my heart was full of everything

& it bursted in a thousand pieces

Hij wandelde met forse stappen verder. Zijn gifgroene ogen strak gericht op de grond. Heel de clan viel uit elkaar en dat was allemaal door al die stomme doden. Hij keek even op en liet een zware zucht van zijn lippen gaan. Toen hij had gehoord wat er allemaal was gebeurd, in geruchten, had dat een woede in hem aangwakkerd. Het feit dat een kattin die voor hem zo hoog stond, Everstar, zoiets werd aangedaan kon hij niet uitstaan. Hij had zin om zijn nagels in iets te laten zakken maar het feit dat hij daarmee iemand van de kaart kon brengen was iets dat hem tegenhield. Met een zucht en rol van zijn ogen keek hij schuin weg. Zijn lelijke neusbrug jeukte van de tekens die erop stonden, door het ongeval met het monster. Deze had niet alleen zijn schone gezicht weg gewerkt, maar had ook een grote hap uit zijn herinneringen genomen. Langzaam was alles terug gespoeld; als de golven die over het strand heen kwamen. En het had pijn gedaan; zoals zout brandde in een open wonde. Hij klemde zijn tanden op elkaar. Hij was zo allemaal kwijt, allemaal. En nu was hij alleen.
Waarschijnlijk voor altijd.

-Open