Pained Eyes (Tigergaze)

De kater was gekalmeerd van zijn razernij die hij de vorige dag in het bijzijn van alle clans had geuit. En om eerlijk te zijn, hij vond dat hij in zijn goed recht had gestaan om zo te reageren. Hij was beschuldigd van een vreselijke daad tegen de code in, een daad waar hij niets mee te maken had gehad. Hij was onschuldig, maar bestraft voor iets wat een ander had veroorzaakt. En oh StarClan, wat had hij het vermoeden dat hier een bepaalde kat stiekem achter zat. Het moest die rat wel zijn, want Tigergaze was de enige WindClan kater die er zo uitzag. Was het een waarschuwing geweest van zijn voormalig beste vriend, dat hij zijn bek dicht moest houden? Dat hij mee moest gaan met de idiote plannen van de gestoorde kater? Hij haatte het om op deze manier onderdrukt te worden. Om gechanteerd te worden, want anders zouden er nog anderen gewond kunnen raken. Zijn dochtertjes, zijn pasgeboren nestje, Routpaw en.. Oceanbreeze. De kater had een eikenblad tussen zijn tanden geklemd wat hij had gevonden, daarmee zou hij wat water naar de medicine cats kunnen brengen. Maar terwijl hij bezig was met het blad van de grond oppakken - met in zijn hoofd het idee om daarna door te lopen naar de plaats waar water was - hoorde hij een heldere stem. Hij stond met zijn rug naar haar toe, het puntje van zijn staart zwiepte een keer. "Don't even bother.." mauwde hij amper verstaanbaar terwijl hij kort met zijn goudkleurige ogen over zijn schouder keek, waarna hij zijn lichaam weer in beweging bracht en kort snoof. Hij had het blad zo stevig tussen zijn kaken geklemd dat er gaatjes in kwamen. Mousedung, nu moest hij ook nog eens een nieuwe zoeken.

De eerste reactie was enkel een korte beweging van het puntje van zijn staart. Tigergaze leek relatief rustig bezig te zijn met een eikenblad. Waarschijnlijk om water te gaan halen voor de Medicine Cats. Zodra ze rustig haar excuses had aangeboden en geprobeerd had een gesprek te starten met de kater die in ieder geval haar vriend was geweest, mauwde hij al weer wat terug, hij had duidelijk geen behoefte aan haar gezelschap. "Don't  even bother.." Hoewel het amper verstaanbaar was geweest, klonk de boodschap duidelijk door.Hij had zijn kaken stevig op elkaar geklemd en was duidelijk alles behalve ontspannen. Niet dat er echt een moment was om te ontspannen. Ze waren nog steeds op onbekend terrein en dus moesten ze zich sterk houden voor onbekende gevaren. Hoewel er al lang geen monsters meer waren en dat natuurlijk een opluchting was, was het nog steeds niet geheel veilig. Oceanbreeze zuchtte even waarna ze naar de grond keek. Hij had zo zeker geklonken over het feit dat hij het niet was, maar wie dan wel. Welk van hun clangenoten kon het in zijn of haar kop halen zo iets uit te vreten en dan ook nog een andere schuldige aan te wijzen. Kon een clankat dat überhaupt. Voorzichtig stapte ze toch richting Tigergaze toe waarna ze hem recht in zijn ogen aan keek. Ze stond voor hem en liet hem zo staken in zijn bewegingen. "Tigergaze, is er een kat die een hekel aan je heeft?" Mauwde ze kalm, haar stem klonk niet al te vrolijk. Als er een gevaar was voor een van haar clanleden moest ze er wat aan doen. Zeker nu Everstar ziek was, maakte ze zich zorgen om de hele clan. Niet alleen dat, ze droeg kittens van deze kater. Ze kon ze toch niet hun vader afnemen? Enkel en alleen omdat hij beschuldigd was van een gevecht? Hij had zich zo goed gedragen de afgelopen Moons dat ze hem toch een kans diende te geven zichzelf nogmaals te bewijzen. Toch?!

De kater had het blad laten vallen en net toen hij verder wilde lopen was de kattin recht voor zijn neus gaan staan. Met zijn koude, goudkleurige kijkers keek hij haar recht aan. Ze stonden niet meer zo zacht als voor het moment dat ze hem beschuldigd had van verraad, voordat ze hem zijn trots had afgepakt. Hij bewoog een beetje met zijn kaken toen ze hem vroeg of er een kat was die een hekel aan hem had. Oh, alsof ze dat nog moest vragen. "Na die geweldige stunt van jou, zeker wel," zei hij nadat hij zijn kop wat dichter bij de hare had gehoord zodat zijn iet wat angstaanjagende effect iets beter over kon komen. "Ze walgen van me, dat zie je toch. Vraag niet naar de bekende weg." Ja, WindClan katten keken hem met afgunst na wanneer hij voorbij liep. De kater die de onschuldige apprentice aanviel. "De queens laten me niet eens meer in de buurt van mijn kittens komen." Niet dat hij zich tegen liet houden, hij zou ze gewoon neerslaan als ze hem tegen probeerde te houden.

De kater liet het blad vallen, zodra ze zijn pad blokkeerde. Met koude goudkleurige kijkers werd de kattin aangekeken. Haar blauwe ogen bleven rustig en koel op hem gericht. De warmte die er voor elk clanlid in te zien was, was niet geheel aanwezig. Ze hield er niet van om op deze manier aangesproken te worden terwijl ze haar excuses maakte. Oceanbreeze had ook gewoon verder kunnen gaan met haar leven en de kater links kunnen laten liggen. Negeren dat ze misschien een fout had gemaakt, door hem meteen al zo heftig te straffen, echter hadden de andere katten duidelijk aangetoond dat hij de dader was. Windclan zat vol leugenaars, dat had zelfs Everstar verkondigd. Op wie moest ze vertrouwen, wie moest te geloven en welk woord zette ze boven de ander? Zijn ogen hadden naar haar vaak zachter gestaan en even onderdrukte ze een schok die door haar hart te voelen was. Dit had ze niet willen bereiken, ze had geen kloof tussen hem en haar willen creëren. De kater knarste nog net niet met zijn tanden toen ze haar vraag stelde. Ze had de vraag misschien iets meer moeten verduidelijken voordat ze hem stelde. "Na die geweldige stunt van jou, zeker wel," mauwde de kater terwijl zijn kop bijna tegen die van haar werd gedrukt. Het effect was angstaanjagend, toch deinsde de kattin niet terug en keek ze hem met een stille kracht in haar ogen aan. Haar kop tilde ze iets verder op en haar poten zette ze stevig op de grond waarna ze haar oren in haar nek drukte. Starclan, waarom hield ze van hem. Waarom brandde de liefde bijna aan haar poten? Was ze haar relatie met Neverland al vergeten, met de kater die zijn leven had gelaten. De rosse kater die door de roofvogels was vermoord. "Ze walgen van me, dat zie je toch. Vraag niet naar de bekende weg." Sprak hij verder, waardoor Oceanbreeze zuchtte. Het was inderdaad zo dat de katten hem niet meer met vol vertrouwen aankeken, als ze dat al ooit gedaan hadden. De Apprentice was onschuldig geweest, maar of de jonge kater de juiste had aangewezen viel nog maar te betwijfelen. Tigergaze was zo sterk in zijn reactie geweest, pure pijn had door zijn woorden geklonken, erger nog; Oceanbreeze had die pijn veroorzaakt. "De queens laten mij niet eens meer in de buurt van mijn kittens komen." Verklaarde hij, behoorlijk gepassioneerd. Oceanbreeze keek hem stilzwijgend aan en tranen schoten in haar ogen. "Tigergaze, er is geen enkel bewijs dat zegt dat jij de waarheid spreekt. En toch sta ik hier om met je te spreken." Mauwde ze, haar stem bjina overslaande met emotie. "Toch wil ik je geloven op je woord. Daarom vroeg ik het. En het is geen stunt Tigergaze. Denk je werkelijk dat ik je niets gun." Mauwde ze gepijnigd, waarna ze haar kop afwende. "Ik heb het niet willen toegeven, maar sinds Neverland's dood zag ik je als meer dan een vriend." Fluisterde ze met tranen in haar ogen. Starclan, wat had zij het verpest.

De woorden kwamen opnieuw hard bij hem aan, maar hij wist dat ze gelijk had. Hij had geen bewijs, geen goed alibi en niemand zou hem geloven. Blijkbaar was het woord van zo'n jonge kat die amper wist waar hij over praatte sterker dan die van hem. Maar het was natuurlijk zijn verleden dat meespeelde. De kater slikte een keer, maar hield zijn ogen wel even koud en scherp op die van haar gericht. Volgens haar was het geen stunt, was ze hier niet om het hem in te wrijven hoe de clan hem op dit moment uitspuugde - en niet alleen hun eigen clan, want ze zaten met nog drie andere opgescheept die alles haarfijn hebben meegekregen - maar dan was de vraag waarom ze hier wel was. Zij had hem de straf opgelegd, zij had besloten niet eerst naar zijn kant van het verhaal te vragen voordat ze hem vernederde voor alle clans. Zijn oren die eerst in zijn nek hadden gelegen, kwamen nu langzaam een beetje overeind bij haar woorden. Ze had haar bik van hem afgericht en Tigergaze trok zijn kop een beetje terug. "Ik denk dat ik weet wie de dader wel was." Hij had nog niet gereageerd op haar laatste woorden. "Maar ik kan het je niet vertellen," zei de kater terwijl hij haar aankeek. "Heilige StarClan, ik zou willen dat het kon, maar het kan niet. Het is niet veilig." Dan zouden er gewonden vallen. "Ik houd teveel van je om je nu alweer te verliezen, Oceanbreeze." Maar hij twijfelde. Niet aan zijn gevoelens voor haar, maar aan die van haar voor hem. "En zelfs na alles wat je hebt gedaan. Nadat je me hebt vernederd waar iedereen bij was, kan ik niet boos op je blijven."

De kater slikte zodra ze sprak, en even vroeg ze zich af of ze de juiste woorden had gebruikt. Zijn koude blik was nog steeds op die van haar gericht, alsof de kater wou pijlen dat ze de waarheid sprak. Toch leken haar gemeende woorden een invloed te hebben op zijn toch niet al te beste humeur. Zijn oren kwamen langzaam weer iets overeind, waarna Oceanbreeze haar blik van hem af wende en haar kop neeg. Fluisterend sprak ze haar gevoelens voor de kater uit. Haar stem zacht en warm, waarna ze haar tranen weg probeerde te slikken. Starclan wist dat ze het verpest had, ze had hem geen vertrouwen getoond. Was het om zijn verleden, om de kennis die ze had over zijn daden. Toch leek hij veranderd te zijn, hij was toch geen schaap in wolfkleren? De kater trok nu eindelijk zijn kop terug, waarmee hij haar weer wat meer ruimte gaf. Haar houding ontspande dan ook iets terwijl ze haar oren spitste bij het horen van zijn stem. "Ik denk dat ik weet wie de dader wel was." Mauwde hij, hiermee reagerende op haar eerste woorden, haar vraag. Toch vertelde hij niet wie de vermoedelijke dader was. Waar was hij bang voor? Dat ze hem niet zou geloven?! Of toch voor iets anders? "Maar ik kan het je niet vertellen," verklaarde de kater terwijl hij haar aan keek. Oceanbreeze richtte haar ogen op hem waarna ze stilletjes knikte. Als hij het haar niet kon vertellen, kon ze ook niets aan zijn straf veranderen. Dan zou hij als onschuldige kat, dit toch op zijn schouders moeten dragen "Heilige Starclan, ik zou willen dat het kon, maar het kan niet. Het is niet veilig." Oceanbreeze keek hem aan met een verafschuwde blik, wie had het in zijn of haar mousebrain kop gehaald om haar vriend zo te behandelen. Dan had zij misschien onbewust het laatste setje gegeven, maar hoe kon iemand dit in hemelsnaam doen. Ze begreep nu meer dan ooit waarom Everstar gevraagd had wat voor clan ze leidden. Hoe haalden katten het in hun hoofd om zo barbaars te reageren. Ze waren Clankatten, géén Bloodclan. "Ik houdt te veel van je om je nu alweer te verliezen, Oceanbreeze." Verklaarde hij, waarna haar hart een sprongetje maakte. Hij hield van haar, Starclan. Dat was niet iets dat ze verwacht had, zeker niet na wat er gebeurd was. Voorzichtig stapte ze naar voren toe en drukte ze haar kop tegen zijn warme vertrouwde vacht in zijn nek aan. "En zelfs na alles wat je hebt gedaan. Nadat je me hebt vernederd waar iedereen bij was, kan ik niet boos op je blijven." Mauwde de kater, waarna Oceanbreeze op keek en haar kop nogmaals in zijn vacht drukte. Ze leunde lichtjes tegen hem aan waarna ze zuchtte. "Dankje," murmelde ze zachtjes bij zijn oor, waarna ze snorde. "Het spijt me Tigergaze, zolang de werkelijke dader niet in beeld is en komt. Kan niemand diegene straffen voor de daden." Mompelde, waarna ze haar kop even terugtrok en hem een lik over zijn schouder gaf. Vermoeid keek ze de kater aan, waarna ze haar ogen even kort en nadenkend sloot. De kittens in haar buik, zouden ze in een geliefde omgeving opgroeien? Ze boog haar kop even terwijl ze naar haar voorpoten keek. De zwangerschap, moest ze hem vertellen over haar gevoelens bij deze zwangerschap. Dat ze zich zorgen maakte om de ongeboren kittens, dat ze niet wist hoe goed haar lichaam deze dracht zou voorbrengen. Of moest ze doen alsof alles in orde was, om hem mogelijke angst en pijn te besparen?

De woorden waren er eigenlijk al uit voordat hij goed en wel besefte wat hij had gezegd. Hij, Tigergaze, de kater die zijn hele leven al moeite leek te hebben met het onder woorden brengen van zijn gevoelens, had zojuist openlijk zijn liefde verklaard aan de kattin waar hij zo veel om was gaan geven. Hij kon zich niet meer indenken wat hij zonder haar zou moeten. Tigergaze was ooit al iemand verloren waarvan hij had gehouden. Hij had manen lang de tijd nodig gehad om te accepteren dat ze niet meer terug kwam. Zijn eerste liefde, de moeder van zijn kittens, de kattin die hij tijdens de ijzige periode van het jaar uit een wak had gevist. Voor Mousewish had hij zijn leven op het spel gezet. En nu, na zoveel manen, was het hellevuur in zijn hart gaan branden voor iemand anders. Iemand die onder de levenden was, iemand die enorm loyaal aan haar clan was en iedereen tevreden probeerde te houden. Iemand met een gouden hart, een goede moeder van een nest kittens van een andere kater, een kater die er niet meer was om precies te zijn. Was Tigergaze een tweede keus voor Oceanbreeze? Misschien. Een zorg voor later in elk geval, want nu dacht hij er niet eens aan. Zijn hoofd was enkel bij de valse beschuldigingen en wat er op dit moment gezegd werd. En hij had het gezegd. Hij hield van haar. En hoe. De kattin kwam voorzichtig naar hem toe en drukte naar kop tegen de vacht in zijn nek aan. De kater sloot kort zijn ogen en drukte met zijn neus in haar langharige vacht. Ondanks alles kon hij niet boos op haar blijven. Het was moeilijk om van iemand zoals Tigergaze te houden, iemand die niet zwak wilde zijn, iemand die altijd krachtig wilde overkomen, met een groot ego en een best wel hoge dunk van zichzelf. Hij was een kater met ambities, met een bepaalde waarde waar hij zichzelf aan vast probeerde te houden. En hij zei ook in woorden dat hij niet boos op haar kon blijven, ondanks alles wat ze had gedaan, hoe ze had gehandeld, hoe ze hem niet had vertrouwd. "Dat weet ik.." mompelde hij zacht terwijl hij naar het gesnor van de kattin luisterde. Hij zou de straf moeten dragen. De straf voor iets wat hij niet had gedaan. Maar alles om zijn geliefden veilig te houden. Want hij wist hoe de hersenen van Raptorecho werkte, ze werkte niet zoals die van menig ander kat. De interesse van de kater over het feit dat Tigergaze nu andere vrienden had was niet oké. Alles behalve zelfs. "Kom hier.." mompelde hij terwijl hij haar kort een kopje gaf en toen door zijn voorpoten heen zakte om te gaan liggen. Routpaw zou maar even moeten wachten op haar water. Hij zag dat ze ergens mee zat, en gewoon tijd met elkaar doorbrengen kon geen kwaad. Wanneer Oceanbreeze bij hem was leek hij zijn wilde vuur in controle te kunnen houden, ze leek de storm in hem te kunnen stillen. "Ik zal de straf uitzitten, alleen al om jou veilig te houden." De kater keek haar kort aan met zijn goudkleurige ogen. "Maar dan moet je me beloven dat je me voortaan altijd zal vertrouwen." Hij kon dit soort dingen niet doen voor iemand die het vertrouwen niet bij hem terug legde. Anders zou hij het niet kunnen dragen. Dan zou het hem opnieuw kapot maken en kwam hij weer in dat diepe dal waar hij net uit leek te zijn geklauterd.

Tigergaze, de kater die haar vroeger gehaat had, die haar gepest had toen ze naar een traumatische ervaring terug de clan in kwam. De kater die net als haar opgegroeid was onder het ouderschap met kittens die heel andere ervaringen droegen dan zij deden. Hij had haar de liefde verklaard, ondanks het feit dat hij moeilijk over emoties sprak en vaak zo krachtig en sterk mogelijk over probeerde te komen. Hij had haar nu net letterlijk een deel van zijn hart gegeven. Het deed haar hart kloppen in haar keel en met een vreugdevolle blik keek de jonge kattin de ander aan. Hij hield van haar, en zij als ze heel eerlijk was ook van hem. Een betere vriend dan hem kon ze niet hebben, Neverland en zijzelf waren al de afgelopen tijd steeds verder uit elkaar gegroeid en hoewel ze het lastig vond om het te bekennen, had de realiteit haar wel stil laten staan bij het feit dat de tijd hier kort kon zijn voor sommige katten en ze dus geen tijd te verliezen had. Oceanbreeze probeerde altijd iedereen gelukkig te houden, veilig te houden op haar eigen indrukwekkende manier. Ze was nu eenmaal een moeder door en door en had zoveel kittens op gevangen dat ze zich af en toe af vroeg hoe het zou zijn als ze geen kittens meer naast haar buik had liggen en alleen in de Warrior den zou zijn. Al hoewel, helemaal alleen zou ze waarschijnlijk niet zijn. Er was een grote kans dat Tigergaze naast haar zou liggen, tenminste als ze samen een stabiele relatie op zouden kunnen bouwen. Aangezien de kater niet kon vertellen wie de werkelijke dader was, kon ze zijn straf niet terug trekken. Starclan wist hoe graag ze het wou, echter kon het niet. Dit verklaarde ze dan ook aan Tigergaze, die er meer dan begrip voor had. "Dat weet ik..." Had de kater gemompeld terwijl Oceanbreeze zacht snorrend tegen hem aan leunde. De kattin keek hem met spijtige ogen aan, echter wist ze zelf ook dat er niets aan te veranderen was. Ze trok haar kop terug om een lik over zijn schouder te geven, als reactie op zijn woorden voordat haar gezicht iets betrok. Ze wist dat Tigergaze op de hoogte diende te worden gehouden over hun nestje dat komen zou, echter was het wel erg lastig. Wat als alles goed verliep en ze hem onnodig bezorgd of bang had gemaakt?! Maar het zou erger zijn als hij van niets wist en er toch iets mis ging. Dat kon ze hem al helemaal niet aan doen. Zeker niet nadat hij haar zo liefdevol had aangesproken. "Kom hier.." Mompelde de kater terwijl hij haar een kopje gaf en zich door zijn poten liet zakken zodat hij lag. Onrustig nam Oceanbreeze naast hem plaats en leunde ze tegen hem aan, het was onwennig voor haar om haar hart te geven aan een ander, maar ze wist dat Neverland het haar waarschijnlijk wel zou gunnen. Ze had nog een lang leven voor zich en het kon best eenzaam worden zonder een kat aan haar zijde. "Ik zal de straf uitzitten, alleen al om jou veilig te houden." Verklaarde de kater terwijl hij haar met zijn goudkleurige ogen aan keek. De ogen waaraan hij zijn naam te danken had, de indrukwekkende blik die altijd op zijn gezicht stond. Langzaam en dankbaar knikte de kattin waarna ze een tedere lik over zijn oor gaf. "Maar dan moet je mij wel beloven dat je mij voortaan altijd zult vertrouwen." Ging hij verder waardoor ze voorzichtig verschoof zodat ze hem goed aan kon kijken met haar blauwe kijkers. "Ik zal je vertrouwen Tigergaze, al hoop ik ook zeer zeker dat je je zo goed en kwaad als het kan aan de Warrior Code blijft houden." Mauwde ze met een glimlachje op haar gezicht, al was het duidelijk dat ze ook serieus was. Ze kon hem natuurlijk niet geheel boven de regels van de Clan zetten. Ze leunde weer tegen de kater aan waarna ze haar ogen tot spleetjes kneep en wat probeerde te ontspannen. "Tigergaze, deze zwangerschap is zwaarder dan mijn vorige," mauwde ze bijna geheel uit het niets, tussen neus en lippen door. Hij moest dat weten, als er wel iets gebeurde was hij er ten minste op voorbereid.

Hij zou alles doen om haar veilig te houden, ook als dat betekende dat hij deze vreselijke straf uit moest zitten voor zolang het duurde. Nu werd dat al wat verzacht door de constante aanwezigheid van Routpaw, hij was haar gaan zien als een goede vriendin. Maar het was toch anders dan waar zijn hart naar snakte, er zijn voor WindClan. Hij knikte een keer bij haar serieuze woorden. De warrior code was iets waar hij vroeger nooit waarde aan had gehecht, maar na de geboorte van zijn eerste nest was hij veranderd. Mousewish had hem veranderd. Hij was een respectvolle warrior geworden die de code volgde. Hij voelde hoe ze tegen hem aanleunde, maar haar volgende woorden waren toch wel iets wat hij liever niet wilde horen. "Het komt goed.. alles gaat goed komen. Je bent sterk Ocean.." Hij gaf haar een lik over haar wang. Want hij zou er voor haar zijn, ook wanneer het zwaar zou worden. Voor geen moment zou hij van haar zijde wijken. Nooit meer.