Create stories together

Gelukkig ging Chawl er niet al te erg op in. Shark had Chawl niet aangekeken, dus hij had de dankbare blik in de ogen van de tom ook niet gezien, maar ook zonder de tom aan te kijken wist hij dat Chawl blij was met zijn opmerking. Shark had het idee dat hij op dit vlak altijd wel een beetje zou blijven verschillen met Claw. Hij had ook het idee dat de young ones minder straf bij hem kregen dan bij Claw. Sure, hij had zo zijn dreigementen en sommigen kon hij ook echt wel uitvoeren, maar Claw was veel directer in zijn daden en woorden en dat bracht waarschijnlijk ook meer gezag op van de young ones uit. En misschien moest hij net zoals Claw worden en een stuk minder tolerant zijn, maar hij had het idee dat hij op zijn eigen manier ook wel wat gezag kon opwekken. De tom draaide zijn blik naar Chawl toen deze antwoord gaf op welke kleur hij wilde hebben en vervolgens vroeg of ze niet terug naar huis moesten gaan. Hij zag dat de schemering al wel door begon te komen, maar dan wilde hij Chawl nog wel graag iets laten zien. ‘Volg me,’ sprak hij enkel op de zwarte tom zijn vraag en rende toen weg. Hij deed geen moeite om zijn pas in te houden en met een uitdagende blik over zijn schouder keek hij naar Chawl om te zien of deze hem kon volgen. Het duurde echter niet lang voordat ze het meer bereikten waar hij naartoe wilde gaan. ‘Als je eens een keertje alleen wilt zijn en na wilt denken, moet je hier naartoe gaan. Ik geloof niet in heel dat gedoe met StarClan en alles, maar ikzelf vind deze plaats best wel zalig om naartoe te gaan wanneer ik over bepaalde zaken moet nadenken.’ Voor hun spreidde er zich een meer uit waarvan, als het ’s nachts was, de oppervlakte bezaaid werd met sterren. De afgebrande bomen die rond het meer stonden straalden iets spookachtigs uit en de oranjekleurige schemering verlichtte de vachten van Shark en Chawl. ‘Wat je ervan?’ vroeg hij en hij draaide zijn kop naar de tom. ‘De Wastelands op zich is niet veel en het betekent eigenlijk vooral de dood omdat SkyClan hier uitgeroeid is, maar dit gedeelte is precies nog niet aangetast.’

Het was speciaal om te zien hoe de ogen van Chawl leken te schitteren in het weerkaatsende licht van de oranjekleurige schemering. Zijn ene oog paste natuurlijk beter bij deze kleur dan zijn andere, maar het was allebei wel speciaal om te zien. Shark had, op Hollow na, nog geen enkele kat gezien met twee verschillend gekleurde ogen. Zijn ogen oogkleur was saai vergeleken die van Chawl. Hij had waarschijnlijk zowel de oogkleur van zijn vader als van zijn moeder, hoewel Shark zijn moeder nog niet vaak genoeg gezien had om dat te beoordelen. En als hij aan Claw’s partner dacht, vond hij het een vreemde gedachte dat zijn leader echt om iemand gaf. Natuurlijk gaf Claw ook wel om hem omdat ze vrienden waren, maar hij bedoelde echt… houden van als in een relatie. Hijzelf had dat gevoel nog nooit eerder gehad. Zijn kittens waren meestal ongelukjes of plannetjes die hijzelf gemaakt had of met Claw had besproken. Eveningpaw was eerst ook alleen maar gepland als spion zijnde voor ThunderClan, maar hij merkte dat hij zich bij haar anders voelde. Anders als bij al zijn kittens. En hij merkte steeds vaker dat hij wenste dat ze bij hem in de Elite zat. En door hier zo te zitten, kijkend naar het prachtige meer dat voor hun uitstrekte en verlicht werd door de schemering, werd dat gevoel alleen maar erger. “Je zou er bijna niet uit durven drinken,” zei hij met een knipoogje naar Chawl. “In elk geval wilde ik je deze plek laten zien zodat je er zelf eens een keertje naartoe kunt gaan als je je niet lekker voelt of als je gewoon eens wilt genieten van een mooi uitzicht.” Een kwajongensachtige grijns verspreidde zich om zijn lippen. Alsof hij niet de leeftijd had van een senior warrior, maar wel dat van een apprentice, stootte hij Chawl aan. “Of als je indruk wilt maken op iemand en romantisch wilt zijn.” Hij grijnsde.

Shark keek peilend naar de young one die zich naast hem bevond. Soms waren Chawl’s emoties even moeilijk af te lezen als die van Claw, maar Shark merkte dat de tom het in elk geval indrukwekkend vond. Mooi zo. Daar deed hij het ook voor. En misschien ook stiekem wel een beetje omdat hij Chawl als zijn eigen zoon beschouwde en meer tijd met hem wilde spenderen dan eigenlijk toegelaten was. Hij wist dat het ondertussen echt tijd was om terug naar het camp te gaan, maar er was een klein deeltje in hem die hier wilde blijven en met de tom wilde kletsen alsof er verder geen verantwoordelijkheden waren. Alsof Chawl niet ouder werd en alsof de Elite geen vooruitgang moest boeken binnen een korte periode. Alsof hij zijn eigen young ones binnenkort niet allemaal, stuk voor stuk, aan de tand moest laten voelen omdat ze hun training verwaarloosden. Hij onderdrukte een zucht. Dat deze plek dus met hem. Het zorgde ervoor dat hij zijn zorgen vergat. Hij wist niet eens dat er nog zoiets bestond, maar schijnbaar dus wel. “Oh kom óp,” sprak hij grijnzend. “Ga me nu niet zeggen dat je echt niemand in de Elite ook maar een beetje knap vindt.” Hij keek grijnzend naar de zwarte tom, maar rolde met zijn ogen toen deze over zijn vader begon. “Ik denk dat hij liever heeft dat ik je ontvoer dan weer een Twoleg of iemand anders van de Elite.” Hij gaf de tom plagend een tik tegen zijn flank. Maar zo snel ging de jonge tom niet ontsnappen aan zijn kruisverhoor, hoor. “Dus…” Hij liet even een stilte vallen en grijnsde naar de tom. “Er is dus echt niemand die je ook maar een beetje aardig vindt? Of misschien knap?” Hij zei het zo nonchalant mogelijk, maar eigenlijk was hij weldegelijk nieuwsgierig naar waar de interesses van deze kat lagen.

Shark merkte dat hij een gevoelige snaar had geraakt door over de Twolegs te beginnen en vroeg zich af hoeveel innerlijke battles Chawl nog met zichzelf had wat dat onderwerp betrof. Hij merkte ook dat Chawl een stuk minder vrolijker reageerde dan daarnet en onderdrukte een zachte zucht. Hij wist niet of de gebeurtenis altijd een bepaalde schade zou blijven houden bij de tom, maar wist wel dat zowel Claw als hij de zwarte tom aan konden leren om het langzaamaan te verwerken. Alleen was Claw niet echt het type dat ervoor ging zitten met zijn zonen om ergens over te praten, dus was die opdracht vooral aan hem besteed. Hij besloot het onderwerp over de she-cats te laten vallen omdat hij dacht dat hij daar toch niet veel antwoorden uit ging krijgen en besloot om door te gaan over de Twolegs, ook al vond Chawl dat misschien niet leuk. Hij vond het belangrijk dat de tom het volledig verwerkt zou hebben voordat hij een member zou worden. Zo’n soort dingen konden immers alleen maar belemmeringen opleggen later in zijn leven en het was de bedoeling dat hij op elke situatie kon anticiperen. Zelfs als dat betekende dat hij er lange, vervelende gesprekken over moest hebben. “Het ligt nog steeds gevoelig, hè?” vroeg hij dan ook nonchalant aan de tom. Hij wist niet in hoeverre Chawl dit soort problemen met hem wilde bespreken, maar hij had het gevoel dat de tom eerder naar hem zou gaan dan naar zijn vader en wilde hem dan ook die mogelijkheid geven om erover te praten. “Heb je soms nog nachtmerries of geeft het je soms nog steeds een angstig gevoel om richting Twolegplace te gaan?” Of de plek waar hij was ontvoerd. De schemering begon langzaamaan weg te gaan en over te gaan in een donkere lucht, maar Shark merkte dat de Elite border niet meer ver weg kon zijn.

Shark trok slechts kort met zijn oortje toen Chawl zijn antwoord gaf. Hoewel hij al wel doorhad dat de zwarte tom er niet over wilde spreken, viel het hem tegen dat dat duidelijk werd gemaakt met zo’n reactie. Aan de andere kant voelde hij ook weer een sprankje trots omdat Chawl elke dag steeds meer en meer op een echte Elite cat begon te lijken. Waar hij vroeger nog redelijk zijn gevoelens deelde, hield hij zich nu wat meer kortaf en probeerde het niet al te veel door te laten schemeren als hij ergens last van had. “Mocht het me wel ooit iets aangaan, weet dat je dan altijd met me kunt praten,” sprak Shark kalmpjes. Hij ging het hierbij laten, want hij had zo het idee dat Chawl er nu echt over wilde stoppen. En bovendien waren ze toch bijna bij het camp, dus dan zouden hun paden zich vanzelf scheiden. Chawl zou naar de young one’s tower gaan om daar met zijn vrienden te gaan eten en Shark zou langs Claw gaan om wat zaken met hem te bespreken. En waarschijnlijk op zijn kop te krijgen omdat hij Chawl zo lang mee naar buiten had genomen, hoewel hij dacht dat dat nogal zou meevallen omdat hij het zelf was die Chawl had meegenomen en niet een andere member. Bovendien had hij zo wel het idee dat Claw hem vertrouwde met zijn zoon; hij had genoeg bewezen dat hij om Chawl gaf toen hij er alles aan had gedaan om hem te vinden nadat hij ontvoerd was geweest door Twolegs. De Elite border naderde en Shark inspecteerde snel de geuren voordat hij de border overstak. Er was niets vreemds te ruiken en tevreden zijnde ging hij naar het park waar hun camp gelegen was. “Ga je rust pakken,” sprak hij rustig tegen Chawl. “Je hebt morgen waarschijnlijk weer genoeg taken te doen, dus je kan je rust wel gebruiken. Tot nog eens, Chawl.” En met een kort knikje draaide Shark zich om en liep in de richting van Claw’s barn.