We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
• Daanz 576 Actief "There's always gonna be some canyon in the way. There's always gonna be a river I cannot cross. Somewhere along this path that's chosen me. I know I'm gonna fall down, feel lost, feel weak."
Onderwerp: Dead men tell no tales di 2 mei 2017 - 21:43
Sandflower keek omhoog naar de brede sterrenhemel. Hier op de open velden kon je die geweldig zien, veel beter dan in de bedekte bossen van het vroegere ThunderClan territorium. Nu kreeg snapte ze misschien wel een beetje waarom ze WindClan altijd zo vol hoorde spreken over hun open velden. Toch voelde het een beetje.. onveilig was misschien het goede woord. Er was weinig beschutting, en in de bossen had je altijd de schaduwen van de bomen die je konden beschermen tegen gevaar. Misschien moest ze terugkeren naar de berg, het was waarschijnlijk niet verstandig om hier 's nachts alleen rond te wandelen. Sandflower draaide zich net om toen ze iets hoorde, waardoor ze stil bleef staan en met haar goede oog de omgeving af scande.
[ R u n e s h a d e ]
Runeshade
Member
ワゾウラ 141 Actief "I prefer to have my nightmares with open eyes."
Onderwerp: Re: Dead men tell no tales di 2 mei 2017 - 22:01
Runeshade
Hij was vaak alleen te vinden s'nachts. Op een ronde door het territorium normaal, maar sinds de reis was het natuurlijk lastiger geworden om even alleen te zijn. Nu ze een plek hadden gevonden om te verblijven echter, kon hij zijn gebruikelijke nachtelijke uitjes voortzetten. Als iemand hem kwam vertellen dat het gevaarlijk was snoof hij kort. Als het zijn tijd was om te gaan dan was dat maar zo. Hij vreesde de dood niet zozeer als dat hij stiekem vreesde dat de katten om hem heen naar StarClan gingen. Niet dat hij dat openlijk zou uiten, maar het was er wel, ergens. Zijn familie was lang geleden al een beetje uit elkaar gevallen. Alsof hij vader en zijn moeder er nooit helemaal overheen waren gekomen wat er was gebeurd toen hij, zijn broertje, zusje en Dogdance waren meegenomen door rogues. Nu hij ouder was en dan ook eindelijk een poosje warrior werd er gelukkig minder moeilijk gedaan over zijn handicap en zijn gezondheid. Inmiddels had hij prima leren leven met het zicht van één oog. Nu ook bevond hij zich op de velden onder de sterrenhemel, alleen, tot hij een kat van zijn Clan tegenkwam. Zijn goede oog viel op Sandflower. Zij was nog maar net een deel van haar zicht kwijt geraakt. "Goedenavond," merkte hij op uit beleefdheid.
Sandflower
Member
• Daanz 576 Actief "There's always gonna be some canyon in the way. There's always gonna be a river I cannot cross. Somewhere along this path that's chosen me. I know I'm gonna fall down, feel lost, feel weak."
Onderwerp: Re: Dead men tell no tales vr 5 mei 2017 - 10:40
De zandkleurige kattin was stil blijven staan toen ze een geluidje had gehoord, ze was niet alleen in het paarse veld. Op dat moment keek ze recht in het blauwe oog van een kater die ze nog nooit eerder had gesproken. Maar wat ze wel wist, was dat het de zoon was van Silverstar, en dus een broer van Dustrise. "Goedenavond," begroette ze de oudere warrior toen terug. Ze wist dat Runeshade ook een oog had verloren vroeger, zijn litteken leek wel een beetje op de hare. Waarom zou hij hier zo laat nog rondwandelen? Nu ze niet echt meer alleen was kon het teruggaan naar de berg wel eventjes wachten. Er was toch niemand die zich zorgen maakte om haar, er was niemand die op haar wachtte. "Ook aan het genieten van de rust?" mauwde ze toen om een gesprek met de kater aan te gaan. StarClan, wat was ze blij dat ze niet meer de hele tijd met zijn allen op één hoopje gedrukt zaten. Nu met de cave hadden ze een beetje ruimte om te gaan en staan waar ze wilde.
Onderwerp: Dead men tell no tales 
di 2 mei 2017 - 21:43
