Cold

Ze had haar ogen gericht op een groep katten die iets te luid zaten te lachen. Ze was niet zo snel geërgerd. Maar ze was ook geen ochtendpersoon. En er waren ook meer katten aan het praten. Het bleef een tijdje zo doorgaan, totdat de calico kattin een zucht liet horen en uiteindelijk opstond om de Guards en Hunters Den te verlaten. Haar blik meteen gericht op de nursery. Daar was het vroeger beter geweest. Met Vixen, die nu vervolgens al een To-be was. Tuurlijk was Lily blij voor haar. Maar ze mistte de nursery. Gewoon omdat het daar altijd rustig en vredig en veilig was. En nu moest ze haar taken weer terug oppakken. Als Cave Guard. Haar staart heen en weer zwiepend terwijl ze op een rustige plek besloot neer te zitten om haar vacht weer schoon en in orde te houden. Ze was nog steeds moe. Hel, het was pas zonsopgang. Welke kat kon zo vroeg opstaan?

+tag Ice

Hij vond het zeer moeilijk om zijn ogen open te krijgen. Hij lag zo lekker warm genesteld, hij was nog zo moe... Helaas, hij zou toch echt moeten opstaan. Cave Guard zijn hield onder andere óók in dat je vaak vroeg wakker moest zijn. Met tegenzin rekte hij zich kreunend uit en ging met zijn ogen nog gesloten rustig zitten. Na een grondige vachtverzorging opende hij langzaam zijn ogen. Het zonlicht was veel te fel naar zijn smaak, maar wat deed je eraan? Precies, niks dus. Uiteindelijk wende hij aan het licht, en begon richting de uitgang te lopen. Voor hem liep een calico poes, en ze zag er niet heel blij uit op dit moment. Misschien hield zij ook niet zo van vroege tijdstippen. Hij dacht dat haar naam Lily was, maar hij kon het niet met zekerheid zeggen. De poes liep naar een rustigere plek, en na enig twijfelen besloot Ice achter haar aan te gaan. Niet om creepy te zijn natuurlijk, maar een gesprekje zou hem tenminste wakker krijgen. Hij ging rustig naast haar zitten, en begon zijn staart verder te wassen aangezien zij daar ook mee bezig was. "Het is veel te vroeg." mompelde hij deels tegen zichzelf.

Het was niet dat ze de kater niet had opgemerkt. Maar het feit dat hij juist haar had gekozen om een gesprek mee te beginnen was wat onverwachts gekomen voor de calico. Vandaar dat haar dunne staart zich verdikte van de plotselinge figuur dat naast haar besloot te zitten. "Het is veel te vroeg." Mompelde hij. Waardoor ze haar blauwe ogen op de zijne durfde te richten. "Goedemorgen, Ice." Begroette ze de kater beleefd met een klein knikje voordat ze haar blik weer vooruit richtte. "En vroeg is het inderdaad." Voegde ze zachtjes toe.