Muddy [Training]

Shark voelde zich de eerste keer na Eveningpaw’s vertrek weer een beetje tevreden. De Elite leek het goed te stellen en tot zijn verbazing werd er steeds meer initiatief getoond vanuit de young ones. Er waren zelfs een paar katten die al zelf naar hem toe waren gekomen om te vragen of ze een taak mochten doen. Hij vermoedde dat de nieuwe omgeving hun nieuwsgierigheid gekrenkt had waardoor ze koste wat het kost als eerste de territories van de andere Clans wilden checken. Gelukkig waren er onder hun ook al een paar die hij gewoon kon laten doen omdat ze al een training hadden gedaan waardoor ze wel bekend waren met jacht- en vechttechnieken. Hij raakte immers veel tijd aan dat soort trainingen, hoewel het natuurlijk wel fijn was om te doen omdat hij zelf ook een beetje in vorm bleef op die manier. Hij trainde zelf natuurlijk wel veel en zorgde er ook voor dat hij soms kon gaan sparren met een paar andere members, maar dat was toch anders dan dat hij er echt elke dag op uit ging met een young one. Tot zijn tevredenheid begonnen zijn spieren zich nog verder te ontwikkelen en merkte hij ook gewoon dat hij sterker werd. Maar hij werd natuurlijk ook ouder, hoewel hij daar niet al te veel mee bezig wilde zijn. De tom rende op een rustige tred door het woud terwijl hij zijn bek opende om geuren in te drinken, maar hij merkte niet dat er gevaar was. Tevreden zijnde bewoog hij met zijn oortje, maar hij kneep zijn ogen samen toen hij een grijze pels opmerkte in de verte. Hm? Was dat Ara? Snel zette hij meer kracht op zijn achterpoten zodat hij vooruitschoot en hij vloekte toen een hoop modder omhoogkwam waardoor niet alleen Ara’s pels vies werd, maar ook de zijne. “Ara!” bracht hij uit toen hij bij haar stond. Hij keek haar kwaad zijnde aan. “Dus we zijn te lui om te gaan trainen, maar een nieuw gebied ontdekken kun je dan wel weer?” Hij blokkeerde haar weg terwijl hij nijdig op haar neer keek. “Wat is de bedoeling hiervan? Ik dacht dat je het juist heerlijk vond om aan de training te beginnen? Er wordt van mij verwacht om een succesvolle training te geven en een goede member van je te maken, maar je geeft me weinig kans als je me de hele tijd ontwijkt. Ben ik dan zo erg?”

Shark voelde zichzelf automatisch ontspannen toen Ara haar verontschuldigingen uitsprak en, in tegenstelling tot sommige katten binnen de Elite, ook nog eens oprecht klonk. Echter was er wel iets veranderd in haar blik: ze kwam meer zelfzeker over. Ze was nog steeds veel te beleefd naar zijn idee, maar in elk geval was er iets in haar blik waardoor hij zich minder geneigd voelde om haar als een kleine kitten te behandelen. Een blik die hem zei dat dat ook totaal niet nodig was en dat ze haar plan wel kon trekken. Ze had immers het ShadowClan territory bereikt zonder al te veel poespas en leek zich prima te redden in het territory, hoewel er natuurlijk nauwelijks gevaar was omdat de ShadowClanners er niet waren. Het enige wat eventueel mis kon gaan, was dat ze door haar poten weg kon zakken in het moerasachtige gebied en kon verdrinken. Niet zijn schuld als je het hem vroeg, want zij was diegene die zonder zijn toestemming of weten naar hier was gekomen. Hij trok met zijn oortje toen ze haar woorden uitsprak. Hij had het inderdaad druk gehad, maar het was nu ook weer niet zo dat hij geen moment aan haar training had gedacht. Bovendien gaf ze zelf al aan dat ze hem niet lastig had willen vallen en was dat misschien ook wel de reden waarom hij haar niet altijd had kunnen vinden als hij haar nodig had. Bovendien had ze al een training afgerond waardoor ze vrij was om het camp te verlaten, ook al vond Shark haar daar nog ietsje te jong voor. “Verkeerd gedacht dan,” sprak hij bot. “De verantwoordelijkheid ligt misschien wel grotendeels bij de mentor, maar de young one heeft evenzeer verplichtingen en verantwoordelijkheden als het op trainingen aankomt. Als jij vindt dat ik het te druk heb en te weinig tijd voor je heb, moet je naar me toekomen en dat eerlijk tegen me zeggen. Als jij taken krijgt of zelfstandig uit het camp gaat zonder dat ik dat in de gaten heb, kan ik je moeilijk roepen voor een training en denk ik, zoals nu dus het geval is, dat je je training verwaarloost.” Hij zuchtte. “Ara, het is verstandig en goed dat je beleefd bent, maar je bent soms té beleefd. Je moet wat meer inzet durven tonen. Als je ziet dat ik het druk heb en je denkt dat ik je training niet kan voortzetten, kom dan toch gewoon aan me vragen of dat ook zo is. Je weet best dat ik je een uitstekende member wil maken.” Met een zwiep van zijn staart toonde hij aan dat hij het hier niet verder over ging hebben. Ze hadden een training te doen. “Maar goed, je hebt het gebied al een beetje verkend, zie ik. Hoe zit het met je jachttechnieken? Heb je al iets kunnen vangen?” De vorige keer waren ze door de hevige regen niet verder gekomen dan de Clans en waarom de Elite zo belangrijk was, dus tenzij ze een taak had gekregen van Claw waarbij ze haar jachttechnieken had kunnen oefenen, betwijfelde hij of ze al iets kon vangen op eigen houtje.

Shark had niet meer dan een knikje gegeven toen ze had aangegeven dat ze het zou onthouden voor de volgende keer. In tegenstelling tot sommige young ones was Shark er wel vrij zeker van dat Ara er ook écht aan ging werken; de she-cat hield haar beloftes tien keer beter dan sommige katten. Vele young ones konden om die reden nog best iets van Ara leren, hoewel de houdingen van de katten in de Elite tegenover hem steeds meer en meer vooruitgang begonnen te boeken omdat ze Shark nu natuurlijk ook wel langer kenden. Misschien dat ze zelfs al gewend raakten aan zijn positie als deputy. Hij kende echter één kat die er nooit aan zou wennen en dat was Jinx. Het was ongelooflijk hoe dat de zwarte tom zijn grenzen soms opzocht door tegen Shark uit te vliegen of sarcastisch te doen tegenover Claw. Zowel Shark als Claw hadden hem er meerdere keren op gewezen dat hij beter zijn best moest gaan doen en meer respect moest hebben wilde hij nog leven aan het eind van de dag. Shark schudde de gedachten van zich af en gaf een klein knikje naar Ara toen deze aangaf nog niks van jachttraining te hebben gehad. Hij had ook niet anders verwacht. “Kom,” zei hij enkel. Hij wenkte haar met zijn staart. Bah. Hier zou hij dus echt niet kunnen tonen hoe ze het beste prooi kon vangen. En dus liep hij in de richting van het Thunderpath dat ShadowClan en ThunderClan met elkaar verbond. Hij zwiepte met zijn staart ten teken dat de young one stil moest staan, keek kort om zich heen en toen hij niets hoorde, wenkte hij haar en rende hij snel over het Thunderpath. Daarna draaide hij zich om naar zijn young one. “Op welk gebied zijn we nu?” Het was een basisvraag, maar hij vond het vrij belangrijk dat ze het wel kon beantwoorden mochten de Clans ooit nog terugkeren. Shark draaide zich weer van haar weg en liep naar een gedeelte waarvan hij wist dat niemand zou komen en waar de trainingen van de apprentices vroeger gehouden werden: Sandy Hollow. De modder was al redelijk opgedroogd en dus kon hij er prima demonstraties geven. “Oké,” sprak hij en hij draaide zich weer terug naar Ara om. “Voordat ik je de verschillende jachttechnieken ga aanleren, moet je natuurlijk wel de basishouding weten om een prooi te besluipen. Je besluipt elke prooi natuurlijk op een andere manier, maar het is belangrijk dat je weet in welke basishouding je moet gaan zitten om aan de jacht te beginnen.” Hij nam een houding voor haar aan. “Je zorgt ervoor dat je je lichaam laag tegen de grond houdt. Terwijl je je lichaam verlaagt tot de grond, zorg je ervoor dat je staart geen contact maakt met de grond om te voorkomen dat je staart langs de grond schuurt en zo aandachtige prooi wegjaagt. Je verdeelt vervolgens je gewicht over je achterpoten zodat er zo weinig mogelijk gewicht op je voorpoten komt te staan. Daarna begin je pas te sluipen.” Hij ging weer recht zitten en keek haar strak aan. “Neem de houding aan die ik daarnet heb uitgelegd en begin dan vooruit te sluipen. Zorg dat je staart van de grond blijft en dat je je gewicht goed verdeelt over je achterpoten zodat ik je nauwelijks kan horen.”

Slechts een kleine beweging met zijn oortje toonde aan dat hij niet tevreden was over het antwoord van Ara. De she-cat dacht dat ze zich op WindClan territory bevonden. Hij had het juist heel duidelijk gevonden dat ze overgingen naar een ander bebost gedeelte van het woud, een gedeelte dat onmogelijk tot WindClan kon behoren. Het was een simpele basisvraag geweest, maar schijnbaar had hij zijn ronde toch wel moeten doen met Ara als het ging om Clans herkennen. Ze had geluk dat de Clan cats uit hun gebied vertrokken waren. Het kon immers zwaar in haar nadeel werken als ze kleinere katten verwachtte en ze stond opeens tegenover grote, robuuste ThunderClanners. Nee, die fout mocht ze niet opnieuw maken. Maar hij ging haar nu niet attent maken op haar fout. Eerst wilde hij dat ze haar sluiphouding volledig beheerste, want ze liepen al een klein beetje achter op schema omdat Ara te bang was geweest om hem te benaderen en dat wilde hij graag inhalen. Nadien zou hij haar naar Fourtrees leiden – terug naar het camp – en haar daar de verschillende geuren nog eens uitleggen. Het was immers een beetje stom om een young one te hebben die alle jacht- en vechttechnieken perfect beheerste en de verschillende Clans niet eens kon onderscheiden van geur. Met een kritische blik keek hij toe hoe ze haar sluiphouding uitoefende. Haar buik hield ze op een goede manier van de grond af, maar haar staart stak ze in de lucht alsof ze een eekhoorn was die opschrok van een hard geluid. Nadien hield ze haar staart wel wat lager, maar voor hem was dat nog niet genoeg. Het was ook duidelijk dat ze moeite had met haar volledige gewicht op haar achterpoten te dragen, maar dat was normaal. “Houd je staart lager, Ara,” sprak hij. “De sluiphouding wordt niet alleen gebruikt om prooi te benaderen, maar ook een eventuele vijand. Op deze manier ziet een vijand je al vanaf drie vossenlengtes naderen.” Hij overdreef natuurlijk een klein beetje, want Ara was vrij klein, dus dat werkte in haar voordeel. “En verdeel je gewicht meer over je achterpoten. Je maakt al weinig geluid, maar een alerte muis zou je nog steeds kunnen horen.” Hoe zou hij dit het beste uit kunnen leggen? “Probeer een perfecte balans te vinden in je achterpoten. Als het links zeer begint te doen, betekent dat dat je je wat meer op je rechterkant moet richten. Zorg dat je de druk voor beide achterpoten even zwaar aanvoelt en probeer dan nog eens vooruit te sluipen.”

“Dat dacht ik toch ook ja,” bromde Shark terwijl hij haar strak aankeek. Hij onderdrukte een zucht. Hij nam aan dat ze maar een foutje had gemaakt en dat ze weldegelijk wist dat ze zich op ThunderClan territory bevonden en niet op WindClan territory. Maar goed. Er was dus nog hoop. De volgende keer verwachtte hij echter dat ze de vraag direct juist zou beantwoorden. “De volgende keer zou ik graag hebben dat je je wat meer richt op mijn vragen en niet te snel antwoordt alvorens nagedacht te hebben over het antwoord. Dan voorkom je dit soort domme fouten.” Hij was echter weer volop bezig met zich te concentreren op haar houding en zag tot zijn tevredenheid dat ze zijn tips in zich opnam en ook daadwerkelijk uitprobeerde. Je had natuurlijk ook nog van die arrogante young ones die dachten dat ze alles konden en niet luisterden naar wat hun gezegd werd. Zoals Alex. In dat geval was Ara een veel betere young one en dacht hij ook meer met haar te bereiken. In elk geval leek het erop dat het beter ging met haar houding en dus vond hij dat het wel tijd werd om op een prooi te oefenen. En in het beboste gebied van ThunderClan zou het vast niet lang duren eer dat ze iets gevonden hadden; de regen begon af te nemen en het seizoen kondigde zich aan waarin prooi weer in overvloed zou zijn. Hoopte hij. In elk geval dacht hij hier wel een muis of een eekhoorn op te kunnen jagen. En dus draaide hij zich naar zijn young one. “Genoeg geoefend,” sprak hij. “De beste manier om te testen of je houding in orde is, is natuurlijk door daadwerkelijk op een prooi te gaan jagen.” Hij wenkte haar met zijn staart en ging haar voor totdat ze in een gedeelte terecht kwamen waar je makkelijk prooi kon zoeken, maar alert moest zijn door de bosgrond die je elk moment kon verraden. “Een prooi komt natuurlijk niet vanzelf naar je toe,” begon hij. “Om te zorgen dat je een prooi kan vangen, moet je ervoor zorgen dat je zo stil mogelijk zit. Het beste is om alvast in een hurkhouding te gaan zitten zodat je direct over kan gaan tot actie als je een prooi ziet. Ook hier houd je weer je staart van de grond en beweeg je enkel met je oren om de geluiden op te vangen, dus niet al te veel met je kop draaien. En ik zweer dat ik je een trap onder je kont geef als je een prooi verjaagt doordat je beweegt omdat je te veel kramp hebt van de houding waarin je zit. Je blijft zitten tot je iets gevonden hebt, begrepen?” Hij draaide zijn kop. “Goed,” ging hij vervolgens verder alsof hij haar daarnet niet bedreigd had. “Om een muis of een eekhoorn op te jagen, voer je de jachthouding uit zoals ik hem daarnet had uitgelegd. Wanneer je denkt dat je dicht genoeg bent, spring je naar voren en dood je de muis door hem in zijn nek te bijten. Een beet in de nek is effectiever dan je klauwen omdat de muis zo geen tijd krijgt om te piepen en andere prooi te alarmeren.” Hij gaf een zwiep met zijn staart. “Begin,” zei hij toen enkel.

Shark bewoog enkel kort met zijn oortje toen Ara haar enthousiasme liet blijken in verband met het vangen van haar eerste prooi. Er was zelfs zowaar een beginnende glimlach te zien om zijn lippen, maar deze hield hij stevig in bedwang en een kille blik verscheen weer in zijn ogen terwijl hij ging zitten en geduldig wachtte tot Ara een prooi zou vinden. Haar houding was correct en het leek erop dat ze stil genoeg was, want niet veel later kondigde er zich een prooi aan. Shark keek kort naar de prooi en merkte goedkeurend op dat het een dikker muisje was. Zo te zien begon de prooi in het woud en rond de Twolegplace weer naar buiten te komen en zich weer vol te vreten met van alles; de harde regen was overgegaan naar een stille regen waardoor meer en meer prooi het als veilig zag om naar buiten te gaan. Het was duidelijk dat de zwaarste periode voorbij was en dat deze onzin hopelijk voorbij zou zijn. Hij zou graag weer eens naar buiten gaan zonder zijn pels de hele tijd nat te hebben. Maar goed. Er waren nu zelfs dagen bij dat het redelijk droog was, dus hij nam aan dat dat iets was waar ze niet om mochten klagen. De tom trok kort met zijn oortje toen Ara over de bladeren bewoog, maar ze leek zich stil genoeg te houden en het domme beestje verderop had haar niet eens in de gaten. Totdat Ara opnieuw een fout maakte, maar Ara was dichtbij genoeg om de muis te vangen. Hij was lichtelijk ontevreden over het feit dat het muisje andere prooidieren had kunnen alarmeren, maar voor een eerste keer was het zeker niet slecht. “Niet slecht,” miauwde hij dan ook. “Alleen moet je bij het doden ervoor zorgen dat je direct de goede plek hebt. Mik echt voor de nek en bijt hard door zodat je een botje voelt kraken.” Hij verhief zich vervolgens lichtelijk op zijn achterpoten en legde zijn pootje neer op haar nek. “Hier ongeveer,” sprak hij en hij zette druk. “Als je daar hard genoeg bijt bij een kat, valt deze ook direct door. Het is gewoon een kwestie van de zwakke plek vinden en durven doorbijten.” Hoe veel katten had hij wel niet op zo’n wijze vermoord? “En probeer voordat je de prooi bereikt hebt niet te snel te sluipen. Pas op het laatste moment, dus eigenlijk vlak voordat je gaat springen, mag je je tempo verhogen. Dan heeft de prooi immers toch geen tijd meer om weg te rennen.” Hij gaf een klein knikje. “Maar dat was goed voor een eerste keer dus,” mauwde hij. “Er zijn natuurlijk nog jachtmethodes, maar deze is één van de belangrijkste. Als je ooit geen prooi vindt in je directe omgeving, kan je naar de schuur van een rogue gaan en op die wijze prooi van hem of haar stelen. En die muizen zijn nóg makkelijker omdat ze nog dikker zijn.” Hij wenkte Ara en liep toen in de richting van een dunne boom. “Soms bevindt prooi zich ook op een hoger gedeelte en moet je bepaalde acties ondernemen eer dat je de prooi kunt vangen. Heb je enig idee hoe dat je een boom moet beklimmen?” vroeg hij aan haar.

Shark grinnikte toen ze antwoordde op zijn vraag. “Ik heb je ook niet gevraagd of je het ooit gedaan hebt, ik vroeg je of je enig idee had hoe je een boom zou moeten beklimmen.” Maar hij nam aan dat als ze zo antwoordde dat het antwoord daarop waarschijnlijk “nee” ging zijn en dat hij het volledig ging moeten uitleggen. Dit zou een onderdeel zijn van haar final assesment, dus ging hij dit wel aan haar uitleggen. Het was bij hem immers de bedoeling dat een kat zowel zijn of haar jaagkunsten kon laten zien op de grond als op een verhoging. Dit omdat prooi zich wel vaker verschool in bomen als het kouder werd en Ara op een latere leeftijd voor zichzelf zou moeten jagen. En dan had ze er vrij weinig aan als ze alleen maar op de grond kon jagen. “De reden dat ik je deze tactiek aanleer, is omdat het ten eerste voorkomt op je final assesment, maar ook om jezelf te kunnen redden tijdens de winter. Tijdens de winter is het namelijk zo dat veel rogues gewoon thuis in hun eigen territory jagen waardoor het al vrij lastig wordt om iets te stelen zonder de rogue zwaar te verwonden. En dan moet je maar net het geluk hebben dat jij sterker bent dan je tegenstander. Om deze optie uit te sluiten, kun je gebruik maken van een boom. In een boom kunnen zich eekhoorns verschuilen, maar je zal er voornamelijk kleine vogeltjes vinden. Als je eenmaal je klimtechniek in orde hebt, zal je merken dat je binnen de kortste keren een vogel uit de boom kan meppen.” Shark draaide zijn kopje weer naar zijn young one toe. “Deze techniek wordt door velen onderschat en te gemakkelijk bestempeld als een simpel onderdeel van de training. Je moet je beseffen dat als je eenmaal in een boom hangt en je haalt uit naar je prooi dat je makkelijk je gewicht kunt verliezen omdat je jezelf niet meer kan ondersteunen met vier poten. Het is vrij belangrijk dat je weet hoe je ongeveer aan een boom moet gaan hangen om te voorkomen dat je te pletter valt.” Hij liep een eindje terug. “Allereerst houd je voldoende afstand tussen jou en de boom voordat je springt. De afstand die je houdt is afhankelijk van hoe hoog je wilt springen en hoe groot jij bent. Ik moet bijvoorbeeld minder afstand houden dan jij. Als je eenmaal begint te rennen, spring je ruim een meter voor de boom naar voren en sla je alle vier je poten om de boom alsof je het een knuffel geeft. Je gebruikt die tijd om je klauwen in het schors te zetten en duwt jezelf vervolgens met je achterpoten naar boven. Met je voorpoten grijp je steeds weer een nieuw onderdeel van de boom vast.” Hij rende naar de boom en voerde uit wat hij net had uitgelegd. Hij sloeg zijn vier poten om de boom heen en toen hij merkte dat hij aan de boom hing, begon hij zich met zijn achterpoten naar boven te werken. Hij had een kleine boom uitgekozen en een laaghangende tak kwam hem al snel tegemoet waar hij op klom. “Je kan twee dingen doen,” legde hij uit toen hij eenmaal veilig op de tak zat. “Oftewel ga je op de tak zitten en houd je je zo stil mogelijk tot een prooi dom genoeg is om vlakbij je te komen zitten oftewel hang je half uit de boom en sla je op die manier de prooi van de tak af. Bedenk wel dat die laatste techniek meer kracht kost omdat je je gewicht aan de boom moet ondersteunen, maar het is wel effectief voor een prooi die niet oplet.” Hij draaide zijn kopje en deed een knikje naar de stam van de boom waar hij net via omhoog was geklommen. “Kom maar naar boven,” sprak hij vervolgens terwijl hij al iets van ruimte maakte zodat ze naast hem kon gaan zitten.

Shark keek strak naar zijn young one toen deze afstand hield tussen haar en de boom. Hij merkte dat ze de afstand nog niet precies kon inschatten, maar dat was normaal. Zelfs hij maakte daar soms nog fouten meer waardoor hij half tegen de boom klapte oftewel net te veel ruimte had gelaten zodat hij bijna met zijn gezicht tegen het schors ging. Er moest veel oefening gebeuren voordat ze zichzelf perfect kon inschatten, maar dat zou wel komen. Ze was nog jong en nog klein; ze zou nog groeien en pas daarna zou ze echt goed kunnen inschatten hoe ze moest springen en wanneer ze moest springen. Voor nu leek het echter goed te zijn, al leek het hem pijnlijk hoe ze tegen de boom klapte. Hij zag ook aan haar gezicht dat het geen aangename landing was geweest, maar goedkeurend zag hij toe hoe dat haar niet liet stoppen en ze haar klauwen, ietsje te laat, in de schors zette. Vervolgens begon ze zich met haar achterpoten omhoog te duwen. “Je poten ver voor je uitstrekken, Ara. Zo schiet je niets op,” zei hij tegen haar. Voor nu liet hij het echter op haar eigen tempo doen en stilzwijgend keek hij toe hoe ze langzaam maar zeker naar boven klom. Hoewel het niet leek op de manier hoe hij het deed, kwam ze toch op de tak terecht waar hij zat en Shark maakte nog wat meer ruimte voor haar. De tak was echter niet heel breed en hij zag het nu ook weer niet zitten om op het uiteinde te gaan zitten. En dus moest Ara wel tegen de stam leunen als ze zo weinig mogelijk lichamelijk contact met hem wilde maken. Het zou hem een worst wezen of ze elkaar aanraakten, daar werd hij niet awkward van. Hij kon zich voorstellen dat zij het liever zou vermijden, maar die krampachtige houding had hij nu ook weer niet. “De afstand tussen jou en de boom inschatten zal verbeteren naarmate je het meer doet. Je kunt eventueel je achterpoten wat naar voren richten om te voorkomen dat je met je gezicht of met je borst tegen de boom klapt. Als je contact maakt met de boom zet dan gelijk je nagels in het schors, want anders krijg je dus dat je naar onderen schuift.” Hij richtte zijn blik strak op haar. “En de volgende keer wil ik geen angst meer bij je zien. Je strekt je poten hoog genoeg boven je uit zodat je makkelijker naar boven kunt klimmen. Als je je nagels goed in de schors hebt zitten, kun je normaal gezien niet vallen.” Hij zuchtte. “Mocht je toch vallen, richt dan alle vier je poten direct naar beneden zodat deze je op kunnen vangen. Net zoals dat ervoor zorgt dat een kittypet makkelijk van een tuinhek kan springen, zorgt dat er bij ons ook voor om te voorkomen dat we iets breken.” Hij was weer stil en met een zwiep van zijn staart maande hij zijn young one aan om dat ook te zijn. “Dit is het gemakkelijkste onderdeel van de training,” fluisterde hij haar toe. “Al wat je moet doen, is wachten tot er een prooi nietsvermoedend op de tak komt zitten. Daarna sluip je naar de prooi toe en sla je hem uit de tak. Vervolgens ga je zo snel mogelijk naar beneden en doodt hem als hij eenmaal op de grond ligt.” Hij deed weer een teken dat ze stil moest zijn en niet veel later voelde hij een lichte rimpeling door de tak gaan ten teken dat iets anders dan hun ook op de tak was gaan zitten. Toen hij opzij keek, zag hij een nietsvermoedende mus zitten met een wormpje in zijn bek. Hij tikte Ara aan met zijn staart, sloop vervolgens zacht over de tak naar de mus toe en haalde toen uit met zijn poot. De mus werd geraakt tegen zijn vleugels en verloor zijn evenwicht. Het viel op de grond en aan de houding te zien waarin hij lag, waren een paar botten wel gebroken waardoor hij niet direct weg zou kunnen vluchten. “Je houdt je klauwen in het schors onder je terwijl je naar je prooi sluipt om niet te vallen. Als je dicht bij je prooi bent, haal je met een snelle beweging uit. Je drie andere poten houd je stevig op de tak zodat je zeker niet je grip verliest. Probeer de prooi goed te raken zoals op zijn vleugels of op zijn kopje zodat hij niet direct op kan stijgen en jij de tijd hebt om uit de boom te komen, wat ik in jouw geval zeker zou doen.” Hij ging weer voorzichtig terug naar Ara en knikte langs hem. “We gaan nu van plaats wisselen zodat jij dicht bij het uiteinde van de tak kunt gaan zitten. Daarna ga jij ook een prooi uit de boom slaan. Denk aan de juiste sluiptechniek en sla hard door.” Hij maakte zich vervolgens wat kleiner zodat ze langs hem kon glippen en hield zijn poten gereed zodat hij, als zij langs hem probeerde te komen, ook langs haar kon stappen zodat ze van plaats konden veranderen.

Shark kwam direct in beweging toen Ara dat ook deed en hun vachten schuurden enkel kort langs elkaar toen Ara langs hem probeerde te komen. De twee switchten zonder al te veel problemen van plaats en Shark bleef stilletjes zitten terwijl Ara zich concentreerde op een prooi. Hij zag net zoals Ara de eekhoorn naderen en trok kort met zijn oortje toen zijn young one besloot om de eekhoorn niet te besluipen, maar direct tot actie over te gaan. In principe was het een goede houding omdat ze geen angst toonde en omdat ze de snelheid van de eekhoorn in zijn nadeel gebruikte, maar het was gevaarlijk en het bleef natuurlijk gokken of ze de eekhoorn al dan niet zou raken. De eekhoorn werd geraakt en Shark volgde zijn val naar beneden. Hij keek onder de indruk zijnde toe hoe Ara na even diep ademgehaald te hebben naar beneden sprong en de eekhoorn eindelijk met enige moeite wist te doden. Hij zette zichzelf ook af en hield zijn poten recht naar beneden zodat hij zonder al te veel problemen neerkwam. “Een goede vangst,” sprak hij tegen haar. “Misschien niet helemaal hoe ik het je uitgelegd heb, maar ik snap wat je wilde bereiken en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben, Ara. Je toonde in die minuut meer lef dan ik een oudere young one ooit heb zien doen.” Hij gaf een knikje naar haar en keek vervolgens naar haar poten. Hij merkte dat haar houding iets minder sterk was dan voordat ze sprong en dat ze lichtelijk mankte tijdens het lopen. “We zijn klaar wat het bomen beklimmen en jagen betreft voor vandaag. Je hebt bewezen dat je in staat bent om een prooi te vangen en zullen ons daar de volgende training misschien nog even kort op richten,” sprak hij rustig. “Wat we verder gaan doen, hangt nu van jou af.” Hij keek nog eens naar haar poot. “We kunnen nu stoppen en over een paar dagen vroeg in de ochtend de training hervatten met basistechnieken wat het vechten betreft of we kunnen daar nu al mee beginnen.” Hij richtte zijn groengele blik strak op haar. “En ik wil dat je eerlijk tegen me bent. Je verspilt mijn tijd alleen maar als je niet goed genoeg blijkt te zijn omdat je last hebt van je poot.” Hij had wel weer genoeg met complimenten gesmeten en hij wilde niet dat zijn young one dacht dat hij echt heel erg bezorgd om haar was, want dan was de kans dat ze hem serieus nam in de toekomst natuurlijk kleiner en bovendien was hij nog altijd de deputy; hij hoorde kil te zijn.

Shark keek toe hoe ze druk zette op haar poot. Ze leek niet direct door haar poten te zakken en dat was een goed ding. Dat wilde zeggen dat ze waarschijnlijk wel last had van haar poot, maar dat het niet heel ernstig was waardoor ze een paar dagen niet aan haar training kon deelnemen. Hij had een bepaalde tijdsdruk boven zijn hoofd hangen en hoewel de jachttechnieken goed gingen, was het nog maar de vraag of dat met de vechttechnieken ook zo zou zijn. Haar antwoord verraste hem wel een beetje, maar hij gaf een knikje. “Als we tegen een Clan moeten vechten en je raakt daar ernstig gewond en je wordt op dat moment omsingeld door twee of meer katten zal je inderdaad door moeten vechten. Dat wil echter niet zeggen dat er dan geen katten zijn om je te helpen.” Hij nam zichzelf voor dat hij haar eerste gevecht in de buurt wilde blijven zodat hij haar kon helpen als dat zou moeten. Het had geen zin om zijn tijd te besteden aan trainingen en dat vervolgens in rook op te zien gaan omdat Ara een fout maakte tijdens haar eerste gevecht. En misschien wilde hij ook gewoon wel vanuit zijn eigen karakter dat haar niets ergs zou overkomen, maar dat zou hij nooit hardop toegeven aan haar en ook niet aan zichzelf. Het feit dat hij een compliment gaf en dat zijn blik iets zachter werd daarbij was wel weer genoeg sentimentaliteit voor vandaag. “Goed dan,” sprak hij met een goedkeurend knikje nadat ze haar keuze had gemaakt. “Ik zal je voor vandaag de belangrijkste aanleren zodat we er niet te lang mee bezig zijn. We geven je poot een paar dagen rust en daarna hervatten we de training zodat we de zwaardere vechttechnieken aan kunnen leren. Je lijkt talent te hebben voor nieuwe dingen te leren en daar wil ik maar wat graag gebruik van maken.” Hij draaide zich om en wenkte haar vervolgens. Hij leidde haar terug naar the Sandy Hollow. Het leuke was dat hier vroeger trainingen werden gegeven door de ThunderClanners aan hun eigen apprentices. Het was leuk om gebruik te maken van een gebied waar ze eerst verdreven waren en hij hoopte dat er een bloedspoor achter zou blijven zodat, als de ThunderClanners ooit besloten om toch terug te keren naar hun oude territory, er geroken kon worden dat zij de plaats hier nu domineerden. Hij grinnikte even en draaide zich weer terug naar zijn young one. “Je hebt verschillende technieken,” sprak hij. “Je hebt technieken om een gevecht te beginnen, technieken om door te blijven vechten en technieken om een gevecht te beëindigen. We zullen beginnen met het eerste gedeelte, de technieken om een gevecht te beginnen.” Hij trok met zijn oortje en ging verder. “Je kunt op twee verschillende manieren aanvallen: als je tegenstander je ziet en als je tegenstander je niet ziet. Wat het verschil maakt, is dat je op een effectieve manier aanvalt. Dat doe je vooral door veel kracht in je aanval te zetten zodat je tegenstander geen idee heeft wat hem overkomt.” Plotseling sprong hij opzij en ging toen achter Ara staan. Hij opende zijn bek en zijn tanden bleven op enkele centimeters afstand van haar staart hangen. “Je kunt een tegenstander van achteren verrassen door je tanden rond zijn staart te sluiten en vervolgens hard te trekken. Zoals je misschien al wel weet, is je staart het voornaamste aan je lichaam om je evenwicht te behouden. Hard aan een staart trekken zou resulteren in het verliezen van de balans van je tegenstander wat voor jou de perfecte mogelijkheid geeft om de volgende klap uit te delen.” Hij ging weer terug voor haar staan. “Een belangrijke aanval om mee te beginnen als je tegenstander je ziet en weet wat er gaat komen, is door met je voorpoot en je klauw ingetrokken hard op zijn voorhoofd te slaan. Dit doe je door je op je achterpoten te richten, maar bij een kleiner dan jou zijnde kat kun je het ook vanaf jouw hoogte doen. De truc is om zo hard mogelijk te slaan en je op tijd terug te trekken als je besluit om op je achterpoten te gaan staan. En wees vooral snel.”