I must become the wolf hearted girl

Haar oren stonden recht overeind. De wind waaide wat harder dan normaal en dat zorgde ervoor dat ze extra haar best moest doen om prooi te horen. De tribe moest eten, dus alles wat ze ving was van belang. Fouten kon ze nu niet maar maken, ze was allang een To-be geweest. Maar alles voelde onrustig en niet goed. Wolf had haar blik gevestigd op de horizon en niet op wat er voor haar gebeurde. In de bossen, verder onder haar zag ze dingen bewegen. Een groep. Ze had meer katten horen fluisteren over dat ze dingen gezien hadden, maar ze twijfelde of iemand het Skyteller al had verteld. Haar ogen vernauwde zich, maar ze kon enkel vage silhouetten opmaken in de verte. Ze snapte wel dat haar tribe genoten die niet verteld zouden hebben, het kon van alles zijn. Maar Wolf voelde zich niet comfortabel bij deze groep. Dit voelde anders, vreemd zelfs. Ze besloot het jagen maar te laten voor later en nu meteen terug te gaan. Diep in gedachten liep ze op snelle pas terug richting de cave waar haar tribe leefde. Dat was totdat ze opeens tegen een andere kat op botste. Met een iets verlegen blik keek ze naar de poes waar ze tegenaan was gelopen. Oeps.

Tevreden rekte de Hunter zichzelf uit. De directe zonlicht warme haar huid op en ze kon het niet helpen om een zachte spin over haar lippen te laten rollen. Met newleaf goed onderweg werden de dagen langer en warmer. Zeker hier in de bergen was dat nog eens het beste. Genieten van de warmte die hen als eerste raakte. Orchid zou het voor geen goud willen verwisselen met een ander leven. Het leven zoals Skyteller haar had verteld waar hun nieuwe gast vandaan kwam als voorbeeld. Bij die gedachte schoten haar blauwe ogen terug naar haar broer en tikte hem even aan met zijn staart. "Dus waar wou je heen gaan? Of is het nog steeds een verrassing?" Een speelse blik gleed over haar lippen maar deze maakte snel plaats voor een geschrokken 'oef' toen er een kat volledig tegen haar op bonkte waardoor ze wat onstabiel een paar stappen opzij nam en bijna tegen Sky aanviel. Snel schudde ze met haar kop om even alles weer recht te krijgen en richtte haar blik op haar 'aanvaller'. "Wolf zijn dit de manieren die ik je heb aangeleerd?" Mopperde ze zachtjes haar dochter een lik over haar oor gevend en snel controlerend of ze helemaal in orde was na de botsing. "Wat is er aan de hand lieverd dat je je ogen vergeet te gebruiken?"

Een paar dagen terug was hij bij de verlaten grot geweest die ergens in de lagere delen van de bergen lag. Het stond er vol van nieuw leven. Nu de het water weer begon te stromen en de sneeuw zich terug trok naar enkel de hoogste toppen leek dat alles behalve vreemd, maar toch hing er iets in de lucht. Het was té opgebloeid daar, net alsof er iets leefde, of er iets zou gaan leven. Hij had het zijn zus willen laten zien, om haar mening erover aan te horen. Ze mocht dan geen healer zijn, ze had zijn theorieën vaak genoeg aangehoord. "Wat aan het woord verrassing be-" De rest van zijn zin moest hij inslikken, aangezien Wolf op hoge snelheid tegen de kattin naast hem op knalde. Skyteller keek zijn nichtje met een vragende blik aan, duidelijk wachtend op een verklaring.

Toen ze opkeek stond haar moeder, Orchid, tegenover haar. Oepsie. "Dus waar wou je heen gaan? Of is het nog steeds een verrassing?" Wolf schudde haar hoofd en wou vertellen wat ze gezien had, maar haar moeder begon weer verder te praten. "Wolf zijn dit de manieren die ik je heb aangeleerd?" jeetje moeder, dit was geen tijd voor een lesje in hoe ze zich moest gedragen. Toen vroeg ze wat er aan de hand was. Wolf had nog niet eens opgemerkt dat Skyteller naast haar stond. "Ik.. ik heb dingen gezien. Vreemde dingen. Het leek wel een hele grote groep... katten? Ik was op de terugweg om Skyteller het te ver-" pas toen ging haar blik naar de kat naast Orchid en zag ze wie het was. "Oh.. uhm, ja. Ik ging het Skyteller vertellen, maar hij is hier. Dus.. ja." ze keek even naar haar poten, beschaamd. Als ze nou gewoon rustig was gebleven. "Ik kan het toch nooit goed gezien hebben, Skyteller? Zo'n grote groep katten is nog nooit hier geweest." ze maakte zich wel een beetje zorgen over, wat als deze katten hun gebied kwamen stelen?

Ze trok even met haar oren en keek haar calico dochter aan die begon te ratelen over een grote groep katten en dat ze dit aan Skyteller wou vertellen. Dus nam Orchid iet wat droogjes een stapje opzij om haar broer aan Wolf te laten zien terwijl ze haar dochter met een half droog grijnsje aankeek. Wat ze vertelde was echter behoorlijk serieus en vragend richtte de hunter daarom dan ook haar blik op Skyteller. "Zou dit iets te maken kunnen hebben met onze nieuwste gast?" Ze draaide haar kopje even bij haar broer onderzoekend aankijkend. Hoewel Wolf gelijk had dat als het zo'n enorme groep katten was, er een mogelijk gevaar voor hen was wou Orchid daar niet direct vanuit gaan. Misschien waren ze enkel op doorreis. De tribe had nooit problemen gehad met hun borders, dus waarom zou dat nu anders zijn?

Wolf had nog niet naar hem opgekeken, maar begon in ieder geval te vertellen wat er aan de hand was. Ze zou een grote groep katten hebben gezien en was nu op weg om het hem te vertellen. Zijn nichtje kapte haar zin dan ook af toen ze eens goed om zich heen had gekeken en hem ook had zien staan. Er verscheen een licht geamuseerde grijns rond zijn lippen, maar deze verdween al snel toen de stemming weer iets serieuzer werd. De calico kattin had duidelijk het idee dat ze het mis moest hebben, maar Orchid nam het voor de waarheid en vroeg hem of dit te maken zou kunnen hebben met Brindleleaf. "Ik denk niet dat we gelijk de paniek uit moeten laten breken. Wolf, als jij ons richting de katten brengt zodat ik het met mijn eigen ogen kan zien. Als het echt een grote bijeenkomst is van onze soort dan zal ik vanavond Brindleleaf nog spreken of zij iets weet," merkte hij op terwijl hij Wolf wenkte om hen voor te gaan. Hij moest zeker weten dat ze het juist gezien had, al twijfelde hij niet zozeer aan haar.

Wolf haar blik ging naar Skyteller, die zei dat ze de plek aan moest wijzen waar ze de groep gezien had. Ze knikte, dat was prima. Op het moment dat ze weg wou lopen zag ze dat Brindleleaf aan kwam lopen. De poes vroeg of ze net toevallig ter sprake kwam en dat had ze niet verkeerd gehoord. "Klopt, Brindleleaf." zei Wolf. Ze wist nog steeds niet goed wat ze van de buitenstaander moest vinden, maar Skyteller had vertrouwen in haar gelegd dus Wolf deed hetzelfde. Skyteller had het altijd bij het rechte eind. "Ik heb een groep katten gezien, we gaan er nu heen lopen. Wil je mee? Volgens mij wou Skyteller je oordeel erover hebben." antwoordde ze rustig tegen de poes. Daarna wenkte ze de katten met haar staart en liep ze terug naar waar ze vandaan kwam, hopelijk was de groep katten nog te zien.

Orchid kon het niet helpen om even met een trotse blik richting haar dochter te kijken die zichzelf duidelijk snel herstelde. Ze was zo snel groot geworden maar al wat Orchid nog voor zich zag was de calico als kitten. Haar kleine meisje.

Iet wat verdronken in het verleden glimlachte Orchid schaapachtig voor ze teruggetrokken werdt naar het heden en haar oortjes naar haar broer draaide langzaam knikkend op zijn woorden en keek op naar Brindleleaf.
Orchid had totaal geen problemen gehad met de 'clankat' die zich bij de tribe had gevoegd. Ze was een duidelijk vredelievende ziel en daarnaast. Als Skyteller vertrouwen in haar had, wie was Orchid dan om dit vertrouwen in twijfel te trekken? "Als het jouw clans zijn Brindleleaf. Zouden ze een rede hebben om hierheen te komen? Zijn ze hier om jou eventueel terug te halen?" De tribe zou in staat zijn om zo ver te gaan voor een lid van hun familie. Maar de clans waren een onbekend concept. Zouden zo veel katten voor een kat zo ver van huis trekken? Haar blik bleef vragend op hun nieuwe lid hangen terwijl ze op een rustige pas haar dochter volgde.

Nog voor Wolf hen naar de groep katten kon leiden, kwam Brindleleaf aangetrippeld en meldde dat ze haar naam had horen vallen. Zijn nichtje begon al uit te leggen dat dit inderdaad klopte en dat ze naar een groep katten zouden gaan om te zien wat het te betekenen had. Vervolgens voegde Orchid daar nog enkele speculaties aan toe. Iets waar het een beetje vroeg voor was, al kende hij en zij geen andere groepen katten dan henzelf en de Clans waar hem over was verteld. Toch vond hij dat hij dit hele gebeuren nog even iets duidelijker moest maken. "Wolf hier meent een hele grote groep katten te hebben gezien in de buurt van ons territorium. We wilde net gaan kijken of ze het juist heeft gezien en vervolgens kijken of we uit kunnen vinden waarom deze katten hier dan zouden zijn. Aangezien wij noch jij geen andere grote groepen katten kennen dan de Clans waarover je hebt gesproken, was dat natuurlijk het eerste wat bij ons op kwam. Mochten er eventueel Clan katten in die groep zitten, dan zou jij ze eventueel kunnen herkennen?" sprak hij kalm. Er was niets zeker, maar het kon niet kwaad om haar mee te nemen. Vandaag zouden er sowieso geen confrontaties ontstaan, wat er dan ook in hun territorium schuilhield.

Samen met de andere katten liep Wolf rustig richting de plek waar ze de groep voor het laatste in de verte had kunnen zien. Ze klom op een steen en wenkte de rest bij haar. "Ik hoop dat je ogen als een havik hebt, Skyteller, want daar in de verte zag ik ze voor het laatst lopen." Wolf wees met haar staart naar de plek iets meer naar onderen, richting de plek waar de bossen begonnen en de kale vlakte met stenen ophield. "Daar! Daar zie ik ze weer! Ik weet het zeker!" riep Wolf naar de rest en wees nu iets verder, waar je nu schaduwen langs bomen zag bewegen. "Dit moeten katten zijn. Bergleeuwen zijn groter, net als wolven..." het laatste kwam mompelend uit haar bek terwijl ze naar de rest van de groep keek. Wat had dit te betekenen..

Haar oortjes zakte heel even weg in haar nek terwijl ze omlaag keek en voor een enkele seconde knikte naar Brindleleaf. Ze hoopte dat ze haar niet pijn had gedaan of had gefrustreerd, dat was het laatste wat Orchid wou doen. Sterker nog, ze had de vraag gesteld in de hoop dat het de clans waren die zoveel om hun clanlid gaven dat ze haar terug wouden halen. Brindle leek hier echter anders over te denken. Zodra Wolf weer sprak tikte ze haar dochter even met haar staart aan en keek iet wat beschaamd naar haar broer voor ze zich op haar dochter richtte. "Respect Wolf, weet je nog, dat is iets wat je moet hebben voor Skyteller." Bracht ze haar dochter snel opnieuw bij als de bezorgde moeder die ze was voor ze nogmaals verontschuldigend naar haar broer knikte en de calico hunter volgde.
Toen ze eenmaal weer tot stilstand kwamen leek het inderdaad op een groep katten. Een enorme groep katten that is. Maar ze waren niet goed te ruiken en vachten mengde zich in elkaar. Het zou haar inderdaad verbazen als Brindleleaf uberhaupt iemand kon herkennen. "Er is een weg om dichterbij te komen, zonder dat ze ons doorhebben." Het was niet bepaald een vraag maar toch keek ze Sky aan om te peilen of hij het met haar eens was. Het was een stijl dun pad dat ze af zouden moeten gaan en tribe katten waren dat wel gewend, maar ze kon niet bepaald peilen of Brindleleaf dit ook zo gemakkelijk af zou gaan.

Brindleleaf was er heilig van overtuigd dat het niet haar Clans waren en ergens vond hij dat ook niet zo vreemd. Ze mocht dan wel niet meer grote groepen katten kennen, maar hij zou zich ook niet kunnen voorstellen dat zijn Tribe zich zo ver buiten de mountains zou begeven, om wat voor reden dan ook. Dit was hun thuis, net zozeer als dat het territorium van de Clans dat van hen was. Met zijn allen volgde ze Wolf over de highlands, tot ze stilhield om in de verte te turen, naar de bosrand. Hij nam haar opmerking niet op als onbeleefd, ondanks het feit dat zijn zus haar dochter er nog eens op wees dat hij haar respect verdiende. In plaats daarvan focuste hij zich op de beweging aan de rand van het bos. Zijn nichtje had gelijk dat het katten moesten zijn, ondanks dat hun geur redelijk vaag was door de afstand. De wind stond hun richting op, dus er werd wel iets meegedragen. Ze waren de juiste grootte en het waren er best veel. Meer dan de rogue groepjes die ze af en toe op hun territorium tegenkwamen. Orchid stelde voor dat ze dichterbij zouden kijken en hij stemde in met een knik van zijn kop. Hij wilde weten wat deze katten hier kwamen doen. Hun doel was belangrijk voor het overleven van zijn Tribe. Mochten ze vijandig zijn dan wist hij dat ze afstand moesten bewaren tot ze eventueel zeker waren dat ze hen aan konden.

Haar blik ging even rond alle katten, het leek alsof Brindleleaf nog steeds onverschillig tegenover de groep katten stond. Maar Wolf wist het zeker, dit moesten wel die clans zijn waar Brindleleaf over verteld hadden. Ze kenden geen andere groep katten buiten de rogue's die rond de bergen alleen leefden, maar die waren altijd in kleinere groepjes. Wolf haar blik bleef even hangen op Brindleleaf. "Dit moeten die clans wel zijn..." haar gevoel klopte, dat wist ze zeker. Daarna stelde haar moeder voor om dichterbij te gaan. Wolf stak haar staart en neus iets rechtop in de lucht. "De wind staat goed, ik denk dat ze ons niet door zullen hebben." beaamde Wolf en ging naast, bijna tegen, haar moeder lopen. "Kom mee, dan gaan we iets dichterbij." zei ze zachtjes. Ze vond het ergens best spannend, maar ergens was het ook een slecht iets. Ze konden nooit zoveel katten bevechten. En als ze niet kwamen om te vechten konden ze ook nooit zoveel katten huisvesten in hun territorium.

Sky stemde met haar in wat een kleine glimlach rond haar lippen veroorzaakte. Ze hielt er van als degene die ze lief had het met haar eens waren. Misschien was ze soms wel iets te gevoelig maar het maakte haar gewoon blij om te weten als ze goed zat. Daarom kon ze het ook niet helpen om een klein likje over haar dochters oor te geven toen die naast haar kwam lopen en zichzelf bijna tegen haar aandrukte. "Je gaat me toch niet vertellen dat je bang bent Wolf?" Grijnzend keek ze haar dochter even aan voor de Hunter Skyteller volgde naar het dunne pad dat hen omlaag zou brengen. Zelf kon ze ook niet ontkennen dat haar hart even iets sneller sloeg dan normaal. Maar ze zouden wel oke zijn, ze zouden niet al te dichtbij komen en daarnaast kende ze zeker weten deze bergen beter dan welke outsider dan ook. Zelfs al zagen de katten hen en bleken ze aggressief zou de kleine patrol verdwijnen voor de kattin in actie zouden komen.

Hij had door dat Brindleleaf ongemakkelijk was, maar ze moesten in deze situatie weten of ze de katten konden plaatsen of niet. Een grote groep rogues zonder respect voor het gebied van een ander zou een hele andere uitkomst betekenen dan wanneer het de zogenoemde Clans van Brindleleaf waren. Daar viel waarschijnlijk nog wel mee te spreken, zeker omdat ze een plaats hadden waar zij thuishoorden en die plek niet hier was. Hij keek Wolf even streng aan toen deze opmerkte dat het de Clans wel moesten zijn. Ietsje meer subtiliteit kon er ook wel vanaf naar zijn mening. Natuurlijk spookte het idee door al hun hoofden, maar er was geen zekerheid tot ze herkend zouden worden of niet. Hij wachtte dan ook niet met het volgen van zijn nichtje toen deze dichterbij begon te sluipen. De kater liet zich door zijn poten zakken, zodat zijn buik tegen het gras onder hem streek. Met voorzichtige passen waande het groepje zich dichterbij de onbekenden. Ze hadden de windrichting in hun voordeel, maar Skyteller was zich er ook van bewust dat ze onmogelijk te dichtbij konden komen, omdat hun geurspoor dan hoogstwaarschijnlijk ontdekt zou worden. Op een afstand die hij veilig achtte tikte hij Wolf aan met zijn staart om haar aan te geven dat ze stil moest houden. Vervolgens richtte hij zijn blik weer op de groep katten, waarvan hij nu verscheidene vachtkleuren kon onderscheiden en wiens geuren meedreven op de wind die af en toe aanwakkerde.

Langzaam waande ze zich dichterbij en steeds meer onderscheid tussen katten kon gemaakt worden. Vele geuren dreven hun kant op, geuren die voor haar onbekend waren. Wolf haar nekharen gingen iets overeind staan. Ze wou haar mond opentrekken om te gaan praten, maar Skyteller tikte haar al aan en liet haar nadenken over dat ze dat beter niet kon doen. Wolf knikte kort en haar blik ging even langs Brindleleaf voordat ze deze weer snel afwendde. Ze wou niet staren naar haar, ze had het nu vast zwaar. Wolf kende het verhaal van Brindleleaf maar een klein beetje, maar ze wist dat ze weg was gegaan bij de clans omdat ze dacht dat dat beter was? Wolf wist het niet meer zeker. Wat zou er door de kattin heen gaan op dit moment? Wolf gaf Skyteller na een tijdje een wenkje of ze weer terug konden gaan nu ze het gezien hadden, want ze moesten hier niet te lang blijven. Een vuistregel over schuilen wist ze nog wel; als jij je vijand kan zien, kan hij jou vaak zat ook zien.