Why here? [T1]

Thora luisterde de woorden aan van Hellhound en die klonken vrij logisch. Emoties onderdrukken, dat was mogelijk, maar compleet doven zou niet gebeuren. Fair enough. En zoals hij dat vertelde klonk het ook wel logisch. Thora wilde helemaal niet een emotieloze twoleg monster worden. Er was meer dan alleen maar koudbloedig moorden en dan had Thora nog helemaal geen moord gepleegd. Het antwoord die ze vervolgens kreeg stond haar wel aan. Hellhound ging haar helpen om te bereiken wat ze wilde. "Bedankt Hellhound," reageerde Thora daarom ook met een knik. Met je mentor bedanken was niks mis toch? Zelfs wanneer je een Elite kat was. Thora was van mening dat zoiets gewoon onder het mom van respect hoorde.

De flame-point gaf een klein knikje nadat hij zijn uitleg had gegeven. "Bedankt Hellhound," bedankte de kattin hem. Netjes. Hellhound gaf een klein knikje terug,als teken dat hij het apprecieerde dat ze hem wel gewoon bedankte. Een van de dingen die hij ook aan elke Young One die hij trainde meegaf was respect. Het was belangrijk om respect te hebben, ook in groepen als de Elite. Zonder respect voor de members met veel hondentanden, de commander en de leader zou je het nooit lang overleven. "Heb je nog verdere vragen?" vroeg de rosse kater rustig. Op zich was het niet erg om even een vragenuurtje te houden met de gloed nieuwe Young One.

De young-one had wel verstand. Ze wist wel dat ze beter teveel respect kon tonen dan te weinig. Maar dan had ze ook oprecht respect voor katten zoals Hellhound, Shark en Claw. De drie katten waren figuren waar ze naar op keek. Daarbij wist ze ook gewoon dat Thora haar plekje snel genoeg weer kwijt zou zijn binnen de Elite als ze geen respect zou tonen. En vele dingen waren nog wennen en ze moest haar weg nog vinden, maar dat kwam wel en voor je het wist zou het beestje helemaal losgekomen zijn. Hellhound vroeg of ze nog vragen had en Thora schudde met haar hoofd. "Nee het is goed zo. Ik wil vooral werken aan het mentaal en fysiek harder en sterker worden, het jagen kan ik wel," sprak ze. Dat laatste heeft ze tenslotte een halve moon voor zichzelf moeten doen in haar eentje toen ze als rogue rond zwierf.

De kattin schudde met haar hoofd als antwoord op zijn vraag. Dat betekende dat de vragenronde was afgelopen. Eigenlijk wel wat eerder dan hij had verwacht. Maar goed, het was ook belangrijk om zelf dingen uit te zoeken. Dat zou later uiteindelijk toch ook wel moeten. Dan was er geen mentor meer die al je vragen zou beantwoorden. Al was dat voor vrij veel Young Ones so wie so al niet het geval en zou hij waarschijnlijk zijn voormalig Young Ones ook nog wel in meer of mindere mate helpen. "Nee het is goed zo. Ik wil vooral werken aan het mentaal en fysiek harder en sterker worden, het jagen kan ik wel," sprak de flame-point kattin. De rosse kater knikte instemmend. De jachttechnieken van de clans waren over het algemeen beter dan die van de Elite leden.De reden was simpel. Als warrior moest je ook de elders, kittens, queens en apprentices voeren. In de Elite had je eigenlijk enkel jezelf. "Goed. Hoe ben je dat van plan. Wat voor trainingen denk je precies nodig te hebben?" vroeg Hellhound haar. Voor de verandering leek het hem leuk om haar een keer te laten bepalen hoe ze zulke dingen zou gaan trainen.

Nee, voor nu had ze geen vragen. De voorgeschiedenis van de Elite was zo bijzonder nog niet en verder moest ze eigenlijk alles wat te weten komen door hier gewoon te leven en mee te doen met alles. Dan kwam het vanzelf wel. Verder moest ze gewoon haar bek optrekken wanneer ze het niet wist. Daarbij had ze tijdens de vroegere trainingen van Claw ook al een hoop geleerd. Want als Whifflepaw was ze al wat getraind door Claw zelf. "Ik heb trainingen nodig die mij breken, trainingen die mij uitputten en dwingen om tot het uiterste te gaan," sprak ze vastberaden al klonk er een trilling in haar stem en dat was juist waarom ze het wilde. Die trilling moest er uit en dat kleine fragiele lijfje van haar moest harder en sterker worden. Dat was wat zij wilde en als ze daarnaast meer wilde leren, kon ze daar altijd naar vragen. "Daarnaast zou ik graag willen leren waarvan jij denkt dat het belangrijk is, je bent tenslotte mijn mentor en ik kan lang niet alles zelf bedenken, zelfs niet in vragen," sprak ze daarna. "Als je dat goed vind," voegde ze er nog gehaast aan toe, want ze wilde niet brutaal overkomen.

"Ik heb trainingen nodig die mij breken, trainingen die mij uitputten en dwingen om tot het uiterste te gaan," sprak Thora. Hellhound knikte bevestigend, dat waren het soort trainingen waar je hard van zou moeten worden. Het vechten tegen zijn Young Ones was echter iets wat voor hem nogal lastig viel. Het verschil was te groot, inschattingen maken was moeilijk. Hij was een kater die in de kracht van zijn leven zat, zij was nog maar een jonge kattin. Het pijnigen van Young Ones ging niet zomaar. Je moest met van alles rekening houden. Als je wat te extreem bezig was kon het zo gebeuren dat je Young One een moon of wat niet meer kon trainen. Dat was iets dat niet bepaald de bedoeling was. "Daarnaast zou ik graag willen leren waarvan jij denkt dat het belangrijk is, je bent tenslotte mijn mentor en ik kan lang niet alles zelf bedenken, zelfs niet in vragen," vulde Thora nog aan. "Als je dat goed vind," voegde ze er nog snel aan toe. Kort krulde een van zijn mondhoeken een beetje omhoog. Het was wel mooi om te zien. "Ik kan je alle normen en waarden van de Elite aanleren maar ik ga je niet dwingen om je er aan te houden. De regels zijn een ander verhaal natuurlijk. Die trainingen kunnen ook geregeld worden," sprak Hellhound rustig voor hij zich een keer languit uitrekte. De rosse kater richtte zijn ogen weer op de Young One. "Maar. Ik wil niet dat je jacht vaardigheden onderuit gaan omdat we ons vooral op het vechten gaan focussen. Daarom wil ik nu graag zien hoe jij jaagt."

Thora vroeg zich af of zijn mondhoeken omhoog krulde omdat hij haar manier van respect tonen apprecieerde, of omdat hij het misschien amusant vond. Ook deze onzekerheid besloot Thora weg te duwen. Wat maakte het uit? Niet iedereen verdiende dit soort respect dit soort respect van haar. Hellhound vertelde haar wat hij haar te bieden had en daarop knikte Thora. "Graag," beantwoorde ze en haar lippen krulde zich op tot een bredere, misschien een ietwat gretige grijns. Bij de volgende woorden knikte Thora opnieuw. Ze wilde best haar formidabele jachtkunsten laten zien. "komt voor mekaar, Hellhound," sprak ze, nu wel volledig zelfverzekerd zonder dat ze zelfs doorhad dat ze deze zelfverzekerdheid uitstraalde. Dit was dus spontaan. Thora draaide zich om en opende haar neusgaten, spitste haar oren en sloot haar ogen waarbij ze alle tekenen van prooi in zich op probeerde te nemen. Het duurde even, waarmee ze liet zien dat ze zeker geduld had en zo kwam ze erachter dat de sterkste geur van prooi van rechts kwam. De geur van bosmuis om precies te zijn. Naast de eekhoorn, een typische Thunderclan prooi. Thora besloot Hellhound nu buiten zich te sluiten en zich compleet op de prooi te focussen. Hellhound zou haar vast achterna komen en bestuderen hoe ze hier mee om ging. Thora volgde de geur en zorgde er voor dat ze tijdens het lopen zo min mogelijk geluid maakte. Hier slaagde ze in. De geur was nu sterker, dus kwam ze weer tot een halt. Opnieuw sloot ze haar ogen en spitste ze haar oren. En ja hoor, nu links van haar, waar de geur ook naar toe leidde, hoorde ze zacht geritsel. Ze gaf een teken met haar staart dat ze de locatie van het beestje opgemerkt had en zonk door haar poten in een prima sluiphouding. Poot stap voor poot stap, ondertussen goed oplettend op takjes, sloop ze naar voren. Haar staart volgde de lijn van haar ruggengraat waardoor deze recht achter haar volgde, niet te hoog en niet te laag. Ze dronk stilletjes door het struikgewas heen en daar zag ze het muisje eten van een zaadje, of iets dergelijks. De wind waaide niet al te gunstig, dus moest ze snel handelen. Het struikgewas zorgde er voor dat ze niet al te makkelijk opgemerkt kon worden en aangezien de situatie krap was, moest ze ook slim handelen. Daarom sloop ze nog wat dichterbij, het getrek van de doorns aan haar vacht negerend en zette ze af met haar achterpoten, waardoor ze recht naar voren schoot. Haar sprong was geen sprong in de lucht, maar recht naar voren. Haar voorpoten staken recht naar voren en haar klauwen waren uitgeslagen. Haar poten vouwde ze om het muisje heen en voor het beestje een luide piep kon slaken had Thora het nekje al gebroken. Met een trotse blik dronk ze uit de struiken en keek ze afwachtend naar Hellhound. Jagen voelde goed, dat kon je ook echt aan de zo goed als witte poes zien.

"Graag," sprak de kattin nadat ze een knikje had gegeven. Ze leek er haast vrolijk om te zijn. Net een kitten die net Young One of apprentice was geworden haast. "Komt voor mekaar, Hellhound," reageerde ze op zijn woorden. Er zat veel meer zelfverzekerdheid in dan in de rest wat ze gezegd had die dag. Of ze dat expres deed of dat het gewoon gebeurde kon hij niet zeggen, hoe dan ook, het was wel amusant. Rustig volgde Hellhound de kattin, zo dat hij geen geluid zou maken om haar prooi mogelijk weg te jagen. Hij bestudeerde hoe ze bewoog, hoe ze op elk klein dingetje reageerde. Het duurde niet erg lang voor Thora een muis te pakken had. De trots was in haar blik te zien terwijl ze hem aankeek. De rosse kater gaf een kort knikje. "Je jagen in eigen gebied is netjes. Zorg dat je niet verslapt hier in tijdens je trainingen. Alleen omdat wij de Elite zijn is het belangrijk om ook in andere gebieden te kunnen jagen." De rosse kater draaide zich richting de Fourtrees. Ze waren niet in zicht maar de richting was niet moeilijk te vinden als je er vaker was geweest. "Kies een van de andere drie clan gebieden uit om daar te jagen. Als je wat gevangen hebt mag je terug komen naar het kamp en is je training voor vandaag voorbij."

[I hope you don't mind ending this topic?]

Misschien had ze dat kunnen verwachten. Natuurlijk was het jagen in haar vertrouwde omgeving het beste. Daarom vond ze het ook niet gek toen Hellhound zei dat ze moest leren om in andere gebieden te jagen. Ze knikte instemmend, ze zag zijn punt en ze was het er mee eens. Ze ging niet protesteren, ook al was haar vangst ook echt goed geweest. De opdracht was dat ze zou gaan jagen in één van de andere clan gebieden. Zodra ze wat gevangen zou hebben was haar training voorbij. Thora had zelf beweerd geen echte jachttrainingen meer nodig te hebben, want de technieken beheerste ze. Nu was het aan haar om dit ook te bewijzen door bijvoorbeeld een flink konijn te vangen van het Windclan territorium. "Zal ik doen, Hellhound," miauwde ze, waarna ze naar de kater knikte.
Thora was vertrokken naar het Windclan territorium, wat natuurlijk een aardige tijd gekost had, want die lag niet om de hoek. Ze vertikte het om te gaan jagen in Riverclan territorium, want vissen was dan een ding die ze niet kon en Thora vond het geen noodzaak om dat te gaan leren. De wind streelde haar pluizige vacht in dit open gebied. De wind waaide in haar richting, dus dat was mooi. Nu was het een kwestie van een konijn vinden, wat ook niet al te makkelijk was. Ze kon zich hier niet verstoppen en de kans was groot dat zij met haar witte vacht gespot zou worden. Dus moest ze op snelheid werken, net als Windclan katten. Thora was klein, dus snelheid zou ze wel in haar voordeel hebben. Toen ze na een poosje ook eindelijk een bruin konijn spotte ging ze er direct op af, terwijl ze zich laag aan de grond voortbewoog. Ze was niet de langzaamste en dat kwam door haar bouw en had ze dus ook echt in haar voordeel. Thora verplaatste constant haar poten tot ze op een relatief dichte afstand van het konijn was. Toen zette ze haar snelheid en probeerde ze het konijn met het verrassingseffect te vangen. Natuurlijk kwam het konijn direct in beweging en begon het dier te rennen. Thora versnelde haar pas en zette af met haar achterpoten. Ze belandde net op het dier en sloeg daarom ook direct haar poten om het beest heen. Ze kon nu niet direct de nek doorbijten, daarbij waren konijnen ook te groot en te sterk om dat te kunnen doen, dus moest ze het dier stikken. Het konijn trapte met zijn poten en probeerde zichzelf los te krijgen. Thora gaf het dier geen kans en trok het konijn strak naar haar toe, waarna ze haar kaken om de keel van het konijn plaatste en zo de luchtpijp dichtkneep. Ze bleef doorbijten, proefde bloed en voelde hoe het konijn verslapte. Toen deze geen beweging meer maakte, liet ze het konijn los. Zwaar hijgend keek ze tevreden naar haar vangst. Dit was ook maar net gelukt en het was alles behalve makkelijk geweest. Thora besefte ook dat ze een flinke klap tegen haar borstkas had gehad van het konijn en daar miste nu ook een paar plukken vacht, die om de nagels van de achterpoten van het konijn zaten. Ze snoof en pakte het beest vervolgens vast hij zijn nek en sleepte het dier terug naar het kamp van de Elite. The Fourtree's.
Toen ze daar aangekomen was ging ze meteen opzoek naar Hellhound om haar vangst te laten zien. Thora zag er een beetje gehavend uit door de jacht, waaruit bleek dat het niet de makkelijkste vangst was geweest. Toch kreeg ze hier en daar een blik van een Bloodclanner toegeworpen om haar vangst. Complimenten kreeg ze niet, maar misschien was het feit dat haar vangst opviel al een compliment op zich. "Hellhound," miauwde ze, om te laten weten dat ze gearriveerd was.

"Zal ik doen, Hellhound," sprak de kattin met een knik voor ze vertrok. Aan de richting te zien leek er op dat ze naar het Windclan gebied zou gaan. Windclan gebied, heide en hazen. Snelheid was nodig om daar wat te kunnen doen. De rosse kater wandelde rustig terug naar de Fourtrees. De muis die de kattin eerder had gevangen was zijn lunch geweest in het kamp. Het vreemde kamp tussen de Fourtrees. Daar zou hij wachten tot Thora terug zou komen van haar jacht in het Windclan gebied. Het kon lastig zijn om er wat te vangen, al had dat gebied de minste schade door de regen. Toch verscheen Thora vrij snel weer in het kamp. Een konijn bungelde uit haar bek maar ze zag er toch vrij gehavend uit. Het konijn had haar waarschijnlijk een heus gevecht gegeven voor hij ten onder was gegaan. "Hellhound," sprak de kattin. De rosse kater gaf een knikje waarna hij haar nog eens bekeek. "Goed, eet smakelijk."