Hunting on this Fields [EVENINGPAW]

De zwart witte kat liep kalm door het veld met de kleurige bloemen. Dit gebied kwam tenminste nog het dichtste in de buurt van zijn oude thuis, het WindClan territorium. Zijn neus zei hem dat er een klein diertje in de buurt bevondt, een muisje. Een prima prooi voor de jonge Apprentice. Ook zijn groene ogen kregen het diertje in zicht. Zijn gevlekte lijf zakte in jachthouding. In stilte sloop de Tom richting het grijze beestje. Hij was klaar om zijn laatste passen richting het beestje te zetten en het met een beet te doden, toen een geluid achter hem even afleidde. De kater stond vluchtig op waardoor het muisje wegschoot. Hij zuchtte even, die prooi kon hij wel weer vergeten. Al snel ving hij de geur van een andere Clankat op. Hij draaide zijn kop richting de kant waar het geluid en de geur vandaan kwam. "Wie is daar?" Opende hij zijn witte bek luid.

First post Eveningpaw

Haar voetkussentjes waren nog steeds niet helemaal geheeld. Toch liet ze zich daar niet door tegen houden. Ze was geen kattin die rustig kon gaan liggen afwachten. Ze moest bezig zijn, ze moest nieuwe uitdagingen zoeken. Het hielp het helingsproces alleen nu niet bepaald. Ze scheurden nog steeds wel eens open, omdat het eeltlaagje nog dikker moest worden. Het was fijn dat ze niet meer elke dag hoefde te reizen. Elke dag thunderpaden moesten oversteken. Het was rustig hier, bijna vredig leek het eigenlijk wel. Er was ook al heel wat bloed gevloeid op de weg hierheen, met name onder ThunderClan. Niet dat ze zich daar heel erg druk over kon maken. Ze had die katten toch niet echt goed gekend. Zolang het Glazepaw maar niet was en dat was gelukkig niet gebeurd. Misschien waren al die doden wel een teken dat ze zwak waren, misschien had haar vader wel gelijk. Eigenlijk wist ze dat hij gelijk had, maar haar vader was hier niet. Ze zou hem nooit meer op kunnen zoeken en moest haar eigen hachje redden. Al mocht dat niet veel voorstellen. Ze had de cavern achter haar gelaten om het territorium te verkennen. Hoe verder ze liep, hoe meer ze eigenlijk het gevoel kregen wat ze hier in StarClans naam deden. Dit was hun thuis niet en zo zou het ook nooit voor haar gaan voelen. Ze wilde terug naar huis, terug naar haar vader. Ze zou alleen nog maar harder gaan trainen, want ze had een doel. Ze had de WindClanner nog niet doorgehad, totdat hij iets had gezegd. Ze was te veel in gedachten geweest. “En wat maakt jou dat uit?” Miauwde ze wat nukkig terug.

“En wat maakt jou dat uit?” Mauwde de kat nukkig terug. "Sorry hoor," sprak de zwart witte kater terug met een grijns. Nee, daar meende hij ook maar weinig van. Hij draaide zich om en liep richting de Apprentice. "Was alleen maar nieuwsgierig wie ik hier voor mij had," mauwde hij verder terwijl hij haar vriendelijk aan keek. "Ik ben Lionpaw," stelde de Apprentice zich voor.

Sorry ik zo laat reageer!

Echt al die verschillende Clans hier. Ze vond dat ze haar poten al vol had aan alleen ThunderClan. Ze werd gek van al die katten. Iedereen die probeerde vriendelijk te doen, volgens haar klopte dat niet. Het voelde fout, dit alles voelde fout. Had dan niemand dat zelfde gevoel. Haar beste en eigenlijk enige vriend in ieder geval niet. Glaze leek het allemaal wel leuk te vinden, maar waarom… Ze moesten nu iedereen onderhouden, dat was toch veel te veel. Ook deze apprentice probeerde weer aardig tegen haar te doen. Altijd dat vriendelijke gedoe. “Eveningpaw.” Miauwde ze kortaf. De geur van bloed prikkelde haar zintuigen, omdat één van haar voetkussentjes weer eens was opengesprongen.

Onderwerp: Re: Hunting on this Fields [EVENINGPAW]