Delicious mice and where to find them

Wavepaw proefde de lucht. Het rook zo overheerlijk naar muis hier. Hij zwijmelde even weg bij de gedachte aan voedsel, hij had al een tijdje niet meer gegeten. Om hem heen waren al meerdere katten aan het jagen; de schemering was al ingevallen en het was overduidelijk etenstijd. De maag van de jonge apprentice rammelde. Natuurlijk waren er al voedselhopen, maar hij wilde zelf wat vangen. En hij wilde vooral niet dat andere katten dachten dat hij hulpeloos was. Want dat was hij niet. Hij had alleen nog veel te weinig trainingen gehad, omdat de clans net nadat hij apprentice was geworden hadden besloten te vertrekken. Thornfang legde hem zo nu en dan wel wat uit, maar echt tijd om te leren jagen was er niet. Hij zuchtte en probeerde te ontdekken waar die heerlijke geur vandaan kwam. In zijn ooghoek zag hij iets bewegen en het water liep hem al in de mond. Zachtjes zakte hij door zijn voorpoten en sloop hij als een volleerde warrior naar voren. Voordat hij sprong, wiebelde hij even professioneel op zijn poten. Dat had hij andere katten ook zien doen. In zijn hoofd telde hij af voordat hij sprong. Een.. twee.. drie! Hij zette kracht op zijn achterrpoten en landde met uitgestrekte nagels. Maar waar was de muis nou gebleven? Hij zag het grijze lijfje maar kon er net niet bij en zag tot zijn ergernis dat zijn prooi in een holletje verdween. Mousedung! Snel keek de kleine tabby om zich heen. Niemand had hem zien falen, toch?

~ Eerste post voor Wolfpaw

Mokkend liep de kersverse apprentice door het nabijgelegen bos. Waarschijnlijk mocht ze hier vast niet komen, maar dat boeide haar momenteel niet. Ze had even een zeer puberaal, maar ook pijnlijk momentje. Wolfpaw was kwaad op Tallshadow, kwaad op starclan, kwaad op de hele wereld om haar heen; want haar zusje was van haar afgenomen. Stainedkit was door een stel mensen meegenomen en schreeuwend afgevoerd. Hoewel ze inmiddels oud en realistisch genoeg was om in te zien dat haar zusje waarschijnlijk overleden was, weigerde haar onderbewuste dat toe te geven. Ze zou terug komen, ooit. Het moest gewoon.
Haar gedachtes werden afgeleid toen er plots met veel lawaai een andere kat uit de bosjes sprong. Geschrokken sprong Wolfpaw overeind en zette haar haren vijandig overeind. Toen herkende ze de apprentice die zojuist een muis had laten ontglippen; het was Wavepaw, de apprentice van haar vader. Normaal had ze hem uitgelachen, maar momenteel voelde ze zich simpelweg te slecht daarvoor. "Tsk, komop zeg, mijn vader heeft je wel beter geleerd," sprak ze enigsinds arrogant tegen de iets oudere apprentice.

Mousedung. Hij rook haar geur voordat hij haar zag, maar kon zich niet mentaal voorbereiden. Voor zijn neus liep Wolfpaw. En ze leek niet echt in een goed humeur. Plotseling bedacht hij dat zij de dochter van zijn mentor was. Nog meer mousedung! Zij ging Thornfang toch niet vertellen dat hij net een muis liet ontsnappen? "Tsk, komop zeg, mijn vader heeft je wel beter geleerd," smeerde ze hem in. Zijn oren gloeiden al van schaamte. Hij wilde een gevat antwoord geven, maar kon even nergens op komen. Andere apprentices hadden misschien iets terug gesnauwd, maar zo was Wavepaw niet. Hij dacht liever even over dingen na voordat hij ze deed. Maar niets terug zeggen kon ook niet. Razendsnel keek hij om zich heen. Hij moest haar aandacht snel afleiden, dan had hij even bedenktijd om zichzelf te verweren. 'Stil eens, ik ruik nog een muis.' Het was waar ook, hij hoorde nog een verrukkelijk wezentje. Hij wierp een oog op Wolfpaw. Eigenlijk scheelden zij niet zoveel van elkaar qua leeftijd, Wavepaw was maar een paar weken ouder. Een goede revanche borrelde op in zijn hoofd. Hij glimlachte en draaide zich half naar haar. Nonchalant mauwde hij zachtjes: 'Wat dacht je er van dat jij deze vangt?'

De andere apprentice van haar leeftijd had geen weerwoord klaar liggen. Heh, wat zwakjes toch. Echter kon ze niet nog een snerende opmerking erachteraan gooien, want de kater riep haar tot stilte.'Stil eens, ik ruik nog een muis.' Ah ja, natuurlijk, wat een slecht excuus. Wolfpaw snoof, maar rook daardoor ook dat haar leeftijd genoot gelijk had. Shit. 'Wat dacht je er van dat jij deze vangt?' Oké, karma bestond toch wel. Ze gaf Wavepaw een pissige blik maar rechtte toen haar borst. Ja hoor, dat kon ze heus wel. Ze had helemaal geen trainingen nodig, pffft. De jonge zakte zeer, kuch, professioneel door haar poten en begon langzaam naar het diertje toe te sluipen. Even leek het goed te gaan, maar toen gaf ze een schuine blik naar Wavepaw en miste zo een takje, dat luid onder haar poten knakte. Geschrokken sprong ze nog achter de muis aan, maar het beestje was al weg. Wolfpaw snoof en keek kwaad om naar haar rang genoot. "Jij leidde me af!" Natuurlijk was het niet haar schuld, hoe kwam je erbij.

Wolfpaw snoof bij zijn opmerking, maar leek toen de muis ook te ruiken. Als zij deze muis nu wel zou vangen, zou hij dat nog dagen horen, besefte hij. Maar, bedacht hij vervolgens, dan had ze wel eerlijk gewonnen. De shecat stak haar borst naar voren en dook net als hij eerder in de jachthouding. Ze begon goed en in Wavepaw's ogen lag een bewonderende gloed. Zij had net als hij nog bijna geen trainingen gehad en op zich begon ze best goed. Ze wierp een blik naar hem en raakte vol een tak. Ze probeerde het bruine diertje nog in te halen, maar hij was al weg. Woest draaide ze naar hem om. "Jij leidde me af!" Ja joh, tuurlijk. Maar Wavepaw was niet het type dat daar moeilijk over ging doen. Hij had zijn revanche genomen en dat was genoeg. Plagerig tikte hij met zijn staart op zijn schouder. 'Kom, laten we ergens anders gaan jagen,' en met een blik op de plek waar eens een muis had gelopen mauwde hij: 'Ik denk dat we alle muizen hier wel hebben verjaagd.' Hij wist heel goed dat hij we had gebruikt in plaats van ik, maar hij hoopte dat Wolfpaw niet meteen weer weg ging. Samen jagen was altijd leuker dan alleen en de bruine tabby stelde de aanwezigheid van zijn rangenoot op prijs. Hij zette een pas naar voren en draaide zijn hoofd, afwachtend op haar antwoord.

Hij ging er niet op in, wat dus automatisch betekende dat hij toegaf dat ze gelijk had. In Wolfpaws ogen dan, natuurlijk. De andere kat tikte haar plagend op de schouder, waardoor de poes met een ruk omkeek naar hem. Waarom dit fysieke contact nu weer? 'Kom, laten we ergens anders gaan jagen,' Ze knikte met een geheven kop. Eh, ja, alleen kon ze nog niet jagen. Maar de poes was te trots om zoiets toe te geven aan de ander. 'Ik denk dat we alle muizen hier wel hebben verjaagd.' Ze snoof nogmaals. "Wij? Je bedoeld dat jij ze allemaal hebt verjaagd, lomperik." Miauwde ze, waarna ze op stond en hem afwachtend aan keek. Hoewel ze hem misschien het idee gaf dat ze zijn aanwezigheid helemaal niet op prijs stelde, was dat niet waar. Ze vond het fijn om er eens met iemand op uit te trekken die niet een van haar zusjes was, helaas voor Wavepaw was Wolf nogal slecht erin om dat te laten merken. "Nou? Waar wil je heen?"

-Laat sorry :<

In haar ogen kon hij het antwoord van zijn vraag al lezen voordat ze het daadwerkelijk zei. Ze gaat mee! juichte Wavepaw in zijn hoofd. Hoewel Wolfpaw niet in een super vrolijke bui leek, was het ongetwijfeld beter dan een eenzaam jachtpartijtje. "Wij? Je bedoeld dat jij ze allemaal hebt verjaagd, lomperik." De tabby kon het niet laten en met een speelse blik mauwde hij: 'En wie liep net nou tegen een tak aan?' Hij wachtte niet op haar antwoord en toen ze vroeg waar ze heen gingen, wees hij met zijn oor naar een groepje bomen voor hen. 'Daar proberen?' Hij wierp een zijlingse blik op de shecat en besefte hoeveel zij eigenlijk van elkaar verschilden. Wolfpaw was een makkelijke prater, ze had altijd overal een antwoord op klaar. Hij dacht juist eerst over dingen na voordat hij ze zei. Om de een of andere reden had hij het gevoel dat hij een stukje van haar spontaniteit over nam. De kleine kater richtte zijn ogen weer naar voren. Misschien konden ze tussen die struikjes daar wat vangen.

Geeft niks <3

Onderwerp: Re: Delicious mice and where to find them