Making tiny friends

Eindelijk, een rustpauze. Dat zou betekenen dat ze haar pootjes weer veilig op de grond kon neerzetten en weer kon spelen, in plaats van de hele tijd bungelend in de bek van een ander hangend. Haar moeder had haar al die tijd gedragen, maar ze leek vrij moe te zijn van alle inspanningen. De arme kattin was dan ook net pas moeder van haar geworden, dus Greykit begreep wel dat ze haar even niet zou kunnen dragen. Toen de groep weer begon met lopen, echter, was er niet direct iemand in de buurt die aanbood haar te gaan dragen. Of in ieder geval niet iemand die ze kende. Haar vader zag ze ergens verderop in de groep verdwijnen, zijn witte vacht met rossige delen herkende ze overal. Vixenleap zag ze nergens, die stak bovendien ook niet helemaal boven de anderen uit. Hmn, en nu? Zou ze dan maar.. gewoon lopen? Ze probeerde het, maar de grote katten haalden haar van alle kanten in. Zachtjes zuchtte ze, beseffend dat haar pootjes hier te klein voor waren. Zij was hier te klein voor. Opeens stond een zwarte poes naast haar. Met haar helderblauwe oogjes keek ze omhoog naar de poes, ze rook niet zoals haar moeder en vader roken. Ze was.. van een andere clan? Enthousiast keek ze de poes aan. Windclan! Net zoals die Burnetkit! Ze knikte bij haar vraag. "Graag!" Sprak ze. "Ik ben Greykit, wie ben jij?" Ze knipperde even rustig met haar blauwe oogjes. Wat fijn, iemand die haar wilde dragen!

De kattin stelde haarzelf voor als Crowcall. "Wat een leuke naam!" Miauwde ze vrolijk en dat meende ze ook echt. Ze liet zichzelf optillen door de Windclan poes en bedacht even wat ze over zichzelf kon vertellen. Er was nog niet heel veel wat ze kon zeggen, namelijk. "Oh uhm.." Het bleef even stil terwijl de kitten nadacht. "Mijn vader is Wintersky, hij is echt de beste warrior van Riverclan! Ik denk dat hij geen deputy is omdat hij dat zelf niet wilt.. teveel verantwoordelijkheden, denk ik." Ze glimlachte, zoveel vertrouwen in haar vader had ze immers wel. "Oh en mijn moeder heet Vixenleap, maar ik lijk totaal niet op haar." Nee, ze leek alles behalve op haar moeder. Ze had vast de genen van haar vader geërfd, dat moest het zijn.. ja. "Meer is er eigenlijk niet te zeggen.. uh.. ik ben geboren tijdens de reis.. misschien kan je me wat vertellen over waarom we weg zijn gegaan? Hoe was het daar?" Ze kon de poes niet aankijken of wat, dus had ze haar blik maar gewoon voor zich uit gericht, terwijl ze afwachtte op de reactie van de windclan poes.

Ze had wat verteld over haar vader en over haar moeder, maar echt meer had ze ook niet te vertellen. Ze had veel katten ontmoet, ja, maar van sommigen kende ze de namen niet eens. Alles was dan ook zo overweldigend voor een jonge kitten zoals haar. Al die verschillende geuren, al die katten die niet bij haar 'clan' hoorden. Het was een beetje raar.. een beetje apart: maar zij wist niet anders. Voor haar was deze reis doodnormaal, ze had immers nooit in het oude territorium geleefd. De poes beantwoordde haar vraag, sommige woorden vielen een beetje weg en het klonk even bijna alsof zij net een kitten was die net was begonnen te praten. Best grappig eigenlijk. Greykit probeerde haar woorden te ontcijferen en het duurde even voordat ze reageerde. "En.. waar gaan we nu heen?" Niemand had haar ooit echt een antwoord op die vraag kunnen geven. Zo moeilijk moest het toch niet zijn om te weten waar ze heen gingen? Of liepen ze gewoon allemaal een richting op, in de hoop iets moois te vinden?

Een nieuwe plek. Een die ze zelf gingen kiezen. Greykit wist het niet helemaal. Hoe gingen ze dat doen, dan? Zoveel katten. Zouden ze samen een gebied kiezen? "En blijven de clans dan bij elkaar? Of splitsen ze weer op?" Ze was het nu gewend om zoveel verschillende katten bij elkaar te hebben, maar wat als ze straks weer opgescheept zat met álleen maar haar clan. Moest ze dan onvriendelijk gaan doen tegen de poes die haar nu droeg? Zou er dan van haar verwacht worden om de vrienden die ze nu had gemaakt in de steek te laten? Ze vond het maar moeilijk. Heel moeilijk. De kitten sloot haar ogen. Hopelijk was ze niet te zwaar voor de Windclan kat die haar nu droeg. Ze was immers een stuk groter dan de doorsnee Windclan kittens.

Ze zouden bij elkaar blijven. Greykit voelde een soort spanning opbouwen onderin haar buikje. Oh, wat leuk! Dan kon ze haar vrienden dus altijd blijven zien? Ze wist niet of ze de woorden van de poes moest geloven, want ze was immers niet een van de vier leiders, maar ze wilde het zo graag. "Maar zijn het dan niet teveel katten bij elkaar?" Dat vroeg ze zich natuurlijk wel af. Het waren immers veel katten. Hoe gingen die allemaal passen in één territorium? Al vond Greykit het niet erg. Ze vond het wel leuk, spannend zelfs. Nog meer katten die ze ging leren kennen, nog meer leuke momenten!

Ze snorde bij de gedachte aan een groot gebied voor iedereen. Samen stonden ze sterk, immers. "Dat zou echt heel leuk zijn!" Zei ze vrolijk, even om haar heen kijkend voor zover haar oogjes konden reiken. Zoveel verschillende katten, sommigen met lange haren, sommigen met korte haren, sommigen groot en sommigen klein. Het was grappig eigenlijk, om al die verschillen te zien. "Maar hoe gaan we dan heten? Everyoneclan?" En wie werd hun leider. Ze hoopte Butterstar. Butterstar was awesome. Of kregen ze dan ook vier leiders? De seal lynx point kitten sloot haar blauwe oogjes weer en begon te dagdromen over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Wat voor prachtige plek ze zouden vinden, met heel veel bomen, mooie rivieren, watervallen.. bergen om op te klimmen. En zij? Zij zou erbij horen. Niet dat ze ervan droomde ooit een clanleader of dergelijke te worden, maar warrior wilde ze wel zijn. Zoals Crowcall, zoals haar vader.

De kitten bedacht zich hoe het allemaal zou zijn. Ze zou dan nog meer vrienden kunnen maken en er zouden geen vijanden meer zijn. Of in ieder geval, niet zo tussen al die katten die hier nu liepen. Ze snorde weer zachtjes bij de woorden van Crowcall. Oh, daar had ze nog niet eens aan gedacht! "Dat klinkt zeker heel stoer!" Miauwde ze, met twinkelingen in haar ogen. De clan, een grote groep katten, niemand die hen nog kon verslaan of hun gebied nog kun afpakken. Zelfs geen regen niet. Nee, ze zouden sterk zijn samen! "Maar.. hebben we dan vier leiders?" Want.. was dat niet eigenlijk gewoon hetzelfde als vier verschillende clans als ze vier verschillende leiders hadden? Ieder zou zijn favoriete leider namelijk eerder volgen dan de anderen.. en vooral nu de leiders voorheen nog leiders waren geweest van de vier clans. Zij zou de leider volgen die haar vader zou volgen en dat was waarschijnlijk Butterstar.

Ze luisterde naar de woorden van de zwarte kattin. Er kon een groepje katten komen die de leiding zou overnemen, geen clanleaders meer, maar een groep van katten die samen beslissingen zouden maken. Ook dat was best een tof idee, ze zag zich al voor zich hoe een groep katten aan de leiding stond. Dat moesten dan wel zeer geweldige katten zijn, want ze had gezien hoe groot deze groep was. De clan zou héél groot zijn, namelijk. Crowcall zei dat het misschien ook kon dat katten met gemengde afkomst aan de leiding konden komen. "Bestaan die ook?" Zei ze, onbewust over wat ze zojuist gezegd had. In haar ogen was iedereen van de Riverclan kittens van Riverclan en iedereen van de Windclan kittens van Windclan. Ze had geen idee dat sommige kittens ook een ouder in een andere clan kon hebben. Dat leek haar raar.

Ze had niet eens door dat er kittens waren met ouders uit twee verschillende clans. Haar ouders waren allebei van Riverclan, voor zover ze zelf wist. Ja, Vixenleap was van Riverclan en haar vader ook. Ze hoorde de woorden van de zwarte kattin aan en bewoog even nieuwsgierig met haar kleine oortjes. Haar vader kwam van Thunderclan? Oh, wat spannend zou dat zijn geweest! "Dus je mocht bij Thunderclan én Windclan leven?!" Miauwde ze enthousiast. Dat wilde zij ook kunnen! Al zou dat nu waarschijnlijk niks meer uitmaken, als het waar was dat de clans bij elkaar zouden komen. Dan zou het helemaal niets meer uitmaken voor Crowcall dat haar ouders van twee verschillende clans waren. De 'was' had de kitten echter helemaal niet opgemerkt. Ze was niet zo'n kat die snel happeringen of emotieveranderingen in anderen opmerkte en al helemaal niet door alleen de stem van de kat aan te horen. Dat Crowcall ermee zat, had ze helemaal niet door.

Nee, ze woonde alleen bij Windclan. Oh. Greykit begreep het niet echt. "Mocht je dan niet naar Thunderclan om je vader te zien?" Ze snapte het helemaal niet, eigenlijk. Kende de poes haar vader dan wel goed? Ze kon niet leven in een wereld waar ze haar vader of moeder niet kon zien. Die katten waren heel belangrijk voor haar en ook al had ze geen broertjes of zusjes ze was blij dat ze hén wel had. Want hoe erg moest het zijn.. opgroeien zonder de aanwezigheid van je vader? "Maar gelukkig zijn we nu samen aan het reizen! Je zult hem vast heel veel vaker zien!" Sprak ze enthousiast, want dat was ze ook. Ze was blij voor Crowcall dat ze meer tijd zou krijgen met haar vader nu. Dat verdiende deze lieve Windclanner wel in Greykit's ogen.