Net verhuist

Eindelijk! het was tijd, na 2 lange uren in de auto te hebben gezetten die bij elke bocht een geluid maakte waar je gek van werd, en na 6 weken binnen te hebben gezeten voor het raam mocht ze eindelijk weg. Het binnen spelen en zitten was ze zat. De kinderen van haar baasje ook. die wilde telkens met haar spellen als ze net sliep. Haar poten liepen snel over de stoep heen. De korte staart wipte heen en weer bij elke twee passen dat ze zetten. Haar saaie bruine ogen keken naar alles om haar heen. Dit was allemaal zo nieuw dat ze het niet kon weerstaan om soms gewoon stil te staan om te kunnen kijken wat er was. Ze rook geen geursporen van andere katten , maar om toch zeker te zijn liep ze niet de straat uit. Want ze was altijd een pechvogel. De ene keer was het wel een auto die ineens voor haar remde of gewoon een kat die met het slechte poot uit het mandje was gestapt en haar weg jaagde. Sasja had nooit geleerd wat nou wel of niet mocht omdat ze een flessenkitten was, dus deed ze soms dingen die gewoon niet klopte.
Na een half uur in de zon hebben gezeten keek ze om. De wind waaide zacht en ze strekte zich uit. Nu werdt het wel saai en op haar gemak stond ze op en liep stap voor stap naar de andere kant van de straat. Daar was het. Een park vol met nieuwe geuren die ze niet kende en eigelijk ook niet wilde. Wie weet wat daar was, ze kon het niet raden en ging zitten. Er moesten hier toch wel ergens katten zijn?

Yucka liep een beetje rond in het park. Ze was net van plan om naar huis te gaan. Ze zou naarmilly gaan en even gezellig kletsen. Hey dat is een onbekende kat, ze vroeg aan de kat. 'wie ben jij hoe heet je? Sorry een beetje veel vragen hè? Wacht ik leid je wel even rond. In deze buurt kennen de meeste katten elkaar wel.!' yucka gong zitten en draaide zich om. 'maare, jij bendt dus blijkbaar nieuw. In de komende tijd zal jij iedereen ook wel leren kennen. Nou, wat denk je ervan kom je mee of niet?' voegde ze er aan toe. Yucka Kee een beetje uitdagend. Ze hield wel van nieuwe longen, ze kon ze rondleiden. En ook een beetje uitdagend doen. Yucka grijnsde breed naar de poes, en tegelijkertijd keek ze dus ook uitdagend. 'Kom je nou. Of of niet?' yucka draaide zich weer om en liep vooruit. Het maakte haar niet of ze volgde of niet. Het liefst natuurlijk wel maar okey. Ze was toch al vanplan om naar het bos te gaan. Het was niet zo ver naar haar huis. Yucka besloot om via haar huis naar het bos te gaan. Toen ze langs haar huis liepen zei ze. 'kijk hier woon ik en hier naast woont silver, en milly.' Silver, ze had hem al lang niet meer gezien, zou ij nog in de grot liggen? Ze had er alvast eten neergezet. Nouja. Ze liep veder naar het bos en zij. 'dit is nou het bos, als je ooit van je baasje wil vluchten. Is dit een goeie plek, maar okey. Hier kom ik vaak. Messchien ook wat voor jou. De heerlijke bos lucht. Weet je vanaf hier je weg terug naar huis nog. Hoe heet je eigelijk? En waar kom je vandaan?' yucka wachtte op antwoord.

(dat van silver en milly en zo. Als je wil weten wat daar zeg maar aan de hand is. Dan moet je bij twoleg place, bij tuinen, bij new home......new life. Dan weet je dat!)

Zachte pootstapjes waren te horen en er kwam een witte gedaante uit het struikgewas tevoorschijn. Zijn kille, rode ogen loerden naar iets wat hij kon doden of gewond maken. Hij liep richting de tweebeen plaatsen, daar was altijd makkelijke prooi. Die suffe poesiepoesen wisten niet eens wat ze terug moesten doen als ze werden aangevallen. Even speelde er een grijns om zijn lippen. Hij liep rustig, niks aan de hand. Opzoek naar zo'n onnozele poesiepoes. Zo langzamerhand was hij dicht bij de tweebeen plaats gekomen. Hij zorgde ervoor dat hij geen geluid maakte. Daar! Hij zag een poesiepoes. En nog een! Ze waren allebei rood maar de ene had een nogal korte staart. Het waren allebei poezen. Fijn, prooi. De ene poes zei iets tegen de andere met de korte staart. 'wie ben jij hoe heet je? Sorry een beetje veel vragen hè? Wacht ik leid je wel even rond. In deze buurt kennen de meeste katten elkaar wel.!' Zei ze. 'maare, jij bendt dus blijkbaar nieuw. In de komende tijd zal jij iedereen ook wel leren kennen. Nou, wat denk je ervan kom je mee of niet?' Zei dezelfde poes weer. De poes grijnsde breed. 'Kom je nou. Of of niet?' Zei ze. Ze draaide zich om en begon te lopen. Frost volgde haar geluidloos. Hij zorgde er ook voor dat de wind zo waaide dat ze hem niet kon ruiken. Toen ze langs een huis liep zei ze: 'kijk hier woon ik en hier naast woont silver, en milly.' Frost stond even stil. De poes liep verder richting het bos. Fijn, daar zijn niet zoveel anderen! Dacht hij. 'dit is nou het bos, als je ooit van je baasje wil vluchten. Is dit een goeie plek, maar okey. Hier kom ik vaak. Messchien ook wat voor jou. De heerlijke bos lucht. Weet je vanaf hier je weg terug naar huis nog. Hoe heet je eigelijk? En waar kom je vandaan?' De poes wachtte blijkbaar op antwoord dus diet was een mooi moment om toe te slaan. Verassing was heel belangrijk, het maakte veel verschil. Wist hij. Langzaam sloop hioj dichterbij. Hij zorgde er nog steeds heel goed voor dat hij geen geluid maakte en dat ze hem niet kon ruiken. Toen hij dichtbij genoeg was stond hij even stil. Hij maakte zich klaar voor de sprong. Hij zakte ecen door zijn poten en... Hij sprong! Hij kwam boven op de poes terecht en drukte haar tegen de grond. Hij zorgde ervoor dat ze haar achter en voorpoten ook niet kon gebruiken en hij bleef op veilige afstand van haar bek zodat ze hem niet kon bijten. Hij zette zijn klauw in haar oog. Hij wierp een blik op haar halsband en bedacht dat hij er eentje nodig had. Hij rukte zijn klauw uit haar oog en zette hem in het halsbandje. Hij trok het halsbandje naar zich toe en zetten zijn tanden erin. Hij trok het eraf. Hij slingerde het halsbandje een eindje verderop zodat hij het later kon pakken. Met zijn klauwen scheurde hij de zachte buik van de poes open. Hiju zetten zijn tanden in haar nek en proefde de smaak van vers bloed. Hij vond datr hij haar zo wel genoeg toegetakeld had en liet haar los. Hij rende weg en nam ondertussen het halsbandje mee. Ze kon hem nu niks meer doen. Hij verdween in de struiken met nog een laatste blik achterom.


Deze kater is uit het topic.

Yucka werdt besprongen! Het gebeurde allemaal zo snel haar halsband, het was weg. Ze was vroeger roqou geweest. Ze had geweten wat ze moest doen maar de kat was veel te snel geweest. Met haar laatste beetje kracht stond ze op en liep ze naar haar huis. Ze begon hard te miauwen en wachtte tot haar baasje naar buiten kwam. 'o, lieve schat wat is er met jouw gebeurd?' Ze tilde me op en verzorgde me. Yucka was snel op geknapt ookal deed het nog pijn. Ze zou erachter komen wie die kat was. Yucka kreeg een nieuw halsbande en vluchtte toen weg. Buiten zakte ze door haar poten. Het lukt niet, nee! Ik moet het doen. Yucka stod op en liep de tuin uit. Ze moest sringen. Het zo niet lukken, maar ze dee het toch. Ze viel er aan de anderen kant meteen weer af. Yucka vond het niet erg om te moorde als het noodzakelijk was. Ze was bovendien rogou geweest. Maar moorde, eigelijk hield zedaar niet van. Maar als het moest...... Ze stond langzaam op en besloot te gaan kijken. Nee ze moest wachten tot morgen. Ze sprong weer op het hek haar tuin in en plofte neer op haar bank.

De vogende dag voeldde ze zich al veel beter. Ze wist bijna zeker dat het een bloodclan kat was. Dus op groot risico ging ze daar eerst kijken. Het was best een voordeel een kittypet te zijn. Je wordt goed verzorgd en komt er sneller boven op dan een rogou. Op een gegeven moment zag ze een kat. Precies het zelfde als de kat die haar aan viel. 'Ze verzamelde moed bij elkaar en riep toen: 'Hey! Jij daar. Waarom viel jij me gister zomaar aan? Oja ik weet het al, dat komt omdat je een achterbakse bloodclan kat bendt. Of niet soms?' Yucka maakte zich klaar. Ze was voorbereid, en had vaak geoeg gevochten. Dus hem kon ze ook wel aan. Waarschijnlijk dacht hij dat ze ee weerloose kittype was. Nou nee. Dat was zij dus niet. En iedereen zou wel denken dat er een steekje los zit bij me. Omdat ik ee gevecht met ee bloodclankat aanga. Yucka sprong op en krabte hem vel. Ze bee hem ook ee paar keer flink. Ze drukte z als hij bij haar had gedaan zijn hoofd tegen de grond en krabte hem nog een paar keer. Ze beet, krabte. En deed nog wel meer. Ze krabte zijn oog, er helaas niet uit. Maar wel flink hard. Ze renden razendsnel weg naar haar huis, zelf nog een keer aangevallen worden kon ze niet verdragen. Ze had nog steeds wonden van gisteren. Die trouwens wel weer open waren gegaan. Denk maar nie da hij niks terug deed. Ze renden haar huis binnen, maar was nog wel bang. Dat hij achetrhaar aan was gegaan. Haar baasje nam haar op schoot en verzorgde haar wonden nogmaals. Nu kreeg ze een soort van verband om haar middel heen, het zat iet lekker maar okey. Ze ging in de tuin liggen. Dicht bij het kattenluikje. Voor het geval hij wist waar ze woondde. En ze was ook totaal niet van plan om te gaan slape. Wat zou die blooodcla kat verbaast zijn geweest. Hij dacht vast dat ik zomaar een kittypetje was. nee ik ben sterker, en weet toevalig wel wat ik moet doen in zo'n sitatie. Gelukkig maar. Anders had ze het messchien niet geaald. Wat zal sasja geschrokken zijn. Ik denk dat hij niet omaar met een kat durfd te paatten. Nouja, ik moet nu opletten of hij eraan komt. En weet je wat dat doe ik vanuit binne. Yucka ging naar binnen en ging op de vensterbank liggen. erlijk die zon. Ze viel niet in saap, nee dat zo te gevaarlijk zijn.

Zacht gekraak was te horen toen Frost in een boom klom. Hij zat op een tak met zijn nieuwe halsband om. Hij grijnsde bij de gedachte aan die domme rode poesiepoes die niet eens de tijd had gehad om iets terug te doen. Het was nu nacht. Tijd om te gaan slapen zodat hij de volgende dag weer genoeg energie had. Hij krulde zich op en viel in slaap. de volgende morgen werd hij wakker. Hij deed zijn ogen open en hield ze een beetje dicht vanwege het felle zonlicht dat opeens in zijn ogen scheen. Hij deed zijn ogen helemaal open toen hij aan heyt licht gewend was. Hij gaapte en rekte zich uit. Hij stond op en sprong uit de boom. Eenmaal op de grond ging hij zitten en begon hij zich te wassen. Toen hij klaar was stond hij weer op. Het was tijd om te jagen. Hij snoof diep om misschien een prooidier te kunnen ruiken. Hij rook niets dus liep hij wat verder. Toen hij een eindje gelopen had zag hij een dikke mus. Mooi. dacht hij. Hij sloop naar de mus toe. Toen hij net wou springen hoorde hij opeens een stem. 'Hey! Jij daar. Waarom viel jij me gister zomaar aan? Oja ik weet het al, dat komt omdat je een achterbakse bloodclan kat bendt. Of niet soms?' Hij keek achterom, het was die domme poesiepoes van gisteren. Hij keek naar de mus, tenminste waar die net had gezeten. Op de plek waar die eerst had gezeten was nu alleen maar een lege stoep. Hoe wist die domme poesiepoes trouwens dat hij van BloodClan was? De poesiepoesen wisten toch niet eens dat er Clans bestonden? Doordat hij naar die mus had gekeken en omdat hij nu alleen maar zat te denken had hij niet gemerkt dat de poes zich klaar had gemaakt om hem aan te vallen. De sprong op hem en krabte hem. Ze beet hem ook een paar keer flink. Ze drukte zijn hoofd tegen de grond en krabte hem nog een paar keer. Ze beet nog eens en krabte. Ze krabte ook in zijn oog. Gelukkig niet er uit en hij was ook niet blind geworden aan dat oog. Daarna rende ze razend snel weg. Frost ztond, totaal verrast, op. Waarschijnlijk was die poesiepoes naar haar huis gerend en lag ze nu in haar mandje met dekentjes zo zacht als dons. Hij gromde. Eerst zacht, maar die grom bouwde zich op totdat het oorverdovend was. Hij was nog niet klaar met die poes. Hij zou haar volgen. Hij stak zijn neus in de lucht en snoof. Hij pikte haar geur op en rende bliksemsnel naar waar die vandaan kwam. Hij sprong haar tuin in en keek waar ze was. Daar lag ze, op de vensterbank. "Wacht maar, poesiepoes! Ik krijg je wel!" Hij ging voor het raam zitten en keek haar dreigend aan.

Waarschijnlijk mis deze kater het topic toch nog niet uit. En laat aljeblief niet het baasje naar buiten komen om Frost weg te jagen, hij komt dan trouwens toch terug.

Yucka zat voor het raam te kijken naar de peos die haar dreigend aankeek. Zij iontegendeel likte scheinheilig haar pootje af. Binne zou hij toch niet komen, teminste als hij niet betrapt wou worden. Yucka liep een beetje heen en weer lover de venster bank en keek naar buiten. Ze liep naar het katten luikje toe en ging er naast zitten. Erdoor heen was ze niet van plan. Áls je het nog niet wist, ik was rogue geweest. Dus ik weet wel wat het allemaal is.' Yucka wou aanvallen maar ze kon beter wachten tot de wonden waren genezen. dat zou nog wel even duren. 'Zeg waarom willen jullie altijd moorden. Kan je niet gewoon voor een keer vrienden worden met een anderenkat die niet van de bloodclan is? Ik ben inpresiepe wel ytegen bloodclan katten hoor. Ik ben er niet tegen. Maar toch snap ik het niet helemaal.' Yucka wist dat ze uitdagend klonk. Vanavond kon ze maar beter op het bed van haar baasje slapen. Die ramen stonden altijd dicht en de deur ook. Ja, dat zou ze doen. en haar baasje zat altijd in de woonkamer dus als hij naar bionen kwam zou mijn baasje het meteen opmerken. Het heeft echt wel zijn voordelen, ik bedoel kittypet zijn. Ik dcht vroeger altijd dat het stom was. maar waarom ben ik dan niet gewoon weg gelopen. Er borrelde opeens allerl;ei vragen bij haar op. Over haar zelf maar ook over de kat. 'hoet heet je eigelijk?' Yucka wou niet vechten maarja het moest wel. Ze kon ook niet de hele tijd binnen blijven. Ze ginhg alvast naar haar baasje, ze hafd nu geen zin. Nee weet je wat ze bleef hier zitten en wacht gewoon op antwoord. Dus ze wachtte.

De poes begon scheinheilig aan haar poot te likken. Ze liep ook een beetje heen en weer en keek naar buiten. Ze ging dicht bij het kattenl;uikje zitten. 'Áls je het nog niet wist, ik was rogue geweest. Dus ik weet wel wat het allemaal is.' Zei de poes. 'Zeg waarom willen jullie altijd moorden. Kan je niet gewoon voor een keer vrienden worden met een anderenkat die niet van de bloodclan is? Ik ben inpresiepe wel ytegen bloodclan katten hoor. Ik ben er niet tegen. Maar toch snap ik het niet helemaal.' Dit keer klonk het een beetje uitdagend. 'hoet heet je eigelijk?' Hij keek haar aan alsof ze niet eens wist dat er bomen bestonden. Hij trok een wenkbrauw op. "En wat gaat jou dat aan, poesiepoes?" Hij likte zijn poot af, waar nog een beetje bloed op zat. "Kijk, als je nou een Rogue was gebleven dan hadden we misschien wel vrienden kunnen worden. Nah, ik denk dat zelfs als je nog Rogue was ik geen vrienden met jou zal willen worden!" Spuugde hij naar haar. "Je stinkt ook al zo naar poesiepoes. Vind je die geur niet vreselijk!? Blijf trouwens maar laf binnen zitten hoor." Hij keek haar weer dreigend aan.

'Ja, ik ben zo laf om binnen te blijven! En ik heb niet echt zin om nog eens te vechten!' Yucka wist niet goed wat ze moest doen. Ze kon aanvallen, wat ze dus niet wou. Of hier blijven zitten tot hij weg ging wat waarschijnlijk toch nooit zo gebeuren. Haar baasje er bij halen was gewoon te laf. Maar binnen wachten was ook niet de bedoeling, hij zou toch nooit weg gaan. Er zat maar een ding op! Vechten. Mijn wonden, ze zijn nog een beetje open. Voetstapen op de trap haaldde haar uit haar gedachten. Onee, mijn baasje! Ik ga hier spijt van krijgen maar..... 'Ik zou je maar verstoppen, mijn baasje komt eraan riep ze naar frost, ik kan haar niet lang ophouden. MIAUW!!!' Dee ze op haar hardst. Ze renden vliegens vlug naar de keuken en dee alsof ze was gevallen. 'MIAUW!''Och, mijn kleine schat wacht ik zal je naar boven brengen en even helpen. Je hebt last van je pootje he?' Blggg, waarom altijd zo kinderachtig. Yucka werd op bed gelegd, verzorgd en haar baasje wou verband om doen. Nouja ze moest tijd rekken. Toen ze het om had renden ze naar benden, onee haar baasje komt eraan. Waarom doet ze dit eigelijk? 'Yucka! Ik ga maar eens, wees lief!' Jajaja, ik doe me best. dacht ze. 'Mijn baasje is weg je kan tervoorschijn komen, en denk maar niet dat ik dit altijd doe!' Yucka was eigelijk best benieuwd wat frost nu zou denken.

'Ja, ik ben zo laf om binnen te blijven! En ik heb niet echt zin om nog eens te vechten!' Zei de poes. Hij hoorde pootstappen van een lompe tweebeen. 'Ik zou je maar verstoppen, mijn baasje komt eraan, ik kan haar niet lang ophouden. MIAUW!!!' Ze rende vliegensvlug naar een andere ruimte in het tweebenenhok. Hij liep zo overdreven rustig mogelijk naar een struik en ging daar achter zitten. Expres probeerde hij zich niet helemaal te verstoppen waardoor zijn oren en zijn staart uitstaken. 'MIAUW!' Hoorde hij de poes weer doen. Haar tweebeenbaasje brabbelde iets in die belachelijke tweebeentaal waar hij natuurlijk niets van verstond. 'Mijn baasje is weg je kan tervoorschijn komen, en denk maar niet dat ik dit altijd doe!' Zei de poes. Zogenaamd bang stak hij zijn kop uit de struiken. "Oh, nou ik kijk voor de zekerheid nog even hoor. Ik ben namelijk heeeeeel bang hoor." Hij stapte uit de struiken tevoorschijn. "Pfff! Geloof je nou echt dat ik bang ben voor die trut die jou baasje is!?" Hij rolde vermoeid met zijn ogen.

"Oh, nou ik kijk voor de zekerheid nog even hoor. Ik ben namelijk heeeeeel bang hoor! Pfff! Geloof je nou echt dat ik bang ben voor die trut die jou baasje is!?"Zei hij. "O, dus je was liever opgepakt en over het hek gesmeten, of meschien had ze je wel mee nar binnen genomen en gehouden. En als zij een kat vind en die houd, kom je niet zo makelijk weer weg! Ze doet de deuren ramen en kattenluikjes opslot. Zodat je blijft, dan moet je dat vreselijke katten voer eten! Maarja als jij dat wilt...." Yucka begon heen en weer te lopen over de vensterbank en dacht na over wat ze moest doen. Meschien moest ze hem wel aanvallen, nou. Zei was minder sterk, vooral omdat ze nog wonden had. Als ze goed dicht waren kon ze wel goed vechten, dan zou ze hem wat laten zien! Jammer dat hij wist dat ze rogue was geweest. Nouja, eigelijk maaktte het ook niet uit. Ze begon honger te krijgen maar ging niet eten. Ze hield liever frost in de gaten. Nouja, een hapje dan. Ze renden snel naar de keuken nam een paar flinken happen en ging toen weer terug naar frost. "Zeg, waarom zit jij eigelijk bij de bloodclan? Daar ben ik wel benieuwd naar!" Yucka wachtte op antwoord.

"O, dus je was liever opgepakt en over het hek gesmeten, of meschien had ze je wel mee nar binnen genomen en gehouden. En als zij een kat vind en die houd, kom je niet zo makelijk weer weg! Ze doet de deuren ramen en kattenluikjes opslot. Zodat je blijft, dan moet je dat vreselijke katten voer eten! Maarja als jij dat wilt...." Hij rolde met zijn ogen. Dacht ze nou echt dat hij dat zou toelaten. Muisbrein! de poes begon heen en weer te lopen. In tegenstelling tot hem, hij bleef kalm zitten. De poes rende opeens weg om even later terug te komen. "Zeg, waarom zit jij eigelijk bij de bloodclan? Daar ben ik wel benieuwd naar!" Zei ze tegen hem. Hij keek haar strak aan. "Zeg, is dit een kruisverhoor of zo? Waarom ben jij kittypet? Vind je het soms leuk om die gore, harde, smakeloze brokjes te vreten? Om opgemaakt en vertroeteld te worden door tweebenen? Om de hele tijd die stank van kittypet en tweebeen te moeten ruiken? Nou? Is dat leuk!?" Hij had altijd al een hekel aan kittypets en Clankatten gehad. Hij keek haar aan alsof ze voor de lol in een ravijn wilde springen. "En denk jij nou echt dat IK me mee zou laten sleuren door die tweebeenbaasjes van jou!? Dan ben je niet goed snik! En dat was je zowiezo al niet!"

"Zeg, is dit een kruisverhoor of zo? Waarom ben jij kittypet? Vind je het soms leuk om die gore, harde, smakeloze brokjes te vreten? Om opgemaakt en vertroeteld te worden door tweebenen? Om de hele tijd die stank van kittypet en tweebeen te moeten ruiken? Nou? Is dat leuk!? En denk jij nou echt dat IK me mee zou laten sleuren door die tweebeenbaasjes van jou!? Dan ben je niet goed snik! En dat was je zowiezo al niet!" O, nu ging hij te ver. Ja, eerst vond ze het vreselijk om kittypet te zijn. maar nu, nu was alles anders. Trouwens als ze wou ging ze afentope gewoon naar het bos voor een paar dagen! " Nu ga je te ver! Kittypet stinkt voor jou meschien wel, maar ik ga als ik wil zo naar het bos! Ik vang elke dag minimaal 1 vogel en vreet hem op om niet alleen maar droge brokjes te eten! Maar als jij kittypet zou zijn, dan zou dat niet eens in je vieze bloodclan kop opkomen. O nee. Jij zou binnen gaan zitten en gaan zitten janken dat je kittypet was. Je zoou het niet eens een dag uithouden, alleen maar om dat je kittypet vind stinken, maarja, jij bemndt je eiegn geur natuurlijk gewend! Als je die eens rook! Bllllll, ik ga er van overgeven. Jij gaat me natuurlijk weer tegen spreken he? Omdat dat je makelijk af gaat, dat is alleen maar een paar stomme woordjes roepen, ik da terug gevochten als ik niet zveel wonden had! En wacht maar tot ik ben genezen dan ben ik klaar voor nieuwe wonden. Maar waarschijnlijk ben jij dan al dood, omdat je de geur van kittypet neit kan weerstaan weet je nog, en je zit nu anders wel in een kittypet tuin! Trouwens, wat ben jij eigelijk laf! Zomaar kittypets gaan aanvallen die helemaal geen ervaring hebben met vechten, neem dan liever iemand van je eigen soort. En ik ben niet zo'n kittypetje die niet terug kan aanvallen. Weetje nog waar ik vandaan kom? Weetjewat ik verdoe mijn tijd hier, binnenkort ben jij toch dood en dan heb ik dit allemaal voor niks gezegd. Dagdag, vieze dikke stinkende bloodclanner!" Yucka ging maar wat drinken, van al dat geschreeuw kreeg je dorst. Na het drinken liep ze weer naar de vensterbank en ging ze daar extra relaxt liggen, alsof het haar geen ene moer uitmaaktte wat hij deed. Maar ondertussen bleef ze wel op haar hoedde.....

"Nu ga je te ver! Kittypet stinkt voor jou meschien wel, maar ik ga als ik wil zo naar het bos! Ik vang elke dag minimaal 1 vogel en vreet hem op om niet alleen maar droge brokjes te eten! Maar als jij kittypet zou zijn, dan zou dat niet eens in je vieze bloodclan kop opkomen. O nee. Jij zou binnen gaan zitten en gaan zitten janken dat je kittypet was. Je zoou het niet eens een dag uithouden, alleen maar om dat je kittypet vind stinken, maarja, jij bemndt je eiegn geur natuurlijk gewend! Als je die eens rook! Bllllll, ik ga er van overgeven. Jij gaat me natuurlijk weer tegen spreken he? Omdat dat je makelijk af gaat, dat is alleen maar een paar stomme woordjes roepen, ik da terug gevochten als ik niet zveel wonden had! En wacht maar tot ik ben genezen dan ben ik klaar voor nieuwe wonden. Maar waarschijnlijk ben jij dan al dood, omdat je de geur van kittypet neit kan weerstaan weet je nog, en je zit nu anders wel in een kittypet tuin! Trouwens, wat ben jij eigelijk laf! Zomaar kittypets gaan aanvallen die helemaal geen ervaring hebben met vechten, neem dan liever iemand van je eigen soort. En ik ben niet zo'n kittypetje die niet terug kan aanvallen. Weetje nog waar ik vandaan kom? Weetjewat ik verdoe mijn tijd hier, binnenkort ben jij toch dood en dan heb ik dit allemaal voor niks gezegd. Dagdag, vieze dikke stinkende bloodclanner!" Ze ging relaxt liggen. Die woorden deden hem allemaal NIKS. "Dus ik ben laf, he? Als ik laf was, zou ik hier niet eens meer zijn, kittypet! En geef maar over, als je mij zo vind stinken haal je je baasje maar. Om me te wassen! Maar dat doe je niet! Nee! Omdat je gewoon een domme ijdeltuit bent! En iemand die echt niet laf is die gaat niet wachten tot die paar wondjes genezen zijn! Jij zit daar binnen en ik kan niet bij je komen! DAT is pas laf! Ik KAN je niet eens aanvallen zo! En over die wonden. Kijk naar mij! Jij hebt mij ook angevallen! Ik heb ook wonden! Maar ik durf tenminste nog! Jij zit laf in dat hok van die tweebenen!"

"Dus ik ben laf, he? Als ik laf was, zou ik hier niet eens meer zijn, kittypet! En geef maar over, als je mij zo vind stinken haal je je baasje maar. Om me te wassen! Maar dat doe je niet! Nee! Omdat je gewoon een domme ijdeltuit bent! En iemand die echt niet laf is die gaat niet wachten tot die paar wondjes genezen zijn! Jij zit daar binnen en ik kan niet bij je komen! DAT is pas laf! Ik KAN je niet eens aanvallen zo! En over die wonden. Kijk naar mij! Jij hebt mij ook angevallen! Ik heb ook wonden! Maar ik durf tenminste nog! Jij zit laf in dat hok van die tweebenen!" hoorde Falcon uit de struiken. De geur van diegene die dat zei was 99% zeker een Bloodclanner. Falcon spong over de struik heen en zag een witte kater met rode ogen die net een uitbrander aan het raam had gegeven. Falcon draaide hij zijn hoofd naar het raam waar een rode poes zat. " Hey maat kan ik je helpen met die kittypet, ik heb nu echt zin om er eentje te verscheuren en ik heb wel een trukje om binnen te komen." zei hij terwijl hij zijn hoofd weer naar de kater draaide en in zijn richting liep. Hij wist al meer van dit huis, omdat hij hier weleens in de tuin kwam om daar weggelopen konijnen of muizen te vangen. 1 keer kwam er een muisje te vangen, maar die onglipte hem uit zijn klauwen, en rende tegen de achterdeur op. Falcon keek toen naar binnen en zag het baasje naar hem kijken. Hij keek met puppy oogjes naar het baasje die hem een stuk vlees gaf. Falcon deed dat nu elke week wel een keer.

hij keek om toen er een grijze kater uit de struiken tevoorschijn sprong. "Hey maat kan ik je helpen met die kittypet, ik heb nu echt zin om er eentje te verscheuren en ik heb wel een trukje om binnen te komen." Hij liep in zijn richting. Hij liep naar de kater toe en bekeek hem een beetje. Het was een grijze kater met rode ogen en hij schatte dat hij ongeveer 2 jaar was. Hij ging naast de kat zitten. "Geef me je naam, dan geef ik je de mijne." Zei hij tegen de kater. Hij trok hem iets verder weg. "Hey, gast, wat is dat trucje dan? En onderschat die stinkende poes niet, ze was rogue en kan best vechten. Maar we kunnen haar wel aan!" Zei hij zacht zodat de kittypet hen niet kon horen. "Ben je een zwerver? Ik bedoel, je ruikt niet naar Clan, niet naar Rogue, niet naar Kittypet en niet naar BloodClan. Maar ik mag je wel." Hij grijnsde gemeen. "Vertel me je plan. Dan nemen we die poes te grazen!"

Sorry, fluuuuuuuuut...
@Falcon zullen Frost en Falcon vriendjes worden?

"Geef me je naam, dan geef ik je de mijne." Zei hij tegee kater. Hij trok hem iets verder weg. "Hey, gast, wat is dat trucje dan? En onderschat die stinkende poes niet, ze was rogue en kan best vechten. Maar we kunnen haar wel aan!" Zei hij zacht zodat de kittypet hen niet kon horen. "Ben je een zwerver? Ik bedoel, je ruikt niet naar Clan, niet naar Rogue, niet naar Kittypet en niet naar BloodClan. Maar ik mag je wel." Hij grijnsde gemeen. "Vertel me je plan. Dan nemen we die poes te grazen!" zei de kater tegen hem. "Hey niet zoveel vragen jij! Maar oke ik heet Falcon en wat betreft mijn trucje...Kom mee dan laat ik je het zien." Hij liep naar de achterkant van het huis waar zoals hij al dacht dat de glazen deur dicht zat. Maar met trucje kwamen ze wel binnen. "Nou dit is het plan. We maken ons nat en heel zielig, zodat het baasje denkt dat we zielig zijn. Dan gaan we voor het raam staan en kijken heel zielig naar het baasje, het baasje doet de deur open en neemt ons mee naar binnen. En als we klaar zijn kunnen we via het kattenluikje of deur weer naar buiten"zei hij terwijl hij de witte kater aankeek. Na dat hij dacht dat de kater het wel had begrepen liep hij naar een modderige plas waar hij in ging rollen. Toen hij opstond leek hij een zwerfkat die heel veel honger had. Kom doe het ook dan kunnen we beginnen.

[ Tuurlijk BFF`je ]

"Hey niet zoveel vragen jij! Maar oke ik heet Falcon en wat betreft mijn trucje...Kom mee dan laat ik je het zien." Hij liep naar de achterkant van het huis. "Nou dit is het plan. We maken ons nat en heel zielig, zodat het baasje denkt dat we zielig zijn. Dan gaan we voor het raam staan en kijken heel zielig naar het baasje, het baasje doet de deur open en neemt ons mee naar binnen. En als we klaar zijn kunnen we via het kattenluikje of deur weer naar buiten" Zei hij terwijl hij de hem aankeek. Falcon rolde in een modderplas. toen hij opstond leek hij een hongerige, zielige zwerfkat. "Kom doe het ook dan kunnen we beginnen." Zei hij. "Oke om het kort te houdn, ik ben Frost." Zij hij. Hij rolde ook in een modderplas. Falcon had geluk, hij was niet langharig. Zijn witte vacht kleefde aan hem. Nouja, wit... Hij was nu eerder bruingrijs. Maar dat boeide niet. "Het moet dan maar he?" Zei hij tegen Falcon. "Hoe diep kan je zinken... Bij tweebenen naar binnen gaan... Maar de hoofdzaak is dat we binnen komen!" Zei hij. Hij liep naar de deur toe. Met zijn poot tikte hij tegen de deur. Hij zette zo schattig mogelijke ogen op. "Kom je?" Zei hij.

"Oke om het kort te houdn, ik ben Frost." Zij hij. Hij rolde ook in een modderplas. Falcon had geluk, hij was niet langharig. Zijn witte vacht kleefde aan hem. Nouja, wit... Hij was nu eerder bruingrijs. Maar dat boeide niet. "Het moet dan maar he?" Zei hij tegen Falcon. "Hoe diep kan je zinken... Bij tweebenen naar binnen gaan... Maar de hoofdzaak is dat we binnen komen!" Zei hij. Hij liep naar de deur toe. Met zijn poot tikte hij tegen de deur. Hij zette zo schattig mogelijke ogen op. "Kom je?" Zei hij. Falcon ging naast Frost staan en tikte nog wat harder op de deur en zette ook zijn ogen heel schattig op. Het baasje van de Kittyper kwam naar de deur deed de deur open en zei:"Zal ik jullie even helpen. Ik droog jullie af en jullie krijgen wat spek, maar dan moeten jullie weer weg hoor ik krijg zo bezoek." De tweebeen nam ze mee en droogde zijn vacht met een handdoek. Daarna nam hij ze mee naar de huiskamer waar ze wat vlees voor hun neus zetten en weg ging. Falcon rook aan het vlees en zei:"Ik zou dat maar niet opeten hoor. Ik waarschuw je! Kom we gaan op pad naar de kittypet"

(Wat korter , mar ik heb al best veel gepost vandaag dus....)

Falcon ging naast hem staan en tikte nog wat harder op de deur en zette ook zijn ogen heel schattig op. Het baasje van de Kittypet kwam naar de deur deed de deur open en zei: "Zal ik jullie even helpen. Ik droog jullie af en jullie krijgen wat spek, maar dan moeten jullie weer weg hoor ik krijg zo bezoek." Frost verstond het niet maar dat maakte niet uit. De tweebeen nam ze mee en droogde zijn vacht met een handdoek. Daarna nam hij ze mee naar de huiskamer waar ze wat vlees voor hun neus zetten en weg ging. Falcon rook aan het vlees en zei: "Ik zou dat maar niet opeten hoor. Ik waarschuw je! Kom we gaan op pad naar de kittypet" Hij rook aan het vlees en trok een vies gezicht"Nog in geen honderd jaar zal ik iets eten wat een tweebeen me voorschoteld!" Antwoorde hij met een vies gezicht. "Maar nu gaan we die kittypet zoeken, ja. We moeten wel zorgen dat ze het niet merkt." Fluisterde hij. Hij hoorde iets hard rinkelen. En daarna allemaal stemmen van tweebenen. "We moeten het nu snel doen! Voordat we eruit worden gezet, kom!" Hij liep zachtjes naar een andere kamer. Hij volgde de kittypet geur.

"Nog in geen honderd jaar zal ik iets eten wat een tweebeen me voorschoteld!" Antwoorde hij met een vies gezicht. "Maar nu gaan we die kittypet zoeken, ja. We moeten wel zorgen dat ze het niet merkt." Fluisterde hij. Hij hoorde iets hard rinkelen. En daarna allemaal stemmen van tweebenen. "We moeten het nu snel doen! Voordat we eruit worden gezet, kom!" Hij liep zachtjes naar een andere kamer. Hij volgde de kittypet geur. Falcon liep ook op geur af, daardoor liep hij een kamer in met een vensterbank en daar zat ze! Falcon liep vanaf achteren op haar af en zei ineens tegen haar:"Verassing kittypet! Ik en mijn vriend zijn hier binnen gekomen." Falcon zette een gemene grijns op zijn gezicht en keek de poes aan. Nog steeds op zijn hoedde liep hij op de poes af. Hij dacht aan wat frost had gezegt:"En onderschat die stinkende poes niet, ze was rogue en kan best vechten. Maar we kunnen haar wel aan!" En dat dacht hij ook wel. Naast het vensterbank stond een stoel, hij sprong op die stoel en van daar op het vensterbank en zei:"Nog wat te zeggen voor we je te pakken nemen jij stinkende poes!" Hij wachtte niet op antwoord maar sprpng gelijk op de poes en gooide haar van de vensterbank.

(En hij zit in de BC maar zijn naam moet nog rood)