Cynthia 313 Actief
| |
| Onderwerp: This is all a bit too much do 27 apr 2017 - 19:28 | |
| De tocht viel haar tot nu toe zwaar, ze had niet gedacht dat lange afstanden afleggen haar vermoeid zou maken, maar dat had ze dus verkeerd ingeschat. Nu waren ze ook nog eens aangekomen op een plek waar veel twoleg dens waren en het beviel haar niet. Ze miste het oude Windclan territorium nu alleen maar meer en misschien was het een beter idee geweest om achter te blijven, maar het was nu al te laat om er spijt van te hebben. Voorzichtig strekte ze haar poten wat terwijl ze een stukje ging lopen. Ze wilde niet te ver weg gaan van de groep, maar om er constant in de buurt te zijn was ook weer niet iets dat ze wilde. Daarom besloot ze nu om er een stukje vandaan te gaan om wat rust te krijgen.
[Eerste post Oceanbreeze] |
|
~Butter(fly)~ 3426 Actief ~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~
| |
| Onderwerp: Re: This is all a bit too much zo 14 mei 2017 - 11:50 | |
| Icecloud had ze nog niet of nauwelijks gesproken op deze tocht. Immers was haar moeder vaak in een heel ander gedeelte van de groep te vinden dan Oceanbreeze dat deed. De jonge Deputy en Queen had eindelijk de tijd gevonden om even een kort moment met haar moeder door te brengen. Mits ze de bekende witte vacht van Icecloud natuurlijk vond. Voorzichtig liep ze van de drukke groep weg, waarna ze even zuchtte. De tocht was niet makkelijk, voor geen enkele kat. Echter zat er weinig anders op dan door blijven ploeteren.Hier blijven kon niet, dat hadden de grote hoeveelheid doden al bewezen. Oceanbreeze hoopte zeer dat haar familie niet nog meer katten zou verliezen. Er waren al zoveel doden gevallen, er was al zoveel hoop verloren. En dan zweeg ze nog om het feit dat de clans allemaal verzwakt waren door het slechte weer en de leefomstandigheden waarin ze zich hadden gevestigd. Nu was het echter mooi weer, er waren geen onstuimige regenbuien en het was ook niet te droog. Precies zoals het hoorde, zoals het normaal gesproken ook was. Een witte vacht in haar ooghoek zorgde ervoor dat de jonge kattin die richting op liep, het was inderdaad haar moeder die waarschijnlijk ook even de rust op zocht iets verder weg van de grote groep. Voorzichtig versnelde ze haar passen waarna ze naast haar moeder ging lopen en even haar kop tegen diens schouder drukte. "Hoi mam," mauwde ze zacht en warm.
|
|