Hoist the Colours

Onderwerp: Hoist the Colours di 6 jun 2017 - 20:50

a ship is always safe at shore

but that is not what it is built for

Het was een warme avond. De zon was nog niet onder, maar het zou niet lang meer duren voordat deze ver genoeg gezakt was en men het officieel nacht kon noemen. Nu was de lucht nog gekleurd met oranje, roze en rood. Sparrowfeather wist als één van de beste dat de lucht straks zou bestaan uit StarClan. Hij was daar geweest, meerdere keren. Hij had contact gehad met zijn voorouders en wist dat ze bestonden. Het was grappig om te zien dat sommige katten er niet echt in geloofde, want hij had het met zijn eigen ogen gezien. Hij had daarboven katten ontmoet die voor zijn tijd al het woud verlaten hadden. De kater vroeg zich af of StarClan hier, in de bergen, hetzelfde was als terug in het woud. Waarschijnlijk zou hij het nooit weten, want het was niet meer aan hem om contact te zoeken met de doden. Want dat waren ze, StarClan waren de dode katten. Niets meer en niets minder. Het was misschien grof gezegd, maar de waarheid zonder tierelantijntjes.

De kater zuchtte een keer vermoeid, het was best hoog hier. Hij was naar boven geklommen omdat hij de sterrenhemel wilde kunnen zien. Er waren zoveel dingen gebeurd. Twee van zijn kinderen waren al dood, de rest hechtte weinig waarde aan hem. Hij begreep het, en bemoeide zich niet met hun leven. Die van zichzelf had hij al verknald, dan hoefde hij anderen niet met zich mee te nemen. Echt een geweldig plan was het waarschijnlijk niet. Zijn rechterachterpoot werkte nog altijd niet goed, hij was niet anders gewend, maar op drie poten rotsen beklimmen was niet het meest verstandige plan. Sparrowfeather moest en zou boven komen, op het hoogste punt, het dichtst bij de sterren wat hij ooit nog zou kunnen komen.

Toen ging het fout.

Een windvlaag bracht hem uit zijn balans. De kater sloeg zijn klauwen uit, maar het kwaad was al geschied. Hij voelde hoe zijn poten los kwamen van de stenen. Hij voelde hoe de zwaartekracht aan zijn lichaam trok. Sparrowfeather opende zijn ogen, keek recht omhoog naar de lucht, terwijl hij viel. Het was geen lange val, want hij viel op een steen en voelde hoe de lucht uit zijn longen geperst werd. Vervolgens werd zijn lichaam weer de lucht in geslingerd, en zo rolde hij verder naar beneden. Zo nu en dan tegen een steen aan waardoor zijn val wat van richting veranderde. Eerst had hij zijn bewustzijn er nog bij, maar met een vreselijke pijn in zijn poten, kop en schouders voelde hij hoe hij langzaam zijn bewustzijn verloor. Uiteindelijk lag zijn lichaam ergens stil, dof van al het stof en met zijn vacht alle kanten op gestoken. Op sommige plaatsen was zijn vacht rood gekleurd van het bloed. Zacht kreunde hij, want hij leefde nog wel. Hij ademde amper, maar zijn hart klopte nog.

OPEN TOPIC

∎ ◣ ◥

Onderwerp: Re: Hoist the Colours wo 7 jun 2017 - 16:51

♡

_{Een jonge zilverkleurige poes sloeg een andere weg in. Ze haakte haar nagels aan de min of meer stevige stenen. Haar jonge lichaam had beweging nodig. Zo jogde ze al de hele dag deze berg die de clan de Vulture's Drop begon te noemen tot ergens in het midden op en af. Haar spieren deden pijn en doordat ze al vanaf haar 5 moons alleen maar korte afstanden deed was haar adem erg oppervlakkig. Ze stopte om even op adem te komen. Haar poten trilden, zelfs het puntje van haar staart deed pijn. Misschien moest ze subiet maar iets kalmerend of nee, misschien iets oppeppend nemen. De zon die nu al voorbij zijn hoogtepunt was zakte steeds sneller weg. Het was duidelijk dat het nog niet lang Greenleaf was. Toen de zon nog een warme gloed verspreidde, maar al bijna achter een bergtop verdween hoorde ze geluid. Een geluid dat ze persoonlijk wel mooi vond, juist omdat het zo angstaanjagend was. Het was een rotsblok die zodanig verschoven werd dat hij viel op een ander. Het ketsend, roerend geluid klonk bijna als muziek. Toch triggerde het iets in haar. Een kat flitste voor haar gezicht. Ravenpaw. Angst sloeg haar om het hart. Het geluid was in een seconde gestopt. Chivy bracht haar bange lichaam in beweging. Ze kneep haar ogen tot spleetjes, het schemerde nu. Weldra zou Silverpelt zich hoog aan de hemel uitstrekken. Toen ze dichterbij kwam hoorde ze gekerm. Nog een paar passen en ze kon een kat herkennen. De geur was haar onbekend, ergens misschien nog een vleugje van heide, maar de katten leefden al zo lang bij elkaar dat de geur één was geworden. Het was te donker om hem als een persoon te herkennen, ze zag alleen maar een kat in nood. De geur vertelde haar wel dat het een kater was. "Meneer? Alles in orde, wat is er gebeurd?}

chivypaw

♡

Onderwerp: Re: Hoist the Colours wo 7 jun 2017 - 22:12

Het was een zwoele zomeravond, zo een waar de jonge apprentice gek op was. Ze had zichzelf dan ook even ontzegd van haar taken en had besloten een wandeling door het gebied te maken. Hoewel het haar meerdere keren was verteld om niet 's avonds te laat nog op pad te gaan, was het vanavond te verleidelijk om het niet te doen. Een klein, aangenaam briesje speelde met haar korte vacht. Overdag was het een warme dag geweest, nu begon het af te koelen tot een zeer aangename temperatuur en hoewel de jonge poes veel aan haar hoofd had, stond er een tevreden glimlach, al dan niet een kleine, op haar gelaat. Dat was echter totdat ze bij de Vulture's drop aankwam. Na een korte klim kwam ze op een hoogte waar de wind net aangenaam was. Wat minder aangenaam was het gekletter van vallende rotsen en het gekreun van een wezen. Haar adem stokte toen ze zich realiseerde dat het zwarte figuur dat enkele boom lengtes van haar af op de grond was geknald een kat was. Meteen schoot ze in beweging naar de kat toe, paniek in haar ogen terwijl ze roekeloos door het bergachtige landschap stormde. Een andere kat was haar voor, het zachte maanlicht liet haar blauwe ogen schijnen, waardoor ze meteen Chivypaw herkende. Het was toen ook dat ze de kans kreeg om de geur van het slachtoffer op te vangen, even stond ze als aan de grond genageld. "Oh Starclan," Bracht ze ademloos uit. De poes drukte haar neus tegen zijn hals en hoorde zijn hartslag nog, wat een opluchting was, maar geen redding. "C-Chivypaw, het is Sparrowfeather, oh nee, het is Sparrowfeather," miauwde ze wat in paniek. Het was te donker om te zien wat hem precies mankeerde, maar de metaalachtige geur van bloed was niet te missen. "H-help me mee hem in het maanlicht te leggen, dan kunnen we zien wat er aan de hand is," Ze had geen idee wat ze deed. Waar was Lizardpath?

Onderwerp: Re: Hoist the Colours ma 12 jun 2017 - 11:27

Een prachtige avond als deze was in één klap veranderd in een zeer pijnlijke avond. Letterlijk en figuurlijk. Kreunend lag de kater op de grond, nog steeds ergens halverwege de helling, maar ergens op een plat stuk wat redelijk goed bereikbaar was voor andere katten - gelukkig. Zijn lichaam voelde gebroken en gekneusd aan, dat was niet goed. En de pijn die hij voelde was hels, al was zijn kop er niet volledig bij omdat zijn hersenen zich probeerde te blokkeren tegen de pijn. Hij hoorde een stem, maar alles in zijn oren suisde nog. Een kat kon hij er niet in herkennen, net zoals hij niet kon verstaan wat deze probeerde te zeggen. Het enige geluid wat eruit kwam was een soort gebrom. Hij hoorde nog een stem, eentje die hem wel bekender voorkwam. Misschien was ze wel van WindClan, hij wist het niet. De kater kreeg niets bewust mee, zijn hoofd draaide. "De wind.. ik viel.." Dat waren de enige woorden die hij er wat vaag uit wist te brengen.

Onderwerp: Re: Hoist the Colours zo 18 jun 2017 - 20:09

♡

_{Chivypaw draaide haar kopje toen ze nog een stem hoorde. Het was Routpaw. De poes leek helemaal overstuur. Het was duidelijk dat deze kater iets betekende voor haar. Was het niet... Had ze dat niet van Nightstream moeten leren? De generaties van alle medicine katten. Het was haar niet zo bij gebleven, maar Sparrowfeather klonk haar bekend in de oren. "H-help me mee hem in het maanlicht te leggen, dan kunnen we zien wat er aan de hand is." Wow wait! Chivypaw keek geschrokken naar de poes. "Nee wacht!" Ze deed een stapje achteruit om hem te bekijken. Waarom voelde het niet slim om hem te verplaatsen? Haar hersenen werkten op volle toeren. "We moeten eerst voelen of hij iets gebroken heeft en dan pas kunnen we hem goed verplaatsen. Want als hij een paar ribben gebroken heeft dan moeten we hem niet bij zijn ribben oppakken," probeerde ze haar gevoelens uit te leggen. Omdat ze vond dat dit nogal afkrakend klonk keek ze met een onzekere glimlach naar Routpaw. "Daarna kunnen we hem verplaatsen, het maanlicht is een slim plan." Ze hoorde de kater praten. Het was wel duidelijk dat hij gevallen was. Niet bepaald behulpzaam.

Mag ik vragen wat er aan de hand is met hem? c:}

chivypaw

♡

Onderwerp: Re: Hoist the Colours