mauwde hij terwijl hij weer voor zich uit keek, waarna hij een paar passen achteruit zette en zich omdraaide, om een aantal vossenlengtes weg te lopen bij de rand. Een stevige windvlaag en je was weg - en dat was hij nog een flinke kater, veel groter dan je normaal zou denken bij een WindClanner.
i'll be good
For all of the light that I shut out, For all of the innocent things that I doubt, For all of the bruises I've caused and the tears, For all of the things that I've done all these years, for all of the sparks that I stomped out, I'll be good And I'll love the world like I should.
Wolfdance
Member
Christy 376 Actief “Do you think we can be friends?” He asked.
She stared up at the ceiling. “Probably not, but we can pretend.”
Ze liet een ietwat sadistisch lachje horen toen hij zei dat niet iedereen zo slim was als hen. Soms kon Wolfdance slim zijn ja, maar merendeels van de tijd overnamen haar gevoelens het van het logische nadenken en deed ze héél stomme dingen. Maar goed, dat terzijde nu. Natuurlijk accepteerde ze het complimentje met veel genoegen. Hetgeen wat hij daarna zei had ze echter eerst als een dreigement beschouwd. Was hij van plan haar eraf te duwen? Há, dan kon hij er zeker van zijn dat ze hem meetrok een bloedzuiger die vastberaden aan zijn prooi bleef plakken. Haar ogen vernauwden zich ietwat, maar zodra ze opmerkte dat hij enkele passen naar acheteren nam ontspande ze zich weer wat. Natuurlijk voelde ze zich niet veilig, zeker niet in de buurt van een Windclanner. En ja, hij mocht misschien wel groter zijn dan haar vanwege het feit dat zij kleiner was dan de gewoonlijke Shadowclanner en hij groter dan de alledaagse Windclan kat. Maar ze stond alsnog bekend als een zeer felle vechter die zeker niet onder deed door haar grootte. Ze was zelfs beter als sommige reuzen in haar Clan. Uiteindelijk besloot ze ook enkele stappen weg van de rand te nemen, alsnog een redelijke afstand tussen haar en de vijandelijke kater bewarende. Zij ging totaal niet akkoord met het idee van een Oneclan, en dat zou ze ook nooit doen. Maar goed, misbruik ervan nemen kon ze wel doen, right? "Zeg me eens, Windclanner, hoe gaat het bij jullie? Missen jullie de konijnen niet?" Ze moest haar best doen om geen kleinerende ondertoon in haar stem te laten horen, en wonder boven wonder was dit haar ook gelukt. Everything for the peace, ofcourse...
Onderwerp: It ain't me 
wo 7 jun 2017 - 18:00
