I must become the wolf hearted girl

Haar ogen groeide lichtelijk bij het zien van de enorme groep katten. Ze had van de verte al gezien dat het er veel waren geweest maar zo van wat dichterbij verbaaste de kattin zich over hoeveel verschillende kleuren pelsen er waren. Langharige, kortharige, enorme katten die bijna groter leken als hun caveguards en kleine katten die sneller en slanker leken dan de prey-hunters. Boven alles hing er een sterke geur om hen heen. Een geur die ze heel licht in Brindleleaf's vacht had geroken de dag dat de oud clankat zich bij hen had gevoegd. En haar reactie op deze groep katten maakte duidelijk dat ze deze groep wel degelijk kende. Direct draaide ze bezorgd haar hoofd bij en stapte richting Brindle. "Hey hey, rustig ademen." Sprak ze zachtjes bezorgd richting haar broer kijkend. "Als je teveel geluid maakt zullen ze ons horen." Probeerde ze de kat te kalmeren hopend dat haar woorden tenminste iets van door zouden dringen op haar.

Hij hoorde gerommel achter zich en keek om. De oud Clankat was duidelijk erg geschrokken van wat ze had gezien en daaruit maakte hij op dat dit de Clans wel moesten zijn. Nu was echter geen tijd om dat uit te spreken, eerst moest ze kalmeren. Zijn zus begon al met sussen en ook hij draaide zich om, om vervolgens wat naar Brindleleaf toe te stappen. "We gaan terug naar de cave, kalm aan Brindleleaf," merkte hij op kalme toon op, terwijl hij voor zich wenkte naar de weg terug naar de grot. Als ze daar waren en ze was wat gekalmeerd zou hij haar meer kunnen vragen, maar dat hing er ook nog maar vanaf hoe haar toestand dan zou zijn. Voordeel was dat hij daar wel al zijn kalmerende kruiden bij de hand had en hier niet. Bovendien konden ze met een verkeerde beweging ontdekt worden en hij wilde er toch eerst volledig zeker van zijn dat ze niet vijandig waren voor hij zichzelf en zijn Tribe bekend zou maken aan de onbekende katten.

Wolf haar blik schoot van de ene kat naar de ander. Het was duidelijk dat Brindleleaf de katten herkenden. Het moesten de clans wel zijn. Maar wat Brindleleaf ook uit de clans had gedreven, ze herleefde het nu weer. Wolf kon het zien in de geschokte blik van de poes. Skyteller vertelde hen dat ze terug gingen, om te kalmeren zeker. En daarna om te overleggen wat hun plan was. Want als deze katten hier heen kwamen... nee. Ze hadden nooit genoeg plek voor ze. En eten hadden ze maar genoeg voor hun eigen Tribe. Wolf wou niet dat ze moest jagen voor de clans of dat ze hun gebied leeg kwamen roven. Maar dat waren gedachten voor later. Eerbiedig knikte ze naar Skyteller en liep toen een stukje vooruit, misschien dat ze dan nog iets van prooi kon vinden onderweg. Om haar gedachten even naar iets anders te drukken.

Bijtend op haar lip maakte ze plaats voor haar broer zodat hij zou kunnen helpen met Brindleleaf begeleiden, wetende dat hij beter op haar in zou kunnen spreken in deze situatie. Haar broer had enorm veel wijsheid en wist precies hoe hij hier mee om zou moeten gaan. Orchid ontfermde zich liever over jongere katten, die nog iets minder pijn in het leven gezien hadden, daar kon ze veel beter mee omgaan, voornamelijk omdat ze haar eigen pijn en verdriet weg drukte. "Wolf, zullen wij nog even op jacht gaan zodra Skyteller en Brindleleaf terug zijn bij de the cave?" Vroeg ze vriendelijk op een rustige toon. Ze hadden op dit moment geen cave guard bij zich wat misschien niet al te handig was. Ze besloot alvast maar dat eenmaal thuis ze een van de cave guards mee zou vragen. Hopend dat er niet veel het te druk hadden.

Ze viel stil, maar dat was gelukkig beter dan volledig in paniek. Skyteller nam de leiding in checkte regelmatig of ze hem wel volgde. Ze zouden hier wel iets op vinden, dat had hij immers altijd gedaan als ze voor een lastige keuze stonden. De Clankatten waren dus echt hier, al had hij geen idee hoeveel van hen hier waren en waarom. Daar zouden ze nog wel achter komen, evenals het feit of ze andere katten in hun buurt deugden of niet. Ze zouden wel moeten, want ze zaten momenteel op andermans territorium, ook al hadden ze dat nu nog niet door. Voor Brindleleaf had het waarschijnlijk tijd nodig om te wennen aan deze nieuwe situatie, misschien meer zelfs dan voor zijn eigen Tribe. Ze was weggegaan met een reden en en waren duidelijk nog vele dingen die hij niet wist. Hij had echter besloten haar te vertrouwen en daar zou hij niet op terug komen. Vandaar dat hij haar ook direct mee terug nam naar de Cave of Rushing Water.