And I can't see the end of this. [TRAINING]

Een zucht liep over zijn lippen terwijl hij wat afwezig naar een paar kittens verderop keek die met elkaar aan het spelen waren. Eerst zou hij het waarschijnlijk gehaat hebben dat er onder hun een paar RiverClanners waren die het schijnbaar wel konden vinden met de anderen, maar nu maakte het hem niets meer uit. Hij was Breakingpoint kwijt, hij was het gebied waar zijn herinneringen had kwijt en hij was misschien zelfs StarClan kwijt. Als de kittens nog een beetje geluk konden putten door met elkaar om te gaan, wie was hij dan om te zeggen dat het niet kon? Zijn blik ontmoette dan ook strak die van een ShadowClanner die bedenkelijk naar de kittens keek. Zodra hun blikken elkaar ontmoetten, keken de toms elkaar haast woedend aan. Daarna draaiden ze allebei op hetzelfde moment hun kopje weg en voelde Butterpact tranen achter zijn ogen branden. Mousedung. Nee. Niet hier. Niet nu. Niet nu zijn kersverse apprentice dadelijk naar hem toe zou komen en hij een reputatie als grootste eikel van de Clan had die hij omhoog moest houden. Want anders zouden katten zich gaan bemoeien met zijn gevoelens en die wilde hij niet delen. Hij had ook al half spijt dat hij iets tegen Butterstar had gezegd, want in het uiteinde kon Butterstar niks aan de huidige situatie veranderen en had ze ook geen boodschap aan een warrior die zijn gevoelens geen plaatsje kon geven. Hij slikte terwijl hij hard op de binnenkanten van zijn wang beet. Het bloed leidde hem af van het feit dat hij wilde huilen en algauw was hij meer bezig met het bloed op te likken dan zich te concentreren op zijn miserabele gevoelens. En misschien moest hij hier maar gewoon de eikel uithangen, hopelijk een ShadowClanner woest maken en zichzelf uiteindelijk laten doden in een gevecht. Dan was hij van al zijn verantwoordelijkheden af en had hij, dicht in de buurt van de Highstones, misschien de kans om zijn broer te ontmoeten. Dadelijk als ze naar een ander gebied zouden reizen en zich waarschijnlijk verder weg van StarClan bevonden, had hij misschien geen kans meer. Butterpact werd uit zijn gedachten gehaald door pootstappen en draaide zijn kop om te zien of het Ravenpaw was.

Butterpact draaide zijn kop opzij toen hij zijn naam hoorde en zag dat het Ravenpaw was. Hij had heel lang nagedacht over hoe hij de training van de tom ging aanpakken. Dagelijks verhuisden de Clans wel van gebied en hoewel deze omgeving een stuk beter was dan het vorige om een training te geven, had Butterpact geen idee waar ze de volgende keer terecht zouden komen. Het was voor nu heel erg belangrijk dat er prooi voor de Clans werd binnengehaald en dat hij Ravenpaw zou aanleren om zichzelf te verdedigen. Misschien vooral dat laatste, want hij had gehoord dat er al veel Clan cats gestorven waren. En sommigen echt onder bijzondere omstandigheden. Hij wilde niet dat het Ravenpaw zou overkomen. Hij kende de tom helemaal niet zo goed en als hij geen mentor was geworden zou hij waarschijnlijk ook geen poging ondernomen hebben om hem beter te leren kennen, maar hij was wel zeker van één ding: Ravenpaw ging niet sterven. Niet als het aan hem lag tenminste. Ravenpaw ging een fatsoenlijk leven hebben en een goede training. Dat was hij Breakingpoint wel verschuldigd. Breakingpoint zou het hem nooit vergeven als hij een training zou verwaarlozen omwille van zijn verdriet. En dus rechtte de jonge tom zijn rug, draaide zich naar de zwarte tom toe en gaf deze een knikje. “Ravenpaw,” sprak hij en hij stapte naar voren om kort met zijn flank langs die van de apprentice te strijken. “Laten we maar gelijk beginnen met je training,” sprak hij. Ravenpaw was al wat ouder en dankzij deze reis zou hij de Clans ondertussen al wel kennen, dus Butterpact ging niet te veel aandacht besteden aan wie van de Clans wie was. “Normaal gezien zou ik je een uitleg geven over de Clans en hun borders, maar ik denk niet dat dat nodig gaat zijn. Je hebt de leaders vaak genoeg bij elkaar gezien om te weten wie hier allemaal de leiding heeft. Je hebt ook gezien wie de deputies zijn en hebt de Clans allemaal geroken. Plus je bent al wel wat ouder, dus ik vermoed dat je vorige mentor je dat al geleerd heeft.” Hij wachtte even op een antwoord van Ravenpaw voordat hij verderging. “Het belangrijkste nu is dat we ons concentreren op het jagen en op het vechten. Zoals je misschien al wel doorhebt, zijn er veel Clan cats gestorven waarbij de meesten het leven lieten omdat ze aangevallen werden.” Hij slikte even. “Ik weet dat ik je mentor ben, maar ik wil de keuze eigenlijk een beetje aan jou laten omdat ik zelf ook niet weet wat je allemaal van je vorige mentor hebt geleerd. Vind je het op dit moment belangrijker dat je goed kunt jagen of dat je jezelf kunt verdedigen? Waar zou je je het prettigste bij voelen?” Hij keek de tom aan.