Perfect strangers (+ Northdrift)

Het was een vroege ochtend en de zon was nog niet eens op. Geluidloos stond de kater op om zo te voorkomen dat hij Clangenoten wakker maakte. Hij liep langzaam naar de uitgang richting het berggebied. Bij de ingang van de grot bleef hij even zitten terwijl hij naar buiten keek waar de horizon langzaam begon te kleuren. Er was al veel gebeurd nu ze hier op deze nieuwe plek waren, hij had twee Apprentices gekregen met wie hij ook ging trainen en deze verantwoordelijkheid voelde hij zeker op zijn schouders drukken. Het was geen kleine taak die hem was toegewezen. Vele hadden al moeite met een apprentice, laat staan twee. Hij schudde zijn spieren los en liep de grot uit waarna hij het eerste ochtendlicht begroette.

The heart of a Stallion

Northdrift rekte zich uit en gaapte een keertje. Ze lag niet in de cave, nee. Ze was vannacht voor de ingang van de cave in slaap gevallen. Simpelweg omdat ze echt niet had kunnen slapen in zo'n beklemde ruimte. Ze wilde slapen onder de sterrenhemel, niet in een grot waar je niet eens fatsoenlijk de maan kon zien. Wanneer het regende vond ze wel ergens onder een struik of boomwortel een slaapplaats, maar vannacht was een prachtige nacht geweest om hier te slapen. De kattin was overeind gekomen en zag hoe iemand anders net naar buiten stapte. "Goedemorgen," mauwde ze rustig terwijl ze begon met haar vacht fatsoeneren.

Het ochtendlicht kleurde zijn vacht met een tint paars zoals alleen de ochtendlucht dat kon. Hij ademde diep de geur van de buitenlucht in en zuchtte gelukzalig. Eindelijk uit dat bedompte hol en in de frisse lucht. Bijna viel hij over een andere kat die achteraf gezien een poes was. Voordat hij zijn nek brak over de poes begroette ze hem waarop hij wat ongemakkelijk glimlachte. "Goedemorgen" zei hij waarna hij zijn borst een paar likken gaf. "Kon je niet slapen binnen?" murmelde hij waarna hij een begrijpende glimlach op zijn lippen voelde kruipen. Hij groef even kort in zijn geheugen waarna hij de naam van de poes weer had opgevist. "Northdrift" voegde hij aan zijn zin toe. Hij liet zijn blik gaan over de horizon en naar hoe deze langzaam begon te veranderen.

The heart of a Stallion

Wat dat betreft was ze misschien wel een apart geval, maar ze stond nu eenmaal sterk voor haar normen en waarden. En één van die waarden was toch wel slapen in de open lucht, dus dat was ook gewoon wat ze deed. Wat kon haar het ook schelen wat anderen ervan vonden, zolang het maar goed voelde vond ze het prima. Ze had de kater begroet die naar buiten kwam, en herkende hem als een warrior van haar clan. "Niet echt," mauwde ze met een onschuldige glimlach terwijl ze hem aankeek met haar heldere ogen. "Stallionheart," mauwde ze zijn naam toen hij de hare ook nog eens uitsprak. "Ik kies ervoor om in de open lucht te slapen, geeft meer het gevoel van thuis denk ik." De kattin gaf nog een paar likken over haar vacht en vond het toen prima.

De poes gaf aan dat het buiten slapen haar deed denken aan thuis. Ze had gelijk in dat opzicht maar of de bergen ooit het thuis van de Clans zouden worden betwijfelde hij. Hij had het vermoeden dat als iedereen weer was aangesterkt ze verder zouden trekken waarna een onbestemd gevoel zich door zijn lijf liet glijden. "Ik denk dat de bergen nooit ons thuis zullen worden Northdrift" miauwde hij waarna hij zich ineen liet zakken en zijn poten onder zich vouwde en zijn staart om zich heen sloeg. "Ik denk dat we nog verder trekken hierna" miauwde hij met een lichte huivering in zijn stem. Het idee om weer verder te trekken en nog een keer een hoop katten te verliezen stond hem niet aan, zeker niet nu er een aantal poezen in de Clan zwanger waren en die hun kittens konden verliezen of erger, het eigen leven.

The heart of a Stallion

Onderwerp: Re: Perfect strangers (+ Northdrift)