The Colors of The Wind (CLANEVENT)

Het had enkele dagen geduurd, dagen met vele voorbereidingen en gedachten, voordat Oceanbreeze zich voldoende voorbereid achtte om de taak op zich te nemen die nu nodig was. Immers was Everstar ziek geworden, waarschijnlijk van alle stress en het rouwen om haar broer Neverland. Neverland, haar liefdevolle partner Neverland. Ze miste hem en hoewel ze alweer drachtig was, in verwachting van een nestje van een andere kater, was ze hem nog lang niet vergeten. Trouwens, over Tigergaze gesproken, nog geen dag na het gesprek met hem over haar zwangerschap, als ze het een gesprek kon noemen, was ze door twee Thunderclan Apprentices aangesproken. Hij had een van hen aangevallen als ze de verhalen moest geloven. Ze had niet het idee gehad dat de twee jonge katers gelogen hadden, betwijfelde het of ze het wel zouden durven en dus zat ze met nog een probleem die onder de aandacht gebracht moest worden. Niet alleen bij Tigergaze en Everstar maar bij de gehele clan. Ook had ze enkele andere belangrijke stappen in gedachten die misschien wat weerstand konden veroorzaken. Al was ze er bijna zeker van dat Sparrowfeather de taak die hij aangewezen zou krijgen niet zo erg zou vinden. Ze kon zich voorstellen als de relatief jonge Elder zich nutteloos voelde en wist dat hij wel redelijk overweg kon met de meeste kittens. Daarbij moest iemand op ze letten als ze bezig was met de taken die niet konden wachtten. De jonge Deputy en Queen had een wat hogere steen opgezocht in de buurt van de ingang van de grot, waardoor ze wat duidelijker te zien zou zijn door de andere katten en hen goed in de gaten kon houden. Ze haalde diep adem en zuchtte licht aarzelend voordat haar heldere, warme stem over het gebied heen galmde. "Alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen, verzamelen voor een belangrijke Clanmeeting!" Mauwde ze, de ceremonie was immers net geweest. Er was nog steeds bijzonder veel gebeurd tussen de ceremonie en deze meeting in. "Zoals waarschijnlijk wel bekend is, is Everstar behoorlijk verkouden geworden. Aangezien ze rust nodig heeft, hebben we samen besloten dat ik tijdelijk haar taken overneem. Ik ga er van uit dat er niet al te veel problemen hiermee zullen zijn en dat Everstar snel weer beter is en in staat om deze taak weer op zich te nemen. Tot die tijd zou ik graag overal van op te hoogte blijven." Mauwde ze kalm en met warme stem. Het was duidelijk dat ze nog steeds respect voor Everstar had en op die manier sprak ze ook. Oceanbreeze ging ervan uit dat de andere katten haar met respect zouden blijven behandelen. Immers was de rosse Leader al Moons hun Leader en had ze zich een slag in de rondte gewerkt om de clan te laten werken. Als er iemand was die respect verdiende, dan was het Everstar wel. "Dan zijn er nog een paar andere dingen tot mijn aandacht gebracht. Ten eerste ben ik benaderd door twee Thunderclan Apprentices. Die met een nogal wonderbaarlijk verhaal kwamen. Een van hen was aangevallen door een Windclan Warrior. Dit is ongeoorloofd. Laat het dan ook duidelijk wezen dat ik niet nogmaals zo iets wil horen. Wees dus gewaarschuwd, ik zal niet twee keer denken om jullie aan jullie oren mee te slepen als jullie je niet aan de Warrior Code houden." Mauwde ze, haar stem was nog warm maar zeer zeker ook doordringen. Haar hormonen zorgden voor een korter lontje en misschien was het voor haar clangenoten nu dan ook wel te merken. Echter was dit zeker geen goed nieuws, waar was de trots van Windclan gebleven en de eer?! "Waar is de trots en eer van Windclan gebleven?! Er zijn tijden voor oorlog en er zijn tijden voor vrede. Dit is een tijd van vrede dus gedraag je ook zo." Besloot ze waarna ze haar blauwe blik naar Tigergaze liet glijden. Volgens de twee jonge katers was hij degene die Longpaw had aangevallen en dus zat er niets anders op dan hem hierop aan te spreken. Ze had altijd geweten dat de bruine bengaal een kort lontje had, dus echt verrassend was het niet. Al hoewel, hij leek wel zachter te zijn geworden door zijn vaderschap. Zeker weten deed ze het niet maar toch moest ze er wat mee doen. "Tigergaze, aangezien ze jou hebben aangewezen als schuldige zal je hierbij geëxcuseerd zijn van je Warrior taken. In plaats daarvan zal je in de Nursery en de Medicinecat den helpen totdat je bewezen hebt dat je de Warrior Code kent. We zullen hierna nog samen spreken, dan kun je jezelf verklaren en er een weerwoord op geven." Mauwde ze kalm. Daarbij was het zeker geoorloofd als de kater zijn excuses aan Thunderclan zou maken, maar daar begon ze niet over in zo'n grote groep. Hierna keek de zilverbruine kattin naar de andere katten en zocht ze met haar helderblauwe ogen naar Sparrowfeather. "Ook is er besloten dat Sparrowfeather zal gaan helpen in de Nursery, aangezien ik het waarschijnlijk drukker ga krijgen en er een oogje op de kittens gehouden moet worden." Besloot ze waarna ze de steen verliet en met een zucht richting Tigergaze wandelde. Dit had ze niet van hem verwacht, toch kon ze niets anders dan hem hiervoor op zijn kop te geven. Maar ook hij had een verhaal en dat verhaal wou ze nu graag weten ook. Hoewel onrustige bewegingen nooit hielpen in deze zwangerschap liep ze toch redelijk vlug richting de bengaal om daarna een blik op de grot te werpen daar waar haar kittens lagen. Met hen zou ze afzonderlijk nog spreken, zodat ze wisten dat ze dit voor hen deed. Voor hun toekomst, om ze veilig te houden. Niet alleen omdat het moest.

•

The more I fight, the more I work
The more I dig into the dirt
To be fed up, to be let down
To somehow turn it all around

De kater kwam net binnen met een verse prooi toen de clan bijeen werd geroepen. Oh well, dan was hij dus prima op tijd. Een nieuwe ceremonie zou het niet kunnen zijn, want die was laatst toch nog geweest? Tigergaze fronste toen hij zag dat het Oceanbreeze was die de clan bij elkaar riep, niet Everstar. De grote kater legde het konijn neer en was rustig gaan zitten, een beetje aan de rand zoals hij altijd deed. Ah, Everstar was verkouden en Oceanbreeze zou de taken van leader op zich nemen. Dat klonk logisch. Wanneer je ziek was had je goede rust nodig en het zou niet goed zijn als ze nu hun leader zouden verliezen. Everstar was er al zowat zolang hij zich kon herinneren. En daarbij was Oceanbreeze nog niet klaar voor het leiderschap. Gisteren had de kattin hem verteld dat ze kittens van hem droeg, wat dan ook voor hem als een schok gekomen was. Maar ze was er niet klaar voor, niet nu ze weer kittens kreeg, nu ze mentaal op breken leek te staan. De kater knikte dan ook een keer, maar de bijeenkomst leek nog niet volledig klaar te zijn. Er was nog iets anders. Oceanbreeze was benaderd door twee ThunderClan apprentices waarvan eentje was aangevallen door.. een WindClan.. warrior. Een warrior maar liefst. Heilige StarClan. De kater fronstte een beetje, dat was een zeer apart verhaal. Zijn hersenen begonnen meteen te draaien, welke WindClan warrior kon dat nu weer gedaan hebben? Ze moesten de dader vast al te pakken hebben. Ergens klonk het wel als Raptorecho, dat leek hem de enige WindClan warrior die daartoe in staat was. Een onschuldige apprentice aanvallen. Tigergaze wist dat de kater niet volledig goed was. De trots en eer leek inderdaad weer ver te zoeken, en de kater schudde een keer kort met zijn kop. Je was een oneerbiedige warrior als je zoiets flikte.

But then fate knocks me to my knees
And sets new heights beyond my reach
Below the earth, below concrete
The whole world shackled to my feet

De kater had naar de deputy gekeken die op de hogere steen was gaan staan en voor een moment vond hij haar blauwe ogen. Het was alsof ze naar hem had gezocht in de menigte WindClan katten. En net toen hij een keer naar haar wilde knikken om aan te geven dat ze het goed deed. En toen.. zijn naam. Vrijwel meteen kwam er een verbaasde blik in zijn ogen. Zijn oren hadden zich steeds verder naar achter gedraaid. En zijn ogen waren groter geworden. Wacht.. wat..? Voor een moment stond hij daar, volledig uit het veld geslagen. Iedereen leek zijn kant op te kijken, velen met blikken van walging in hun ogen. Hij was beschuldigd, hier voor de katten van alle clans, van het aanvallen van een onschuldige apprentice. En daarvoor mocht hij zijn taken niet meer uitvoeren en moest hij.. de nursery in en de medicine cats helpen..? Totdat hij had bewezen.. dat hij.. dat hij Tigergaze uit alle katten.. de Warrior Code kende..?

Then it falls away
Into the great escape
Over walls and weights
This antigravity taking over me

"DAT IS NIET WAAR!" bulderde zijn zware stem toen door de grot heen op het moment dat Oceanbreeze de steen had verlaten. Voor een moment was hij zo verward geweest, zo compleet uit het veld geslagen, dat hij geen woord uit had kunnen brengen. Hij was onschuldig, hij had niets gedaan, hij was een trotse vader en een trouwe warrior van WindClan. Hij wist beter dan zoiets te flikken. Het maakte hem niets uit dat hij hier naar zijn deputy schreeuwde waar iedereen bij was. Dat hij naar de kattin schreeuwde waar hij van hield, mousedung nog aan toe. Hij hield van haar. Van haar alleen, als deputy, als warrior, als queen, als vriendin, als een WindClan kat. Het maakte hem niet uit wie ze allemaal was, ze was Oceanbreeze. Een kattin waar hij oprecht gevoelens voor was gaan ontwikkelen. "DAT IS NIET WAAR EN JE WEET HET!" Zijn stem galmde door de grot heen terwijl er vuur leek te branden in zijn goudkleurige ogen. Manen lang had zo'n woedde hem niet gevuld. Manen lang had hij nog nooit zo gesproken tegen iemand. "Hoe durf je mij van iets te beschuldigen wat ik NIET heb gedaan?" siste hij terwijl zijn haren een beetje overeind kwamen. De kater deed een stap naar voren, en duwde hierbij onbedoeld een kat een beetje aan de kant. "Ik heb nog nooit een woord gewisseld met een ThunderClan apprentice!" grauwde hij terwijl hij zijn ogen vernauwde en naar Oceanbreeze leek. Altijd wanneer je dacht dat je iemand kende.. lieten ze je neer. Hier, voor alle clans, voor zijn dochters, was hij vernederd tot het laagste waar je een trots warrior heen kon trappen. "Hoe durf je me zo te vernederen, hier voor de neus van IEDEREEN." Het maakte hem niet uit dat iedereen prachtig meeluisterde. Hij was boos. Nee niet boos, woedend. Nee niet woedend, razend. Ziedend. Hij schudde een keer met zijn kop. "Lafaard." De woorden waren er al uit voordat hij het door had. "Zomaar iemand beschuldigen zonder zelfs naar diens verhaal te vragen," gromde hij zacht terwijl hij zijn intimiderende ogen op de kattin gericht hield. "Ik weet dat ik genoeg fouten heb gemaakt in mijn leven, maar om me dan op deze manier terug te pakken had ik niet van je verwacht." Deze woorden siste hij zachter, zodat enkel Oceanbreeze en de katten die dicht bij hem stonden het konden horen. De kater deed een stap naar achteren, zijn ogen lieten de blauwe van de deputy geen moment los. "Dus voor als je het nog wilde vragen, ik heb het niet gedaan." Maar de straf stond al. Hij was al vernederd tegenover iedereen. Kort keek hij haar nog aan, voordat hij zich met een ruk omdraaide en dieper in de grot verdween. Katten sprongen snel voor hem aan de kant, hij zag er ook niet echt uit alsof je hem aan hoefde te spreken.

And far below, the carnivores
Are looking up to where I soar
Above the clouds, above the storm
Above the earth I am transformed

Het was weer zo ver. Een clanmeeting, tijd om te doen alsof alles net als vroeger was. Oceanbreeze had een makeshift High Rock uitgekozen en de clan bijeengeroepen. Het was deze keer geen ceremonie, dus hij vroeg zich af wat er gaande was. Voor zijn gevoel gebeurde er zo veel dat hij nergens grip op leek te hebben. Of het boeide hem gewoon allemaal niet zo. Hij staarde naar de grijsachtige Deputy. Ze moest het vast enorm druk hebben en ergens voelde hij een soort obligatie om naar haar toe te gaan om te vragen hoe hij zou kunnen helpen. Ze had hem opgezocht in de Medicine Cat's Den toen hij het verloren had van een Riverclanner en daar bovenop ook nog de helft van zijn familie was kwijtgeraakt. Het laatste wat hij kon doen was een haas voor haar vangen of iets dergelijks. Toch aarzelde hij. Wat een ondankbaar kreng was hij ook. Blijkbaar was Everstar verkouden en was Oceanbreeze gedwongen om nog meer taken op zich te nemen. Voor Quietstep's gevoel had ze nu iedere rang in de clan wel vervuld.

Het volgende nieuws trok zijn nieuwsgierigheid. Een tweetal Apprentices uit Thunderclan had Tigergaze beschuldigd dat hij hen had aangevallen. Zijn blik schoof even naar de bengaalse kater, ergens verrast, ergens ook weer niet. De kater had altijd een ietwat agressief karakter gehad, heel erg schrok hij er dus niet van. Echter had Quietstep de laatste tijd wel het gevoel gehad dat Tiger er wat uit was gegroeid, maar dat bleek dus niet. De kater werd publiekelijk aan de schandpaal genageld en Quietstep trok even met zijn oren toen hij ontzegd werd van zijn rang als Warrior. Ouch. Ze rondde af met een mededeling over Sparrowfeather, die blijkbaar nog steeds niet dood was. Hij duwde zichzelf omhoog om weer weg te lopen, maar Tigergaze's stem bulderde door de grot heen. Hij ontkende alles, beschuldigde Oceanbreeze van laster. Om één of andere reden geloofde Quiet hem. Nadat Tigergaze er vandoor was gegaan, keek Quiet fronsend naar Oceanbreeze. Had ze hem opzettelijk zwartgemaakt?

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Rustig stapte ze wat meer naar voren toen ze de stem van haar moeder waar kon nemen. Ondanks dat ze nog lang niet oud genoeg was voor haar eigen prooi te vangen, was ze wel nieuwsgierig naar wat er gezegd kon worden. Al bij de eerste mededeling schoot het in haar verkeerde keelgat. Hey! Dat was niet eerlijk! Haar helblauwe ogen werden even groter voordat ze een boze grom uit haar keel liet ontglippen. Hoe durfde die Everstar haar moeder zo van haar af te nemen en nog nadat ze zo had gevraagd van niet. Wel meteen sloeg ze haar blik van de grijze poes af, die verder ratelde over van alles die haar geen bal meer interesseerde. Uiteindelijk klonk er iets en daar reageerde Tigergaze nogal onstuimig op. Ze keek even op, ondanks de woede toch nog steeds nieuwsgierig zijn... Haar blauwe oogjes werden even gericht op de bengal, die na zijn laatste woorden de grot in verdween. Even keek Burnetkit strak naar haar moeder, schudde ze haar kop en liep ze boos weg. Ze was boos, ze was zo boos. Waarom deed ze zoiets? Zag ze dan niet dat zij ook gewoon aandacht wilden? Zag ze dan niet dat het teveel voor haar alleen werd? Zelf haar kittenhersenen wisten dat...

-Vind plaats voor der ongevalletje

Hij was een doorgaans zeer geïnteresseerde kat, en makkelijk wat de clangrenzen betrof. Dat was dan ook de reden dat de kater hier vandaag zat, hij mengde sowieso wel graag, maar zodra de bekende woorden zijn oren bereikten van een soort ceremonie, was hij nieuwsgierig opgestaan en aan de rand van de groep katten gaan zitten. In zekere zin alleen maar eerlijk, Crow bezocht zijn ceremonie, Tall bezocht een Windclanceremonie. Een ceremonie die gek genoeg gegeven werd door Oceanbreeze, die dat dan weer snel uitlegde met verkoudheid van Everstar, en een ceremonie die meer een vermaning en tot de orde roeping was. Tall trok zijn wenkbrauwen verbaasd op bij het harde optreden van Ocean, maar had er ergens ook respect voor. Aan de andere kant had de betrokken kater, die fiks boos werd op het moment, ook een punt. De Shadowclan leider schoof een klein stukje opzij om niet omver gebanjerd te lopen, en liep toen met een veelzeggende blik richting Ocean. Dit moet niet makkelijk voor haar zijn geweest.

Eerst gaf hij de kans aan clangenoten met de deputy te praten, hij was immers, hoe Crow het ook wilde zien, een gast hier. Aan de rand van het groepje om de deputy heen bleef hij hangen, ondertussen vrolijk kijkend naar de dynamiek van een andere clan. Als hij hier geboren was, was dit thuis geweest.

Onderwerp: Re: The Colors of The Wind (CLANEVENT)