No! NOOOOOO!

Een zwartwitte poes liep het kamp uit, Quickfur was klaar om te jagen. Niet ver van het kamp begon ze te sluipen, ze had een eekhoorn geroken. Toen ze vlakbij het beestje was en er op wou springen om het te doden, rende de eekhoorn weg. Toen ze haar oren spitste wist Quickfur waarom, er kwam een andere kat aan. Ze opende haar mond om beter te kunnen ruiken wie er aan kwam. Het was een ThunderClankat, dat wist ze zeker. Toen ze zich omdraaide zag ze een gespierde, langharige, donkergrijze kater staan. "Darkfire!" Zei Quickfur geirriteerd "Je hebt mijn prooi weggejaagd! Waarom?" Een beetje boos keek ze de donkere kater aan. Ze wist dat Darkfire altijd al een beetje anders was geweest dan de rest van de katten van haar Clan.

(Moest het snel doen... en ben licht inspiloos)

Darkfire liep door het bos. Zijn poten voelde zwaar aan. Enkele dagen geleden had hij een einde gemaakt aan het leven van de wijze loyale Honeyfeather. Een waardige poes, maar Darkfire had er anders over gedacht. Hij had haar in koele bloeden vermoord. Het maakte hem niks uit, zijn hart was toch al koud als ijs. Trage stappen brachten hem verder. Weer een saaie normale jacht. Verveelt keek hij om zich heen. Hij rook een vleug van eekhoorn.
Maar ook de geur van een andere poes. Quickfur, Darkfire kende haar niet goed. Maar dat boeide hem ook niet. Toen hij uit de sttruiken kwam zag hij de grijswitte poes geiriteerd staan en ze zei tegen hem, "Darkfire! Je hebt mijn prooi weggejaagd! Waarom?"
*Darkfire heeft een diepzwarte vacht * Darkfire keek haar verbaasd en arrogant aan. ''Weggejaagt? Dat heb je vast en zeker zelf gedaan bitch. Met jou uiterlijk zal zelfs een das nog wegrennen. En wat zou het, het boeit me niet. Lekker voor je.'' Hij spuuwde op de grond. Zijn vlamkleurige ogen keken dwars door haar heen. Hij had haar beledigt, wat hij erg prettig vond.

*ook heel erg inpiloos -_-'''Sorry*

Quickfur keek nog steeds boos naar Darkfire, wiens blik ook niet erg vriendelijk was. "Weggejaagt?" Zei de donkere kater arrogant "Dat heb je vast en zeker zelf gedaan bitch. Met jou uiterlijk zal zelfs een das nog wegrennen. En wat zou het, het boeit me niet. Lekker voor je." Quickfur sloeg haar nagels uit en zette haar vacht op "Ooh..." Blies ze "Nu ga je er echt aan!" De bloedrode ogen van de kater leken recht door haar heen te kijken terwijl hij op de grond spuugde. Snel als een pijl uit een boog schoot Quickfur op Darkfire af en raakte met haar klauwen de neus van de zwarte kater. Zonder op reactie te wachten viel ze voor de tweede keer aan en raakte Darkfire dit keer op zijn wang. "Pak aan!" Schreeuwde ze, terwijl ze niet wist waarom ze haar Clangenoot aanviel...

"Ooh..Nu ga je er echt aan!" Darkfire zuchtte verveelt. '' Nu word ik echt bang.. '' Zei hij zo sarcastish mogenlijk. Maar op dat moment viel Quickfur Darkfire aan. Ze sloeg langs zijn neus. Hij voelde het prikken van wat bloed dat opwelde. Jippie mischien zou het weer een litteken veroorzaken, daar had hij geen zin in. Hij grouwde geiriteerd. Maar zonder dat hij verder nog wat kon doe viel ze nogmaals aan, nu op zijn wang, al was dit maar een schrametje. Hij zag wat haartjes tegen de grond vallen. Oké, nu was hij het zat. Hij sprong over haar heen, maar voor ze om kon kijken sprong hij naar haar zijkant. Hij sloeg haar tegen de grond. Qiuckfur kwam met een klap tegen de grond. Stof waaide op, hij stond dreigend en angstaanjagend boven haar. Zijn oranje ogen brande schrikbaar. Want hier had hij totaal even geen oren naar. '' Stom wicht! Speel geen spelletjes met mij, ik win altijd. Dat zal ik je verzekeren.'' Toen sloeg hij met zijn klouw dwars over haar kop heen. Van haar wang tot het puntje van haar oor, het zat er diep in. Hij keek haar woest aan. Daarna greep hij haar rechter oor beed, er scheurde een heel stuk van af toen hij er aan trok. Bloed proefde in zijn mond, en hij kwatte het uit. '' Dont play with, me!!'' Darkfire was wreed, en het kon hem niet schelen of hij haar ook om zou leggen. De Thunderclan had het verdient.


*Ik kan haar zulke schade aanbrengen. Ze gaat toch dood.*

Voordat Quickfur nog een keer kon aanvallen was Darkfire verdewnen.Toen ze rondkeek waar de zwarte kater kon zijn, voelde ze een klap in haar zij en ze viel met een klap op de grond, waardoor er bladeren en sand in de lucht vloog. Toen ze omhoog keek zag ze dat Darkfire haar tegen de grond gedrukt hield, zijn vuurkleurige ogen glommen. "Stom wicht!" Zei de donkere kater "Speel geen spelletjes met mij, ik win altijd. Dat zal ik je verzekeren." Net nadat hij was uitgepraat voelde Quickfur een stekende pijn aan haar kop, Darkfire had zijn klauw over haar gezicht gehaald en een diepe wond gemaakt waar nu donkerrood bloed uit opwelde. Ze probeerde Darkfire van haar af te krijgen, maar de kater was te sterk. Het zwarte gezicht kwam naar het hare toe en beet in haar oor. "Laat los!" Zei ze tegen haar donkere Clangenoot. Darkfire leek haar niet gehoord te hebben of wilde haar niet horen, want hij beet alleen nog harder in haar oor en begon er nu aan te trekken. Nog meer pijn schoot door haar oor toen Darkfire er een stuk afscheurde. Het bloed dat uit de wond afkomstig wasdroop langzaam omlaag en Quickfur kon niet meer niet door het bloed dat in haar ogen belandde. "Dont play with, me!" Darkfire's stem klonk dichtbij. Quickfur voelde zich zwak maar nog sterk genoeg om terug vechten. "Darkfire," Zei ze "Ik had nooit verwacht dat ik zou sterven doordat een Clangenoot mij zou vermoorden, dus dat gaat ook niet gebeuren!" Nog steeds tegen de grond gedrukt begon ze met haar klauwen om haar heen te slaan, in de hoop dat ze Darkfire zou raken.

"Laat los!" Darkfire staarde alleen maar kil uit zijn ogen naar zijn slachtoffer. ze verzette zich hevig, Darkfire had wat moeite om haar in bedwang te houden, maar het lukte. Hij drukte haar harder tegen de grond met zijn grote klouwen. "Darkfire," Zei ze Darkfire fronste. "Ik had nooit verwacht dat ik zou sterven, doordat een Clangenoot mij zou vermoorden. Dus dat gaat ook niet gebeuren!" Darkfire glimlachte wat sluuw. '' Of wel.. Hij sloeg met zijn staart hij zag het bloed op haar gezicht. Darkfire had nu leterlijk een leven in handen. Het was een vreemd onheilspellend gevoel. Maar hij genoot er hartstogtenlijk van. Dit leven is tijdenlijk, de dood is voor eeuwig. Darkfire was geschapen om te moorden, en de katten te laten zien dat het leven niet voor eeuwig is. Dit zou nu ook haar einde zijn. Al was er geen reden voor, Darkfire zou haar van het leven beroven. '' Doe de groeten aan de Starclan Quickfur, owja.. Nog een klein geheimpje. I have killed Honeyfeather...'' Hij grinnekte sinister. Daarna zette hij zijn klouw in de keel van de poes. Hij trok zijn klouw naar zich toe. de borst van Quickfur raakte los onder het geweld van de nagels. Bloed werd sijpelend zichtbaar. Toen hij haar vermoorde zag hij het hart splijten tussen zijn nagels. Een leterlijk gebroken hart...

Langzaam vielen druppels op Darkfire,s vacht. Het was ijsenlijk stil in het bos. Nog een kat op zijn lijst, het doel zag hij niet maar hij hield van het geweld in de moord. Regen veegde zijn sporen weg uit het lichaam van Quickfur, dat nu roerloos op het veldje lag. Darkfire staarde hartenloos naar het tafereel. Daarna keerde hij zich om en verdween in de struiken. Hij moest de geur wegwassen van zijn slachtoffer, voor de derde keer.

*sorry lange duur, school -_-''*

Verblind door al het bloed in haar ogen hoorde Quickfur Darkfire grinnikken. "Of wel..." De donkere, langharige ThunderClankater speelde met haar alsof ze zijn prooi was, hij nam dit gevecht niet serieus. "Als je niet bij ThunderClan zat," Blies ze "Zou je zeker bij ShadowClan zitten, daar pas je wel bij, bij al die vlooienbalen die kraaienvoer eten!" Ze haalde nog een laatste keer uit en raakte iets dat aanvoelde als een oog. Quickfur was bijna bewusteloos door al het verloren bloed, maar ze bleef overeind staan. Wacht! Dacht ze ineens, wie is er nog meer doodgegaan in deze korte tijd... Honeyfeather! Ze schudde haar kop en het bloed spetterde alle kanten op. "JIJ!" siste ze zacht "Jij hebt Honeyfeather vermoord, nietwaar?" Om een of andere reden voelde ze iets voor de zwarte kater, liefde? Nee! Haat? Nee, ook niet... Wat dan? Ze slaakte een klein gilletje toen ze achterover werd geduwd door de gespierde, met littekens bedekte, nachtzwarte kater. Darkfire sloeg zijn vlijmscherpe klauwen in haar borst en ze gilde het uit van de pijn. Hoe was dit gevecht eigenlijk begonnen? Oja, als een klein, speels gevechtje omdat Darkfire haar prooi had weggejaagd. Er stroomde weer bloed uit de wond bij haar oor en haar ogen vulde zich met een mengsel van tranen en donkerrood bloed. "Bluestar!" Riep ze "Fireheart! Dovewing! Tailpaw! IEMAND! Help me!" Darkfire reet haar hele borst open en nog meer bloed stroomde uit haar lijf. Ik ben dood, dacht ze, gewoon dood! "Doe de groeten aan Starclan Quickfur, oja.. Nog een klein geheimpje. I have killed Honeyfeather..." Ik wist het! Haar gedachten waren nog normaal, maar de rest van haar lichaam was voor negenennegentig procent dood. Haar pupillen vernauwde zich tot miniscule spleetjes toen ze voelde hoe Darkfire zijn poot op de plek zette waar haar hat zat. "Nee..." Dat was het laatste wat ze kon uitbrengen voordat de kwaadaardige kater haar hart brak, latterlijk! Het was gedaan met Quickfur, de jonge, snelle, loyale ThunderClan Warrior.

Het begon te regenen en Darkfire was al verdwenen van de plaats waar nu nog steeds het dode lichaam van de zwartwitte poes lag. Haar klauwen voor eeuwig zichtbaar, met maar een oor en een letterlijk gebroken hart. Ze was gestorven in de strijd, terwijl ze nog zo jong was, nog een heel leven voor zich had. Ze was dood en daar kon niemand, zelfs StarClan , iets aan doen. De regen spoelde het meeste bloed van het koude lichaam, dat doodsstil lag, wachtend op een Clanlid om het te vinden...

(She's dead! DEAD! Ik moet eerlijk gezecht bijna huilen...

ThunderClankatten mogen Quickfur nu vinden)

Redfur liep door het woud, een geur volgend die haar bijna onbekend was. Een mengeling van drie geuren, waar ze er een van Qiukfur herkende. Deze poes kende ze niet goed maar iets in haar vond haar aardig. De geur die haar ongerust maakte was die van Darkfire. Er waren al vele moorden gepleegd de laatste tijd in Thunderclan, en teeds was Darkfire er niet. Maar Redfur ging er verder niet op in, en concentreede zich op de volgende geur, bloed. Ze spitste haar oren, stond plotseling stil en hoorde licht gekrijs. Nog meer walmen van bloed, en Redfur begon nu licht te rennen, achter de geuren aan. Haar ogen traanden van de bloedgeur die vermengd werd met de andere geuren. Ze stemde haar oren af op de geluiden die krijsend door het bos galmden. Ze begon nog harder te rennen, en het gekrijs werd zwakker. Was Redfur de verkeerde kant op gegaan? Nee, daar was het weer en de geuren werden sterker. Darkfire's geur was vermindert en boog af leek het. Plotseling klonk er een ijzige stilte, en Redfur zette het op het hardste rennen wat ze kon. Ze zag een zwart-wit figuurtje liggen op de zanderige grond midden op een open plek. Haar hart stond bijna stil, Quikfur! Haastig rende Redfur naar de jonge poes toe, en zag hoe het licht in haar ogen doofde, en er nog een kleine traan uit haar oog wegliep. Redfurs gekrijs van verdriet vulde de hele stilte van het woud en het was in de verste omtrekken te horen. Ze begroef haar kop in het witte deel van de poes, en ook bij haar viel een traan naar beneden, Ookal kende ze haar niet goed, het was pijnelijk om een clanlid te verliezen. Regen spoelde de bloedspetters af, en Redfur bleef doodstil liggen, rouwend om de doe Qiukfur...