Baaby Burn, Baby Buuurn

Hoewel die journey heftig was, en veel katten er problemen mee hadden Waspsting, en er ook flink veel drama plaatsvond waar hij als Clanleader vast iets mee moest maar hij wist niet wat Ace en Lurk, was het al met al een prima onderneming die ervoor zorgde dat hij zich weer zo jong als maar kon voelde. Bijna volledig tevreden met hoe cool dit alles ging kon je hem wel noemen. Bijna helemaal tevreden, want hij had zojuist een kitten gespot die hij nog niet gesproken had! Dat kon natuurlijk niet, en dus was de journey nog niet geslaagd. Vol overgave stortte hij zich op zijn nieuwe doel, de kitten spreken, en rende dus ook op een drafje naar het kleintje toe, waarna hij zich voor hem op de grond in een chille houding nestelde. Poten onder zich en staart om hem heen. Vertel, kitten.

- Burnetkit 1st

Dit was duidelijk een kitten van het chille soort, want met een kalme en beleefde - hoezee de jeugd kende nog beleefdheid! - houding werd zijn aankomst beantwoord. Zodra echter een van haar pootjes begon te trillen ging hij er toch vanuit dat hij misschien te dreigend overkwam, en maakte zichzelf dus maar zo klein mogelijk. Wat ook wel inhield dat hij zijn kin op het gras legde en naar de kitten opkeek. Die vroeg juist of ze hem kon helpen. "Ja," Mauwde hij meteen, en glimlachte, wat misschien niet te zien was door zijn kin in 't gras. "Wat is je naam?" Als ze daar nou eens mee begonnen.

Oke, een ding was zeker, deze cutie was het meest hulpgrage kitty in de groep. Tall glimlachte dan ook, en keek even vertederd naar de kleine, terwijl die vertelde dat haar naam Burnetkit was. Burnetkit van windclan, nou, bofte hij even. "Aangenaam Burnetkit van windclan," Mauwde Tall met een knikje, en hield zijn hoofd schuin terwijl ze hem op haar beurt een vraag stelde. "Ik ben Tallshadow van Shadowclan," Mauwde hij, expres deze naam gebruikende omdat het de kitten hopelijk minder zou afschrikken dan dat ge-'star'.

De ander reageerde meteen op zijn naam, en begon toen over haar eigen gezin wat hem even deed glimlachen. Een kitten van Oceanbreeze, zozo, het zou de kater niets verbazen of de moeder was een van de meest zorgzame - en bezorgde - moeders in de wereld. Hij snapte de vraag van de kitten dan ook erg goed, en knikte met een oprechte blik en een grijns om de mond. "Ik beloof het," Mauwde hij, en grijnsde toen. "Dus je bent weggesneakt?" Want dat zou wel geniaal zijn, een soort James Bond kitten.

De kleine leek ietwat onzeker in de antwoorden, maar daar zouden ze nog wel aan werken. Bovendien was de inhoud correct en grappig, aangezien het floofje al wel een duidelijk eigen mening had en die ongegeneerd verkondigde. Voornamelijk over dat ze het niet leuk vond dat haar moeder weg ging om anderen te helpen, en dat niemand ooit naar haar luisterde. Hierbij trok Tall een pruillip. "ik luister naar je," Mauwde hij verdedigend. Want dat was zo, wat was hij anders aan het doen nu? Natuurlijk snapte de kater wel dat de mini het anders bedoelde, maar op deze manier zouden ze sneller bonden, en bonden met kittens was life.

:c De kater deed zijn best niet al te meelevend te kijken, want straks dacht de kitten dat hij haar maar wat zielig vond, en dat was nog steeds niet hetzelfde als serieus nemen. Waar ze trouwens grappig op gereageerd had, met de opmerking dat het 'niet zo, maar wel zo' bedoeld was, waarbij hij een geamuseerd gezicht had getrokken. Blijkbaar wilden Oceanbreeze en Everstar niet luisteren naar de kleine kitten, en was er ook fikse concurrentie wat de Windclankits betrof. Tall hield zijn hoofd nieuwsgierig schuin. "Wat vertel je ze dan?" Mauwde hij vragend, want misschien kon hij wel luisteren.

De kater had gevraagd wat ze de katten vertelden waar die vervolgens niet naar luisterden, en de poes tegenover hem leek daar redelijk wat gevoelens over te hebben. In het kleine koppie zou vast veel omgaan nu, wat hij nooit te weten zou komen, maar als het goed was zou ze hem vereren met een antwoord waardoor hij in ieder geval een klein stapje verder binnenkwam. En ja hoor, het duurde niet lang of de poes vertelde dat ze niets zei, en dat ze deed alsof ze het oke vond. Hierbij fronste Tall echter, want hoewel hij geen astrofysicus was, zag hij hier iets onlogisch. "Maar," Begon hij een beetje verward, "Hoe kunnen ze luisteren als je ze niets verteld?" Als de kittens uit zijn clan dit ook deden werd de leiderschapsduty plots nog een heel stuk lastiger.