So, how do you like the world?

met een zorgzame glimlach keek grijze queen naar de twee kleine kittens die langzaam naast haar wakker werden. Firekit en Icekit waren beiden gewikkeld in de staart van hun moeder: Crystalshell. Als zij er niet waren geweest had ze waarschijnlijk nooit echt met het verlies van haar geliefde Creamyfrost kunnen dealen. Nou ja, hij was voor haar een geliefde geweest, niet echt andersom. Maar hij had haar twee prachtige kittens gegeven die ze nu meer lief had dan wat ook. Crystalshell had nooit echt begrepen waarom andere queens tegen hun kittens praatte alsof ze de beste katten in de clan waren. Maar nu, nu ze zelf kittens had was het moeilijk om ook maar iets anders te denken. Voor haar part werden de broertjes sowieso clanleader en deputy...

[Fire and Ice]

Hij geeuwde toen hij beweging voelde. Zijn felblauwe oogjes gingen langzaam open. Ze plakten nog wat aan elkaar, dus hij moest met zijn hoofd langs zijn poot wrijven. Maar als hij dat deed kon hij ze open doen. Alles was nog wazig en vlekkerig, maar ze waren in ieder geval open. Met zijn neus stootte hij eerst tegen zijn broertje aan, voordat hij naar zijn moeders buik schoof en gulzig begon te drinken. Toen hij klaar was richtte hij zijn blik omhoog. Zijn moeder was een vlek zo boven hem. Hij wist dat zij het was, dat kon ook niet anders. Alleen zijn mama rook zo.

_{Firekit wiegde onrustig heen en weer toen hij voelde dat zijn broertje bewoog. Sinds hun geboorte hadden ze nog nooit een warm thuis gehad, en daardoor was een karaktertrek sterk ontwikkeld; hij was ontzettend waakzaam over zijn broertje, want er mocht hem niks overkomen. Het plak wat eerst stevig over zijn ogen zat, werd steeds dunner, en het leek al een week geleden dat Firekit zijn oogjes had geopend. Natuurlijk was dat nog niet zo, want Fire was zelf nog maar twee weken jong. Hij knipperde verwoed, en keek - hij had zijn ogen trouwens tot spleetjes geknepen waren, want oh, wat was het deze wereld toch fel belicht!- voorzichtig om zich heen. Eenmaal wat gewend, en een blik geworpen hebbende op zijn grote, lieve mama, wendde hij zich tot zijn witte broertje. Hij piepte hard, en duwde met zijn neusje in Icekits' vacht. Goedemorgen!}

Ze zag de twee kittens langzaam wakker worden en ze glimlachte. beide keken haar even aan. "Hebben jullie het een beetje naar je zin?" vroeg Crystalshell terwijl ze eerst Firekit en daarna Icekit een likje over hun kop gaf. De kittens hadden net hun ogen open maar Crystal wist zeker dat ze nog niet helder konden zien. Maar met hun oren was niks mis, ze waren beide gezond en hadden tot nu toe nog geen echt ongemak vertoond. Ze voelde zich een goede moeder, eentje waar Creamy trots op zou zijn geweest.

Hij keek om toen Firekit zijn neus in zijn vacht duwde. Ook hij piepte en duwde terug. Toen klonk zijn moeders stem en keek hij weer op. Ze vroeg of ze het naar hun zin hadden. De kleine kitten kon nog niet praten en hij begreep meestal ook nog maar half wat ze zei. Zin was volgens mij iets met leuk. Dus piepte hij nog maar een keertje om aan te geven dat hij het leuk had. Hij vond het prima zo bij zijn moeder en broertje. Soms was het koud, helemaal als ze op pad moesten. Maar nu niet. Nu was het lekker warm zo bij mama.

Icekit antwoordde zijn groet met een duwtje terug, en Fire giechelde zachtjes. Firekit vond het fijn om bij mama en zijn broertje te zijn. Hij dook dus ook lekker in de vacht van mama, en piepte tevreden. Toen mama iets tegen hem zei, knipperde hij verward. Woorden verstaan vond hij nog lastig, maar omdat Icekit antwoordde, moest hij natuurlijk niet achterblijven. Met zijn kopje drukte hij tegen mama aan, en piepte zachtjes, maar blij. Hoewel er koude momenten waren, was het hartstikke gezellig bij mama en Icekit.

De kittens leken het wel naar hun zin te hebben. Ze konden nog niet echt praten maar uit hun blije gepiep kon ze wel uitmaken dat ze er niet zo slecht over dachten als zijzelf. 'Mooi zo, lief voor elkaar zijn he?" Glimlachte ze toen ze de speelse duwtjes van haar kittens opmerkte. Ze had nog helemaal geen probleem gehad met ruzie. Tot nu toe waren haar kittens perfect. Maar ja, misschien zouden ze elkaar over een paar moons wel elke dag in de haren vliegen.

Hij piepte weer. Natuurlijk was hij lief. Hij was altijd lief. Zeker voor mama en Fire. Zijn hele wereld leek nog te bestaan uit mama en Fire. Zijn moeder was belangrijk en zijn broertje was belangrijk. De rest zag hij nog niet zo. Dat zou wel komen wanneer hij ouder werd. Het meest belangrijke voor een kitten was nu eenmaal zijn familie. Hij rolde helemaal in de vacht van zijn moeder en deed zijn oogjes weer dicht. Stiekem was hij een beetje moe geworden. Hij sliep nog ontzettend veel, dat was goed, daar groeide hij van.

Onderwerp: Re: So, how do you like the world?