It's a sign of the times.

Crowfur onderdrukte een zachte zucht terwijl hij naar het gebied om zich heen keek. Hij moest toegeven dat het echt wel een prachtig gebied was, maar hij vond het niet bepaald gunstig. Hij vond het ook heel erg gevaarlijk voor alle apprentices en was dan ook blij dat Quietstep Leopardpaw’s mentor was geworden. Hij wist van meerdere gesprekken met de tom dat hij zijn verantwoordelijkheid wel kon nemen en nam dus aan dat hij wel voor zijn dochter zou zorgen. Niet dat zijn dochter dat ook maar zou accepteren, want deze had natuurlijk liever dat haar eigen vader haar mentor was geworden. Crowfur moest toch wel even grinniken als hij terugdacht aan het moment waarop Leopardpaw had voorgesteld om Mistpaw aan Quietstep te geven en haarzelf aan hem. Ze dacht echt werkelijk dat hij naar Everstar ging stappen om dat te regelen. Nee, dat ging hij niet doen. Niet alleen omdat de she-cat moest leren dat niet alles volgens haar zin kon gaan, maar ook gewoon omdat ze moest leren met andere katten om te gaan. Ze moest leren hoe het was om rekening te houden met een ander en regels te volgen die niet opgesteld waren door hem. Hij wist dat Quietstep een moeilijke tijd zou krijgen met haar, maar wist ook dat ze uiteindelijk wel zou ontdooien en ze zou leren haar verantwoordelijkheid te nemen. Alleen had het wat begeleiding nodig, maar daar wilde hij maar wat graag aan mee werken. Hij kon niet zomaar accepteren dat ze dat deeltje van haar moeder over zou nemen. Crowfur richtte zijn blik weer naar voren en liet zijn blauwe ogen over de metershoge boom voor hem gaan. Zelfs als hij zijn kopje in zijn nek legde kon hij niet waar de top van de boom eindigde. De tom keek weer naar beneden en wilde net aan de jacht beginnen toen hij pootstappen hoorde. Ook zonder zijn kop te draaien wist hij wie het was en er speelde een glimlach om zijn lippen toen hij zijn bek opende om haar te begroeten. “Oceanbreeze,” sprak hij zacht. Nu pas draaide hij zich om en keek de she-cat onderzoekend aan. “Hoe gaat het nu met je?” vroeg hij uiteindelijk.

Crowfur ademde haar bekende geur in en… iets was anders. Iets was veranderd. Hij liet zijn blik kort naar onder glijden. Was het zijn verbeelding of was ze iets dikker geworden? Je zou denken dat katten tijdens deze periode juist af zouden vallen. Echter was hij te beleefd om er een vraag over te stellen. Omdat hij zelf had meegemaakt hoe het was om een nestje te hebben waar niemand iets van mocht weten – ook al bestond dat nestje achteraf gezien maar uit één kitten en wilde de moeder niks van haar weten – wist hij ook dat het het volste recht was van een queen om niks te zeggen als ze zwanger was. Uiteindelijk zouden de andere katten het wel merken en als de kittens daar zouden zijn, was het nog aan de queen of ze wilde vertellen wie de vader was of niet. Crowfur dacht terug aan het moment dat hij Leopardpaw terug had genomen naar het camp en had moeten doen alsof het een kitten van een WindClanner was. De queen had niks tegen hem gezegd, maar had hem geholpen en zich als pleegmoeder over Leopardpaw ontfermd. Crowfur durfde te wedden dat de she-cat het allesbehalve vervelend vond dat Leopardpaw nu uit de nursery mocht gaan, maar Crowfur was haar altijd dankbaar gebleven voor het feit dat ze Leopardpaw onder haar hoede had willen nemen en niet had doorgevraagd toen hij aan haar had gevraagd om de zorg over de she-cat te nemen. Hij nam aan dat de queen de RiverClan-geur heus wel had geroken in het begin, maar ook daar had ze niets over gezegd. Of misschien kwam dat wel omdat Crowfur Leopardpaw expres in de modder had laten vallen toen hij haar terug meenam naar het camp. In elk geval wist niemand buiten Crowcall dat ze een half-Clanner was en dat wilde hij graag zo houden. “Dat zal vast wel,” mauwde hij bemoedigend. “We hebben nu gelukkig een gebied gevonden waar we voor het moment langer kunnen blijven en als we weer op pad gaan, ben ik er vrij zeker van dat we weer iets anders zullen vinden.” Hij moest wel positief blijven, want anders zou Crowcall vast en zeker naar haar vader gaan zoeken en dat wilde hij absoluut niet.