[Open] Only the beginning

Hazelnut was op pad getrokken door het grote territorium. Hij had al allerlei prachtige landschappen gezien en hij was vanplan om deze keer nog wat verder te gaan dan dat hij normaal deed. Hij rende door de bergen. De wind streek door zijn vacht, die een stuk korter was nu de winter achter de rug was. Hij leek wel herboren! Daar was hij dan, op het hoogste punt van het territorium. Van hieruit kon hij alles zien. Zijn ogen glinsterden. Het was al even geleden dat hij zich zo vrij gevoeld had, zonder zorgen. Even sloot de kater zijn ogen. Op één of andere manier had hij een sterkere band met Starclan sinds de dood van Winddancer, Roughflower en al de andere katten die van zijn generatie gestorven waren. Er waren niet veel katten meer over die even oud als hij waren. Het had hem sterker gemaakt, al hield hij de gedachten aan zijn vrienden en vriendinnen sterk. Hij zou hen nooit vergeten. Ze hadden voor eeuwig een plekje in zijn hart gekregen. Hij leefde voor hen, hij zou voor hen meer uit het leven halen. Hazelnut was gaan zitten aan de rand van de afgrond. Er was nog een veilige afstand, dus hij kon niet door één misstap naar beneden vallen. Wat genoot hij toch van deze dag. Hij had zijn ogen weer geopend en knipperde even toen er wat stof omhoog werk gewerkt door de wind. Met zijn poot ging hij langs zijn snoet, waarna hij zijn blik terug op de wijde omgeving richtte. Momenten als deze waren uniek. Het was soms wel eens belangrijk om stil te staan en te genieten van de omgeving. Geen drama, geen zorgen, gewoon genieten van het leven dat je hebt.

Zijn ogen glinsterden bij het zien van de zon die opkwam en ervoor zorgde dat de lange schaduwen korter en korter worden. Doordat zijn aandacht hierop gericht was, had hij Ivywing niet horen aankomen. Hij draaide zijn kopje om toen hij een stem hoorde die zei dat het prachtig was. Hij glimlacht even toen hij de kersverse Queen herkende. "Enorm prachtig!" mauwde hij en liet zijn blik terug naar het verwonderende landschap gaan. "Ik denk dat dit het mooiste is wat ik ooit heb gezien in mijn leven. Het voelt zo.. vrij." Vrij, het gevoel dat hij ook voelde op dit moment. "Het is alsof Starclan laat weten dat alles wel goed komt." zei de kater, zijn blik gericht op de opkomende zon. In zijn ooghoek hield hij de sneeuwwitte poes in het oog, wiens vacht helemaal oplichtte bij het warme licht van de zon. "Hoe gaat het met je kittens?" vroeg hij uiteindelijk en keek kort naar Ivywing, omdat hij de vraag aan haar stelde en niet aan de zon.

"Na elke duisternis komt er licht," Hazelnuts blik ging weer naar de vallei onder hen, wiens schaduwen verdwenen door de opkomende zon. Na elke duisternis kwam inderdaad licht. Hij vroeg haar hoe het ging met haar kittens en het duurde verder niet lang voordat ze antwoord gaf en een weder vraag stelde aan hem. "Ze groeien goed en zijn gezond," "Ik zou eens een keer langs moeten komen in de Nursery." mauwde hij en trok even met zijn oor. De laatste keer dat hij in een nursery geweest was, was toen Roughflower nog bij haar kittens had gelegen. Hazelnut trok zichzelf recht."Hoe gaat het met je warrior taken?" Hij rok zichzelf uitgebreid uit en draaide zich vervolgens volledig om naar Ivywing. "Goed goed, heb niet echt iets nieuws gedaan de afgelopen dagen." Hij had dan ook niet veel anders gedaan dan jagen en af en toe deel genomen aan een ontdekkingspatrouille. Er waren namelijk geen grenspatrouilles, want de échte grenzen waren in dit gebied nog niet zo duidelijk. "Misschien moet ik binnenkort eens aan Tallshadow(-star) vragen of hij me klaar acht voor een apprentice?" zei hij, zijn gedachten luidop. Hij was zelf laat warrior geworden omdat hij hier en daar wat regels gebroken had als apprentice, maar was er nu niet klaar voor? Hij was gegroeid, had zich bewezen als waardige warrior.