Dance me to the moon

De pluizige kitten zat rustig te spelen met een mosballetje dat Vixenleap ergens voor haar vandaan had gehaald. Ze was een lieve kitten, dat had haar moeder haar verteld, gezellig ook. Ze zeurde niet, of in ieder geval weinig, over de grote afstanden die ze moesten afleggen en deed gewoon voornamelijk vrij rustig als iemand haar moest dragen - wat bijna altijd zo was, want een kitten van een maan oud kon nog moeilijk op zo'n vlot tempo meelopen. Ze deed alsof het balletje haar grootste vijand was en sloop erop af, wellicht wat lompjes want ze was nog te jong om echt fatsoenlijk te kunnen sluipen en met de pluizige vacht die ze had zag dat er wellicht vrij grappig uit. Opeens hoorde ze een hallo in haar buurt en nieuwsgierig keek ze op. Ze zag een kitten die enkele manen ouder dan haar was en de kitten rook anders dan haar. Was ze dan van een van de andere clans? Nieuwsgierig draaide ze zich naar haar toe, zette een vriendelijke glimlach op en begroette haar terug: "H-hoi!" Oh, wat leuk! Iemand nieuw om te ontmoeten!

Ze glimlachte vriendelijk naar de kitten, haar gestotter was enkel geweest omdat ze niet precies wist hoe ze de woorden had moeten uitspreken. Ze had immers nog niet met heel veel katten gesproken, dit was ook nieuw voor haar. Zo'n nieuwe kat, met een nieuwe geur en misschien wel nieuwe ideeën.. nieuwe dingen om te doen! Nieuwgierig bleef ze de andere kitten aankijken, wachtend op een antwoord. Deze begroette haar weer terug en vroeg haar uiteindelijk of ze zin had in een avontuur. Nou.. duh! "Altijd!" Zei ze vrolijk. "Waarheen?" Ze had nog niet zo heel veel gezien hier, nog niet echt tijd gehad om de boel te onderzoeken. Vixenleap liet haar niet vaak alleen, maar nu de poes druk bezig leek te zijn met iemand anders, kon ze er misschien eens tussenuit glippen. Met deze leuke kat van een andere clan. Oh, wat spannend!

De kitten bleef de Windclan kitten aankijken en kort verbaasd knipperde ze met haar ogen. Een beest met twee benen? Zij had er vier, hoe kon iemand op twee benen lopen? "Echt waar? Bestaan die?" Sprak ze, vol verwondering. Ze had ze nog nooit gezien. Haar moeder had er eigenlijk nog nooit iets over gezegd, zelfs. Ze knikte vervolgens. "Ja, laat me een zien!" Zei ze weer enthousiast. Ze wilde graag het aparte wezen zien. "Kunnen ze praten?" Ze wilde meer weten over deze rare wezens. Misschien wist Burnetkit hier wel veel over.

Ze had geen enkel idee hoe die 'tweebenen' eruit zagen. Haar moeder had haar er altijd ver van weg gehouden, maar nu was ze er niet om haar te vertellen dat het niet mocht - en natuurlijk ging Greykit daar dan ook gewoon gebruik van maken. Het kon geen kwaad, toch? Het waren ook maar wezens! En bovendien, ze was toch véél te schattig. Niemand die haar pijn zou willen doen, toch? Ze glimlachte en liep met Burnetkit mee. Ze fronste kort toen ze hoorde over de rare geluiden, maar de glimlach bleef op haar gezicht staan. Oh, wat spannend! "En ze zijn groot, toch? Veel groter dan ons?" Ze keek even naar de windclan poes, maar al snel liet ze haar blik weer voor zich uitvallen. Opzoek naar die rare wezens.

Ze wilde heel graag een tweebeen zien, want hoe Burnetkit het bracht waren ze vast heel erg interessant en cool om te aanschouwen. Greykit had nooit gedacht dat ze zo'n avontuur deze dag tegemoet zou gaan, maar nu het ging gebeuren voelde ze toch echt wel haar pootjes tintelen van de spanning en de enthousiasme. Haar helderblauwe ogen gleden naar de ander en even glimlachte ze door haar woorden. Ze waren veel groter dan hen dus, maar dat kwam omdat ze op twee benen stonden. Zouden katten eigenlijk ook op twee benen kunnen lopen? Dat zou echt heel raar uit zien, bedacht Grey zich. "Interessant.." sprak ze dan zacht uit, haar ogen weer voor zich uit richtend, terwijl ze naast de ander liep. "Hoe ver lopen is het nog?" Ze had geen geduld, nee, ze wilde nu een tweebeen zien!