once in a while

Zijn poten brachten hem naar de beboste plek. Blauwe ogen keken rond terwijl hij zijn passen versloomde. Hier was het rustiger dan bij het kamp. Zijn dikke vacht waaide rustig met de zachte briesen mee. De bomen hier boden het meeste onderdak, waardoor het hier inderdaad veel meer kalmer was dan in de andere plekken door het territorium. Uiteindelijk stond hij stil bij het opvangen van een geur. RiverClangeur, als hij het correct had. Aangezien de geuren langzaamaan zich met elkaar begonnen te kruizen. Meteen spitste hij zijn oren. Zolang ze hem maar niet aanvallen. Wat misschien niet zou gebeuren. Hij had gehoord hoe een WindClanner al straf had gekregen wegens het aanvallen van een andere Clankat. Dus ergens betwijfelde hij of de kat hem zou gaan aanvallen, zelfs als ze dat wou, of niet. Uiteindelijk waagde hij om achter zich te kijken, nog steeds zonder iets te zeggen. Waar was die kat? Wist diegene niet dat Beam haar al geroken had? N

+TAG Chivypaw first

Haar ogen blonken van voorpret. Haar staart stond recht en trilde opgewonden. Oooh wat was ze gemeen! Chivypaw zat in een kleine boom. Hij was nog volop in de groei, maar sterk genoeg om een kat te dragen. In de andere bomen durfde ze niet te klimmen. Ze was er slecht in en ze had daarbij ook hoogtevrees. Net ontdekt. De donker zilveren kattin zag de kater. Ze wist dat hij haar niet zag, natuurlijk, maar dat hij haar wel rook. Hij bleef staan. Chivy zette zich schrap. Ze was van plan iets nieuws te proberen, iets leuk. Iets dat ze misschien met haar eigen clangenoten moest doen, maar ach. Ze sprong uit de boom, klapte haar nagels in en landde op de rug van de kater. Het meisje lachte en ze beet in zijn oor. "Hebbes." Hallo, leuk je te ontmoeten.

Logisch dat hij de kattin niet had gevonden. Hij had haar geur duidelijk geroken. Het was nog inderdaad vers. En even dacht Beampaw dat het een oude geur was. Dat ze hier geen minuut geleden voorbij gelopen had. Hij wou de zoektocht naar de onbekende RiverClangeur al opgeven totdat hij opeens klauwen in zijn rug voelde en een plotseling gewicht. Hij liet een geschrokken kreet ontsnappen terwijl de kat hem vervolgens in zijn oor beet en toch blijf hij staan. Want de andere kat leek ook niet veel verder meer te doen. En hij betwijfelde het of ze hem echt wou aanvallen. "Hebbes." Hoorde hij haar vervolgens miauwen. De rode, langharige kater wachtte even af totdat ze haar houding wat verslapt had voordat hij zijn kans greep en haar van zich af schudde. "StarClan," zei hij, nog steeds erg geschrokken. "Waar was dat nou voor?" Onder de geschrokken stem, en houding klonk de kater niets anders dan verward en neutraal. Geen enkele dreigende of boze toon. Hij had veel geduld geërfd van zijn moeder. Wat iets goeds was, hoopte hij maar.

De kater bleef staan, ze verslapte haar houding. Toen hij wat mompelde giechelde en rolde ze van zijn rug af. Chivypaw stond op. Haar vacht hing vol met bladeren en stof. Ze zette een grote glimlach op. "Hallo ik ben Chivypaw van Riverclan. Ik wou je laten verschieten." Nu dat ze eens een goede dag had. De medicine cat apprentice grinnikte en schudde haar vacht uit. "Jij bent Thunderclan nietwaar?" Hij had een coole blik. Veel lichter blauw dan de hare.

Hij had zijn ogen nog steeds gericht op de kattin. Zij kwam wel bekend voor, maar hij kende amper de namen van zijn eigen Clangenoten. En dingen herinneren was niet zijn sterkste kant. "Hallo ik ben Chivypaw van Riverclan. Ik wou je laten verschieten." De kater trok een wenkbrauw op. Niet zijn lievelingsmanier om kennis te maken met een andere door aangevallen te worden, nou ja, soort van. Maar hij klaagde niet. "Jij bent Thunderclan nietwaar?" De rode, langharige Apprentice knikte om dat te confirmeren. "Beampaw," stelde hij zich ook voor. "Wat kan jij toch goed kennismaken." Voegde hij vervolgens toe in een komische manier. Hij was uit alle eerlijkheid erg geschrokken. En zijn rug deed wat pijn van die klauwen, maar het was vast niets anders dan een klein krasje. Hij kon geen bloed ruiken. En anders was hij gewoon aan het overdrijven.

Ze zag aan zijn gezicht dat hij geschrokken was, misschien pijn had. Waarvan dacht ze bevreemdend. Ze had toch heel duidelijk haar klauwen ingetrokken. Bij zijn laatste zin greens ze. Chivypaw gooide haar kop zowaar in een sierlijk enthousiasme in de lucht. "Dankjewel!", schetterde ze vrolijk. De poes schudde zich uit zodat alle rommel in haar vacht los kwam. "Sorry Beampaw, maar kruiden verzamelen en nakijken is mega super duper saai." Ze liet zich op de grond vallen. Oké waar was dat uitschudden dan voor nodig. Met een poot tegen haar voorhoofd gedrukt ging ze verder. "Het is wel leuk natuurlijk als er een gewonde is, maar er was niets te doen en toen vond ik die kleine boom." Ze kneep haar ogen tot spleetjes en keek naar de kater en toen naar de boom. Haar ogen opende zich en ze stond vliegensvlug weer recht. "Wist je dat ik hoogtevrees heb?" Totaal onnuttig Chivy, totaal onnuttig.

Beampaw bleef toekijken hoe de RiverClanner nogal enthousiast op zijn compliment reageerde. Waardoor hij even zijn kop kantelde in lichte verwarring. Was ze oké? "Dankjewel!", zei ze vrolijk. Waardoor de andere apprentice haar een knikje gaf. "Sorry Beampaw, maar kruiden verzamelen en nakijken is mega super duper saai." vervolgde ze terwijl ze zichzelf op de grond liet vallen. Hij kon wel zien dat zij ook al struggles had maar vacht, aangezien ze allebei een behoorlijk dikke vacht deelden. "Het is wel leuk natuurlijk als er een gewonde is, maar er was niets te doen en toen vond ik die kleine boom." Nu pas besefte hij waarom ze zo bekend was. Het was RiverClan's medicine cat apprentice. Beam was het al gelijk vergeten. Zie je, hij had geen goed geheugen. Weer oogcontact, voordat de poes weer naar de boom keek en plots weer op sprong. God, hij had nog nooit zo'n hyperactieve kat gezien. Maar ergens was het wel vermakend, amuserend. "Wist je dat ik hoogtevrees heb?" Vroeg ze plotseling. Na al die tijd niets zeggen besloot Beampaw om weer zijn bek open te doen. "Nee," zei hij eerlijk. Ze was zonet van een boom gevallen, hoogtevrees wat? "Ik bedoel ja, het was érg duidelijk."

Ze gniffelde en boog naar voren. Ja erg duidelijk dat bedoelde ze! Chivypaw huppelde weer naar achteren. "Ja ja ja!" Ze grinnikte vrolijk. "Dat bedoel ik dus, daarom dat ik in een kleine boom sprong snap je." Ze stopte met raar springen. De catnip van gisteren zat sowieso nog in haar bloed. Misschien moest ze meer zoeken, het was erg leuk. Ook een beetje verslavend. "Ik heb gisteren een ietsie pietse te veel catnip gegeten, Beampaw hihihihihi."

Ze had een aparte... Personaliteit. Niet dat Beampaw zo'n kritische kat was. Maar hij had nog nooit zo'n nogal... Grappige kat ontmoet. Maar waarschijnlijk was hij er toch al te saai voor. "Ja ja ja! Dat bedoel ik dus, daarom dat ik in een kleine boom sprong snap je." Legde ze uit terwijl ze rare sprongen maakte. De ThunderClanner liet een kleine lach ontsnappen. Right. Dit was zeker entertaintment. "Ik heb gisteren een ietsie pietse te veel catnip gegeten, Beampaw hihihihihi." Kwam er als volgt terwijl ze stopte met springen. Oh, dus dat verklaarde een hoop. Een medicine cat apprentice dat zat te dollen met catnip. Hij mocht haar wel. "Waarom heb je het niet gedeeld?" miauwde hij in een grappige manier terwijl hij een pruillipje maakte. Hij was oud genoeg om zelf keuzes te maken. Plus, niemand was er hier om hem tegen te houden.

Zijn vraag liet haar lachen. Ze had nog wille delen met Hound en nog iets, maar die poes stond haar niet zo aan. Ze giechelde. "Maaarrrrr ik weet wel waar ze staan." Nightstream had het hoopje gevonden, niet zo ver hiervandaan. Op een plek waar heel vroeger misschien twolegs hadden gelogeerd. Want Chivy wist dat kattenkruid altijd op die plekken stond. "Wil je wat?" Het was natuurlijk niet zo slim, maar ze was bijna volwassen en ze kon wel haar eigen keuzes maken. Ergens wist ze dat ze dit niet meer kon doen als ze medicine cat zou worden.

De kattin was in een zeer lachende bui overgestapt. Maar dat was al sinds het begin dat ze elkaar paden hadden gekruisd. "Maaarrrrr ik weet wel waar ze staan." Zei ze. Waardoor Beampaw opkeek in nieuwsgierigheid. Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij een grinnik liet horen. "Wil je wat?" Vroeg ze vervolgens. Waardoor de gestreepte kater knikte. "Ik zou dat wel op prijs stellen," zei hij vervolgens. Een beetje rotzooien met kattenkruid kon geen kwaad, right? "Lead the way~"

Chivypaw maakte een huppeldansje. Ze was door het kattenkruid helemaal vergeten waarom ze het had genomen. "Follow the leader!" Ze stapte met grote passen weg. Poten helemaal naar voren en hoog opgetrokken. Het was waarschijnlijk geen zicht. Na een tijdje, een paar minuten, zo gewandeld te hebben ging ze naast Beampaw lopen. "Beampje, beampje, hoe staat het met Thunderclan?", grinnikte ze. Een serieus gesprek zou er vandaag niet komen.

De kattin maakte vervolgens een soort dansje. Wat Beampaw best wel grappig vond. Wat kon catnip wel niet met je doen? "Follow the leader!" Zei ze terwijl ze nogal brede, rare passen maakte. De lichtrode kater grinnikte en besloot haar maar te volgen met rustige passen. Waarna Chivypaw al snel naast hem ging lopen. "Beampje, beampje, hoe staat het met Thunderclan?", vroeg ze met een grinnik terug. Waardoor hij even met zijn staart zwiepte. "Een vraag dat ik zelf niet eens weet." Mompelde hij met een kleine glimlach. Was hij nu dom omdat hij het niet wist? "Ik bedoel, ja, Zealspark is verdwenen, denk ik. En Thornface is onze nieuwe Deputy. Ik heb geen idee of je dat al wist maar..." Hij keek weer voor zich uit. "Ja." Mompelde hij maar. Waarom was hij opeens een totaal andere kat? Naja, zo was hij echt, blootgesteld ongemakkelijk, nogal struikelend over zijn woorden en bladiebladiebla. Waar was zijn stoere dekmantel gebleven? Hij had die catnip nu wel echt nodig.

Chivypaw knikte heftig. "Dat weet iedereen ondertussen. Zo droog dat de leiders op een steen in de Clan Cavern gaan zitten en de ceremonie ratelen, dus jah ik heb het gehoord." Ze stak haar neus in de lucht, niet lettend op de akwardness van Beampaw. Nog eventjes. Ze draaide haar lichaam en neus een kwartslag. De zoete geur dreef haar neusholten binnen. Chivypaw grinnikte en zette het op een lopen. Toen ze de plek had gevonden liet ze zich in haar vlucht vallen. Lachend rolde ze zich tussen de plantjes.

De kattin knikte heftig nadat hij uithepraat was. "Dat weet iedereen ondertussen. Zo droog dat de leiders op een steen in de Clan Cavern gaan zitten en de ceremonie ratelen, dus jah ik heb het gehoord." Ze stak als volgt haar neus in the lucht. Vervolgens draaide ze zich kwartslag om en al snel kon Beampaw de zoete geur herkennen. Zijn hoofd begon al te tollen, het was erg lang geleden dat hij dit had gedaan, en hij had niet verwacht dat het Tribe territorium het ook al had. Hij keek toe hoe de grijze poes zich liet vallej tussen de plantjes. En al snel besloot Beam maar mee te doen. Hij besloot te gaan liggen op zijn zij en aan de plantjes te kauwen om de geur meer te verspreiden. Het duurde dus niet lang voordat hij al van de wereld was.