Because I can

Een verontwaardigde blik werd in zijn richting geworpen, maar toen hij het bloed aan Shark’s klauw zag kleven, neeg hij toch zijn kop naar de deputy. ‘En de volgende luister je naar wat ik zeg. Ik duld geen tegenspraak meer van je. Ik ben het zat dat je mijn gezag ondermijnt.’ Het was de eerste keer eigenlijk dat hij een young one echt gemept had, maar deze young one bleef maar brutale opmerkingen in zijn richting gooien en had een arrogante van jewelste. Deze keer richtte hij zijn blauwe ogen echter angstig op Shark terwijl hij een snel knikje gaf en zich vervolgens uit de poten maakte (gheghe). Geïrriteerd zijnde gaf Shark een paar likken over zijn borst om het vacht daar wat naar beneden te laten gaan. Hij begon het onderhand echt spuugzat te worden dat er nog steeds young ones waren die een grote bek op durfden te zetten tegen hem. En naar Claw gaan konden ze niet, want de zwarte tom zou zijn deputy sowieso gelijk geven. Het was Claw zelf die zelfs had gezegd dat Shark hardhandige stappen mocht ondernemen als er nog altijd niet geluisterd werd naar hem. De deputy draaide zich met een ruk om zodat zijn hondentanden tegen elkaar rinkelden. Hij besloot om richting Twolegplace te gaan zodat hij wat af zou koelen. Hij zwoer dat als er nog één Elite cat niet naar hem zou luisteren dat hij diegene zou vermoorden en dat moesten ze juist niet hebben. Het duurde niet al te lang voordat hij zich in Twolegplace begaf, maar hij richtte zijn oren gealarmeerd naar voren toen hij ThunderClan rook. Eveningpaw? Verbaasd zijnde – en ook lichtelijk trots – keek hij naar de grijze she-cat die op hem af kwam gewandeld. Was ze hier helemaal alleen naartoe gekomen? Was ze helemaal alleen over de border gegaan en had ze daarmee het gezag van Silverstar ondermijnd? Ze begon steeds meer op een echte dochter van hem te lijken. Dat was ze natuurlijk ook, maar qua karakter bedoelde hij. ‘Wel wel,’ zei hij geamuseerd, zijn kwaadheid van daarnet vergetend. ‘Zie eens wie hier stoer komt doen en zomaar haar eigen border negeert.’ Hij snorde terwijl hij naar voren boog en haar een lik tussen haar oren gaf. ‘Hoe gaat het, prinsesje van me?’ Shark merkte dat hij steeds minder moeite moest doen om die woorden uit te spreken en dat hij… vaderlijke gevoelens voor haar voelde? Hm. ‘Al druk bezig met je training? Ik durf te wedden dat ik een betere kan geven.’ Hij knipoogde naar haar.

Een kleine grijns gleed om Shark’s lippen terwijl hij naar zijn dochter keek. Hij zag dat ze al spieren begon te ontwikkelen onder haar pels. Dat wilde zeggen dat er toch wel vaak met haar getraind werd. Hm. Misschien waren die ThunderClanners toch niet zo slecht als hij had gedacht. Maar natuurlijk hadden ze zich niet genoeg op hun gemak gevoeld tijdens de overname om trainingen te gaan doen. Toch had Shark graag meer gezien van de manier waarop er getraind werd. Op die manier kon hij laten zien dat hij Eveningpaw een betere warrior kon maken dan zij ooit konden. Hij kon haar technieken aanleren die haar zouden laten winnen van de ergste vijand. Hij kon haar laten zien hoe ze moest doden. Maar daar zou ze op deze leeftijd waarschijnlijk nog niet voor open staan. Hij moest eerst zorgen dat hij haar vertrouwen had. Dadelijk werd ze bang voor hem en wilde ze hem niet meer ontmoeten, hoewel het toch al wel een goed teken was dat zijn Elite-geur haar niet afschrikte. ‘Water?’ vroeg hij grijnzend. ‘En dan kom je helemaal naar Twolegplace gewandeld? Wat een excuus.’ Hij rolde met zijn ogen. ‘Je kan natuurlijk ook gewoon bij RiverClan stelen. Dat merken die domme katten toch niet.’ Hij gaf haar een plagerig knipoogje. ‘Je Clan is je dankbaar en niemand zal zich vragen stellen waar je het vandaan hebt gehaald. Of je steelt het gewoon van één van de kittypets hier.’ Daar wilde hij haar wel bij helpen. Graag zelfs. Kon hij ook meteen laten zien wat ze moest doen als er geprotesteerd werd. ‘Het kan niet beter,’ zei hij grijnzend, maar was al blij dat het onderwerp verderging over het mentor worden. ‘Ik kan je aanvallen leren die ze je in ThunderClan niet aanleren,’ zei hij met een grijns tegen haar. ‘Ik kan je laten zien hoe je zelfs de moeilijkste vijand uitscha… verslaat.’ ‘Uitschakelen’ klonk ook weer zo… definitief. Daar zou ze zeker van schrikken.

Shark kon het niet laten om met zijn ogen te rollen toen zijn dochter heel erg beledigd deed over het feit dat hij haar idee niet bepaald de geweldigste vond. She-cats. Toch grinnikte hij om haar snoetje en keek haar geamuseerd aan terwijl ze haar boosheid duidelijk liet merken. Hij snapte zichzelf op dit punt niet. Normaal gezien zou hij zelf kwaad zijn geworden en misschien zelfs boos omdat hij kritiek kreeg op zijn manier van handelen, maar bij haar leek hij dat niet nodig te vinden. Leek hij het zelfs schattig te vinden hoe boos ze werd om zo’n klein dingetje. Wat was er toch met hem aan de hand? Was dit hoe hij zich moest voelen als een vader? Zo had hij zich eerlijk gezegd nog nooit gevoeld tegenover Joanne. Tegenover Rascal begon hij ook al steeds meer en meer af te koelen, maar bij Eveningpaw was hij zichzelf gewoon niet. De tom kwam naar voren en gaf een lik tussen haar oren. ‘Oké oké,’ sprak hij sussend. ‘Het is een geweldig idee.’ Hij grijnsde naar haar. ‘Oh, ik help je wel. Ik laat je wel een heel effectieve manier zien.’ Hij gaf haar een knipoogje. Hij grinnikte toen ze haar mos zelfs liet vallen omdat ze duidelijk meer wilde weten over wat hij haar kon leren. ‘Dat is het ook,’ sprak hij en hij gaf haar een knipoog. Hij zwoer dat hij nog nooit zo veel knipogen had gegeven op één dag. ‘Stel je eens voor hoe het zou zijn als je op een dag tegen een andere Clan moet vechten en je kan je tegenstander aanvallen met moves waar zelfs zij nog niks van weten. Stel je voor dat je dan tegenstander na tegenstanden zou kunnen verslaan omdat ze je aanvallen niet kunnen counteren. Beeld je eens in hoe trots ze op je zouden zijn. Hoe trots ík op je zou zijn.’ De tom glimlachte naar haar en raakte haar neusje aan met het zijne. Hoewel het hem geen barst kon schelen hoe trots haar Clan op haar zou zijn, vond hij het toch wel belangrijk dat zij zichzelf goed voelde en dat ze het idee had dat ze iets waard was. Al was het maar voor haar zielige Clan.

Shark onderdrukte de drang om te gaan snorren. Ze was echt nieuwsgierig naar alles wat hij te zeggen had. Ze was daarmee ook een stuk aangenamer in omgang dan de meeste young ones in de Elite. Hij had bij haar het gevoel dat ze echt interesse had in wat hij haar aan wilde leren en dat ze blij was met hem om wie hij was. Niet veel katten konden zijn karakter namelijk appreciëren. Claw, Chawl en Eveningpaw waren tot nu toe eigenlijk de enigen. Maar hij was zelf ook heel erg kritisch in wie hij wel en niet mocht, dus in principe mocht hij het ze niet kwalijk nemen. De tom keek naar zijn dochter en wees met zijn staart in de richting van een Twoleg nest. ‘Bij sommige nesten is het zo dat er een kittypet leeft. Een kittypet is een kat die ervoor gekozen heeft om bij Twolegs te gaan wonen. Ze zijn lui, dom en zwak. Sommigen van hun hebben een bakje met water buiten staan. Dat kunnen we prima gebruiken.’ Hij grinnikte toen ze verderging over het trainen. ‘Dan gaan we binnenkort eens met zo’n training beginnen, maar niet vandaag. Je moet zorgen dat je langer de tijd hebt om weg te blijven. Desnoods kun je me ook eens een keertje ’s avonds op komen zoeken, maar dat is misschien voor als je wat ouder bent. Je houdt wel van wat spanning, niet dan?’ Hij grijnsde naar de she-cat. ‘Dan kunnen we hier afspreken of op een plek waar ik vaak met mijn young ones ga trainen. Daar vinden ze je nooit, geloof me.’ Hij boog zich voorover en gaf zijn dochter een lik tussen haar oren. Daarna knikte hij in de richting van het hek die zich bevond voor een Twoleg nest. ‘Wat denk je? Zullen we eens gaan kijken of we daar water kunnen vinden?’

Het leek erop dat ze wilde gaan protesteren en Shark wierp een half dreigende blik op haar. Zijn blik was niet zo dreigend als bij een young one in zijn eigen camp waar hij dreigend naar zou kijken, maar het was nu ook weer niet de meest vriendelijke blik die hij had. Als hij die al had, want zijn blik stond gewoon heel vaak erg nors. Dat werd hem ook heel erg vaak verteld, maar daar besteedde hij niet al te veel aandacht aan. Katten die dat op konden merken, moesten maar wat meer met hun eigen bezig zijn. Shark wilde net in de richting van de nesten van de Twolegplace lopen toen hij plotseling zijn dochter een opmerking hoorde maken. Hij voelde zijn spieren wat verstijven toen ze hem aansprak met “pap”, maar dat was niet waarom zijn spieren zich nog erger aanspanden. Dat was namelijk een oorzaak omdat zijn dochter achter haar moeder vroeg. Hij dacht aan het scenario die hij met Claw had afgesproken. Kali moest Eveningpaw in ThunderClan in de steek laten, naar de Elite komen en daar vervolgens haar leven leiden. Ze mocht geen contact meer met de she-cat hebben omdat ze alles kon verpesten, maar zo te zien had ze ook geen moeite gedaan om haar kitten op te zoeken. Dat kon hij in zijn voordeel gebruiken. En het feit dat ze hem “pap” noemde… daar moest hij gewoon nog even aan wennen, maar over het algemeen vond hij het wel… leuk? Hij kuchte en draaide zijn kop naar haar toe. ‘Oh Eveningpaw,’ sprak hij op een toon alsof hij het echt heel erg vond. ‘Je moeder heeft je in de steek gelaten bij je geboorte. Ik heb haar pas nog gezegd dat ze wat meer naar je om moet kijken, maar het ziet er naar uit dat ze dus echt geen aandacht meer aan je wilt besteden.’ Hij liep naar zijn dochter toe en legde zijn staart om haar schouder heen. ‘Maar dat maakt niet uit, hoor,’ murmelde ze. ‘Je moeder is echt een vreselijke she-cat. Ze maakt je vader altijd zwart en verspreidt leugens over mij die niet waar zijn. Wat ze je ook vertelt, het klopt helemaal niet. Weet dat ik heel veel van je hou en dat niemand je anders mag vertellen.’ Hij had het gevoel dat het laatste gedeelte, in tegenstelling tot de rest, niet gelogen was. Hij begon ook wel te merken dat hij om haar gaf. Maar ze mocht nooit te weten komen dat ze, voordat hij echt om haar begon te geven, enkel een experiment van hem was. Een spion die ervoor moest zorgen dat de Elite op de hoogte bleef van ThunderClan. Als ze dat te weten zou komen, raakte hij haar sowieso kwijt. En dat wilde hij niet.

Hoewel Shark de meeste dingen gewoon verzon of de woorden wat omdraaide zodat het leek alsof hij het slachtoffer was en niet haar moeder, was het nu ook weer niet zo dat zij er alleen slecht uit was gekomen. De meeste kits van hem vertrouwden hem niet of hadden een hekel aan hem. Ze wilden absoluut geen kopie van hun vader zijn en de meesten waren dat dan ook niet. Hij was er vrij zeker van dat als hij Eveningpaw gewoon bij hem had kunnen opvoeden in de Elite dat haar persoonlijkheid er wel een stuk slechter had uitgezien. Maar wat er niet was kon nog komen, hield hij zich voor. Hij peilde haar reactie tijdens het spreken van de slechte woorden over zijn ex. Het leek erop dat ze het gewoon in zich opnam en dat ze misschien al wel concludeerde dat ze geen contact met haar moeder wilde hebben. Dat zou wel het mooiste scenario zijn. Het laatste wat hij wilde hebben was een kat die tussen hun in zou komen en Eveningpaw op andere gedachten zou brengen. Het was de bedoeling dat ze een band kregen en geen ruzie. ‘Mooi zo,’ sprak hij glimlachend tegen haar. Hij zwiepte met zijn staart in de richting van het hek waar een nest zich achter bevond. ‘Laten we hier eens proberen,’ mauwde hij. Hij wenkte haar mee naar een lager gedeelte waar ze makkelijk op kon klimmen, maar sprong wel als eerste omdat hij niet wilde riskeren dat iemand zijn dochter aan zou vallen. Zijn oog viel op een bakje wat dat inderdaad buiten stond. De kust leek veilig te zijn en hij sprong de tuin in. ‘Kom maar,’ zei hij tegen zijn dochter die zich nog altijd aan de andere kant van de schutting bevond. ‘En zorg ervoor dat je stukje mos niet kapot gaat.’

Shark maakte plaats voor zijn dochter zodat ze met gemak over de schutting heen kon klimmen. Zijn oortje was nog altijd naar opzij gericht voor het geval dat er een kittypet dom genoeg zou zijn om naar buiten te komen. Hij was er vrij zeker van dat de Twolegs er niet eens waren. Het was echter wel wat minder dat hij, als hij zijn kopje draaide, naar binnen kon zien. Dit wilde zeggen dat de Twolegs hun ook makkelijk konden zien vanaf hun positie en dat ze sneller naar buiten zouden komen als ze zagen wat ze hier deden. Hij ging een beetje langs zijn dochter staan zodat haar lichaam afgeschermd werd en keek toe hoe het mos zich vulde met water. Hij had niet de moeite genomen om op de vraag van haar te reageren, want ze had het toch al gedaan. Hij glimlachte even. Op dat vlak ze best wel veel op hem: niet echt op zoek naar bevestiging en vooral doen wat ze zelf wilde. Dat kon hij wel appreciëren, zo lang ze natuurlijk naar hem bleef luisteren op de momenten dat hij dat nodig vond. ‘Dat zit wel goed vol zo,’ mauwde hij met een zwiepje van zijn staart toen het mos vol zat. Hij draaide zijn kop toen hij geluid hoorde en hoorde het luikje bewegen. Even voelde hij zijn spieren stijf worden, maar daarna ontspande hij zich weer en draaide zijn kop. Hij zag een kittypet gealarmeerd naar hun kijken. ‘Had je wat?’ vroeg hij op een botte toon aan de kittypet. Ondertussen schermde hij het lichaam van zijn dochter zo goed mogelijk af en liet zijn scherpe klauwen naar buiten komen terwijl hij dreigend naar de kittypet keek. Hij zag een twijfelende blik in de ogen van de kittypet en wist niet zo goed wat hij moest doen. Als hij alleen was geweest, had hij hem waarschijnlijk allang vermoord. Maar met Eveningpaw aan zijn zijde? Hij wist het niet goed.

Shark merkte dat zijn dochter de blik van de kittypet probeerde te vangen. Met een raar gevoel in zijn maag dacht hij dat hij wel eens goed die kittypet had kunnen zijn. Dan zou hij waarschijnlijk ook het hazenpad hebben gekozen, want een kat met een halsband om en bloederige tanden aan de halsband zittende zou hij zeker niet uit willen dagen. Bovendien hadden die kittypets ook totaal geen skills om terug te vechten, ook al dachten sommigen dat ze heel wat waren omdat ze toevallig brede schouders hadden. Shark had redelijk brede schouders, maar het was nu ook weer niet zo dat hij de brede schouders had van een ThunderClanner. Hij kon zichzelf makkelijk beschermen en zo, maar hij zou nooit zo’n spieren hebben als de ThunderClanners. Of toch nooit zo breed worden. Maar dan had hij wel weer andere manieren om ze te bevechten. Een kittypet haalde meestal maar wat uit met zijn klauwen en deed maar iets. Daarom werden er ook zo veel vermoord tijdens de laatste final assesments van de young ones. ‘Klopt,’ mauwde hij. ‘Maar dat zijn geen katten waar jij mee om moet gaan. Die bevinden zich te ver onder je niveau. Of zou je een leven waarin je wordt gezorgd door Twolegs toch wel aangenaam vinden?’ Hoewel het plagend bedoeld was, keek hij zijn dochter strak aan. Het was juist door zijn kittypet roots dat hij nieuwsgierig was naar wat zijn dochter wilde. Ze kon wel in een Clan leven en het daar leuk hebben en zo, maar dat hoefde nog altijd niet te betekenen dat ze niet kon verlangen naar een ander leven. Hij schudde zijn kop. ‘Drink maar wat van dat water,’ sprak hij op een bevelende toon. Hij had heus wel gezien hoe dorstig ze wel niet was. ‘Nu moet je ervan profiteren nu je hier bent. Je Clanmates gaan echt niet dood als ze een paar minuten langer op je moeten wachten, hoor. En we hebben al zo weinig tijd met elkaar.’ En hoewel het niet bepaald zijn intentie was geweest, klonk de toon van zijn stem toch wel wat… ontevreden?

Shark ontspande weer wat toen hij de beledigde houding van zijn dochter opmerkte. Ze leek het absoluut niet leuk te vinden dat hij ook maar vermoedde dat ze misschien een kittypet zou willen worden of dat ze zich gecharmeerd voelde door het comfortabele leven van een kittypet. Nee, ze leek het allerminst leuk te vinden en hoewel ze misschien dacht dat ze het redelijk goed kon verbergen, merkte hij in heel haar houding op dat hij de verkeerde opmerking had gemaakt. En hoewel hem dit normaal gezien niet zo erg kon boeien en hij er met zijn ogen op zou rollen of er een dreigende opmerking over zou maken, kon hij het nu niet laten om wat geamuseerd te reageren op haar boze opmerking. Maar de neiging om er geamuseerd over te doen kwam ook voornamelijk omdat hij het leuk vond dat ze het idee om kittypet te worden zo hard afkeurde. Hij zag haar er nu ook niet bepaald voor aan om zich aangetrokken te voelen tot het kittypet leven, maar hij wilde het gewoon zeker weten. Toen zijn dochter echter half tegen hem snauwde, keek hij haar waarschuwend aan. ‘Let op je toon, jongedame,’ sprak hij vervolgens half dreigend, maar het klonk weer niet half zo dreigend als dat hij tegen een young one of tegen Rascal zou spreken. Hij onderdrukte een zucht, liep naar haar toe en gaf haar een lik tussen haar oren. ‘Ik weet dat je mijn opmerking niet leuk vond, maar ik moest het gewoon zeker weten. Ik moest zeker weten of we wel te vergelijken zijn met elkaar, maar daar ben ik nu heilig van overtuigd.’ Hij gaf haar een plagerig knipoogje. ‘Je bent al even ambitieus als je vader. Daar hou ik wel van.’ Hij liet zijn neusje even tegen de hare rusten. ‘Wil je papa vergeven voor zijn vraag?’ Hij gaf haar een plagerig zetje en keek haar afwachtend aan.

Shark zag dat zijn dochter wat leek te ontspannen en onbewust deed hij dat zelf ook. Hm. Was hij zojuist écht opzoek gegaan naar goedkeuring van zijn dochter? Normaal gezien wilde hij graag zien dat katten opzoek waren naar zijn goedkeuring. Niet dat hij dat echt zo veel voorhad, want katten in de Elite vonden het nogal leuk om geen respect naar hem te tonen. Hoewel… dat beterde de laatste tijd wel, maar dat kwam misschien ook wel omdat hij steeds meer zijn plaats in de Elite toonde. Hij verdiende ook steeds meer hondentanden en het zou vast niet meer lang duren tot hij ze alle twaalf aan zijn halsband had hangen. Hij vond het maar niks dat Hellhound er op dit moment meer had dan hijzelf. De tom grinnikte even toen hij het antwoord van zijn dochter hoorde. En opeens zou hij haar graag mee terug genomen hebben naar de Elite. Haar young one hebben gemaakt en zelf opgevoed hebben. Haar kennis hebben laten maken met de Elite en zorgen dat ze alles kreeg wat haar hartje begeerde. Maar hij wist dat het niet zo makkelijk was omdat ze natuurlijk verbonden was aan ThunderClan. En als hij niet beter wist van de plannen die hij en Claw hadden gesmeed, had hij het bijna jammer gevonden dat hij haar in ThunderClan had achtergelaten. Maar goed. Of hij het nu wilde toegeven of niet, ThunderClan was de Clan die haar persoonlijkheid had gemaakt zoals het vandaag was. Wie weet was ze net zoals Rascal geworden als ze in de Elite was gebleven. “Ik had je graag de border van de Elite getoond, maar ik vrees dat dat voor een andere keer gaat zijn, prinses.” Hij onderdrukte een irritant, knagend gevoel in zijn binnenste die hij niet helemaal kon plaatsen. “Je zal waarschijnlijk binnenkort wel weer terug naar je Clan moeten en we mogen niet te veel aandacht trekken.” Hij keek even verlangend in de richting van zijn territory. Zou hij haar niet even mee kunnen nemen? Hm. Hij draaide zijn kop weer naar haar. “Tenzij je natuurlijk nog even op avontuur wilt gaan,” sprak hij met een knipoog, het volledig van haar af laten hangend wat ze gingen doen.