Windy Weather {Talon •}

Het was warm vandaag. Warmer dan normaal voor deze tijd van het jaar. Door haar dikke vacht was Snow heel erg gaan zweten. Daarom was de witte she-cat heel even een klein beekje ingesprongen om zich af te spoelen en zich daarna schoon te likken. Dat knapte haar op. Ze heette waarschijnlijk niet voor niets Snow, ze haatte té warm weer. De prooi was natuurlijk fijn maar door de hitte kon ze zich moeilijker concentreren. Nu liep de Cave Guard door The Highlands. Hier viel de hitte erg mee, door de harde wind die om haar oren suisde en haar vacht drooglikte. Ze was aan het patrouilleren, verspreidde haar geur over alles waar zo overheen liep om zo de grenzen te verversen.

Er ging geen dag voorbij waarbij Talon even aan Willow moest denken. Het was nog maar zeven moons geleden dat ze was gedood door de coyote en nog elke dag voelde het als gisteren. Een zucht rolde over zijn lippen. Wanneer Talon onder de anderen was verbande hij Willow uit zijn kop, omdat hij niet wilde dat zijn Tribe genoten gingen denken dat hij zwak was en enorm leed onder het verlies van zijn geliefde. Hij had naar nooit officieel partner kunnen noemen en dat deed zo'n pijn. Talon liep door, tot hij besefte dat hij een Tribe genoot had gepasseerd. De kater draaide zich om en gunde de poes een glimlach. "Hé, Snow," miauwde de kater. "Goed als dat ik je vergezeld tijdens het patrouilleren?" Vroeg de kater tegen zijn mede Cave Guard, en de vroegere beste vriendin van Willow, al was Willow iets ouder geweest dan Snow.

De geur van een Tribegenoot drong door tot in haar neusgaten. Ze had het al snel door dat Talon daar liep. "Hé, Snow." Miauwde de zwarte kater terwijl hij zich naar haar omdraaide en glimlachte. "Goed als dat ik je vergezel tijdens het patrouilleren?" De witte she-cat knikte en probeerde te glimlachen. "Is goed." Miauwde ze zonder al te veel emotie in haar stem. Ze was niet zo goed met emoties, maar dat waren haar Tribegenoten inmiddels wel van haar gewend. Snow was een kattin waarvan je nooit wist of ze tevreden was. Ze was eigenlijk nooit echt tevreden. Alles kon altijd beter.

Snow That Falls From Sky stemde in met zijn vraag of hijzelf mee haar mocht vergezellen bij het patrouilleren. Echt vrienden waren ze nooit geweest, maar omdat Willow haar beste vriendin was geweest, voelde Talon toch een soort... iets voor haar. Verantwoordelijkheid? Verplichting om ook zeker van haar geluk te zijn? Hij wist het niet en het maakte niet uit, het was er en hij handelde er naar. Willow had vast graag gezien dat er in ieder geval iemand was die zich over haar zou ontfermen, al was het maar subtiel. Het enige lastige was, was dat Snow vrijwel niet te pijlen was, waardoor Talon niet goed wist hoe het met haar ging, of hij überhaupt gewenst was. "Hoe gaat het met je?" Besloot Talon daarom maar te vragen, in de hoop dat er gespreksstof zou ontstaan. Ondertussen liepen ze voort en scande Talon de omgeving af.