Create stories together

Shark keek toe hoe Chawl de prooi naar binnen bracht. Hij hoopte dat Claw de volgende opdracht op zich zou nemen als Chawl een taak toegewezen moest krijgen. Het was leuk om met de tom om te gaan en hij luisterde goed, hoewel hij hier en daar nog wat fouten maakte. Shark kon zich echter herinneren dat hij, zeker in het begin, ook niet perfect was geweest in jagen en alles daaromheen. Nu deed hij niets anders om dat dat de enige manier was om te overleven. Toen hij nog buiten sliep was dat ook een soort manier van overleven, maar nu had hij de barn waar Zira sliep voordat ze doodging. Nog een ding waar Jinx waarschijnlijk een hekel aan had. Als heel dat gedoe met Zira niet gebeurd was en hij niet als nieuwe deputy aangesteld was geweest in de plaats van de machtige she-cat, zou er dan een vriendschap ontstaan hebben tussen de zwarte tom en hemzelf? Hij had zo het idee dat dat wel eens goed mogelijk kon zijn geweest. Maar goed. Hij had geen tijd om over dit soort dingen na te denken. Zijn aandacht werd getrokken door Chawl en hij kon nog net zijn evenwicht houden toen hij het zetje kreeg. Zogenaamd geïrriteerd zijnde sloeg hij met zijn staart in de richting van Chawl’s oor, maar knikte toen en ging de zwarte tom voor naar de uitgang van het camp. De zwarte tom schoot echter al langs hem en Shark rolde met zijn ogen. ‘Als je het waagt om het voor elkaar te krijgen dat ik je uit het oog verlies dan doe ik je iets vreselijks aan!’ riep hij de tom op een plagerige manier aan. Hij dacht niet dat hij zichzelf aan die belofte kon houden en hij nam aan dat Chawl ook wel wist dat het voor te plagen was. De tabby tom rende achter Chawl aan en wenkte hem met zijn staart. ‘Heb je al kennis gemaakt met de vier Clans?’ vroeg hij aan de tom. ‘Of ik kan je ook het territory zien waar ik mijn young one’s mee neem voor te gaan trainen?’

Shark negeerde een vervelend gevoel toen Chawl het over Jinx had. Hij wist dat de partner van Zira hem totaal niet mocht. En alleen maar omdat hij de nieuwe deputy was geworden. Shark had het niet veel beter gemaakt voor zichzelf toen hij tegen de tom had gezegd dat hij zich er niet veel van ging aantrekken, maar wat had hij anders moeten doen? Hij ging niet zijn rang opgeven omdat de tom niet over het verlies van zijn partner heen kon komen. Natuurlijk wist Shark niet hoe het was om echt verliefd te zijn op iemand en echt een partner te hebben; zijn ‘partners’ waren tot nu toe allemaal scharreltjes geweest. Een was zelfs een onderdeel van een plan geweest zonder dat ze het zelf in de gaten had. En nu ze het in de gaten had gekregen, was hij opeens de slechtste tom van het woud. Hij meende zich te herinneren dat hij haar een waarschuwing had gegeven voordat ze begonnen met hun ‘relatie’. Hij onderdrukte een grijns. Een hele vage waarschuwing dan, maar goed. De tom richtte zijn blik op Chawl toen deze grijnsde en rolde met zijn ogen. ‘Jinx heeft gelijk,’ mauwde hij. ‘Je mag ze niet onderschatten. Tenzij het de WindClan is.’ Hij knipoogde plagerig naar de tom. WindClan was in zijn ogen de zwakste Clan van ze allemaal; hun kleine lijven waren enkel goed voor hard te rennen, maar eenmaal je de techniek doorhad om ze te kunnen verslaan in een gevecht, waren ze echt niet zo moeilijk. Maar goed, dat zeiden ze van de ThunderClanners ook en je moest eens zien waar dat hun had gebracht. Hm. Aan dat verlies wilde hij toch niet echt den… De tom schrok op toen hij gewicht voelde op zijn schouders en spande automatisch zijn spieren aan, maar zuchtte toen hij merkte dat het Chawl was. Nadat hij Chawl kort het idee gaf dat hij had gewonnen, verhief hij zich op zijn achterpoten en wachtte tot Chawl van hem af zou glijden. Daarna sprong hij plotseling naar achteren toe en beukte Chawl opzij. Hij plantte zijn poten aan weerszijden van het lijf van de tom en boog zijn kop naar hem toe. ‘Seriously, je bent echt te makkelijk.’ Hij grijnsde en gaf de tom een zachte tik om zijn oor. ‘Ik wist wel dat ik je niet had moeten vragen,’ ging hij zuchtend verder. ‘Je kan gewoon nergens serieus mee om gaan. Wat moet ik toch met jou?’ En alsof hij het echt niet wist keek hij de tom hoofdschuddend aan.

‘Ik zie het ja,’ zei Shark op een sarcastische toon en hij rolde met zijn ogen. Hoewel hij net deed alsof hij het vreselijk vond om met de zwarte tom op pad te zijn, liet zijn houding wel iets anders weten. Hij vond het namelijk leuk dat hij weer met Chawl op pad kon gaan. Of nou ja. Dit was de eerste keer dat ze echt buiten het camp konden gaan met hun tweeën, want tot dusver had Chawl steeds in het camp moeten blijven. En hij kon zich ook nog herinneren hoe wanhopig hijzelf wel niet was geweest toen Chawl ontvoerd was geweest door de Twolegs. En hij wist dat de wanhoop bij Claw ook nabij was geweest. Was het zijn loyaliteit aan de leader die de zwarte tom had laten overwegen om hem aan te nemen als deputy? Eigenlijk wilde hij het eens vragen aan Claw, maar hij wist niet zeker hoe hij dat kon doen. Hij wilde ook weer niet als één of andere blije, nieuwsgierige kitten overkomen. Maar dat hij nieuwsgierig was naar Claw’s reden dat was wel zeker. Dreigend ontblootte hij zijn tanden naar Chawl. ‘Je hebt wel lef om te zeggen wat je deputy moet doen.’ Hij rolde met zijn ogen naar de tom. ‘Alleen als je honger hebt of als je per se wilt tonen dat je zo goed kunt jagen,’ zei hij met een zwiep van zijn staart tegen de tom. ‘Je hebt vandaag gejaagd voor de queens en dat was het belangrijkste. Maar ik denk dat het nooit verkeerd kan doen om onderweg wat te vangen.’ Hij besloot om Chawl maar mee te nemen naar de Wastelands. Jinx zou hem wel uitleg geven over hoe de Clans roken. Hoewel Jinx en hij ruzie hadden, wilde hij niet de taak van de tom afpakken en Chawl al kennis laten maken met de geuren. Bovendien als ze naar de Wastelands gingen en weer terug, waren ze voor Chawl wel weer lang genoeg het camp uit geweest. Hij wilde het ook weer niet té laat maken. ‘We gaan nu op weg naar de Wastelands,’ mauwde hij. ‘Heeft Jinx je al uitgelegd wat daar vroeger was?’

Shark had met een klein knikje de respectvolle houding van Chawl erkend. Hij was een jonge tom, maar wel slim zo te zien. Er zouden meer young ones moeten zijn zoals hij. Hij had het idee dat hij minder respect kreeg dan dat hij eigenlijk zou moeten krijgen en hij wist niet waarom dat zo was. Het was niet alsof hij niets voor de Elite deed of zo. Er waren enkele nieuwe regelingen nu hij erbij was gekomen omdat hij sommige dingen had besproken met Claw, maar was verandering per se slecht? Misschien was de dramatische dood van Zira niet nodig geweest en misschien had ze wel langer dan dit deputy kunnen blijven, maar het was nu eenmaal zo en hij betreurde het feit dat hij deze rang had niet. Ook al waren dat katten die waarschijnlijk wilden dat hij dat wél deed. Toevallig gingen zijn gedachten automatisch naar Jinx als hij dacht aan een kat die het feit betreurde dat hij deputy was geworden. Ach ja. Whatever. ‘Heel goed,’ sprak hij goedkeurend. ‘Die boskatjes heetten SkyClan. Hoewel hun territory weggevaagd is, zijn de meesten opgenomen in één van de Clans. Maar treur niet,’ zei hij met een grijns tegen de tom, ‘de meeste elders zijn tegen nu al wel dood.’ En doodleuk wandelde hij verder in de richting van de Wastelands. ‘Het scheen vroeger echt heel mooi te zijn, maar ik kan mooie dingen niet bepaald lang uitstaan. Daarom heb ik ook gekozen om hun territory als mijn trainingsplaats te gebruiken. Zodat al hun mooie herinneringen niet alleen door de geur van verbrand woud worden weggevaagd, maar ook door de geur van de Elite.’ Hij was dan ook zo vals. ‘Schijnbaar waren ze in SkyClan heel goed in boomklimmen, dus dat hebben ze in Clans zoals ThunderClan natuurlijk direct overgenomen. Pas daar dus voor op mochten we ooit ThunderClan opnieuw overnemen en je moet tegen ze vechten.'

Shark wierp een blik over zijn schouder en grijnsde. ‘Dat weet ik toch,’ zei hij. ‘Je hebt me recent geleden al eens proberen te laten schrikken door vanaf een verhoging naar beneden te springen.’ Dat was nog geweest voor de jonge tom ontvoerd werd door Twolegs. En toen had er echt nog sneeuw gelegen in het woud. Nu was daar niks meer van over en Shark twijfelde of er ooit nog sprake ging zijn van sneeuw met die droogte. Hij had geen idee hoe lang het nog zou aanhouden, maar hij had er tot dusver vrij weinig problemen mee gehad. Hij had altijd wel bronnen gevonden waar hij water kon gaan drinken. Meestal ging hij ongezien langs bij het rogue territory, maar hij wist dat de kittypets soms buiten ook een bakje water hadden staan en daar ging hij dan ook wel eens drinken. Niet omdat hij zin had in een gezellig onderonsje, maar eerder omdat die verwende beesten toch genoeg hadden en omdat zijn keel met momenten echt rauw kon aanvoelen. En dat was echt een vervelend gevoel. Hij draaide zich om toen Chawl zijn vraag stelde en keek de tom kort aan. Daarna schudde hij met zijn kopje. ‘Nee, dat is niet raar,’ mauwde hij. ‘Ik vind het dood uitziende gebied ook wel iets. Als ik het niks vond, zou ik het waarschijnlijk niet uitgekozen hebben om te trainen. Je weet toch dat ik van verlaten landschap hou.’ Hij knipoogde naar de tom. Hij merkte dat ze Wastelands naderden en wees met zijn staart in de richting van één gedeelte van het gebied. ‘Daar ga ik altijd trainen met mijn young ones,’ sprak hij. ‘Als je goed kijkt, vind je misschien nog wat vacht van Alex.’ Hij grinnikte. ‘Mijn geur zal hier zeker wel rondhangen. Maar misschien kan je ook nog een andere geur oppikken?’ Hij was hier een paar dagen geleden met Sweetheart, een WindClan she-cat, geweest. Misschien dat Chawl de geur zou herkennen?

Shark gaf een kort knikje. ‘Ik denk dat iedereen van de Elite al wel eens hier is geweest. Misschien kwam je vader hier ook wel veel voordat hij leader werd.’ Claw leek hem wel het type om hier rond te gaan hangen en zijn dagen te doden. Hij was eigenlijk best wel benieuwd hoe zijn leader en zijn goede vriend aan zijn rank was gekomen. Hij kon zich de hele geschiedenis van de Elite niet meer zo heel goed herinneren. Hij wist dat Claw, Icy en Lítill leader waren geweest, maar voor de rest wist hij er ook niet veel meer van. Hij kon zich enkel Claw herinneren als zijn huidige leader en Zira als zijn deputy. Soms was het nog steeds vreemd om na te denken over het feit dat hij nu die rank had overgenomen van haar. Hoewel hij blij was met zijn rank en met het feit dat hij Claw’s rechterpoot was, was het natuurlijk niet bepaald aangenaam dat er nog altijd katten waren die geen respect voor hem op mochten brengen. Hij was er vrij zeker van dat Claw een hardere aanpak had wat het respect afdwingen betrof. Misschien moest hij zijn eigen handelingen binnenkort ook maar eens strenger laten worden zodat er wat meer naar hem geluisterd werd. De tom gaf een goedkeurend knikje toen Chawl direct raadde waarover het ging. ‘Heel goed,’ mauwde hij. ‘Kun je ook ruiken welke kat?’ Hij bewoog kort met zijn oortjes. ‘Denk aan wat je van Jinx hebt geleerd wat de geuren van alle Clans betreft en ga dan na welke je precies ruikt. Sommigen hebben zo van die typische geuren die je makkelijk kunt onderscheiden. Als het die geur niet is, kun je die al afstrepen van je zogenaamde lijstje.’

Terwijl Chawl nadacht over welke Clan het zou kunnen zijn, liet Shark zijn blik over het verlaten territory glijden. Hij had nog niet alle plekken bezocht, maar misschien moest hij dat wel eens een keer gaan doen. Gewoon om te zien of hij beter kon begrijpen waarom ze hier niet meer terug konden keren. Hij zag de Clan cats namelijk nog niet zo gauw verdreven worden als er iets ergs gebeurde, dus dan moest dit toch wel heel erg geweest zijn. Hij zag de Elite ook nog niet zou gauw vertrekken als er iets met hun barns gebeurde. Nu waren de barns sowieso steviger dan die stomme nesten die de Clan cats voor zichzelf maakten, dus dat zat wel goed. Hij bewoog kort met zijn oortjes toen Chawl de Clan juist raadde, maar vervolgens achter zijn motieven begon te gissen. Hoewel de tom ondeugend leek te zijn, twijfelde Shark er niet over dat hij de reden graag wilde weten van waarom Shark daar zou zijn. Hij was echter niet van plan om dat zo snel te vertellen en liep in plaats daarvan naar de tom toe. Hij wist dat katten in hun lijf een paar kleine deeltjes hadden waar ze, als er harde druk op werd uitgeoefend, door konden bezwijken. Dus plotseling de kracht verliezen of gewoon niet op kunnen tegen de druk. En hij dacht wel dat hij ongeveer wist waar zich dat bevond bij Chawl. Hij legde zijn poot dan ook op één zo’n deeltje in de buurt van Chawl’s rug en zette er druk op. Niet te veel zoals hij bij zijn tegenstanders zou doen, maar hopelijk toch wel gevoelig genoeg. ‘Jij moet je gewoon niet te veel bemoeien met mijn zaken,’ zei hij grijnzend. ‘En je moet leren je nieuwsgierigheid te bedwingen. Er zijn katten die je allang een klap voor je kop hadden gegeven.’ Hij liet Chawl los en zuchtte. ‘Maar je hebt gelijk. Ik hang inderdaad niet veel rond met Clan cats. En als ik wel met ze rondhang, is het om ze te pesten.’

Hoewel Chawl niet door zijn poten zakte, zag Shark dat hij wel zichtbaar moeite had om recht te blijven staan. Het was ook niet bepaald Shark’s intentie geweest om de tom door zijn poten te laten zakken, maar hij vond het wel grappig dat het toch bijna wel gebeurde. Zijn kalme blik gleed over de tom heen terwijl hij zijn poot weer van het drukpunt af liet glijden en luisterde naar wat hij te zeggen had. Hij sloeg met zijn staart in Chawl’s gezicht en grinnikte. ‘Wat ben je toch vreselijk bijdehand.’ Chawl leek zich er echter wel bij neer te leggen dat Shark hem er niks over ging vertellen en dat vond hij prima zo. Hoewel hij Chawl redelijk vertrouwde, was het nu ook weer niet de bedoeling dat hij zich ging verantwoorden naar de nieuwsgierige tom. Shark was er vrij zeker van dat Chawl het aan zijn eigen vader niet eens gevragen zou hebben, maar dat was dan ook een ander verhaal. Shark was er ook vrij zeker van dat Chawl zich tien keer meer ontspannen voelde in de buurt van zijn deputy dan in de buurt van zijn leader. Hoewel Shark ervan overtuigd was dat zijn vader weldegelijk trots op hem was, leek dat vertrouwen bij de zwarte tom soms te ontbreken. Het was nu echter ook weer niet dat Shark het Claw kwalijk nam dat hij dat gedeelte van het zelfvertrouwen van Chawl niet opvulde door te zeggen dat hij het wél goed deed, want hij was zelf ook niet bepaald zo in de buurt van zijn kittens. ‘Je bent een wijze kat, Chawl,’ sprak hij. ‘Nieuwsgierig als de pest, maar toch wel wijs op de moment dat je dat moet zijn.’ Hij gaf de tom een zetje en ging vervolgens naast hem lopen. ‘Denk je soms wel eens aan je final assesment?’ Hij draaide zijn kop naar Chawl. ‘Dat is namelijk het moment dat alles opeens anders wordt. Dan is je speeltijd volledig achter je en word je echt verantwoordelijk geacht voor alles.’ Hij was benieuwd hoe de tom daarover dacht.

Shark stelde de vraag over de gevoelens in verband met het doden van een andere kat niet vaak aan een young one. Het was niet dat hij hun in onwetendheid wilde laten, maar hij vond het niet nodig om er al zo vroeg over te beginnen. Maar Chawl was op de één of andere manier anders. Hij was het zoontje van Claw, maar daarom niet gelijk een kopie van hem. Hoewel hij zeker zijn stoere kanten had, was het ook weer zo dat hij op bepaalde ogenblikken echt wel fragiel leek. Zoals het moment nadat hij teruggevonden was toen hij ontvoerd was geweest door een Twoleg. Shark had de angst duidelijk rond de tom zien hangen en hij dacht wel dat het op een gegeven moment voor iedereen in de Elite zichtbaar was. Nu leek de tom zijn zelfvertrouwen een beetje terug te komen en leek het erop dat hij de gebeurtenissen achter zich ging kunnen laten. Twolegs waren nog altijd de gevaarlijkste vijanden van een kat. Shark zag hun dan ook meer als een bedreiging dan die zielige Clan cats die dachten het woud voor eeuwig te kunnen blijven beheersen. Maar op een dag zou de Elite wel een manier vinden om hun te verslaan en dan was het woud van hun. En Shark kon echt niet wachten op die dag. ‘En als Jinx het je op de één of andere manier niet kan laten weten of je kan begeleiden op de dag zelf, zal je vader of ik het wel van hem overnemen.’ Hij ging er niet om liegen: hij zou de final assesment van Chawl maar wat graag af willen nemen. En hij dacht dat Claw ook wel nieuwsgierig zou zijn naar hoe zijn zoon het er vanaf zou brengen. ‘Natuurlijk moet je niet denken dat als je een kittypet aankunt dat je gelijk de sterkste van heel de Twolegplace bent. Kittypets zijn niet half zo’n goede vechters als de Clan cats die in het woud wonen, maar dat heb ik nooit luidop gezegd.’ Hij rolde met zijn ogen naar de zwarte tom. ‘Maar geen zorgen,’ vervolgde hij met een grijns. ‘Als je ze maar hard genoeg treitert, zal er vast wel een manier zijn om ook hun te laten bezwijken.’

Shark gaf een kort knikje ten teken dat hij de woorden van de zwarte tom goedkeurde. Hij hield zichzelf voor dat als hij Jinx niet mocht dat dat nog niet wilde zeggen dat Chawl hem niet als mentor mocht hebben voor zijn final assesment. Claw had de oudere zwarte tom aangeduid voor een reden. En eerst hadden ze het redelijk goed met elkaar kunnen vinden, maar toen gebeurde de dood van Zira, nam Shark haar plaats in en was het feit dat hij daar niet te veel berouw over toonde al een goede reden voor Jinx om hem te haten. Het leek soms net alsof Jinx dacht dat Shark zijn partner had vermoord om de deputy te worden. Nou, Shark kon de tom verzekeren dat hij niks met haar dood te maken had en dat hij haar gerust nog een paar moons gegund had om deputy te zijn. Hij wist ook wel dat een deputy niet voor heel het leven deputy bleef. Oftewel was ze uiteindelijk doodgegaan aan iets anders oftewel was Claw doodgegaan en had zij zijn plaats ingenomen. Dat had hij echter niet leuk gevonden, want hij kon het veel beter vinden met Claw dan met haar. Nee, hij was tevreden hoe het was gelopen. De Elite was een waardige member verloren, maar nu was hij deputy en zouden er hopelijk een paar dingen op een goede manier veranderen. De Elite zou weer terug sterk worden en binnenkort zouden ze hun wraak nemen op al die Clan cats die dachten dat ze al verloren hadden. ‘Ik ben al trots op je,’ zei hij op een zachte manier, maar toch hard genoeg zodat de tom het kon horen. ‘Ik ben trots op je omdat je je zo goed kunt herpakken na wat er met je gebeurd is. Ik ben trots op je omdat je zo erg je best doet om het ons naar de zin te maken en je je kop niet voor het minste laat hangen.’ Hij hoefde de tom gelukkig niet aan te kijken terwijl hij deze woorden sprak, want naar zijn idee klonken ze… te soft? Ja, een beetje wel voor zijn doen. Hij schraapte zijn keel. ‘Wat voor een kleur halsband zou je willen hebben als je member wordt?’ Domme vraag, hij wist het, maar hij wilde de aandacht van zijn zachtheid afleiden.