Love is a demon's gift

Waar was Demonslayer nou? Al de hele dag had Amberhunt hem niet gezien. Hij was opgestaan en toen hij, na wat te hebben gedronken, terugkwam bij het nest was Demon weg. De kater zat nu nogal eenzaam in het hoekje van de grot die de clans gebruikten als tijdelijke woonplaats. Hij had geen zin om met iemand anders te praten, hij wilde Demon... een paar nachten ervoor hadden de twee katers eindelijk hun liefde voor elkaar toegegeven en hij miste zijn grote knuffel nu al...

Het was nu een week of twee geleden dat Bronzemask van zijn kittens was bevallen en dat hij zijn liefde eindelijk had verklaard aan Amberhunt. Het was een ontregelt zooitje maar de massieve tom deed zijn best. Hij had dus ook samen overlegd met Bronze dat hij een paar kittens mee zou nemen naar Shadowclan zodat hij toch een deel van de zorg overnam en zodat de she-cat wat minder druk op haar schouders had inplaats van dat hij net als vele toms de moeder liet stillen samen met de kittens. Demonslayer had, Roughkit, Skullkit en Lunarkit meteen naar een Shadowclan queen gebracht die hij al een lange tijd kende en haar hems kittens toe vertrouwde op de zoog. Hij wou zelf de zorg en de opvoeding doen van zijn kleine babys met natuurlijk Amberhunt. Hij wist echter niet als Amber blij zou zijn als hij ineens vader zou worden zonder overleg.. Hij had dus de oranje tom misschien een beetje ontweken vandaag maar toen hij zich om zijn kitten heen had gekruld wist hij dat hij dit niet kon verbergen. De Shadowclan warrior raapte dan ook al zijn moed bij elkaar en liep naar Amberhunt, zijn oren een beetje beschamend in zijn nek gedrukt toen hij de oranje tom een liefkozend kopje gaf onder zijn kin. "Hee Ambie" Murmelde hij, duidelijk dat hij zich schuldig voelde dat hij de tom nu al de hele dag alleen had gelaten. "Sorry dat ik de hele dag weg was.. maarr ik urrr-" De grote tom slikte even, zijn brommende stem raspig van de zenuwen. "Ik wil je wat laten zien"

Jahoor, daar was de boosdoener. Hij kwam met een beschamende uitdrukking op zijn gezicht op zijn jongere mate af. "Hee Ambie" Jaja, heel leuk. Wat heb je uitgespookt? maar hoe hard hij het ook probeerde. Amber kon niet boos blijven op die grote fluf. "Sorry dat ik de hele dag weg was.. maarr ik urrr-" Amberhunt keek hem fronsend aan en zuchtte. Wat zou er zijn? "Ik wil je wat laten zien" Zijn stem raspte en de rode kater keek hem bezorgd aan. Had hij echt zo boos geleken. "Ehm.. oke, laat maar zien dan.." miauwde hij voorzichtig.

Amberhunt leek niet al te vrolijk door zijn actie vandaag en dat begreep hij volkomen. Hij had verdomme zijn partner de hele dag alleen gelaten zonder iets van hem te laten horen terwijl ze normaal gesproken onafscheidelijk waren. Zijn kopje volgde dus ook met goedmakende likjes toen hij een awakward glimlach op zijn lippen krulde. Hij wou niet dat Amber boos op hem was, de gedachtens al braken zijn hartje.. "Ehm.. oke, laat maar zien dan.." Mauwde de oranje tom en Demonslayer knikte na een diepe zucht en draaide zich om. De massieve tom krulde zijn staart op die van Amberhunt en liep samen met zijn partner naar de plek waar de kittens en queens lagen. Hij had gevraagd aan de Shadowclan queen die zijn kittens zoogde hem privé te geven wanneer hij Amberhunt de kittens zou laten zien. De nest was dan ook verlaten toen hij aankwam enkel lagen er drie kleine balletjes in. Drie van zijn kleine baby's. "Dit zijn Roughkit, Skullkit en Lunarkit" Mauwde hij toen voor hij zich bij de nest liet zakken en zijn warme staart om de kittens heen sloeg.

Oh Starclan... Demon was zo lief, waarom had Amber nou zo geirriteerd gedaan? Demon leidde hem mee richting een plek die hij niet verwacht had...: de kittens en queens. Ehm.. wat was hier aan de hand? Er was een nest met drie kleine kittens en geen moeder. Demon sloeg zijn staart eromheen en miauwde: "Dit zijn Roughkit, Skullkit en Lunarkit" Amber keek hem onglovig aan. Zijn wereld storte in. Dus Demon had zulke jonge kittens? Ze waren even oud als hun relatie. Was hij Amber echt aan het bedriegen? "D-Demon... wat is dit?" fluisterde hij terwijl hij naar zijn partner keek. "Wat heb je gedaan..."

Oh grote Starclan wat had hij nou verwacht!? Natuurlijk zou Amberhunt niet blij zijn wanneer hij de kleine kittens liet zien, waarom was hij zo ontiegelijk stom. De grote tom klemde zijn kaken op elkaar zijn ijsblauwe niet gericht op Amber toen hij vroeg wat hij gedaan had. "Het was een ongeluk" Begon hij zachtjes, zijn blik gericht op de drie fluffy wezentjes. Zijn kindertjes. "Ik, kan het niet uitleggen Amber maar ik wil je echt niet kwijt.. Ik hou van je.. Ik hou van me kinderen, please wees niet al te boos.." Hij durfde zijn partner niet aan te kijken. Waarom had hij die ene nacht doorgebracht met Bronzemask toen ze beide hopeloos in de put gezakt waren?

hij begon zwaar te ademen en zag zwart voor zijn ogen. Nee dit kon niet... dit mocht niet! Demonslayer was trouw aan hem... de grote kater keek hem niet eens aan, was hij nu al klaar met Amber? Ach, zo raar was dat ook niet... zoveel had hij niet te bieden. het was een ongeluk net als deze relatie zeker? Dacht Amber bitter. "Ik, kan het niet uitleggen Amber maar ik wil je echt niet kwijt.. Ik hou van je.. Ik hou van me kinderen, please wees niet al te boos.." dit maakte hem alleen maar bozer "Jawel Demon... ik ben wel boos, en ik wil weten waar ze vandaan komen, je kunt het best uitleggen." hij probeerde kalm te blijven maar het was heel moeilijk.

"Jawel Demon... ik ben wel boos, en ik wil weten waar ze vandaan komen, je kunt het best uitleggen." Mauwde Amberhunt kalm maar het duidelijk dat hij woest op hem was. Het speet hem heel erg, en de altijd zo sterke grote tom leek nu wel een kleine kitten. Zijn ogen konden geen contact maken van Amber, te bang om zijn woede te lezen in zijn mooie ambere blik. Demonslayer schudde zijn kop. "Nee" Mauwde hij, "Ik mag het niet vertellen" Het kwam er langzaam uit en hoe graag hij het wou uitleggen hij had Bronzemask gezworen om niks door te vertellen. Dat zij de moeders was van zijn baby's. "Ik dacht.. dat jij.. en ik" De tom slikte, hij kon het niet..

Nog steeds keek Demon hem niet aan, hij schudde zijn kop en Amber zuchtte hoorbaar. Zijn woede ebde weg en maakte plaats voor verdriet en verwarring. "nee" Pardon? "Ik mag het niet vertellen" En toen wist hij het... Zoals hij vaker dingen zag in katten hun ogen. "Ik dacht.. dat jij.. en ik" Zijn stem trilde zo... Wat had Amber gedaan? Ondertussen begon een van de kittens te piepen en hij keek om, ze waren zo hulpeloos. "Wat wil je met ze doen?" Vroeg hij voorzichtig, bang dat hij het erger zou maken dan het al was.

Amberhunt reageerde er niet veder op hij vroeg enkel wat hij met ze wou doen. Demonslayer liet zijn blik over de drie kittens heen glijden vastberaden om deze wezentjes op te voeden en te beschermen voor zijn leven. Nooit had hij gedacht dat hij een familie wou starten maar nu hij deze drie balletjes rondom hem had smolt zijn hartje en wou hij niks anders meer. "Ik doe net als elke ouder voor hun kinderen zou moeten doen. Ze zijn mijn kindjes en ik ga ze opvoeden, ze bescherm een familie oprichten." Hij richtte zijn blauwe ogen op Amber, "En ik hoopte dat samen met jou te doen" sprak hij uiteindelijk

Hij moest toegeven... de kittens waren enorm schattig. "Ik doe net als elke ouder voor hun kinderen zou morgen doet. Ze zijn mijn kindjes en ik ga ze opvoeden, ze bescherm een familie oprichten." Miauwde Demon en Amber knikte, Demon was best een goede ouder in dat opzicht. Hij wist niet wie de moeder was maar dat het een kat uit een andere clan was was al wel duidelijk. Voor hem dan, hopelijk voor de rest niet. Toen keek de grote kater eindelijk naar Amber. "En ik hoopte dat samen met jou te doen" Terwijl hij dat zei viel Amberhunt's bek open. Met hem?! Maar hij was nog zo jong! hij wist niks van kittens! Hij zou het vast voor Demonslayer verpestte. En toch... Hij ging het doen, voor Demon, zichzelf en de kittens. "Absoluut" Fluisterde hij voordat hij zich klein maakte en bovenop Demon sprong "Laat me alleen nooit meer zo schrikken" grijnsde hij blij.

Het leek een eeuwigheid te duren voordat Amberhunt's antwoord kwam -al was het waarschijnlijk maar een paar kleine secondes geweest- maar de tom kon opgelucht ademhalen toen zijn antwoord dus positief was. Vervolgens voelde hij een gewicht boven op hem en de sterke massieve tom ging onderuit. Een kreunend geluid zijn lippen verlatend toen hij op zijn rug kletterde met Amberhunt boven op zich. "Ik belooft het" Mauwde hij, een dikke lik over de rode snoet van de tom. "Ik hou van je Amberhunt, ik zal nooit zo iets als dat jou aandoen" Zijn stem was zacht maar een glimlach sierde zijn lippen. Dolgelukkig dat Amber met hem een familie wou opbouwen.

de ander kreunde een beetje en Amber grinnikte, klonk schattig. Hij likte Amber's snuit een keer. "Ik hou van je Amberhunt, ik zal nooit zo iets als dat jou aandoen"Miauwde hij glimlachend en Amber knikte. "Ik... ben wel jong.. Ik weet echt niet hoe ik dit moet doen." Zuchtte hij een beetje onzeker. Hij wist het echt niet en hij wilde Demon's kinderen niet verpesten.

Demonslayer snapte wel wat Amberhunt bedoelde. Hijzelf was ook onzeker over hoe hij zijn baby's moest opvoeden, het was toch een groot iets maar samen met Amber wist hij dat dit wel goed kwam. Ze zouden de perfecte ouders zijn daar geloofde hij in. "Ik ben ook niet bepaald ervaren" Mauwde hij, "Maar ik weet zeker dat het goed komt met jou aan me zijde" Demonslayer trok zijn mondhoek omhoog in een brede grijns voor hij zich omrolde en elke van zijn lievelingetjes- dus ook Amberpoepje- een liefkozend likje gaf.

Nee dat was waar, Demon wist het natuurlijk ook nog niet. Maar hij was wel een stuk ouder en dus waarschijnlijk ook wijzer. En het zou inderdaad wel goed komen. Demon grijnsde en gaf de kittens en Amber elk een likje "Ohw, dus nu ben ik eigenlijk een van de kittens?" Giechelde Amber zacht terwijl hij tegen zijn grote, letterlijk, liefde aan ging liggen. De kater was misschien meer dan twee keer zo uit en uiteraard een kater. Het interesseerde hem niks en wat de clans of tribe of wie dan ook ook zouden zeggen, hij bleef bij Demon.

"Ohw, dus nu ben ik eigenlijk een van de kittens?" Giechelde de rode tom toen hij hem een liefkozend likje over zijn oor had gegeven net als bij zijn kittens. Demons knikte, een snorrend geluid begon zachtjes in zijn borst te borrelen. "Je bent altijd me kleine baby geweest" Grinnikte hij als grapje voor hij zijn staart om de rode tom sloeg toen hij tegen hem aankroop. "Oh ik ben iets helemaal vegeten" Demon keek Amberhunt aan, zijn blik probeerde hij serieus te houden maar lang lukte het niet. Zijn vraag klonk nogal al komisch in zijn gedachten toen deze uit het niets binnenpopte "Wie is nu nou de mama?"

Ja oke, hij was inderdaad Demon's kleine baby. Hij kroop tegen Amber aan en die rolde om zodat Demon bovenop hem lag, het was lekker warm zo. "Oh ik ben iets helemaal vergeten" Hij probeerde serieus te kijken maar faalde een beetje "Wie is nu nou de mama?" Meteen begon Amber hardop te lachen. Demon! Waarom? Vroeg hij zich grinnikend af. "Nou... Ik denk ik dan? Maar eigenlijk zou ik het niet weten" Miauwde hij grijnzend.

Zijn partner lachte met hem mee toen hij vroeg wie de rol van 'mama' zal overnemen. Enkel had hij niet verwacht dat Amber er zo easy mee was, hij stelde namelijk voor om de moeder te spelen. De grote tom keek hem even aan, zijn blik gefocust op die van hem toen hij zijn mond openende. "Nee ik wil mama zijn" Woeps, dat flopte er ineens uit? Weird

Amber proestte het opnieuw uit door Demon's volgende reactie, blijkbaar wilde hij de mama zijn. Nou ja, dat mocht natuurlijk ook. "Is goed, zolang je maar de kater van mijn dromen blijft" Glimlachte Amber op een heel erg verliefde toon. Dat mocht nooit veranderen...