Into the wild... (Smokegaze)

Oceanbreeze had vanaf de Clan Cavern de weg gevolgd langs struiken en kalme beekjes naar de snelle ruisende stroming van een rivier. Hoewel ze redelijk dichtbij de Cavern diende te blijven was ze nu op pad gegaan om even te ontspannen. De stress van haar schouders te schudden en het achtergrondgeluid van het water deed haar goed. Hadden ze dan niet bij de Riverclangrens met Windclan ook een felle rivier gehad. Zo fel dat ze zelfs al hadden ze kunnen oversteken het niet zouden kunnen doen. De gorge was alles behalve veilig geweest. Niemand kon daar heen om te drinken en niemand kwam daar in de buurt. Tenzij ze de dood in de ogen wouden kijken natuurlijk. Het geluid zorgde er ook voor dat Oceanbreeze minder hoorde vanuit de bosjes en takjes en bladeren minder snel zou horen kraken en knisperen. Toch voelde ze zich niet onveilig. Zwanger of niet zwanger ze had wel voor hetere vuren gestaan. Toen ze als kitten ontvoerd was geweest bijvoorbeeld. Haar kittentijd was verder vredig verlopen, beter dan die van vele kittens en jonge Apprentices nu waren. Niet alleen de reis was heftig maar ook het feit dat vele van die kittens enkel haar en Bronzemask hadden gehad. Enkele waren wees geworden of zagen zichzelf zo, aangezien de ouders er niet meer voor waren. Anderen hadden enkel hun moeder verloren, toch betekende dat niet dat het minder erg was. Oceanbreeze had voor vele kittens gezorgd in vijf Moons tijd. Bijna zes Moons al, haar kitten Silverkit zou bijna een mentor krijgen. Ze was zo trots op hen, allemaal. Of ze nu bloed deelden of niet. Ze zuchtte even waarna haar blik naar haar buik schoot, de pijn die ze af en toe voelde was niet geheel prettig maar de bevalling was nog niet nabij. Ze gaf haar borst een lik voordat haar kop omhoog schoot aangezien ze een klein geluidje hoorde. Voorzichtig draaide ze zich om, waarna ze een grote Riverclanner aan keek. Haar blauwe ogen verzachtten iets waarna ze moeizaam slikte. Waarschijnlijk zou hij zich afvragen wat een Queen hier alleen deed. Ondanks dat ze natuurlijk ook Deputy was..

The Rapids was één van de plekken waar Smokegaze het meeste naartoe ging. Hier kon hij zijn poten afkoelen met het snel stromende water, het gevoel van nattigheid in zijn vacht, misschien eens een visje vangen. Ja, om bij zo'n plek te komen moest je wel een eindje doortrekken tot je een rustig stukje van de grote rivier had gevonden. Zo liep de massieve kater ook nu langs de rapids op een veilige afstand, want bij dit deel wilde je er zeker niet invallen. Het luide geruis van de rivier zorgde er voor dat Smokegaze minder goed andere geluiden op zou kunnen pikken. Echter was hij het geluid van snelstromend water wel gewend door zijn eigen territorium. Toch was dit harder, deze rivier stroomde harder dan welke andere rivier hij dan ook kende. De grote kater had het dan ook niet door toen hij een andere kat benaderde. Zijn blik ging naar voren en nu keek ook hij recht in de ogen van de Windclan deputy. "Een goedemiddag, Oceanbreeze," sprak Smokegaze zo vriendelijk mogelijk. Ja, hij had nog steeds moeite met het omgaan met katten uit de andere clans. Hij wist nu echter wel dat er nu geen sprake van vijandschap was, daarom deed hij vriendelijk, al bleef hij ten aller tijde behoedzaam. "Eropuit voor een ommetje?" Vroeg de kater toen ook. Hij wist dat het een nutteloze actie zou zijn om haar aan te spreken op het feit dat ze drachtig was en ver van de Clan Cavern was.